A Simple Life on Earth

Misswaterlily
Location :
Kanagawa Japan

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





Free CursorsMyspace LayoutsMyspace Comments
OH! M I C K Y..You're so fine..You Blow My Mind..Hey Micky!
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2551
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
1 ตุลาคม 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Misswaterlily's blog to your web]
Links
 

 
ตอนที่ 29 เปิดใจ

When The Destiny Comes Along

Ep.29 เปิดใจ

พู่ห้อยโทรศัพท์แกว่งไปมาตามการเคลื่อนตัวของรถไฟ

ฝ้ายยืนกดแป้นตัวอักษรบนโทรศัพท์ในมืออย่างรวดเร็ว

เพื่อส่งเมล์หาฮยอนอา

..เพราะเรื่องที่ตั้งใจจะพูดยังคงไม่ได้พูดเลย จนมาถึงตอนนี้..

และไม่ว่าจะหันไปทางไหน ก็เหมือนจะมีเเต่เรื่องราวให้ต้องตามแก้ไขไปซะหมด

ฝ้ายถอนใจเงียบๆแล้วปิดโทรศัพท์ลงเบาๆ

สายตากวาดมองไปรอบๆแต่แล้ว

ก็เหลือบไปมองเห็นโปสเตอร์โฆษณาโทรศัพท์มือถือ

ทั้งที่พรีเซ็นเตอร์คือ วงป๊อปชื่อดัง อาราชิ

เเต่ทำไมกลับเห็นเป็นทงบังชินกีไปได้

ฝ้ายสะบัดศีรษะเพื่อไล่ความคิดฟุ้งซ่าน

..คิดถึงแต่มิคกี้..ความรู้สึกส่วนลึกบอกเธออย่างนั้น

และก็ไม่ลืมที่จะบอกตัวเองว่า ซักวันคงลืมเขาไปได้เอง..


ฝ้ายยืนลังเลอยู่หน้าประตูนานสองนาน อากาศด้านนอกค่อนข้างเย็น

เเต่มือกลับชุ่มไปด้วยเหงื่อ ฮยอนอาจะเสียใจมั้ยที่ฝ้ายเองไม่เคยได้บอกอะไรเธอเลย

ทั้งที่เป็นเพื่อนสนิท เเต่ยังไงฝ้ายก็รู้อยู่แล้ว

ถ้าหากเป็นตัวเองก็คงต้องเสียใจ เพราะนั่นหมายถึงว่า

ฮยอนอาไม่ใช่เพื่อนสนิทจริงๆเพราะไม่ได้รับความไว้ใจ

ฝ้ายตัดสินใจกดอินเตอร์คอมด้านหน้าห้องเพื่อให้เจ้าของรู้ว่าเธอมาถึงเเล้ว

ยืนรออยู่ไม่ถึงอึดใจ เสียงใสเเจ๋วของฮยอนอาก็ตอบกลับมา

"แป๊บนะจ๊า" เสียงเสียดกันระหว่างพื้นไม้และสลิปเปอร์ดังเข้าใกล้มาเรื่อยๆ

จนในที่สุดประตูก็ถูกเปิดออก "เข้ามาเลย"

ฝ้ายยิ้มแหยๆทั้งที่พยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติ

เเต่ฮยอนอาสิ กลับยิ้มกว้างได้อย่างร่าเริงเหมือนทุกครั้ง..

บางทีฮยอนอาอาจจะไม่ได้เปิดดูดีวีดีนั่นก็ได้

..ฝ้ายยังคงแอบหวังในใจ..


"แฟนไอจังเป็นยังไงบ้าง?" แฟน..คำนี้เหมือนเตือนสติฝ้าย

ให้นึกถึงเรื่องของเชนอีกครั้ง

"ตอนนี้คงต้องอยู่ที่ญี่ปุ่นไปก่อน รอไปสถานทูตวันจันทร์น่ะ"

"เห้อ โชคร้ายเนาะ" ฮยอนอาทรุดตัวลงนั่งข้างๆฝ้าย

"มาถึงนี่ เเต่กลับมีเรื่องวุ่นวายซะอย่างนั้น ยังดีน้า ที่มีไอจัง"

ฝ้ายไม่พูดอะไรเเค่หันมายิ้มรับเพียงอย่างเดียว

ตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์จะมาพูดเรื่องของเชนเท่าไหร่นัก

"ไอจังไม่ชอบยูชอนซังเเล้วเหรอ?" คำถามนี้ทำให้รอยยยิ้มที่ปรากฎเมื่อครู่

เหือดหายลงไปอย่างรวดเร็ว "ไม่ได้ชอบเลยจริงๆน่ะเหรอ?"

