|
|
ตอนที่ 28 ความพยายาม
When The Destiny Comes Along
Ep.28 ความพยายาม
ความคิดถึงการกระทำเก่าๆของเชนยังวนเวียนอยู่ในหัวฝ้ายตลอดเวลา
โดยเฉพาะครั้งนี้ ขณะที่กำลังเดินทางไปจุดเดิมอีกครั้งที่พบเชนเมื่อตอนเย็น
ฝ้ายหลับตาลงเมื่อนึกถึงความเจ็บปวดที่เคยได้รับ แล้วตอนนี้มันอะไรกันนี่์?
เธอไม่เคยสลัดเขาออกไปจากใจได้จริงๆเลยซักที
ทั้งที่พยายามแล้ว..แต่ก็เหมือนไม่ได้ช่วยอะไรเลย
ฝ้าย..
เชนผุดลุกขึ้นทันทีเมื่อเห็นฝ้ายมาหาเขาที่ศูนย์นักท่องเที่ยว
ฝ้ายมองหน้าเขาเเวบหนึ่งแล้วเดินตรงไปคุยกับเจ้าหน้าที่ก่อน
แต่นั่นก็ยังทำให้เขามองเห็นสีหน้าและเเววตาที่ดูห่วงใยเหมือนแต่ก่อน
นั่นทำให้เชนรู้สึกดีใจ ..มันคงจะไม่ยากเกินไปเท่าไหร่นักถ้าจะดึงเธอกลับมา..
เชนยืนนิ่งอยู่ซักพักฝ้ายก็เดินย้อนกลับมาหาเขา
ติดเสาร์อาทิตย์น่ะ คงไปสถานทูตพรุ่งนี้ไม่ได้เเล้วเชนจะทำยังไง?
ไม่เป็นไร เชนโทรไปแคนเซิลงานแล้ว คำพูดของเขาดูไม่ได้เดือดร้อนเท่าไหร่
นั่นทำให้ฝ้ายตวัดสายตามองอย่างแปลกใจ
อ่ะ เอ่อ ฝ้ายไม่ต้องห่วงเชนหรอก เรื่องมันสุดวิสัยขนาดนี้
ผู้จัดการเชนเขาเข้าใจ ฝ้ายพยักหน้าน้อยๆก่อนจะออกปากถามเกี่ยวกับมื้อเย็นของเขา
เชน กินอะไรรึยัง? เขาส่ายหน้าทันที ท่าทางแบบนั้นมันทำให้ฝ้ายนึกถึงตอนที่ยังคบกันอยู่
เวลาดีๆเขาก็ยังคงเป็นคนดีและน่ารักของเธอเสมอ
เเต่เวลาเขาร้าย ฝ้ายก็ไม่อยากจะนึกถึง
ฝ้ายกินมาแล้วอ่ะ เเต่เดี๋ยวพาเชนไปกินได้..ป่ะ
พูดจบก็เดินนำหน้าเขาไปแต่เชนคว้ามือฝ้ายเอาไว้
ฝ้าย เดินไปด้วยกันสิ เขาพูดอ้อนๆเล็กๆพลางกุมมือเธอไว้แน่น
ฝ้ายหันมาสบตาเขาก่อนจะยิ้มให้บางๆ
หลังจากนั้นเธอก็กลายเป็นคนที่ถูกนำไปซะเอง
เชนเดินจูงมือฝ้ายมาตามทางเรื่อยๆจนจะถึงร้านสะดวกซื้อ
เพื่อหาของกินเล่นง่ายๆ คำพูดของเขาหลายๆอย่างในค่ำคืนนี้
ทำให้เธออ่อนยวบลงไปมากเหมือนกัน
เยื่อใยเก่าๆที่เคยจางก่อนหน้านี้ มันเริ่มจะไม่บางเหมือนเดิมซะเเล้ว
นั่งกินไส้กรอกริมแม่น้ำกลางดึกแบบนี้นึกถึงสมัยเรียนเนาะ
เชนพูดยิ้มๆแล้วก็กัดไส้กรอกคำโตก่อนหันมามองหน้าฝ้าย
คำพูดของเขาทำให้ฝ้ายอดยิ้มเพราะนึกถึงวันเก่าๆไม่ได้เหมือนกัน
แม้เขาจะทำไม่ดีกับเธอหลายครั้งเเต่ก็มีไม่น้อยเหมือนกันที่เขาดีต่อเธอ
..เเต่ทั้งๆที่ยูชอนยังคงอยู่ในใจอย่างนี้
มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนกันที่จะสามารถลืมความผิดเชนได้หมด..
