เวลาไปกินโต๊ะจีน พี่จะชอบออเดิร์ฟกับหูฉลามน้ำแดงที่สุดเลย ออเดิร์ฟเหมาะแก่การใช้เป็นกับแกล้ม 555 แต่ตอนนี้ตั้งใจว่าจะไ่ม่ดื่มบ่อย ๆ แล้ว นาน ๆ ครั้งในโอกาสพิเศษอาจเปิดแชมเปญสักขวด(ถ้ามีตังค์) 555 โอกาสพิเศษก็เช่น ฉลองโน่นนี้ไงละโณ

สรุปแล้ว ไปกินมื้อนี้ น้ำหนักตัวเพิ่มมากี่ขีด ได้ชั่งไว้รึเปล่า

  

พี่ธาร
โณชอบหูฉลามกับหมี่ผัดค่ะ แล้วก็พวกเมนูน้ำแกงตอนท้ายก่อนปิดของหวาน ส่วนออเดิร์ฟ โณคิดว่าเป็นอาหารที่ต้องหมดทุกโต๊ะ เนื่องจากเสิร์ฟจานแรก อิอิ

งวดนี้โณไม่ได้ทานแชมเปญค่ะ ของแพง แต่กินไวน์ไปแก้ว แล้วก็ล่อด้วยน้ำสีทอง อิอิ อันนี้ไม่รู้ใครยกมา ฮา

  

มาคุยกันเรื่องเครื่องดื่มทำไมกันเนี่ย 555

โณแอบกินไวน์กับเบียร์ด้วยเหรอ อิ อิ พูดถึงแชมเปญก็ของแพงจริงๆ นะ เปลี่ยนไปดื่มสปาร์กิ้งไวน์แทนดีกว่า ครือ ๆ กัน ถูกกว่าเยอะเลย โอ๊ย เมา(หลอก ๆ)

ปล. ไมรู้ว่าอีตาธารดาวจะเข้ามาเม้นท์ได้สำเร็จหรือยัง

  

อยากกินเยื่อไผ่ตุ๋นอ่ะ ชอบซดร้อนๆ อิอิ
หวังว่าโณคงไม่ใจร้ายกับพี่ ด้วยการกินฝาแฝดพี่นะ(ตัวนั้นแหละ 5555)

ปล.อย่าคุยเรื่องดื่มดิ ห้ามๆๆๆๆๆ)

  

เสือจ้ะอยากกินเยื่อไผ่ตุ๋นเหรอ เดี๋ยวพาไปกินที่ร้านตรงวงเวียนเล็กมั้ยล่ะ มีร้านเก่า ๆ อยู่หน้าวัดพิชัียฯ โถละ40 เท่านั้น ฝีมือพอใช้ได้

ปล. ถ้าข้ามถนนไปฝั่งตรงข้ามแล้วเดินไปทางขวามือสักห้าสิบเมตรจะเจอร้านก๋วยจั๊บโทรม ๆ ขายตอนกลางวัน ชามละสามสิบ เครื่องเยอะมาก รสชาติเข้มข้น อร่อยมาก

และหากเดินตรงไปถึงท่าดินแดง เรื่องลดน้ำหนักก็ไม่ต้องพูดถึงอีกแล้ว 555

  

พี่เสือจ้ะ
ไว้ไหว้เจ้ารอบหน้าจะดูค่ะว่ามีเยื่อไผ่รึเปล่า เผื่อเรียกพี่เสือจ้ะมาหิ้วไปลองทาน ตอนนั้นเคยบอกให้พี่ธารมาเอาหนมเข่งก็ไม่ยอมมา

ส่วนตัวนั้น มันคงไม่ใช่ฝาแฝดพี่เสือจ้ะหรอกม้าง มันเป็นฝาแฝดโณมากกว่า จะว่าไปหน้าตามันน่าสงสารอ่ะค่ะ เวลาคีบหนังแล้วหันหัวมาทางคนกิน พวกเราจะกินไม่ลงกัน ต้องหันตูดมาแทน
ว่าแต่พี่เสือจ้ะหายป่วยรึยังคะ


