|
|
ตอนที่ 19 เพราะอะไร?
When The Destiny Comes Along
Ep.19 เพระอะไร
เสียงกริ่งหน้าบ้านพักดังขึ้นทำให้ยูชอนรีบขยับตัวจะลุก
เเต่เขาก็เจอสายตาของเพื่อนๆที่ตอนนี้แม้จะยืนอยู่คนละมุม
ต่างพากันจ้องมาที่เขากันหมด ยูชอนจึงทำเป็นค่อยๆลุกเเละเก็บอาการ
เขากวาดตามองเพื่อนแต่ละคน ก่อนจะยักไหล่อย่างสบายอารมณ์
เดินไปที่ประตู "สวัสดีค่า" ประตูถูกเปิดออก
พร้อมเสียงทักทายของฮยอนอาที่ดังลั่น
ตอนนี้หนุ่มๆพากันมาอออยู่ด้านหลังยูชอนที่กำลังสบตาฝ้าย
พร้อมกับรอยยิ้มที่ละลายโลกเช่นเคย
ฮยอนอาเห็นอาการยูชอนก็ค่อยๆเบี่ยงตัวเดินเข้ามา
ขณะที่อีกสี่หนุ่มทั้งดันทั้งผลักยูชอนให้เข้าใกล้ฝ้าย
ฝ้ายกล่าวทักทายทุกคนตามปกติ
ดูท่าทางเธอก็เก็บความเขินไว้อย่างยากลำบากเหมือนกัน
ยูชอนเอ่ยทักทายฝ้ายก่อน แล้วเขาก็ได้เสียงทักทายตอบ
เป็นเสียงใสๆจากฝ้ายพร้อมรอยยิ้มที่ยังคงเป็นรอยยิ้มเดิม
ที่เขาเห็นผ่านเว็บคาเมร่าตลอดช่วงระยะเวลาเกือบสองเดือนที่ผ่านมา
เเต่ทว่าเมื่อยืนตรงหน้าแบบนี้ มันเป็นครั้งเเรกที่เขาเพิ่งเห็น ..
ยูชอนหลีกทางให้ฝ้ายเดินผ่านเข้ามา
เขาจ้องเธอตลอดเวลาที่เธอเดินผ่านตัวเขา
เเม้กระทั่งเดินพ้นไปแล้วเขาก็ยังมองตาม..
จนหันมาเจอสายตาอีก5คู่ที่มองเขาอยู่
นั่นจึงทำให้ยูชอนรู้สึกตัวและหันไปปิดประตูได้ซักที
หลังจากที่ผ่านมื้อเย็นที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ
เเละมีความสุขมากวันหนึ่งสำหรับหนุ่มๆในช่วงที่อยู่ที่ญี่ปุ่นไปแล้ว
ทุกคนก็ช่วยกันเก็บกวาดและทำความสะอาด
โดยที่มีฝ้ายเเละยูชอนยืนช่วยกันล้างจานอยู่
ฝ้ายรู้ตัวตลอดเวลาว่ายูชอนมองหน้าเธอ
เพราะสาเหตุนั้นยิ่งทำให้ฝ้ายต้องเก็บความรู้สึกไว้ให้ได้มากที่สุด
ฝ้ายฝืนใจหันไปมองเขาด้วยสายตาปกติ นั่นทำให้ยูชอนตกใจ
เมื่อจู่ๆเธอก็หันมาโดยไม่ทันตั้งตัว "มองอะไรคะ?"
"อ่อ เปล่าฮะ" ยูชอนก้มหน้าก้มตาสนใจจานในมือต่อไป
ขณะที่ฝ้ายจ้องมองเขาอยู่ในใจก็คิดไว้ว่า
วันนี้แหละที่เธอจะหาโอกาสบอกเขา
และตั้งเเต่วันนี้จะเป็นวันที่เธอสามารถมองหน้าเขาได้
อย่างไม่ต้องมีความลับค้างคาใจซักที...
เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว
พวกหนุ่มๆก็มานั่งเรียนภาษาญี่ปุ่นด้วยภาษาเกาหลีจากฮยอนอา
อยู่ที่โต๊ะกินข้าวตรงครัว ส่วนฝ้ายปลีกตัวออกมานั่งตรงโซฟากลางบ้าน
เธอนั่งยิ้มมองฮยอนอากับนักร้องกลุ่มขวัญใจ
อย่างไม่อยากที่จะเชื่อสายตาตัวเอง
((พวกเขาน่ารักกันจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะได้เข้ามาอยู่แบบนี้))
ระหว่างที่กำลังมองเพลินๆอยู่นั้น
กลับมีสายตาคู่หนึ่งกำลังมองเธอด้วยเช่นกัน
เมื่อเห็นว่าเป็นยูชอนฝ้ายก็รีบหลบสายตาเฉ มองไปรอบๆบ้าน
พลางเม้มปากแน่น..เห้อ สุดท้ายก็เก็บความรู้สึกได้ไม่หมดอยู่ดี..
ยูชอนอมยิ้มอย่างพึงพอใจ เพราะแค่เห็นอาการของฝ้าย
และรู้ว่าอีกฝ่ายเขินอายเขาแบบนั้น เเค่นี้เขาก็รู้สึกมีความสุข
จากนั้นยูชอนก็หันไปสนใจที่ฮยอนอาพูดต่อ
"ไอซัง" เสียงชายหนุ่มร้องทักดังขึ้นใกล้ๆ ฝ้ายตกใจเล็กน้อย
พอหันไปมองจึงเห็นว่าเป็นหนุ่มหน้าสวย พี่ชายคนโตของทงบังชินกีนั่นเอง..