กินเเค่นี้ จะอยู่ท้องเหรอ? ฝ้ายเอ่ยปากถามขึ้นบ้าง
หลังจากปล่อยให้เขาพูดเรื่องอะไรต่อมิอะไรอยู่นานสองนาน
อื้อ สบายมาก เขาตอบขณะที่ยังเคี้ยวอยู่..ดูเหมือนจะไร้เรื่องกังวลใจเล้วสินะ..
มีฝ้ายอยู่เป็นเพื่อนแบบนี้ เชนไม่กินอะไรยังได้ ฝ้ายเบ้ปากใส่เขาพร้อมเบือนหน้าหนี
เเต่ไม่วายยังทิ้งรอยยิ้มให้เขาสังเกตเห็นจนได้
ฝ้ายไม่โกรธเชนแล้วใช่มั้ย? ท่าทางแบบนั้นของฝ้าย
ทำให้เขากล้าที่จะถามเธอตรงๆ เเต่ทว่าฝ้ายไม่ได้้หันกลับมาตอบเขา
อย่าถามเลย ฝ้ายตอบไม่ได้หรอก
จนมาถึงวันนี้เชนรุ้เเละเข้าใจฝ้ายทุกอย่างแล้ว ทุกอย่างจริงๆ
ความจริงใจที่ฝ้ายให้กับเชนมาตลอด หาไม่ได้ง่ายๆจากใครจริงๆ
เเละเชนก็เพิ่งรู้ว่าในที่สุดแล้ว ความรักของเชน..ก็ให้ใครได้ไม่ง่ายเหมือนกัน
คำพูดของเขาทำให้ฝ้ายสะอึก ฝ้ายค่อยๆเบี่ยงหน้าออกไปอีกทางอย่างช้าๆ
เธอไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตาของเธอตอนนี้
ฝ้ายไม่แน่ใจว่าเพราะซาบซึ้งใจหรือเป็นเพราะสับสนจนอยากจะีร้องไห้..
ตลอดเวลาตั้งเเต่เจอยูชอนในความคิดของเธอเหมือนจะมีเเต่เขา
เเล้วในวันนี้ วันที่เชนกลับเข้ามาเหมือนจะเป็นการบอกว่า
เขาจะต้องเอาเธอกลับไปที่เดิมให้ได้
นั่นทำให้ฝ้ายลำบากใจ แม้ความจริงแล้ว
เรื่องของยูชอนจะเป็นไปไม่ได้ก็ตาม
ฝ้ายบิดข้อมือเล็กน้อยเป็นการเตือนให้เชนรู้ว่าควรปล่อยมือเธอได้แล้ว
หลังจากที่เดินมาถึงหน้า่โรงแรม
ฝันดีนะ พรุ่งนี้ฝ้ายจะมาหา
เชนมุ่นคิ้วเล็กน้อย ฝ้ายจะมาหาจริงๆใช่มั้ย?
ทำไมถามอย่างนั้นล่ะ?
เปล่า.. เชนส่ายหน้าแล้วโคลงศีรษะเธอเบาๆ
ไม่ให้เชนเดินไปส่งที่สถานีจริงเหรอ?