พี่ธาร
ร้านนั้นใช้ได้นะคะ รู้สึกจะขายคู่กับกระเพาะปลาค่ะ โรยเนื้อปู เคยซื้อไปเยี่ยมญาติที่นอนโรงพยาบาล ส่วนท่าดินแดงนี่ กินอย่างเดียวค่ะ หมูเต๊ะ ชอบซื้อตอนกลับจากวัด จะว่าอร่อยรึเปล่า ก็ธรรมดานะคะ เพียงแต่น้ำจิ้มเข้มข้น ไม้ใหญ่สะใจ ขายไม่ค่อยแพงเท่าไหร่ อิอิ

ถือว่าก่อนลดนน. เราต้องเอาฤกษ์เอาชัยด้วยการเพิ่มก่อนจิพี่ๆ

เอางี้สิพี่ ไว้พี่พาพี่เสือจ้ะไปควบคุมนน.แถวท่าดินแดง เป็นการฉลองรางวัลนายอินทร์อะวอร์ดสาขานิยายประจำปี52 เลย ฮา

  

อะจ๊ากส์ เรื่องนายอินทร์ตอนนี้เลิกคิดได้เลย เพราะเค้าน่าจะรู้ผลเป็นการภายในไปตั้งนานแล้ว เหมือนที่พี่รู้มาว่าใครได้รางวัลประเภทเรื่องสั้นแล้วนั่นแหละ แต่นิยายนี่ไม่รู้เลยจริง ๆ ต้องรอผลอย่างเป็นทางการอย่างเดียว อิอิ

พูดถึงหมูสะเต๊ะตรงท่าดินแดง มันมีอยู่สองเจ้าติดกันนะ นาน ๆ ไปกินทีก็ดีเหมือนกัน พี่ชอบตับสะเต๊ะ กินไว้ป้องกันตับแข็ง 555

  

อ้อ ก๋วยเตี๋ยวเป็ดใกล้ ๆ สหกรณ์ตรงถนนลาดหญ้า เจ้านั้นก็อร่อยเหมือนกัน โณเคยกินมั้ย คนเยอะมาก

ถ้ามาทางตลาดพลู อย่าลืมแวะกินหมี่กรอบร.5 แพงหน่อยแต่รสชาติดั้งเดิม น่าเสียดายโณคงไม่กินเนื้อวัว ไม่งั้นเข้าไปสั่งเกาเหลาเนื้อเปื่อยรวกับเครื่องในต้มเปื่อยตรงป้ายรถเมล์ตลาดพลู ราคาไม่แพง รสชาติใช้ได้เลย แถว ๆ นั้นยังมีข้าวหมูแดงขึ้นชื่อด้วย ใกล้ทางรถไฟ พี่จำไม่ได้ว่าอร่อยสู้เจ้าดังที่นครปฐมได้หรือเปล่า สมัยเด็ก ๆ พี่คลั่งการกินข้าวหมูแดงนครปฐมมากกกกกกก

โอ๊ย หิว คุยเรื่องอาหารทีไรท้องร้องทุกที

  

พี่ธาร
แล้วพรุ่งนี้พี่ธารจะไปงานประกาศผลไหมคะ ว่าแต่ยังไม่ทราบผลเลยหรือคะ แปลกแฮะ ทำไมพรายกระซิบของพี่ๆ ไม่ทำงาน หรือว่าอยากให้เซอร์ไพร์ส

  

ต่อเรื่องอาหารค่ะ
ใครว่าโณไม่ทานเนื้อ โณกินนะ แต่กินเข้าไปมากๆ จะคันค่ะ ตรงนี้ไม่รู้ว่าแพ้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เศร้าใจมาก เจ้าก๋วยเตี๋ยวที่พี่แนะนำ เคยไปทานแล้วค่ะ รสชาติใช้ได้ นั่งจ้วงกับพ่อ สั่งแบบเอ็นๆ มากินก็กรุ๊บๆ ดี

ส่วนข้าวหมูแดง อาศัยว่าถูกมากกว่าค่ะ หากเอาอร่อย โณว่าเจ้าที่ขายหน้าปากซอยการเคหะ ยังมีภาษีดีกว่า ส่วนข้าวหมูแดงนครปฐม อันนี้โอชะที่สุดแล้วมั้งคะพี่ เคยซื้อมาครั้งนึง อร่อยมากๆ แค่น้ำราดก็ลืมกลืนแล้ว

หมี่กรอบร.5 นี่มันอยู่ตรงไหนคะ ไม่เคยเจอ อยู่ตรงใกล้ๆ สถานีรถไฟรึเปล่าคะ จะว่าไปแถวนั้นของกินอร่อยๆ ก็เยอะพอใช้ โดยเฉพาะขนมหวานไทยๆ หากใครชอบน่าจะลองเดินเข้าไปตรงสถานีรถไฟ ทางที่จะทะลุไปใต้สะพาน ด้านเดียวกับเซเว่น ตรงนั้นจะมีร้านขนมไทยค่ะ อร่อยดี

ส่วนหมูสะเต๊ะเจ้าท่าดินแดง มีสองเจ้าก็จริง แต่ไม่รู้เจ้าไหนอร่อยนะคะ ต่างคนต่างก็ติดป้ายว่ามีใครมาชวนชิมทั้งคู่ เคยซื้อไปทั้งสองเจ้า เทียบกันดูก็รสชาติเหมือนกันเด๊ะ พูดแบบนี้เขาจะโกรธไหมเนี่ย

  

น่าหม่ำจังอ่ะ

เคยไปกินแต่บุฟเฟ่ต์ที่ระเบียงทองอ่ะจ้ะ รสชาติก็อร่อยนะ อิอิ

  

พี่ยังไม่รู้ว่าจะไปดีหรือเปล่า ดูท่าผู้จัดการส่วนตัวอยากให้ไป แต่พี่ก็ยุ่ง ๆ เครียด ๆ กับนิยายเรื่องล่าุสุดอยู่เลย เ้ฮ้อ ไม่ค่อยอยากไปเสนอหน้าที่ไหนเท่าไหร่ ฮา ฮา

ส่วนเรื่องรู้ผลการประกวดนั้น คนที่ได้รางวัลเขาก็รู้กันหมดแล้วแหละ เพราะทางโน้นเขาต้องโทร.ไปแจ้งและขอไฟล์งานมาพิมพ์ เบอร์โทร.พี่เงียบสนิทนานแล้ว ไม่เห็นมีคนโทร.มาเลย 555 เอาเป็นว่าขอเครดิตเคยผ่านเข้ารอบสุดท้ายก็พอ ฮา ฮา ถนัดมากเรื่องนี้

แหม อาหารการกินนี่ รู้สึกโณกับพี่จะชอบกินเหมือนกันอยู่นะ เอ่ยถึงร้านไหนเป็นไปมาแล้วทั้งนั้น

ข้าวหมูแดงนครปฐมหอมอร่อยอย่างมีเอกลักษณ์ตรงน้ำซอสจริง ๆ เพราะไม่เหมือนจังหวัดอื่น คิดแล้วก็หิวบอกไม่ถูกเลย ไปนครปฐมอาทิตย์ก่อนก็ลืมแวะกินซะนี่

  

พี่กบ
เคยได้ยินเสียงร่ำลือมานานว่าระเบียงทองก็อร่อย อยู่แถวไหนอ่ะพี่ ไว้เราสองคนไปเพิ่มนน.กันดีฝ่า หรือจะชวนพี่ทดมาด้วยดีไหม พี่เขาจะได้เลี้ยงโณ ฮ่าๆๆ ป่านนี้พี่เค้าคงด่าโณเปิงแล้วล่ะ น้องรหัสเวรนรก หวังจะให้พี่ซื้อหนังสือที่เขียนยังไม่พอ ยังขอให้เลี้ยงข้าวอีก ฮ่าๆๆ

