สะเตง...อรุณฉายที่ปลายใจ

อ้างอิงภาพจาก นิตยสารดิฉัน Vol.757 15 กันยายน 2551

ภาพประกอบ : ประพิศพงศ์

นามปากกา: อโณทัย สุภัทรศฤงคาร

เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นเรื่องแรกที่ไกลนั้นได้แรงบันดาลใจในการเขียนหลายอย่างมาก จากคนที่เขียนเรื่องสั้นไม่เป็น และคิดว่าการเขียนเรื่องสั้นเป็นเรื่องยาก อีกทั้งไม่เคยคิดที่จะจับปากกามาเขียนเรื่องสั้นเลย แต่ไหงกลับมาเขียนเรื่องสั้นได้ ก็ลองมาดูกันนะคะ


ส่วนสิ่งที่ดลใจให้ไกลนั้นเขียนเรื่องนี้ออกมา คงจะเป็นเพราะ เมื่อราวๆ กลางปี 50 ไกลนั้นได้มีโอกาสขอติดรถพี่คนนึงกลับบ้าน พี่เขาเป็นทหารเรือที่จับพลัดจับผลู มาเรียนวิศวะคอมพิวเตอร์ค่ะ ความที่พี่เขาติดราชการบ่อยๆ เลยทำให้ต้องขาดเรียนไปบ้าง แต่เวลาเจอกันแต่ละที พี่คนนี้จะมีน้ำใจมาส่งไกลนั้นเสมอ


สถานที่ที่พี่ทหารเรือคนนี้ประจำการ คือฐานทัพเรือที่พังงาค่ะ ถัดไปอีกนิดหน่อย ก็จะเป็นสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ วันนึง ขณะนั่งรถกับพี่เขา เราได้คุยกันเรื่องสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ตอนนั้นครูจูหลิงเพิ่งเสียชีวิต ก็ไม่รู้คิดยังไง ดันถามพี่เขาออกไปว่า

"พี่ไม่กลัวเหรอคะ ไปประจำการภาคใต้ ดีไม่ดีอาจจะต้องลงไปสามจังหวัดชายแดน"

พี่เขาตอบมาทำให้ไกลนั้นอึ้ง

"เป็นทหาร เราไม่ได้กลัวตายหรอกครับน้องโณ ถ้าการตายของเราทำให้อะไรๆ ในสามจังหวัดชายแดนดีขึ้น เราก็ยินดีที่จะลงไปทำงานที่นั่น แต่ทุกวันนี้การตายที่เกิดขึ้น มันไม่ได้ทำให้ทุกอย่างดีขึ้น เหมือนเสียเปล่า อย่างนั้นก็ไม่มีใครอยากจะตายหรอก"

ไกลนั้นเข้าใจสิ่งที่พี่เขาบอกเลยนะ คือถ้าคนที่ไม่ได้ลงไปทำตรงนั้น ก็คงไม่รู้ พี่เขาอยู่วงใน มีข่าวสารผ่านหูผ่านตามากมาย บางทีก็เล่าๆ ให้ฟังคร่าวๆ บ้าง แต่นั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ไกลนั้นคิดอยากเขียนเรื่องที่เกี่ยวกับสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ค่ะ แต่จนแล้วจนรอด ตอนนั้นติดงานเขียนเรื่องอื่นอยู่ เลยต้องพับเก็บ

ต่อมา มีเหตุการณ์บางอย่างเข้ามาในชีวิต ทำให้ไกลนั้นคิดว่า อึม เห็นทีเราต้องฝึกเขียนเรื่องสั้นแล้วล่ะ


จากคนไม่เคยเขียนเรื่องสั้น เขียนแต่เรื่องยาวถึงยาวมาก มันไม่ง่ายเลยที่จะต้องมานั่งคิดว่า เราจะเริ่มเขียนเรื่องสั้นที่เป็นเรื่องสั้นจริงๆ ยังไง เพราะเรื่องสั้นที่ยื่นสนพ.ไป เป็นเรื่องสั้นขนาดห้าหกตอนจบ สี่สิบหน้ากระดาษอัพ คงไม่สามารถส่งไปยังนิตยสารไหนได้ ก็เลยต้องเขียนใหม่ค่ะ


หวนคิดถึงเรื่องสามจังหวัดชายแดนขึ้นมาอีกครั้ง แต่จะให้ไปเขียนถึงทหาร เรื่องราวก็มีอยู่เยอะแล้ว เลยลอง Search ดูข้อมูลข่าวย้อนหลัง พบข้อมูลน่าสนใจว่า กลุ่มหมอที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ เป็นกลุ่มที่ค่อนข้างแคล้วคลาดปลอดภัยมากๆ เมื่อเทียบกับอาชีพทหาร หรือครู หรือแม้แต่พระสงฆ์