..เงียบ..ไม่มีคำตอบใดๆนอกจากสีหน้าซีดเผือดที่ยังคงหลงเหลืออยู่

จากการปะทะกับอากาศเย็นของฤดูใบไม้ร่วงด้านนอก

กับเเววตาที่สับสนสุดขีด

"มันเกิดอะไรขึ้น ไอจัง? บอกได้มั้ย?" ถ้าฟังแบบไม่คิดอะไร

ก็จะรู้สึกได้ว่า ฮยอนอานั้นไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆ

เธอเพียงเเค่ถามเพื่อต้องการที่อยากจะรู้เท่านั้น

เเต่ทว่าเมื่อมองเข้าไปในสายตาจริงๆแล้ว

คำถามเมื่อครู่เหมือนเป็นการตัดพ้อมากกว่า

ตัดพ้อที่ว่าทำไมฝ้ายถึงไม่เคยพูดไม่เคยบอกอะไรกับฮยอนอา

ทั้งที่ฮยอนอาเองก็เป็นเพื่อนสนิทเเละจริงใจกับฝ้าย

"ฮยอนอา.." คำพูดที่อยากจะพูดทั้งหมดหลอมรวมออกมา

เป็นชื่อของเพื่อนสนิทได้เพียงคำเดียวเท่านั้น

ณ เวลานี้ สายตาเเบบนั้นทำให้ฝ้ายรู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก

"ฉันรู้ว่าไอจังเป็นทุกข์เพราะยูชอนซังมาก แล้วก็รู้ด้วยว่าเพราะเรื่องอะไร"

ฮยอนอาได้ดูดีวีดีแผ่นนั้นแล้วจริงๆด้วย ..ขอโทษนะ..ที่ไม่ได้บอกอะไรเลย

ฝ้ายเบือนหน้ามองไปทางอื่น เพื่อเลี่ยงการสบสายตากับฮยอนอา

เพราะถ้าไม่ทำอย่างนั้น ความรู้สึกผิดก็จะประดังประเดเข้ามาเรื่อยๆ

เพื่อนที่คอยห่วงใยมาตลอด เพื่อนที่ให้ความจริงใจอยู่เสมอ

เเต่สิ่งที่เธอตอบแทนคือความไม่ไว้ใจ นั่นเป็นสิ่งที่ฝ้ายเข้าใจดีว่า

ฮยอนอากำลังเจ็บปวด

"ฮยอนอาดูภาพจากวงจรปิดแล้วใช่มั้ย?" ฝ้ายถามขึ้น

ทั้งๆที่หน้าไม่ได้มองมาทางคนที่จะต้องตอบคำถามของตัวเอง

ความเงียบทำให้ทั้งคู่รู้สึกอึดอัดไม่น้อย

เเละฮยอนอาก็เป็นคนทำลายมันเอง "ไอจัง"

ฮยอนอาจับไหล่ฝ้ายเบาๆจนเธอหันมา

"ไอจังกลัวอะไรอยู่? กลัวความจริงเหรอ?" ฮยอนอาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

น้อยนักที่จะเห็นฮยอนอาดูจริงจังแบบนี้

ทั้งสายตาเเละน้ำเสียงที่ส่งออกมาเห็นได้ชัดว่า

ไม่ว่าฝ้ายจะกลัวอะไรอยู่ ฮยอนอาจะเป็นคนหนึ่งที่พร้อมยืนข้างฝ้ายเสมอ

และนั่นทำให้ฝ้ายน้ำตารื้นขึ้นมา ความซึ้งใจและความรู้สึกผิดปะปนกันจนแยกไม่ออก

"ฮยอนอา ฉัน.." น้ำเสียงสั่นเครือมากเเล้ว ฮยอนอารีบดึงฝ้ายมากอดไว้

จนคนถูกกอดต้องปล่อยโฮ ความอัดอั้นเก็บกดคนเดียวมานานพอสมควร

ปล่อยออกมาพร้อมน้ำตา "ฉันขอโทษ..นะ"

