ฝึกวินัยการกิน ให้วัยเตาะแตะ

เมื่อลูกเข้าสู่วัยเตาะแตะ การกินของลูกก็เปลี่ยนไป
จากที่เคยกินแต่นมและอาหารบดละเอียด ก็เริ่มกัดและเคี้ยวอาหารได้แล้ว ซึ่งในวัยนี้เป็นวัยที่เริ่มเลียนแบบ
เห็นผู้ใหญ่กินอะไรก็อยากจะกินบ้าง แต่บางครั้งเวลาที่ให้กินข้าวกลับไม่ยอมกินซะดื้อๆ
จนคุณแม่อาจเป็นกังวลว่าลูกจะกินไม่อิ่ม กลัวลูกไม่โตเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องธรรมดาของเด็กในวัยนี้

แต่สิ่งสำคัญคือคุณแม่จะต้องฝึกวินัย การกินให้ลูก
เพื่อที่ลูกจะสามารถกินอาหารได้เอง โดยที่ไม่ต้องให้คุณแม่คอยตามป้อนให้เหนื่อยค่ะ

หนูอยากกินเองบ้าง
เมื่อลูกอายุย่างเข้า 1 ขวบ ก็จะเริ่มใช้มือหยิบจับหรือคว้าของ เวลาป้อนข้าวก็จะแย่งช้อนจากมือของคุณแม่บ้าง
ในช่วงนี้คุณแม่จึงควรเริ่มฝึกให้ลูกกินอาหารจากถ้วย และให้ใช้มือจับช้อนกินเอง
(อาจสลับกับการป้อนในช่วงแรก) ภาชนะที่ใส่อาหารควรมีสีสันไม่แตกง่าย

ในช่วงแรกลูกอาจตักข้าวหกเลอะเทอะหรือกินมูมมามไปบ้าง
ก็ควรปล่อยให้ลูกกินเองและอดทนจนกว่าลูกจะทำได้
ถ้าลูกกินช้าก็ไม่ควรดุลูก หรือตัดบทป้อนลูกเองเพราะความใจร้อนของคุณแม่
เมื่อลูกสามารถตักข้าวกินเองได้ก็ควรพูดชมให้กำลังใจลูกด้วย เพื่อให้ลูกมีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้นค่ะ

เมื่อลูกกินอาหารได้เองแล้ว ก็ค่อยๆ เริ่มฝึกวินัยในการกินให้ลูก
ควรกำหนดเวลาในการกินอาหารแต่ละมื้อให้ชัดเจน เช่น มื้อหนึ่งไม่ควรเกิน 30 นาที
(วันละ 3 มื้อ และของว่าง 2 มื้อ) เพื่อไม่ให้ลูกใช้เวลาในการกินนานเกินไป

ถ้าลูกไม่ยอมกินหรือเล่นอาหาร ขว้างปาช้อนหรือถ้วย
ก็ไม่ควรบังคับให้ลูกกินเพราะลูกอาจต่อต้านด้วยการปฏิเสธอาหาร แต่เมื่อถึงเวลาที่กำหนดต้องเก็บอาหารทันที
เพื่อเป็นการฝึกให้ลูกกินอาหารเป็นเวลา และให้ลูกเรียนรู้ว่าถ้าไม่กินตอนนี้ก็จะไม่มีให้กินและทำให้หิว
เมื่อถึงเวลาอาหารมื้อต่อไป ลูกก็จะกินอาหารได้มากขึ้น ซึ่งคุณแม่ไม่ควรใจอ่อนหรือตามใจให้ลูกกิน
เพราะจะทำให้ลูกคิดว่าอยากกินเมื่อไรก็ได้กิน และทำให้ลูกกินอาหารไม่เป็นเวลา


