ตอนที่ 38 ทางเลือกสุดท้าย When The Destiny Comes Along Ep.38 ตัดสินใจ ความทุกข์หลั่งไหลเข้ามา พาลพัดพาเอาความสุขเมื่อครู่ หายลับไปหมดสิ้น หากการเป็นคนดี เป็นคนที่ต้องเสียสละเเล้วเผชิญกับความเจ็บปวดขนาดนี้ เเล้วมันจะมีประโยชน์อะไร แต่ฝ้ายเองก็เลือกไม่ได้ที่จะทำตามหัวใจ ก่อนจะบอกกับตัวเองว่า ฟ้าสว่างสดใสกำลังรอเธออยู่ข้างหน้า อีกไม่นานคงลืมยูชอนไปได้เอง เพราะเอาเข้าจริง เขากับเธอไม่ใช่คู่กันเเละไม่ได้คู่ควรกันเลย หากเธอและเขายังพากันเดินหน้า ดันทุรังต่อไป มันคงมีหลายๆคนเดือดร้อน เขาเเละเธอก็คงสาหัสมากกว่านี้เเน่ๆ เมื่อคิดได้อย่างนั้น ฝ้ายก็เดินกลับขึ้นไปในเเมนชั่น ฮยอนอาจึงออกมาจากที่ซ่อนตรงหัวมุม เธอไม่อยากโผล่ออกไปตอนนี้ เพราะเข้าใจว่าเพื่อนคงไม่อยากจะพูดอะไร หญิงสาวตัวเล็ก ร่างบางยืนรอเพื่อให้เเน่ใจ ว่าเพื่อนสาวคนสนิทได้หายเข้าไปในลิฟท์เเล้ว ฮยอนอาถอนใจเฮือกใหญ่ เธอก็เสียน้ำตาไปไม่น้อยเหมือนกัน เเม้จะไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้เเต่ก็เข้าใจได้ดี ราวกับเคยผ่านเรื่องราวเเบบนี้มาเเล้วนับไม่ถ้วน เเละถ้าหากเจอเข้ากับตัวจริงๆเธอคงทำไม่ได้ครึ่งของฝ้าย.. ยูชอนนั่งเงียบไปตลอดทาง เขาไม่เเม้เเต่จะหันมามอง หรือมีส่วนร่วมกับการสนทนาของสองคนที่นั่งอยู่เบาะหน้าด้วยซ้ำ อิม จี ซอบ ยังคงลอบมองเขาผ่านกระจกส่องหลังเป็นพักๆ โช อิน ฮวาน เเดนซ์เซอร์ประจำค่ายและมีหน้าที่เต้นแบคอัพ ให้กับทงบังชินกี แอบสังเกตมาตั้งเเต่ขึ้นมาบนรถเเล้ว ผู้ช่วยอิม..เเม้จะเข้มงวด เเต่เขาก็รักศิลปินในค่ายทุกคน เสมือนลูกของตัวเอง โดยเฉพาะ ยูชอน ที่3-4ปีหลัง ตั้งเเต่ทงบังชินกีโด่งดัง มีงานหลั่งไหลเข้ามามากมาย อิม จี ซอบก็เหมือนจะต้องมีหน้าที่ดูเเลแต่ศิลปิน ที่ใครๆต่างเรียกพวกเขาว่า “เทพเจ้าแห่งโลกตะวันออก” ทั้งๆที่ชื่อที่ใครๆเข้าใจว่าเป็นฉายานั้น มาจากความหมายชื่อวงของพวกเขาต่างหาก เเต่ทว่า Anti-Fans หรือใครๆหลายคนที่ไม่รู้จักพวกเขาดี กลับมองว่าน่าหมั่นไส้เพียงเเค่คิดว่า พวกเขาถูกเทิดทูนราวกับพระเจ้าก็ไม่ปาน ความจริงเเล้วในสายตาคนใกล้ชิด เด็กหนุ่มกลุ่มนี้ไม่ได้เเตกต่างอะไรไปจากกลุ่มเด็กวัยรุ่น ที่อยากจะมีชีวิตหลุดกรอบ เเต่ด้วยภาระหน้าที่ที่พวกเขาต้องทำนั้น