ฮยอนอารีบส่ายหน้าทั้งที่กำลังอยู่บนไหล่ของฝ้าย

"ไม่เป็นไรๆ ฉันเข้าใจ ไม่ต้องขอโทษ"

"ฉันเสียใจฮยอนอา ขอโทษจริงๆ" ครั้งเเรกที่เห็นฝ้ายร้องไห้หนักขนาดนี้

การเก็บอะไรหลายๆอย่างไว้ในใจคนเดียว

บางทีมันก็เกินจะทนทานได้ไหวจริงๆ...

ฮยอนอาค่อยๆดันตัวฝ้ายออกเเล้วเช็ดน้ำตาให้

"อย่าร้องไห้ ไม่ต้องเสียใจ ไม่ต้องขอโทษนะ" ฮยอนอายิ้มทั้งที่ตัวเองก็อยากจะร้องไห้ตาม

"ฉันเข้าใจเธอ" คำพูดและรอยยิ้มแบบนั้นทำให้ฝ้ายนึกอยากขอบคุณ

ไปพร้อมๆกับขอโทษเลยจริงๆ

"ตอนนี้ไอจังพยายามปฏิเสธยูชอนซัง พยายามหลบหน้าเขา

เพราะเรื่องภาพในวงจรปิดนั่นเหรอ?"

ฝ้ายหลับตาลงราวกับอยากจะหนีความจริง

หากย้อนเวลากลับไปได้ เธอคงเลือกที่จะไม่ทำมัน

เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้มิคกี้ ยูชอนต้องเสียใจ

จนกลายเป็นเหตุผลหนึ่งที่เธอเลือกที่จะปิดบังเขา

"ฉันไม่มีหนทางอื่นจริงๆ ฮยอนอา ไม่มีเลย.." ฝ้ายก้มหน้านิ่ง

"การเลือกให้ตัวเองเป็นฝ่ายเจ็บคงง่ายกว่าการที่เขารู้ว่าฉันเองเป็น

เป็นต้นเหตุที่ทำให้เขาเสียใจมาตั้งเเต่เเรก เพราะนั่นมันคงทำให้เขายิ่งเจ็บ

ปวดมากไปอีก.." ฝ้ายเงยหน้าขึ้นเเล้วหันมามองฮยอนอาที่นั่งเงียบอยู่ข้างๆ

"ฉันไม่อยากให้เขารู้สึกแย่มากไปกว่านี้..ฮยอนอา"

ฮยอนอานิ่งอึ้ง เพราะเข้าใจเหตุผลของฝ้ายดี

การลาจากโดยที่ยังเหลือความรู้สึกดีต่อกัน

มันย่อมดีกว่าการจากไปพร้อมกับการเกลียดชัง

ยูชอนน่ะไม่เท่าไหร่เเต่หากทงบังชินกีที่เหลือรู้เรื่องเข้า

พวกเขาคงรุ้สึกไม่ดี เเละที่เเน่ๆ พวกเขาคงไม่อยากให้อภัยฝ้าย

"ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจไอจัง" ฮยอนอาโอบคอฝ้ายไว้

"เข้าใจนะ เข้าใจจริงๆ..แต่ไอจังรู้มั้ย ตอนนี้ยูชอนซัง

เขาก็เจ็บมากไม่แพ้กัน"

"ต้องยอมรับแล้วล่ะ ฮยอนอา..ถึงไงก็เเล้วเเต่ มันก็คงเป็นไปไม่ได้อยู่ดี"

ฝ้ายพูดเสียงอ่อย นั่นเพราะ ไม่ใช่เเค่เรื่องความจริงที่กำลังปิดบังอยู่

เเต่มันยังมีเรื่องที่สถานะของยูชอนเเละฝ้ายอยู่กันคนละสถานะ

เขาเป็นนักร้องดัง เธอเป็นคนธรรมดา..คนธรรมดาที่มีใครคนหนึ่งอยู่แล้วด้วย

"อื้มม" ฮยอนอาพยักหน้า "ยังไงก็เเล้วเเต่..ฉันอยู่ข้างไอจัง"