ฝ้ายเอียงตัวเพื่อให้มือของเขาหลุดออกก่อนจะปฎิเสธ
ไม่เป็นไร ไว้พรุ่งนี้เจอกัน
เชนเริ่มเป็นคนละคนกับเมื่อครู่เเล้ว
เมื่อเห็นท่าทีฝ้ายดูเหมือนไม่อยากอยู่กับเขาเท่าไหร่
อื้ม..โอเค งั้นกลับดีๆนะ พรุ่งนี้เชนจะลงมารอ
ฝ้ายยิ้มใ้ห้เขาแม้จะดูออกว่าฝืนมากก็ตาม
เธอยกมือขึ้นแทนการกล่าวลาเเต่เชนกลับเอามือของเขา
มาทาบมือของเธอเอาไว้ เเค่ให้เชนรู้ว่า ยังไงก็มีฝ้ายอยู่ข้างๆต่อไปนะ
ฝ้ายจ้องหน้าเขานิ่งจนได้ยินคำพูดที่ไม่ได้ยินมานานมากแล้ว
รักฝ้ายนะครับ น้ำตาฝ้าย คลอแล้วตอนนี้ ถ้าไม่รีบปลีกตัวออกมา
มันคงร่วงเเน่ๆ ไปนะ.. ฝ้ายเลื่อนมือลงมาก่อนจะหันหลังเดินออกไป
เธอเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า สูดลมหายใจเข้าเพื่อให้ตัวเองรู้สึกผ่อนคลาย
..เข้าใจเเล้ว ตอนนี้เข้าใจเเล้ว เธอแค่รู้สึกสงสารเขา เเค่สงสารจริงๆ
เชนเดินคอตกกลับเข้าไปในห้องพัก
ดวงไฟในห้องติดสว่างขึ้นทันทีที่ประตูเปิด
เขาเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงอย่างอ่อนเเรง
มือทั้งสองข้างกุมใบหน้าเอาไว้พร้อมกับก้มหน้านิ่ง..
เขารู้สึกเข็ดแล้วจริงๆ หากครั้งนี้เขาทำให้เธอกลับมาได้
เขาจะไม่ทำแบบที่เคยทำอีกอย่างแน่นอน..
และร่างของเขาก็เริ่มสั่นไหว เเล้วเพิ่มขึ้นทีละนิดตามเเรงสะอื้น
น้ำตาค่อยๆไหลลงมาตามฝ่ามือที่เกาะกุมใบหน้าอยู่
เชนปล่อยตัวเองร้องไห้อยู่อย่างนั้นค่อนข้างนาน
เเล้วเขาก็นึกอยากที่จะเอาบางอย่างขึ้นมาดู
เพื่อเป็นเเรงเตือนให้เขารับรู้ว่าเขาควรจะทำมันต่อไป
เชนค่อยๆเลื่อนๆมือทั้งสองข้างเสยผมให้ไปด้านหลัง
เขาลูบหน้าตัวเองเบาๆเพื่อช่วยให้น้ำตาเหือดแห้งลง
ก่อนจะเปิดลิ้นชักหัวเตียงขึ้นมา...กระเป๋าตังค์และพาสปอร์ต..
ยังคงวางอยู่ในนั้นอย่างดี
เเม้การจ้องมองดูของที่อยู่ในลิ้นชักมันจะทำให้เขารู้สึกผิดมากแค่ไหน
เเต่มันก็ดีไม่ใช่เหรอ? หากมันจะใช้เเลกโอกาสให้ฝ้ายกลับมาหาเขาได้....
******************************
โอวว ตอนนี้ ไม่มีหวานใจของคนเเต่ง
เเต่เขียนไปเขียนมาเริ่มรู้สึกว่าใจอ่อนตามฝ้ายอ่ะ 55+
วีคหน้าลางานทั้งวีคค่ะ เดอะแก็งค์จะตามมาสมทบจากไทย
ลาเจ้านายไปเเล้วขอลาคนอ่านด้วยนะคะ อนุมัติเถอะน้อออ
ขอลาประมาณ 9 วันเน้อ ((โหยย เลิกเขียนไปเลยป่ะ ไม่อ่านละ-คนอ่าน))
ต้องเทคเเคร์แอนด์พาเที่ยว นานๆเจอกันก้อเงี้ย พวกคนแก่ๆๆ55
9วันข้างหน้าเจอกันคร่า อย่างอนเน้อออ
| Create Date : 19 กันยายน 2551 |
| Last Update : 19 กันยายน 2551 11:23:10 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 505 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: หยก IP: 217.171.129.77 วันที่: 19 กันยายน 2551 เวลา:23:29:38 น. |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ซ้าาาาธุ ขอให้มีอะไรดลใจให้เชนกลับไปไทยซะที เพื้ยงง
อ่อ เที่ยวให้สนุกนะคะพี่แอน
แล้วเจอกันค่ะ