  

พี่ธาร

ก็ยังดีกว่าพวกถนัดตกรอบแรกแบบโณล่ะพี่ธาร ปีนี้กับนายอินทร์ โณลองส่งเรื่องสั้นไปลองของกับเขาเหมือนกันค่ะนะคะ ตอนนั้นจำได้ว่าลนมาก เรื่องสั้นที่เขียนไว้ก็ส่งให้นิตยสารไปหมด เพิ่งรู้ข่าวเมื่อตอนใกล้ปิด เพราะเพิ่งมาเขียนเรื่องสั้นจริงเอาตอนปลายๆ ปีที่แล้ว ก็เลยด้นเขียนสดๆ สองวัน ก่อนส่งเอาแบบเส้นยาแดงผ่าแปด รู้สึกว่าจะส่งแบบ EMS ไปเลย

ผลก็คือตกรอบแรกไปแบบไม่เห็นฝุ่น ฮ่าๆ คิดๆ ดู ก็น่าจะตกอยู่หรอก ผ่านเข้าไปคงรู้สึกแย่กว่า เพราะปกติ ก่อนส่งเรื่องสั้นแต่ละเรื่อง โณจะใช้เวลาบ่มมันกับตัวเองอย่างน้อยสามถึงสี่เดือนค่ะ ไม่ใช่เขียนเสร็จแล้วส่งเลยแบบเรื่องนี้

ที่ต้องรอสามสี่เดือนนี้ไม่ใช่อะไรนะคะ อาจจะเพราะไม่เชี่ยว และไม่แน่ใจอารมณ์ของตัวเอง คือไม่รู้พี่จะเป็นไหม ตอนแรกเขียนมาจะรู้สึกฮึกเหิมมาก ประหนึ่งว่ามันคืองานที่ยอดเยี่ยมที่สุดในชีวิต แต่พอสักพัก ให้จิตเรานิ่งๆ เราจะเริ่มเห็นข้อเสียของมัน คราวนี้เราจะได้เห็นความจริงในเนื้องานมากกว่า


เสียดายแรงเดิน ฮ่าๆ อุตส่าห์ถ่อไปไปรษณีย์นานา ไกลจะตาย

ก็ขำๆ ไปเนอะกับพวกถนัดตกรอบแรก เวทีแรกแบบไอ้โณ ฮา เผื่อเรื่องนี้ทำให้พี่ๆ ขำมั่ง โณว่าอนาคตคงได้ตกอีกหลายสิบเวทีล่ะค่ะ เรื่องสั้น เขียนยากจัง


หลังจากเจอพี่ดอนเวียงของพี่ธารให้คำแนะนำมา ตอนนี้โณกำลังไม่แน่ใจตัวเอง ไม่กล้าเขียนอะไรต่อเลยค่ะพี่ สงสัยได้สวดมนต์หนักๆ อีกหลายคืน ฮา

ปล. เรื่องไปงานนายอินทร์ โณว่าแล้วแต่พี่ธารดีกว่าแฮะ แต่ก็ไม่อยากจะคิดว่าพี่จะตกรอบนะ อย่างที่บอก ปีนี้อาจจะมีเซอร์ไพร์สก็ได้ค่ะ อย่าเพิ่งหมดหวัง ไปกับผู้จัดการส่วนตัวเลยพี่ เผื่อแวะโซ้ยเพิ่มนน.ต่อที่ท่าดินแดง ฮา

  

