บันทึกหน้านี้ขอไว้อาลัยให้กับสิ่งมีชีวิตที่ผมเรียกว่า หมา
ผมชอบที่จะดูแลเหล่า หมาที่ไร้โอกาส แต่หลายคนเรียกว่า หมาจรจัด

ส่วน หมา ที่ได้รับการฟูมฟักจากเจ้าของ แต่งองค์ทรงเครื่องด้วยชุดราคาแพง
เหล่านั้นผมไม่ปลื้มและมองว่า นั่นคือที่มาของคำว่า เสียหมา

เดิมผมอยู่ห้องเช่าที่เขาเรียกให้หรูเป็นภาษาต่างชาติว่า อพาร์ทเม้นต์
ที่นี่ผมคลุกคลุกอยู่กับ หมา รวม 5 ตัว
หลังจากย้ายออกมา ผมไม่ได้คิดถึงพวกเขามากนัก
เพราะ 5 ตัวนั้น ซน ชอบเที่ยวเตร่ และดูแลตัวเองได้ดีขนาด
ที่สำคัญ มันสามารถหาอาหารได้เองอยู่เนืองๆ

จวบจนต้นปีที่ผ่านมา ผมย้าย ห้องเช่า และได้พบกับ หมาไร้โอกาส อีกกลุ่ม
กลุ่มนี้กระจัดกระจายมากมายนับสิบตัว จนแยกไม่ออกว่า ตัวไหน จร ตัวไหน ขาประจำ
ขาประจำเพราะมีเจ้าของ แต่หนีออกเที่ยวและรวมฝูง

 อย่างไรก็ตาม มีอยู่ 1 ตัว ไม่มีเจ้าของแน่ มันอาศัยลานจอดรถเป็นที่พำนัก
 เป็นเพศเมีย อายุอานามผมว่าไม่ต่างกับวัยรุ่น
 แต่เธอผอมมากจนเห็นกระดูก ดูไร้เรี่ยวแรง
 และตาซ้ายบอด ผมเรียกว่า อรชร

 แรกๆ อรชร เธอกลัวผมและเชื่อว่าคงตื่นกลัวกลับผู้คน
 วันแรกผมค่อยๆ นั่งลง ยื่นมือ ร้องเรียก อรชร ยื่นจมูกมาดอมดม
 ผมลูบหัว บิดหู เล่นกับมันจนคลายความกลัวลง
 มันจ้องมอง จนผมรู้สึกได้ว่า มันหวาดกลัว อดยาก และหิวโหย

 จากนั้นทุกวันผมจะมีอาหารให้ อรชร เสมอ โดยเฉพาะ กระดูกไก่
 แรกๆ เจ้า อรชร ตื่นเต้นดีใจทุกครั้งที่ผมกลับ และกินเศษอาหารอย่างเอร็ดอร่อย
 จนช่วง ตรุษจีน ผมรู้ว่า อรชร ไม่ปกติแล้ว

 ผมเตรียมไก่ที่ติดเนื้อมาให้ อรชร มันกินได้นิดเดียว
 พร้อมส่งเสียงร้องตลอดเวลา มันพยายามเอาหน้ามาซบขาผม
 ผมได้แต่ลูบหัว บอกมันว่า ไม่เป็นอะไรหรอก จะดูแลเอง
 ไม่คิดว่ามันจะรู้เรื่องหรอก เพราะมันร้องสักพักก็วิ่งหายไป

 จากนั้นมา อรชร นอนซมอยู่บริเวณลานจอด
 กระดูกที่เคยขบเคี้ยว มันแทบไม่สนใจที่จะดมด้วยซ้ำ
 ผมจึงตักน้ำ และหานมมาให้ อรชร ถึงกิน

 ก่อน วาเลนไทน์ อรชร หายไปจากจุดที่เคยอยู่
 นานสองวัน จน รปภ. ที่เห็นพฤติกรรมผมมาตลอดบอกว่า
 อรชร นอนซมอยู่ซอกตึกด้านข้าง และภรรยาของเขาให้ข้าวอยู่
 ผมคิดว่า มันคงไม่เป็นอะไร อีกไม่นานมันคงแข็งแรงแล้วกลับมา

 แล้วที่สุดคืน วาเลนไทน์ รปภ. คนเดิมบอกผมว่า มันตายแล้ว
 ผมเกิดความรู้สึกสองอย่างพร้อมกัน
 อย่างแรก โชคดีแล้ว อรชร ที่ไม่ต้องทนทุกข์กับโลกที่อดยาก
 อีกอารมณ์ผมเสียใจ ที่ดูแล อรชร ได้ไม่ดีพอ

 ถึงวันนี้ผมอาลัย อรชร สิ่งมีชีวิตที่ผมเรียกว่า หมา
 เป็น หมา ลำบาก ที่ไม่มีปากมีเสียงไม่มีสิทธิ์เรียกร้อง
 หากชาติหน้ามีวาสนา หากผมได้เจอ อรชร
 สัญญาว่า จะดูแลให้ดีกว่านี้
 หลับให้สบายเถอะ อรชร

Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2552
Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2552 15:55:13 น.		0 comments
Counter : 361 Pageviews.
Share Tweet