ให้หนูกินข้าวด้วยคนนะ
การให้ลูกกินอาหารไปพร้อมๆ กับคุณพ่อคุณแม่จะช่วยให้ลูกสนใจที่จะกินอาหารมากขึ้น
โดยการจัดที่นั่งให้เหมาะสม ถ้าลูกยังนั่งเก้าอี้ผู้ใหญ่ไม่ได้ก็อาจให้นั่งเก้าอี้สูง

พยายามอย่าเปิดโทรทัศน์ หรือให้ลูกนำของเล่นมาเล่นที่โต๊ะอาหาร
เพราะจะทำให้ลูกเบี่ยงเบนความสนใจและไม่ยอมกินอาหาร

ช่วงเวลาที่กินอาหาร ไม่ควรตรงกับเวลาที่ลูกง่วงนอน อาหารควรมีสีสันน่ากิน และไม่ตักให้ลูกเยอะจนเกินไป


อย่าบังคับหนูเลย
ช่วงเวลากินอาหารควรเป็นเวลาที่มีความสุขสำหรับลูก
ในบางครั้งลูกอาจอมข้าวบ้าง เคาะช้อนเคาะจานเล่น คุณพ่อคุณแม่ ก็ไม่ควรใช้วิธีบังคับหรือตีลูก
จะทำให้ลูกมีทัศนคติที่ไม่ดีต่อการกินข้าวจนไม่อยากกิน

ถ้าลูกเลือกที่จะไม่กินอาหารที่มีประโยชน์บางชนิด เช่น เขี่ยผักทิ้ง
ครั้งต่อไปก็ควรดัดแปลงให้มีรูปแบบ ที่หลากหลายแล้วชวนให้ลูกลองกินใหม่
อย่าตามใจลูกเพราะจะทำให้ลูกไม่ยอมกินไปตลอด
ไม่ควรให้รางวัลเมื่อลูกกินอาหารได้ เช่น ถ้ากินผักจะให้กินขนม
ซึ่งจะทำให้ลูกกินผักเพราะอยากกินขนมไม่ใช่เพราะอยากกินผัก
และไม่ควรใช้วิธีขู่ลูก เช่น ถ้าไม่กินผักแล้วจะไม่รัก เพราะจะทำให้เด็กกลัวและต้องฝืนใจกินค่ะ


หนูอิ่มแล้วนะ
ความ ต้องการอาหารในเด็กแต่ละคนและแต่ละวัยแตกต่างกันไป
เด็กที่มีโครงสร้างของร่างกายเล็ก ก็ต้องการอาหารน้อยกว่าเด็กที่โครงร่างใหญ่
และในช่วงอายุหลัง 1 ปีร่างกายของเด็กจะเจริญเติบโตช้าลง
เด็กจะสนใจกับการเรียนรู้สิ่งต่างๆ รอบตัวมากกว่าการกิน
ดังนั้น คุณพ่อคุณแม่ไม่ควรกังวลว่าลูกจะตัวผอมเกินไป ทำไมลูกตัวเล็กกว่าคนอื่น
ถ้าลูกกินอาหารไปนิดเดียว แต่มีท่าทีว่าอิ่มแล้วก็ไม่ควรบังคับให้ลูกกินต่อ
และหากน้ำหนักตัวของลูกอยู่ในเกณฑ์ที่ปกติ และมีพัฒนาการตามวัยก็ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ

อ้อ! แล้วอย่าลืมสังเกตลูกด้วยนะคะว่าทำไมจึงไม่ยอมกินอาหาร เพราะบางครั้งอาจเกิดจากอาการป่วย
เช่น ไม่สบายมีแผลในปาก หรือเกิดจากความเบื่ออาหารก็ได้ค่ะ


ขอบคุณ : น้องจ้า - ด.ช.ชิษณุพงศ์ คงชนะ
ข้อมูลโดย : Mother & Care Vol.5 No.52 April 2009
ที่มา : //www.motherandcare.in.th


สารบัญแม่และเด็ก

Create Date : 10 มิถุนายน 2553		0 comments
Last Update : 10 มิถุนายน 2553 20:33:03 น.
Counter : 1177 Pageviews.
Share Tweet