แล้วเรื่อง "สะเตง...อรุณฉายที่ปลายใจ" ก็เกิดขึ้นค่ะ ส่วนหนึ่งเพราะไกลนั้นตั้งใจอยากจะสื่อถึงกลุ่มแพทย์ที่ปฏิบัติหน้าที่ในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ คือหาข้อมูลแล้วน่าตกใจ สามจังหวัดชายแดนที่ยิงกันทุกวี่ทุกวัน กลับมีหมอศัลย์อยู่กันไม่ถึงสิบคน(ตอนนี้ไม่ทราบว่าตัวเลขจะขึ้นมาจากเดิมรึยังนะคะ) ขาดทั้งหมอออร์โธปิดิกส์ (หมอกระดูก) และหมอศัลย์ แต่คนเจ็บนี่มีมาทุกวัน


เรื่องนี้จึงเป็นเรื่องสั้นที่อยากจะชี้ให้เห็นความมุ่งมั่นของผู้ชายคนนึง ที่เขามีพร้อมทุกอย่าง ทั้งฐานะ หน้าตา และความรู้ แต่เมื่อเรียนจบแพทย์ แทนที่เขาจะเลือกความสบายให้ชีวิต เขากลับเลือกจะลงไปเป็นแพทย์ที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ในขณะเดียวกัน ผู้หญิงที่เขารัก กลับไม่ต้องการให้เขาไปเสี่ยงอันตรายที่นั่น มันจะผิดรึเปล่า หากคนที่อยู่ข้างหลัง เธอก็รักและไม่อยากให้คนรักลงไปเสี่ยง ทั้งๆ ที่รู้เต็มอกว่า สิ่งที่คนรักกำลังทำ คือการทำเพื่อประเทศชาติ เป็นการเสียสละชีวิต และความสุขสบาย เพียงเพื่อช่วยให้คนไทยอีกหลายๆ ได้รับการรักษาที่ดี


ถึงโทนเรื่องนี้จะเน้นความรัก เพราะไกลนั้นไม่อยากเจาะไปถึงปัญหาที่ทำให้เกิดเหตุความไม่สงบขึ้น ไกลนั้นอยากเสนอถึงหน้าที่ความรักในชาติ ในสังคมของไทยมากกว่า อยากให้คนที่ได้ลองอ่าน หวนคิดถึงผู้ที่ปฏิบัติหน้าที่ในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้บ้าง ไม่อยากให้ข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์ ที่ลงข่าวเสียชีวิตทุกๆ วัน กลายเป็นเรื่องปกติที่จะต้องมี!


เหตุการณ์ที่เป็นจุดหลักของเรื่อง ขอเอาเหตุการณ์จริง กรณีที่มีการวางระเบิดตรงสถานีรถไฟที่ยะลาค่ะ เหตุการณ์นั้นทำให้ชาวบ้านตำดำๆ ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เสียชีวิตหลายศพ ข่าวนี้เกิดขึ้นเมื่อช่วงเดือนเมษายน ปี 2551 ค่ะ ถึงเรื่องนี้จะเป็นเรื่องสั้น แต่ก็เป็นเรื่องที่ไกลนั้นพยายามค้นหาข้อมูลจริงๆ เหตุการณ์จริงๆ มาเขียนลงไปด้วย


และเรื่องนี้ก็ได้ผ่านการพิจารณากับนิตยสารดิฉัน โดยลงในปักษ์แรกของเดือนกันยายน ฉบับที่ 757 ต้องขอบคุณทางกองบรรณาธิการของนิตยสารดิฉันด้วยค่ะ ที่เปิดก้าวแรกในการเขียนเรื่องสั้นของไกลนั้น แม้บางส่วนมันอาจจะมีจุดบกพร่อง แต่ก็ทำเต็มที่แล้วล่ะค่ะ

หากใครได้มีโอกาสอ่านเรื่องนี้ มีความคิดเห็นยังไง ก็ช่วยแนะนำคนเขียนคนนี้ด้วยนะคะ จะได้เอามาปรับปรุงในการเขียนเรื่องต่อไปค่ะ

Create Date : 09 กันยายน 2551 Last Update : 28 กรกฎาคม 2552 20:44:37 น. Counter : 1788 Pageviews.		20 comments
Share Tweet