ชื่อร้าน : Ganko Sushi (ร้านลุงแว่น)
รายการอาหาร : Japanese Cuisines
ที่ตั้งร้าน : Dotonbori, Osaka, Japan
พิกัด GPS : 34° 40' 5.75" N 135° 30' 2.50" E

ร้านอาหารญี่ปุ่นซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่นักท่องเที่ยวชาวไทยที่ไปเยือนแถบคันไซ ประเทศญี่ปุ่น คงต้องยกให้ร้านนี้นะคะ หลายคนเรียกกันว่า ร้านลุงแว่น ตามโลโก้รูปการ์ตูนประจำร้านซึ่งเป็นภาพเชฟสูงวัยใส่แว่นมีผ้าคาดบนหน้าผาก






ชื่อร้านจริง ๆ ในภาษาญี่ปุ่นเขียนเป็นภาษาอังกฤษว่า Ganko Sushi ซึ่งแปลว่า Stubborn Sushi หรือซูชิมุทะลุ (อิอิ) คงมาจากหน้าตาที่มุ่งมั่นของลุงแว่นนั่นเอง (เดาล้วน ๆ ค่ะ) ร้านนี้ก็มีสาขามากมายในแถบคันไซ ส่วนร้านที่อิชั้นไปมานี้ ตั้งอยู่ย่าน Dotonbori ใกล้กับบิลบอร์ดหนุ่มกูลิโกะนั่นเองค่ะ






คืนนั้นร้านค่อนข้างแน่นค่ะ กว่าเราจะเดินจากโรงแรมมาถึงร้านก็สองทุ่มกว่า ๆ ได้แล้ว พนักงานพาเราสามคนพ่อแม่ลูกมานั่งตรงหน้าเคาน์เตอร์ซูชิ เชฟรายนี้ยิ้มแย้มแจ่มใสได้ใจมาก นอกจากจะปั้นข้าวหั่นปลาแล้ว ยังสามารถรับออเดอร์จากลูกค้าได้ด้วย






ด้วยความที่ระหว่างทางมาเจอร้านขายทาโกะยากิกับโอโคโนะมิยากิอาหารขึ้นชื่อของโอซาก้าเต็มสองข้างทาง อิชั้นเลยตั้งใจไว้ว่าจะไม่สั่งอาหารมื้อหลักเยอะ แต่จะแวะซื้อยากิทั้งสองกลับไปหม่ำต่อที่โรงแรม






หารู้ไม่ว่า .. กว่าพวกเราจะรับประทานกันเสร็จ กว่าจะเดินไปถ่ายรูปกับหนุ่มกูลิโกะ กว่าจะเดินกลับมาอีกที ทุกแผง ทุกร้าน ปิดกลับบ้านนอนกันหมดแล้ว อดเลยค่ะ






อิชั้นสั่งข้าวเปล่าไปหนึ่งที่สำหรับตัวเอง บางร้านเค้าขายเป็นชุดแล้วมีซุปมาให้ด้วยหนึ่งถ้วยนะ แต่ร้านนี้ไม่มีค่ะ ได้เป็นผักดองถ้วยเล็ก ๆ มาแทน เจ้าลูกชายเห็นโถข้าวของอิชั้นเข้าเท่านั้นก็ร้องจะเอามั่ง ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็สั่งข้าวปั้นไปหลายคำอยู่นะ ก็ต้องยอมเสียสละให้ไป (โดยมีการกัดฟันกรอด ๆ กันเล็กน้อย)






อิชั้นสั่งสลัดทาโกะหรือหนวดปลาหมึกยักษ์ไปหนึ่งที่ หนวดปลาหมึกนุ่มหนึบดีค่ะ เดรสซิ่งเป็นมายองเนสผสมกับมัสตาร์ดญี่ปุ่น รสจัดจ้านทำให้อาหารจานนี้ไม่เลี่ยน





มันจะเป็นสลัดไม่ได้เลย ถ้ามีแต่ทาโกะเนอะ คุ้ย ๆ ดูข้างใต้มีสาหร่ายวากาเมะกับแตงกวาญี่ปุ่น กรุบกรอบดีค่ะ






อีกอย่างที่อิชั้นสั่งไป กะว่าจะมารับประทานกับข้าวเปล่าซึ่งโดนเด็กแย่งไปรับประทานแล้วก็คือ กุ้งเทมปุระ กุ้งสดเด้งทอดมากรอบแบบไม่อมน้ำมันเลย






มีผักทอดรวมมาให้ด้วย หลายอย่างเลยค่ะ







จานนี้เป็นของเจ้าลูกชายซึ่งรับประทานอะไรได้ไม่กี่อย่าง แต่ชอบซูชิทูน่ามากมาย ปรกติเวลาไปร้านอาหารญี่ปุ่นกัน เธอจะสั่งไก่เทริยากิอีกอย่างนึง พอมาญี่ปุ่นเธอได้แต่บ่นพึมว่า ทำไมร้านอาหารในญี่ปุ่นไม่ขายทูน่าซูชิกับไก่เทริยากิในร้านเดียวกันหนอ






ชัดตื้นไปภาพนึงแล้ว ชัดลึกบ้าง







คุณสามีสั่งอุด้งมาซดน้ำซุปแก้หนาว (อากาศในวันนั้น 3 องศาเซลเซียสค่ะ ไม่โหดเท่าไหร่) อิชั้นเพิ่งสะกิดถามเธอเมื่อตะกี้นี้เองว่าไอ้ที่วางอยู่ข้างบนน่ะใช่เต้าหู้หรือเปล่า เธอว่าคงไม่ใช่หรอกแต่จำไม่ได้เหมือนกันว่าอะไร เดาว่าน่าจะเป็นลูกชิ้นปลานะ






อีกจานนึงที่เธอสั่งคือ ซูชิรวมค่ะ เธอเห็นเข้าถึงกับส่ายหน้าว่าเยอะไป ร้องเรียกให้อิชั้นกับเจ้าลูกชายช่วยชีวิต







เจ้าลูกชายก็จกซูชิทูน่าไป







อิชั้นก็จกทาโกะกับไข่หวานมา เป็นอันอิ่มแบบหลวม ๆ สบายตัวกันไปทั้งสามคนค่ะ






หลังจากนั้นสามเราก็พากันเดินอ้อยสร้อยไปถ่ายรูปกับหนุ่มน้อยกูลิโกะอันโด่งดัง เป็นการมารียูเนียนกันอีกครั้ง หลังจากที่เคยเจอกันมาแล้วครั้งหนึ่งในปี 2009 ค่ะ ลากันไปด้วยภาพนี้เลยนะคะ

พบกันใหม่บล็อกหน้า สวัสดีค่ะ