Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
ร้องเพลงกันเถอะ
New life ver.2
New Life
<<
มิถุนายน 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
10 มิถุนายน 2553
ตอนที่ 4 : กลับกรุงเทพ
All Blogs
ตอนที่ 7 : เลือกที่จะอยู่กับความเจ็บปวด(ดีที่สุด)
ตอนที่ 6 : ลาก่อน
ตอนที่ 5 : เติมไฟให้ฝัน
ตอนที่ 4 : กลับกรุงเทพ
ตอนที่ 3 : ดวง
ตอนที่ 2 : หนึ่งเดือนต่อมา
ตอนที่ 1 : บททดสอบ
จุดเริ่มต้น
ตอนที่ 4 : กลับกรุงเทพ
ตอนที่ 4 กลับกรุงเทพ
การกลับไปสอบที่มหาวิทยาลัยรามคำแหงที่กรุงเทพในแต่ละครั้งทำให้ผมเสียเงินไปประมาณครั้งละสี่พันบาท ทำงานมาเกือบจะหกเดือนแล้วยังมีเงินเก็บแค่หกพันอยู่เลย มันคือความล้มเหลวในการเก็บเงินก็ไม่ใช่ เพราะทุกบาทเราต้องใช้ต้องจ่าย ฟุ่มเฟือยไปกับการซื้อเสื้อที่เราจำเป็นต้องใส่ขึ้นเวที นอกนั้นก็จุกจิกนิดหน่อยเท่านั้น(พยายามมองแง่ดีที่สุดแล้วก็ยังเจ็บใจกับเงินที่จากไป)
มาในครั้งนี้เป็นการสอบซัมเมอร์ ผมต้องใช้เวลาสามวันที่อยู่กรุงเทพนี้ให้คุ้มค่าที่สุด เพราะจากนี้ไปก็สองเดือนที่จะกลับมาใหม่อีก ซึ่งนานกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ผมจึงพาแม่และพี่สาวอีกสองคนไปทานข้าวตั้งแต่วันแรกที่เจอ เติมน้ำมันให้ และไปกินร้านสเต็กที่เราชอบกัน แม้จะรอนานก็เถอะ แม่ไม่เคยบ่นเลยถ้าลูกทำให้...
เช้าวันที่สอง ผมใช้เวลาทัง้วันขับรถอยู่ในกรุงเทพ เพื่อเสาะหาเสื้อผ้าที่ถูกใจตามห้างที่ผมคิดว่าสวยที่สุดในใจ ต้องบอกว่าผมเป็นคนเลือกเสื้อผ้ายากมาก กว่าจะได้ตัวหนึ่งต้องเดินห้าชั่วโมงขึ้นไป จนแล้วจนรอดในวันนี้ก็ได้มาแค่ตัวเดียวเอง
ในวันนี้ ผมก็ได้นักพี่พลพล พลกองเส็งให้มารับบราวนี่ของผมที่ฝากมาจากเชียงใหม่ด้วย แต่พี่เขาก็ติดธุระ เลยอดพูดคุยและถ่ายรูปด้วยกัน เสียดายมากมาย
ตกเย็น ผมนัดกับเพื่อนๆ ในบอร์ดร้องเพลงมามิตติ้งเล็กๆกันที่เซนจูรี่ อนุสาวรีย์ชัย ขับรถจากจตุจักรไปนครปฐมเพื่อรับน้องแพรวแล้วขับกลับมาสาวรีย์ ตอนนี้หน้าผมโทรมเอามากๆ จากการตรากตรำมาตลอดสามวันนี้ ก่อนหน้านั้นก็ไปประกวดวงดนตรีกับน้องๆ ที่รู้จักในโรงเรียนสอนดนตรีซึ่งผมไปสอนร้องเพลงมา ตื่นเต้นดีนะที่ได้ขึ้นเวทีแบบวงเป็นครั้งแรก มันช่วยพัฒนาเราในระยะไกลได้เยอะเลย ซึ่งเราทำได้ไม่ดีเท่าไรนัก
คืนนั้นหลังจากร้องคาราโอเกะผมก็กลับบ้านมาอย่างอิดโรย ผมกลับใช้เวลานั่งอยู่บนเตียงเล่นคอมพิวเตอร์ แม่คงรอคอยให้ผมคุยด้วยกระมัง แต่เพราะว่าผมมีเวลาน้อยมาก ผมจึงให้เวลาแม่ได้ไม่มากพอกว่านี้
วันที่สาม ผมก็ใช้เวลาออกไปสอบ จนตกเย็นก็ไปเดินแพลตินั่ม พร้อมกับไปหาพี่โต จนสี่ทุ่มกว้าจะกลับมา ผมเพิ่งจะล้างหน้าบ้าน เช็ดของในบ้าน ขัดห้องน้ำให้แม่ จนเลือกเสื้อที่จะเอาไปเรียบร้อย จนตีสองกว่าจะนอนก็ยังนวดขาแม่แค่ไม่กี่นาทีเอง
เช้าวันสุดท้ายแล้ว ผมต้องไปหมอชิตแล้วแหละ แม่ก็ยังไม่ได้คุยกัน ได้แต่นอนจับมือกันบนรถพี่ชาย ผมอยากจับนานๆนะ แค่ผิวหนังที่เหี่ยวย่นที่ผมสัมผัสมันสามารถย้อนเวลาเก่าๆ ย้อนไปจนถึงเมื่อผมยังเล็ก ผมซนดื้อมาก มากจนแปลกใจว่า ผู้หญิงตัวเล็กๆแค่นี้ ทำไมถึงทนอะไรได้มากมาย จนโตมาเป็นเราแบบนี้ คิดไปก็น้ำตาคลอไป….