ใช่แ้ล้ว งานเขียนไม่ว่าจะเป็นประเภทใดไม่ควรทำแบบสุกเอาเผากิน มันต้องถูกบ่มให้ได้ที่แบบไวน์หรือบรั่นดีชั้นดี (เริ่มวกเข้าเรื่องเหล้าอีแล้ว ฮา ฮา) พี่ว่านักเขียนส่วนใหญ่ก็เป็นนะ ที่ว่าพอเขียนเสร็จ แล้วรู้สึกว่าเรื่องของตูช่างยอดเยี่ยมกระเทียมดองจริง ๆ แต่พอเก็บไว้สักพักเอามาอ่านอีกก็จะเห็นข้อบกพร่อง เราจะเกลางานกันก็ตอนนี้แหละ เกลาหลายรอบเลย ถึงกระนั้นก็ยังพบเสมอว่ามีข้อผิดพลาดที่หลุดรอดไปได้ 555 สรุปเรื่องนี้คือทุกคนที่เขียนหนังสือ หรือกำลังจะเขียน ต้องใจเย็น ๆ ใจไม่เย็นจับใส่ตู้เย็น อิ อิ

  

เห็นด้วยเลยค่ะพี่ธาร บางทีถึงบ่มแล้วได้รสชาติแค่ถูกรสนิยมคนเขียน แต่ไม่ได้ถูกรสนิยมของทางกองบรรณาธิการ ก็ไม่เป็นไร อิอิ


สงสัยโณจะใจเย็นเกินไปแล้วมั้งพี่ พักนี้ไม่ขยันแบบพี่เลยอ่ะ เอาแต่อ่านหนังสืออ่านเล่นตลอดเวลา ไม่งั้นก็อ่านแต่ภาษาอังกฤษ ฮา

  

แวะมาปลอบใจพี่ดวงตาสีส้ม คือถ้าไม่ได้รับจดหมายอะไรที่เป็นแบบพิเศษหน่อย ก็ต้องทำใจอย่างว่า
ปลอบใจตัวเอง แล้วก็เขียนต่อไป บางทีกรรมการนายอินทร์อาจปฏิเสธวรรณกรรมที่ดีที่สุดของโลก 555
ผมเข้าใจความรู้สึกเวลาผิดหวังดี นี่ไม่ได้มาตอกย้ำอะไร
ถ้าอยู่ใกล้จะหิ้วข้าวหมากไปฝากแล้วเนี่ย

จะเม้นท์ติดหรือเปล่าน้อ

  

สงสัย ทำไมต้องเป็นข้าวหมากด้วยค่ะพี่ธารดาว

  

น้องโณ

ข้าวหมาก เป็นของมึนเมาอย่างเดียวที่ผมพอจะกินไ้ด้

แหม...ดูๆเป็นคนดียังไงชอบกล แต่จริงๆไม่... 555

  

พี่ธารดาว

อึม เพิ่งรู้ว่าพี่มานะแพ้ของมึนเมา ฮ่าๆ

ว่าแต่ เลยไม่รู้ข่าวคราวการประกาศผลนายอินทร์ปีนี้เลย มะรู้ว่าพี่ธารจะไปร่วมงานรึเปล่า นี่โณนั่งเช็ก feed ข่าวของบริษัทอยู่ ก็ยังไม่เห็นข่าวเด้งขึ้นมาเลยค่ะว่าใครรางวัลนิยายไปครอง

ว่าแต่พี่มานะเอง ได้ข่าวว่าแต่งนิยายเรื่องนึงอยู่ แถมมีกองเชียร์บอกว่าสนุกมากด้วย แนวไหนคะพี่ ซุ่มเงียบแบบนี้ สงสัยมีของดีปล่อยทีหลังชัวร์ป้าบ

  

อ้อ โณเข้าไปในประกาศของส่วน space Hotmail ไม่ได้เลยค่ะ ไม่รู้โดนบล็อกไปหรือว่ามีปัญหาอะไรรึเปล่าหว่า เฮ้อ

  

น่ากินอ่ะพี่โณ
ปาวจะสอบมิดเทอมแล้วว
ง่าเครียดจังเลย

  

น้องโณ ผมเขียนนิยายประจำที่ชีวิตรัก-ชีวิตมายา นะครับ
นิยายก็แนวๆนั้นแหละ เรื่องที่กำลังลงประจำขณะนี้คือ
"กว่าจะเป็นที่รัก"
ชื่อเน่าดีมั้ยล่ะ