หนักหนากว่าคนรุ่นเดียวกัน อีกทั้งข้อจำกัดในการดำเนินชีวิตประจำวันยังมีมากมายเสียจนบางที คนที่เฝ้ามองพวกเขาอย่าง อิม จี ซอบเอง ยังรู้สึกอึดอัดแทน ความเงียบก่อตัวขึ้นได้เพียงครู่เดียว โช อิน ฮวานตัดสินใจหันไปชวนยูชอนคุยเพื่อให้บรรยากาศในรถคันนี้ คลายความอึดอัดลงบ้าง “ยูชอนนา แล้วพวกนายจะมาเก็บตัวที่ญี่ปุ่นเมื่อไหร่ล่ะ นี่รู้มั้ย ว่าฉันคิดถึงเกาหลีจะเเย่เเล้ว หากได้เห็นหน้าพวกนายครบองค์ที่นี่นะ มันเหมือนกับได้อยู่เกาหลียังไงอย่างงั้นเลย โดยเฉพาะได้กินอาหารฝีมือเเจจุง มันช่างสุดยอดจริงๆ นับวันรอเลยนะเนี่ย ตกลงจะมากันเมื่อไหร่ล่ะ” “พวกผมเองก็ยังไม่รู้ คงเร็วๆนี้แหละ” ยูชอนตอบเนือยๆไม่มองหน้าคนถามด้วยซ้ำ ใบหน้าของเขายังคงเอียงแนบกับกระจก สายตาทอดมองออกไปด้านนอกอย่างเลื่อนลอย โช อิน ฮวานเหลือบตามองชายสูงวัยที่ขับรถอยู่ข้่างๆ นี่เขาไม่ได้ช่วยทำให้สถานการณ์ดีขึ้นเท่าไหร่เลย มันกลับน่าอึดอัดลงมากกว่าเดิม ยูชอนคงไม่พอใจอย่างมาก แล้วโชอินฮวานก็พลันนึกถึงตัวเองขึ้นมา เขาเป็นคนเบื้องหลังอย่างนี้อ่ะ โชคดีเเล้ว หากว่าเรื่องเมื่อครู่เป็นเรื่องของเขา ป่านนี้ก็คงแฮปปี้เอนด์ดิ้งไปแล้ว วันรุ่งขึ้น ทันทีที่จัดการอะไรเสร็จเรียบร้อย ฮยอนอาก็ไปหาฝ้ายที่ห้องทันที เธอชั่งใจอยู่นานว่าควรจะเข้าไปหรือไม่ เเต่เเล้วก็ตัดสินใจได้ ...ปิ๊งป่อง..เสียงกดเรียกผ่านอินเตอร์คอมหน้าประตู ทำให้หญิงสาวร่างบางที่ยืนเหม่ออยู่ด้านใน สะดุ้งเล็กน้อย ฝ้ายวางถ้วยโกโก้้ร้อนที่ถืออยู่ในมือลงบนโต๊ะ ก่อนจะเดินเอื่อยๆไปตรงประตู แล้วก็เป็นไปตามคาด ที่เห็นว่าเป็นฮยอนอา.. “โอฮาโยะ” สองสาวทักทายด้วยคำว่า..อรุณสวัสดิ์..พร้อมกัน ตามธรรมเนียมปฏิบัติของคนที่นี่ ฮยอนอาฉีกยิ้มเสียกว้าง ดูขัดกับอากาศด้านนอกที่ฟ้าหลัว ขมุกขมัวเสียเหลือเกิน เเม้ฝ้ายเองจะยิ้มรับ เเต่เเววตาดูเศร้าหมองจนฮยอนอาหุบยิ้มแทบไม่ทัน “เข้ามาสิ” ฮยอนอาพยักหน้าหงึกๆเดินตามเพื่อนรักเข้าไปด้านใน “ไอจังทำอะไรอยู่เหรอจ๊ะ” “ไม่ได้ทำอะไร” ฝ้ายตอบเสียงเนือย ก่อนลงไปนั่งแหมะอยู่ที่โต๊ะคอมพิวเตอร์ ฮยอนอาพาตัวเองเดินมาที่เตียงอย่างกล้าๆกลัวๆ “ฮยอนอา..”