วันหยุดเสาร์-อาทิตย์นี้ อยากทำอาหารจานเดียวง่าย ๆ อร่อย ๆ กิน เมื่ออาทิตย์ที่แล้วรู้สึกว่าเวลามันผ่านไปเร้ว เร็ว ดันเล่นท่ายาก ก็หั่นมะพร้าวทำเมี่ยงคำไงคะ เสียเวลาไปหลายชั่วโมง เมื่อยทั้งหลัง เมื่อยทั้งนิ้วเชียว เวลาที่จะดูหนัง ฟังเพลง พักผ่อนก็หดหายไปด้วย


นึกอยากกินก๋วยเตี๋ยวหมูสับใส่เครื่องในขึ้นมาค่ะ รอจนฝนหายก็ประมาณเกือบเที่ยง ถึงได้จรลีไปจ่ายตลาด


เดินผ่านร้านขายหัตถกรรมเครื่องใช้ในครัวเรือนร้านนึง ถ้าจะให้เปรียบเทียบกับร้านในเมืองไทย ก็น่าจะเป็นร้านแนวที่เราไปหาซื้อพวกพิมพ์กระทงทอง เตาขนมครก กะทะทองเหลืองอะไรเทือกนั้น


อิชั้นเดินเข้าไปดูในร้านว่าเค้าจะมีพิมพ์ขนมไหว้พระจันทร์ที่อิชั้นกำลังตามหาอยู่รึป่าว เดินเช็คทุกชั้น ทุกซอกทุกมุมจนทั่ว เค้ามีแต่พิมพ์ไม้เล็ก ๆ ท่าทางจะเป็นพิมพ์ขนมเปี๊ยะ หรือถั่วกวนอ่ะนะ


แถมคนขายเป็นสองตายายแก่มากแล้ว หน้าตาไม่รับแขก (อีกแล้ว) อยากจะเอื้อนเอ่ยปากถามถึงพิมพ์ขนมไหว้พระจันทร์ เคยเรียนมาแล้วนะเนี่ย ไอ้ศัพท์คำว่าขนมไหว้พระจันทร์เนี่ย พอจะใช้งานดันลืมซะนี่ กลับมาบ้านมาเปิดตำรา เค้าเรียกว่า jyut6 beng2 (ยุดแป๋ง) ค่ะ







ก่อนที่จะสะบัดบ๊อบออกจากร้าน
ลูกสาวเจ้าของร้านก็เดินสวนเข้าร้านมาพอดี
อิชั้นเลยลองถามเป็นภาษาอังกฤษว่ามีพิมพ์ขนมไหว้พระจันทร์มั้ย
เท่านั้นหละ ลูกสาวพาไปหลังร้านเปิดตู้เก็บของเก่าคร่ำคร่าให้ดู
ขุมทรัพย์ที่อยู่ในนั้นดูละลานตา ท้าดา...
มีพิมพ์ไม้สำหรับทำขนมไหว้พระจันทร์วางซ้อนกันสิบกว่าอันอยู่ด้วย


โอย.....ดอกเดซี่บานอล่างฉ่างขึ้นมาทันที
ดูดิ อุตส่าห์ไปตามล่าถึงฝั่งเกาลูนตั้งหลายที่
มาหากันจนพบที่ร้านแถวบ้านนี่เอง
อิชั้นเอ่ยปากขอมาเลือกดูหลายอัน
กำลังจะแกะห่อพลาสติกที่หุ้มพิมพ์ออก
อาแปะก็เข้ามาโล้งเล้งใส่ด้วยเสียงอันดัง
ลูกสาวรีบบอกว่า ห้ามแกะถุงพลาสติก
อิชั้นก็ขอโทษขอโพยกันไป
ต่อให้ด่าอิชั้น อิชั้นก็เชิ่ดใส่ ยังไงอิชั้นก็ซื้อแน่เจ้าค่ะ


จ่ายสตางค์เสร็จ ก็ฝากของไว้ที่ร้านก่อนเพราะมันค่อนข้างหนัก
ยังไม่ได้เริ่มซื้อหาอะไรเลย มาดูกันว่า วันนี้อิชั้นได้อะไรมาบ้างเนอะ