  

หรือว่าจดหมายแบบพิเศษที่มานะว่าจะถูกส่งมาแล้ว แต่ที่อยู่ที่ให้ไปตอนนั้นมันคือ ตู้ปณ. 15 ไง 555 เพิ่งคืนไปรษณีย์เมื่อไม่กี่เดือนก่อน ถ้าเค้าส่งจดหมายมา ไม่ถูกดองไว้ในตู้ปณ. ก็คงถูกส่งกลับ 55555 คนเปลี่ยนที่อยู่บ่อยก็มักเป็นเช่นนี้ ทีหลังไม่เปลี่ยนแล้ว

  

น้องปาว
สู้ๆ จ้ะ เดี๋ยวไม่นานก็ปิดเทอมแล้ว ดีออก พี่จิ ทำงานเท่าไหร่ ก็ไม่มีปิดเทอมให้ชื่นใจเล้ย


พี่ธารดาว
ไว้จะลองไปหามาอ่านดีกว่า ชีวิตรัก-ชีวิตมายา เรื่องชื่อน้ำเน่า โณว่าไม่เห็นจะเน่าเลยค่ะ แต่ฟังแล้วคล้ายๆ กับหนังสือของคุณไมตรี ลิมปชาติเรื่อง กว่าจะเป็นแชมป์ อิอิ
ท่าทางกว่าจะเป็นที่รักได้นี่ คงจะเลือดตาแทบกระเด็นนะคะ พี่ถึงได้ตั้งชื่อนี้ คริ คริ


พี่ธารยุทธ
โณว่านะพี่ธาร เขาน่าจะโทรมาบอกมากกว่าค่ะ หากได้รับรางวัล หรือว่าผ่านการพิจารณา แต่อึม มันก็ไม่แน่แฮะ บางทีถึงตู้ปณ.ยังมีชีวิตอยู่ แต่เขาอาจจะไม่ส่งก็ได้ค่ะ เพราะบางเรื่องผ่านแบบเงียบๆ กว่าจะรู้ตัวอีกที อ้าวเฮ้ย ตีพิมพ์ไปแล้วหรือเนี่ย ไม่บอกไม่กล่าวกันเล้ย ถ้าพี่เสือจ้ะไม่เข้ามาบอก หรือพี่ธารไม่ได้เข้ามาบอก จะทำไงหนอ สงสัยคงอยู่กับความไม่รู้ต่อไป ฮ่าๆๆ
วันก่อนโณไปพลิกนิตยสารฉบับแรกที่ได้ตีพิมพ์เรื่องสั้นของตัวเองค่ะ แอบเศร้าเล็กๆ ที่เห็นพื้นที่วรรณกรรมหดเหลือสองเรื่อง คาดว่าน่าจะเป็นสองเรื่องที่ยังลงค้างอยู่ ถ้าจบเมื่อไหร่สงสัยพื้นที่หน้าวรรณกรรมในนิตยสารฉบับนี้คงหายไปนะคะ เฮ้อ เสียดายจัง

  

ลืมบอกโณอีกเรื่อง เบอร์โทรศัพท์มือถือพี่ก็เปลี่ยนบ่อย ตามประสาคนขี้เบื่อ ตอนนี้มีอยู่สามเบอร์แน่ะ 555 คนมันธุรกิจเยอะก็งี้แหละ

  

"กว่าจะมาเป็นที่รัก" นี่ต้องเสียสินสอดไปสองแสนหรือเปล่าฮึมานะ

  

แวะเข้ามาแอบแทะหมูหันในจานข้างบน

  

พี่ธาร
มือถือของโณอ่ะ บางทีปิดเครื่องเป็นระยะค่ะพี่ แล้วแต่ความเซ็งในแต่ละวัน จะว่าไป มีแค่เบอร์เดียวก็แย่แล้ว มีสามเบอร์ สงสัยปวดกบาลแน่ค่ะ