เวลาของผมกับแม่มันสั้นมากเหลือเกิน พอลงรถมาก็ต้องนั่งแท็กซี่ต่อแล้ว ผมยังไม่มีโอกาสเลี้ยงข้าวอีกครั้งหนึ่งเลย แม่จะน้อยใจบ้างไหมนะที่ผมเลีย้งข้าวแค่มื้อเดียว ผมรู้สึกทำไม่เต็มที่เลย
แท็กซี่มาแล้ว ในใจผมไม่อยากจะโบกเลย อยากไปนั่งกินข้าวกับแม่สักครั้งแล้วค่อยไป แต่วเลามันทำให้เราต้องจากกันไวอีกครั้งหนึ่ง
ผมรุดเข้าไปหอมแก้มแม่ จับมือแม่ เมื่อก่อนผมไม่เคยสัมผัสมือของแม่แล้วอิ่มอุ่นได้ถึงเพียงนี้ กว่าจะได้เห็นความปรารถนาดีของแม่อย่างซาบซึ้งก็วินาทีนี้ แม่ยังจะถามอยู่อีกว่ามีเงินพอไหม เอาเงินไปเถอะ เศษตังมีไหม ทั้งๆที่ปฏิเสธแม่ก็ยังจะโกหกว่ารับไปเถอะแค่สี่สิบเอง ทั้งๆที่เงินในมือมันตั้งหนึ่งร้อยบาท
เมื่อผมเอาใจผมไปใส่ใจแม่ ผมยิ่งเจ็บปวดกับนิสัยตัวเองที่ทำไมไม่ยอมทำอะไรให้เต็มที่กว่านี้ ผมไม่อยากโทษเวลาที่มีน้อยเลย แต่เป็นเพราะผมไม่ให้ความเข้มข้นของเวลาที่มีน้อยอยู่แล้วให้มันมีคุณภาพ และถ้าหากแม่เป็นอะไรไป เราจะไม่มีความสุขเลยตลอดชีวิต
น้ำตาผมไหลอีกแล้วอ่ะ มันเป็นน้ำตาเสียใจ มันเป็นน้ำตาลูกอกตัญญูที่ทิ้งแม่หรือเปล่า ผมมองกระจกหลัง เห็นแม่เดินก้มมองดูทางอย่างช้าๆ ค่อยๆเข้าประตูไป ใจผมก็เจ็บปวดมากๆแล้ว ผมปล่อยผู้หญิงตัวเล็กๆ ใช้ชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยว แต่ผมกลับมีความสุขจากการงานเงินทองคนเดียว ผมเจ็บปวดตัวเองที่สุดเลยที่ทำงานที่ดีกว่านี้ เงินดีกว่านี้ ดูแลแม่กว่านี้ไม่ได้ ทำไมต้องมาร้องเพลงหาเช้ากินค่ำแบบนี้ แล้วบั้นปลายชีวิตแม่จะฝากความหวังไว้ที่ใคร……..
จากนี้ไป ผมจะพยายามเก็บเงินหาบ้านให้แม่อยู่ให้ได้นะ แม้มันจะลำบากมากๆอยู่แล้วก็ตาม………
Create Date : 10 มิถุนายน 2553
Last Update : 10 มิถุนายน 2553 2:14:03 น.
5 comments
Counter : 516 Pageviews.
Share
Tweet
สู้ๆๆนะคะ
เอาใจช่วยนะคะ
โดย:
kwan_3023
วันที่: 10 มิถุนายน 2553 เวลา:7:33:55 น.
สวัสดีค่ะ
สู้ๆค่ะ
โดย:
LoveTurJang
วันที่: 10 มิถุนายน 2553 เวลา:8:26:25 น.
ขอโทษนะคะที่วันนั้นทำให้ลำบาก
เอาใจช่วยนะ แอนโทนีเมอร์คนเก่งของเค้า ^^
โดย: dp-shine IP: 183.89.13.237 วันที่: 16 มิถุนายน 2553 เวลา:19:11:32 น.
รักแม่ให้มากๆนะครับ
คนที่มีความกตัญญู
ชีวิตรุ่งเรืองแน่นอนครับ
สู้ๆ :)
โดย: LL IP: 180.214.193.190 วันที่: 16 มิถุนายน 2553 เวลา:23:21:59 น.
เปณลูกที่ดีของพ่อแม่
จะทำรัยก็ประสบความสำเร็จแน่นอนนะ
เปณกำลังจัยให้นะ
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โดย: เบล IP: 192.168.248.253, 118.172.17.171 วันที่: 26 มิถุนายน 2553 เวลา:8:44:59 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Antonymer
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ให้ทิปเจ้าของ Blog
[
?
]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
Webmaster - BlogGang
[Add Antonymer's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.