ได้ไส้หมูมาจากเขียงเลย ปรกติหายากมาก
คนขายยัดเยียดให้เอามาทั้งหมด ทั้ง ๆ ที่อยากได้แค่ครึ่งเดียว
อิชั้นเพียรอ้อนว่าครึ่งเดียว ก็โดนอ้อนกลับว่าเอาไปหมดเลยเหอะ
พร้อมชั่งให้ดูว่ามันแค่ 9 เหรียญเท่านั้น
แปะปิดการขายได้เลยค่ะ อิชั้นหยุดอ้อนแกทันที






ได้กระดูกหมูมาหนึ่งแพค แบ่งมาทำน้ำซุปแค่สองชิ้น





ได้หมูบดมาหนึ่งแพค เอามารวนเป็นหมูบะช่อ





ตับหมูมาแพคนึงเหมือนกัน แบ่งมากินแค่นิดเดียว





ลูกชิ้นปลาดาบเจ้าเด็ด





ขอส่งการบ้านน้องเห็ดด้วยการบั้งปลาหมึกค่ะ
ยังไม่งามเท่าของครู





ตั้งใจแวะซื้อผักชีฝรั่งมาใส่ก๋วยเตี๋ยว ร้านไทยแถวบ้านดันปิดซะนี่
เลยนึกถึงต้นหอมขึ้นมาแทน ชั่งใจว่าจะซื้อดีหรือไม่ซื้อดี
เพราะจะเอามาใส่ก๋วยเตี๋ยวแค่ชามสองชามไง


ปรกติคนฮ่องกงแทบจะไม่ต้องซื้อต้นหอมเลยค่ะ
คุณไปซื้อผักในตลาดสดที่ร้านใดก็แล้วแต่
ซื้อเสร็จ คนขายมักหยิบต้นหอมต้นสองต้นใส่ถุงแถมฟรีมาให้ด้วยเสมอ
เป็นธรรมเนียมของร้านขายผักในฮ่องกงที่อิชั้นชอบมาก


แถมวันนี้ไม่ได้ซื้อผักอะไรอีกนอกจากถั่วงอก
ไอ้ร้านขายถั่วงอกก็ไม่มีต้นหอมขายซะด้วยสิ ไม่ใช่ร้านขายผักหนิ
นึกภาพร้านขายถั่วงอกออกชิมิส์คะ
ร้านเค้าก็จะมีของพวกเครื่องใส่ก๋วยเตี๋ยว
เต้าหู เลือด ลูกชิ้น ปลาหมึกแช่ด่าง ฯลฯ
เหมือนร้านในเมืองไทยเลยเนอะ





ก็ตัดสินใจว่า วันนี้ไม่ใส่ต้นหอมละกัน
เดินแบกถุงผ้าใส่กับข้าวกลับบ้าน ระหว่างทางก็ไปเจอร้านขายผักเจ้านึง
คนขายเป็นคนแก่สติไม่ค่อยดีค่ะ เสื้อผ้าซอมซ่อ หน้าตาบูดบึ้ง (อีกแล้ว)
อิชั้นเคยอุดหนุนแกครั้งนึง เลือกผักมากองให้แกคิดตังค์
โดนแกตวาด ไม่ขายให้ซะงั้น (ส)ติสท์แตกจริง ๆ





วันนี้เดินผ่านร้านแก ก็เห็นแล้วหละว่าแกมีต้นหอม
แต่สะบัดบ๊อบค่ะ ยังจำได้ติดสมองที่โดนแกตวาดให้ในคราวนั้น
ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่าแกสติไม่ดี ใจจริงแกคงไม่มีอะไรหรอก แต่กลัวอ่ะ

เดินห่างจากร้านไปซักยี่สิบก้าวได้ ใจมันนึกอยากลองของขึ้นมา
เลยเดินกลับไปร้านแกอีก ชี้ไปที่ต้นหอม ยื่นเงินให้แกพร้อมพูดว่า

'เหลิงมั๊น อึ่มก๊อย' (2 เหรียญค่ะ)

แกตวัดสายตามอง แล้วก็ทำมือทำไม้บอกว่า เอาไปหมดนั่นแหละ
ต้นหอมกองเบ้อเร่อค่ะ แกยกให้หมด
แต่อิชั้นจะใช้แค่นิดเดียวเท่านั้น ก็หยิบมาสองต้น แล้วก็เดินจากมา
รู้สึกดีใจ ที่ตัวเองเปิดโอกาสให้ดอกเดซี่อีกดอกที่อยู่ในใจได้เบ่งบาน