ฝ้ายยิ้มตอบกลับมา "ขอบใจนะ เธอเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ"

สองสาวกอดกันอีกครั้งด้วยความเข้าใจ

แม้วันพรุ่งนี้ ฝ้ายยังไม่รู้ว่าต้องแก้ปัญหาอย่างไรต่อไป

แต่ฝ้ายก็รู้ดีว่า มันจะเป็นอีกวันที่ต้องใช้ชีวิตบนความเจ็บปวด

เป็นความเจ็บปวดสองแบบในเวลาเดียวกัน

เจ็บปวดเพราะรักยูชอนแต่ทำอะไรที่เป็นการแสดงออกว่ารักเขา ไม่ได้เลยซักอย่าง

เเละการเจ็บปวดเพราะไม่ได้รักเชน แต่ต้องพยายามอยู่ข้างเขา

เพราะความผูกพันเเละสำนึกผิดค้ำคออยู่

และที่สำคัญ ความเจ็บปวดที่มี..ฝ้ายเลือกที่จะหนีมันไม่ได้เลยซักอย่าง...




กลับมาแล้ววววค่า สภาพสะบักสะบอมสุดรี้ดดด

เหนื่อยลากกกก พอเพื่อนทยอยกลับก็ทำงานต่อ โอ้ววว

ตอนแรกบอกขอลาจากบล็อค9วัน

เอาไปเอามาล่อไป12วัน แหะๆๆๆ

โกดกันเป่าอ่า คนอ่านที่น่าร้ากกทู้กคนนน

ไม่โกดไม่งอนเนาะ (ไม่โกดหรอกแต่ลืมไปละว่าฟิคเรื่องนี้มันเปนยังไง-คนอ่าน)

ตอนนี้กำลังพยายามกลับเข้าสู่โหมดปกติค่ะ จูนตัวเองอยู่

หวังว่ายังยินดีที่จะติดตามกันอยู่น้า

กัวงอนแล้วหายไปไม่ยอมมาอ่านฟิคง่ะ

..คนเเต่งคิดถึงมิคกี้มั่กๆๆ.. ((เกี่ยวไรวะ))

เกี่ยวสิน้อออ ก็พระเอกฟิคอ่ะ 55+ ไปง่ายๆงี้แหละ

นอนละค่ะ อ่านฟิคให้สนุกนะคะทู้กคนนน


soba ni iru ne - THELMA AOYAMA feat.Soulja



Create Date : 01 ตุลาคม 2551
Last Update : 3 ตุลาคม 2551 21:03:58 น. 3 comments
Counter : 357 Pageviews.

 
อาการหนัก ทั้งคนแต่ง ทั้งตัวละคร เอาเข้าไปมีหนักกว่านี้อีกป่าว ดีนะที่คนอ่านพร้อมอยู่ตลอดเวลา 555555555 ยังเล่นด้ายอี๊ก


โดย: เจร้นาดเองคร้า IP: 202.176.82.193 วันที่: 2 ตุลาคม 2551 เวลา:12:44:03 น.  

 
อ๋า ฮยอนอาซึ้งแฮะ

ไปเที่ยวเป็นไงมั่งค้าาา

ฟังอัลบั้มใหม่กันยังชาวแคส / บิ๊กอีส


โดย: หยกกกกก IP: 217.171.129.72 วันที่: 3 ตุลาคม 2551 เวลา:5:08:41 น.  

 
T_T ต่อด้วยอารมณ์บีบคั้นใจกันเลยทีเดียว โธ่ๆๆๆ

แล้ว สาหรุปว่า ฟิคเรื่องนี้ไม่แฮปปี้แอนดิ้งช่ายป่าวพี่ จะได้เตรียมทำใจ TT ฮือๆๆ

.........................................
ปล.เที่ยวหนุกป่าวพี่


โดย: น้องขนมน่ากิน วันที่: 7 ตุลาคม 2551 เวลา:13:02:55 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.