อยู่ดีๆฝ้ายก็เรียกขึ้น ทำเอาคนถูกเรียกตกใจเล็กน้อย “เป็นอะไร?” ฝ้ายถามเสียงกลั้วหัวเราะ “ทำไมต้องค่อยๆเดินเข้ามาแบบนั้นด้วยล่ะ อ่ะ จริงสิ เอาโกโก้มั้ย? เดี๋ยวทำให้” ฮยอนอาตอนนี้นั่งแหมะลงไปที่เตียงเเล้ว พยักหน้าหงึกๆ วันนี้รู้สึกว่าตัวเองเกร็งๆแฮะอย่างกับไม่ใช่เพื่อนสนิทกัน “อ่ะ อื้อ รบกวนด้วยนะจ๊ะ” ฝ้ายเดินเลี่ยงออกไปจากตรงนั้น เเล้วเสียงก๊องๆแก๊งๆก็ดังขึ้นอยู่ที่มุมหนึ่งของห้องที่เป็นส่วนของครัว สายตาของฮยอนอายังจับอยู่ที่ตรงนั้น ก่อนจะตัดสินใจลุกตามไป “ไอจัง..” “ฮื้ม..?” ฝ้ายขานรับในลำคอแต่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองคนถามเลย “เมื่อคืน ฉันเห็นยูชอนซัง..” แค่ชื่อของเขา ฝ้ายก็หยุดชะงักทันที “ฉันได้ยินทุกอย่างนะไอจัง เธอตัดสินใจถูกแล้วล่ะ” เป็นเวลาเเค่ชั่ววินาทีเดียวที่ฮยอนอาเห็นน้ำตาฝ้ายร่วงลง ไม่แปลกนักหรอกเพราะมันคงคลอหน่วยมา ตั้งเเต่เเรกเเล้ว ฮยอนอาเดินไปโอบไหล่เพื่อนสาวคนสนิททันที “ไอจัง..” ทันทีที่ถูกสัมผัส ฝ้ายก็ระบายทุกอย่างทันที “ฮยอนอา ไม่มีวิธีไหนที่ดีไปกว่านี้เเล้ว ต้องยอมรับจริงๆว่าเราสองคนไม่เหมาะที่จะรักกัน” เสียงสั่นเครือขนาดน ี้น้ำตาเอ่อขนาดนี้ เพื่อรอเวลาที่จะไหลลงมาอีกรอบ เเต่มองเเล้วกลับไม่มีทีท่าว่าฝ้ายจะปล่อยมันลงมาง่ายๆเลย ..มาถึงขนาดนี้เเล้วทำไมยังต้องเเสดงว่าตัวเองเข้มเเข็งอีกนะ.. ฝ้ายยกมือขึ้นปาดน้ำตาทิ้งไป ก่อนจะหันไปสนใจกับถ้วยโกโก้ของฮยอนอาตรงหน้า ฮยอนอายืนหน้านิ่วมองเพื่อนสาวอย่างไม่เข้าใจ พลันคว้าถ้วยกาแฟออกมาวางให้ห่างๆมือ “นี่ไอจัง..เธอเเน่ใจเเล้วเหรอ ว่าจะยอมให้ทุกอย่างลงเอยเเบบนี้ ตัดสินใจเเล้วเเน่นะ” ฝ้ายหันมามองด้วยเเววตาแน่วเเน่ “ฉันขอเลือกที่จะเจ็บเเค่ตอนนี้ เจ็บครั้งเดียวจบๆไปซะดีกว่าที่จะเจ็บซ้ำซาก..” นิ่งเงียบกันไปชั่วครู่ ฝ้ายก็พูดถึงเหตุผลที่ฮยอนอาเองก็ปฏิเสธไม่ได้ “ไม่ใช่เเค่ฉัน ไม่ใช่เเค่มิคกี้ที่จะต้องเดือดร้อน มันยังมีคนอื่นๆ เพื่อนๆในวงของเขา ต้นสังกัดของเขา จะต้องมาพลอยเดือดร้อนไปกับเรื่องนี้ด้วย ตอนนี้มันมีเเค่ทางเดียวจริงๆฮยอนอา คือเลือกเดินออกมา” ฮยอนอานิ่งงันไปซักพักถ้าเป็นเธอเจอเข้าแบบนี้ ก็คงเลือกที่จะทำอย่างเดียวกัน เเต่มีอย่างหนึ่ง ที่ฮยอนอาคิดว่ามันคงไม่ใช่เเค่ฝ้ายเลือกเดินจากมา เเล้วทุกอย่างจะจบสิ้นลงง่ายๆ ตัวยูชอนคงไม่หยุดทุกอย่างตรงนี้เเน่ๆ “ถ้าเขาไม่หยุด ฉันก็คงต้องเลือกวิธีสุดท้าย” ฮยอนอารู้ดีว่าคืออะไร เเม้ฝ้ายจะไม่ได้บอก เเต่ตัวเธอเองก็มีอีกวิธีหนึ่งที่สามารถช่วยฝ้ายได้เช่นกัน “ถ้าอย่างนั้น ฉันจะช่วยเธอด้วย” คำพูดของฮยอนอาทำให้ฝ้ายรู้สึกงงงันเล็กน้อย ว่าฮยอนอาจะช่วยเธอยังไงกัน... ******************************************* รีบอัพอย่างเร่งด่วน (เอิ่มม นี่ด่วนเเล้วหรอ?-คนอ่าน) ยอดคนเข้าชมพุ่งปรี๊ด ปรากฎว่าจริงๆเค้าเเค่บังเอิญผ่านมา 55+ คราวนี้หายศีรษะไปนาน รวมเบ็ดเสร็จสิ้น 13 วันแหละ ทำลายสถิติได้ยัง (ยังจะเล่น ) คนเเต่งรู้ว่าทุกคนชินเเล้ว จิงม้ายย อากาศหนาวมากค่ะที่นี่ แล้วที่ไทยที่น้องขนมอยู่ กับที่ไหนซักแห่งที่คุณน้องหยกอยู่ล่ะคะ อากาศเป็นไงบ้าง ตอนนี้คนรอบข้างเริ่มทยอยไม่สบายกันเเล้วล่ะค่ะ จะถึงคิวพวกเราเมื่อไหร่ไม่รู้ เเต่อย่าเลยเนาะ สบายๆแบบนี้ไปเรื่อยๆดีก่า เพลงวันนี้ไม่ได้เข้ากะเนื้อหาเล้ยย เเต่อยากลง คริคริ สาวกวันเดอร์เกิร์ลสของจิงเพราะวัยเดียวกัน อ๊ากกก หลอกตัวเองหน้าด้านๆ วันนี้ไปแระ เจอกันใหม่เร็วๆนี้ค่า บ๊ะบาย Nobody (Rainstone Remix) - Wonder Girls   Create Date : 24 ธันวาคม 2551 2 comments Last Update : 27 ธันวาคม 2551 1:54:08 น. Counter : 473 Pageviews. Share Tweet

แวะมาส่งความสุขเนื่องในวันปีใหม่ค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ ปีใหม่นี้ก็ขอให้สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตนะคะ ตลอดปีและตลอดไปค่ะ   โดย: แม่น้องแปงแปง 28 ธันวาคม 2551 12:33:15 น.

เฮ้ออออ ถอนหายใจดังแหมะ เรื่องมันน่าเศร้าจังเลยอ่า รันทดเกินไปแล้ว ความรักแบบนี้ดีแล้วหรอ ????????? - - - - - - - - - - - - - - - - จะปีใหม่แล้ว ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ ทุกๆคนเลย เย้ ^^ อ่า ที่นี่ ที่หยกอยู่ หนาวแล้วค่ะ เดินออกไปข้างนอกนี่ ต้องครบชุดเลย ผ้าพันคอ ถุงมือ หมวกด้วย อิอิ พี่แอนขา อัพไวๆได้มั้ย งั้ย งั้ย งั้ย งั้ย คะ ^^ แต่ถ้าไม่ได้ ก็อัพช้าๆ แต่ถี่ๆก้ได้ค่ะ เขาอยากอ่านตอนต่อไปแล้วง่า รักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: หยกค่าาาา IP: 89.243.216.234 29 ธันวาคม 2551 23:47:41 น.