วันไหนที่ปิดเครื่อง วันนั้นจะรู้สึกมีความสงบสุขเกิดขึ้น แต่ก่อนเคยคุยจนเวลาในแต่ละวันหายไปสองสามชั่วโมง คุยเพื่อให้คุ้มกับโปรโมชั่นที่ได้ และบางทีคุยเพราะไม่รู้จะทำอะไรดีกว่านี้ ฮา

ส่วนหมูหัน อันนี้ไม่รู้ว่าคนอื่นจะคิดเหมือนกันไหม ทำไมเวลากินหมูหันผัดทีไร รู้สึกมีกลิ่นสาปน้อยๆ ติดมาด้วยทุกที กินมาหลายเจ้าแล้วค่ะ

ปล. เมื่อวานดูประกาศผลรางวัลนายอินทร์ ดูเสร็จอยากอ่านกวีที่เขียนถึงโคเสี่ยงทาย แล้วก็สารคดีอ่ะค่ะ ส่วนเรื่องยาว พี่ธารก็ทายไว้ตรงเผง ปีนี้ไม่มีรางวัลจริงๆ ด้วย น่าเสียดายจัง

ว่าแต่พี่ธารไม่คิดจะประกวดนิยายรางวัลสุรักษ์ (เอ... ใช่ชื่อนี้รึเปล่าหว่า เห็นติดอยู่ในนิตยสารหญิงไทย) ลองส่งดูไหมคะพี่ หากสนใจโณจะพิมพ์รายละเอียดส่งให้ เห็นว่าพี่กำลังเขียนนิยายอยู่ด้วย น่าลองนะพี่ธาร ถ้าพี่ธารส่งโณว่าคงเข้ารอบแน่ สำหรับรางวัล หนึ่งในนั้นคือตีพิมพ์กับสนพ.เพื่อนดีค่ะ

  

อ้อ พ่อโณหันมาถามว่า ทำไมพวกศิลปินต้องติสต์ๆ หน่อย เมื่อวานเจอหน้าตาคนเขียนเรื่องสั้นแล้วได้รางวัล ก็โอ้ว แบบว่าสุดยอดมาก เห็นปุ๊บรู้ปั๊บว่าคนนี้ต้องเป็นนักเขียนหรือศิลปินแน่ๆ

  

อาหารน่าทานมาก ๆ แต่พออ่าน comment แล้วเหมือนอ่านนิยายสนุก ๆ เรื่องนึงเลยเนอะ รู้สึกดีจังเลยเพราะเราชอบอ่านนิยาย รู้สึกว่ากว่าจะออกมาเป็นนิยาย นักเขียนคงเหนื่อยน่าดูเลยเนอะ หุหุ กว่าจะเป็นไวน์หรือบรั่นดีได้เนี่ย คงเมาก่อนแหง๋

  

แต่ถ้าพ่อน้องโณเจอหน้าพี่ดวงตาสีส้ม อาจสะดุ้ง เผลอๆรีบแจ้งตำรวจ เพราะคิดว่าผู้ก่อการร้าย ทั้งๆที่ไม่ได้มีพิษมีภัยกะใครเล้ย 5555

  

คุณ duce
ขอบคุณที่หลงแวะมาอ่านนะคะ
กว่าจะมีนิยายออกมาเป็นเล่มๆ ต้องขึ้นอยู่กับหลายๆ อารมณ์ค่ะ หากมันเป็นความสนุกและความสุขอย่างนึงระหว่างเขียน เรียกว่าเหนื่อยก็อยากเหนื่อย อิอิ

พี่ธารดาว
ขนาดนั้นเชียว พี่เขามีหน้าตาเป็นอาวุธขนาดนั้นเลยเหรอคะ

  

ต้องขอขอบคุณนะครับที่ชอบในรสชาติของอาหารที่โรงแรมนารายณ์ สามารถหาข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่
www.arpoaychinesefood.com
ซึ่งเป็นผู้ประกอบการโต๊ะจีนให้กับโรงแรมนารายณ์รายเดียวเท่านั้น