"อ้าว แจจุงชี" (เรียกแบบเกาหลีที่แปลว่า "คุณ")
..เขาเดินแยกออกจากวงตั้งเเต่ตอนไหน ฝ้ายไม่ได้สังเกตเลย..
ฝ้ายทักตอบกลับไปด้วยภาษาเกาหลี
เมื่อเเจจุงแยกตัวไปคุยกับฝ้าย ยูชอนก็สังเกตเห็น
เเต่เขาก็ปล่อยให้แจจุงคุยกับเธอต่อไป
เขารู้สึกดีใจเล็กๆที่เพื่อนๆของเขาชอบฝ้าย
"ตกใจเหรอครับ?" ฝ้ายยิ้มน้อยๆเพราะจะปฏิเสธก็กระไรอยู่
เมื่อเขาได้เห็นท่าทางของเธอเมื่อครู่
"อ่า ขอโทษนะครับ ไม่ได้ตั้งใจ" เขาพูดพลางนั่งลงข้างๆเธอ
ฝ้ายโบกไม้โบกมือปฏิเสธเป็นพัลวัน "ไม่ค่ะๆ นิดหน่อยเอง"
"อาหารเกาหลีเป็นยังไงบ้างครับ?"
"อร่อยมากค่ะ ฉันชอบอยู่แล้ว"
แจจุงยิ้ม "ดีจัง คุณทานบ่อยเหรอ?"
"ค่ะ ฉันชอบอาหารเกาหลีน่ะค่ะ"
"ภาษาเกาหลีของคุณใช้ได้เลยนะ" ฝ้ายยิ้มพร้อมกับก้มศีรษะเล็กน้อย
"ขอบคุณมากค่ะ แต่ยังไม่เท่าไหร่หรอก"
"ฮยอนอาบอกว่าคุณเรียนด้วยตัวเองเหรอ? น่าทึ่งจัง" แจจุงเอ่ยปากชม
ฝ้ายเหล่สายตาไปทางฮยอนอาเล็กน้อย
((ยัยเพื่อนคนนี้ โฆษณาฉันจริงๆเลยนะ))
"คุณชอบยูชอนรึเปล่า?" แจจุงถามตรงๆทำเอาฝ้ายสะดุ้งนิดหน่อย
"ทะ ทำไมถามแบบนั้นล่ะคะ?"
"ผมว่าเขาชอบคุณนะ" คำพูดของเเจจุง
ทำให้ฝ้ายเกือบเผลอยิ้มออกไปแต่เธอก็ห้ามไว้ได้
"ผมว่าเขาดูมีชีวิตชีวาขึ้นมากเลยล่ะ ผมดีใจนะที่เห็นเขาเป็นแบบนี้"
"ยูชอนเขาเป็นคนอ่อนไหวมาก เป็นผู้ชายอ่อนแอน่ะฮะ ฮ่าๆ"
ว่าแล้วเเจจุงก็หัวเราะสะใจที่แอบเเซวยูชอนลับหลัง
เมื่อเห็นฝ้ายยังทำหน้าตาจริงจังรอฟังสิ่งที่เขาจะพูด
แจจุงจึงหยุดหัวเราะทันที "แหะๆ ผมพูดเล่นนะ
เเต่ว่าเรื่องที่เขาอ่อนไหวน่ะเรื่องจริง" พลางทำหน้าเจื่อนๆ
ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง ฝ้ายมุ่นคิ้วเล็กน้อย
เธออยากรู้ว่าที่เเจจุงพูดหมายถึงอะไร
"ก่อนหน้านี้ เขาได้รับจดหมายเเละข้อความจากแฟนเพลงคนหนึ่ง
มันทำให้เขาเป็นทุกข์มากเลย แม้พวกเราจะพากันพูดให้เขารู้สึกดี
เเต่เหมือนเขาก็ไม่ได้ลืมเรื่องนั้นไปได้ซักเท่าไหร่เลยครับ
จริงๆเขาไม่น่าจะมารับรู้เรื่องแบบนี้ด้วยซ้ำ
ผมอยากจะรู้จริงๆว่าคนที่เขียนจดหมายและส่งข้อความมา
รักยูชอนจริงๆหรือต้องการป่วนเขากันเเน่
เธอจะคิดมั้ยว่า ยูชอนเขาจะทุกข์ใจ" แจจุงพูดจบก็หันไปมองหน้าฝ้าย
ใบหน้าสวยใสร่าเริงก่อนหน้านี้ ได้ซีดเผือดไปแล้ว
คำพูดของเเจจุงทุกคำก้องอยู่ในหูซ้ำไปซ้ำมา
ความตั้งใจที่จะบอกยูชอนว่าเธอเป็นเจ้าของจดหมาย
บอกว่าเธอเป็นแฟนเพลงที่ติดตามเขามาโดยตลอดหลุดหายไป
ตอนนั้น เพียงเพราะเชื่อในข่าวลือ เพียงเพราะยึดเเต่ความรู้สึกของตัวเอง
เพียงเพราะเธอเห็นแก่ตัวทำให้ยูชอนต้องมาอยู่กับความทุกข์
ต้องเอาเวลาส่วนหนึ่งไปใช้กับการตามหาใครบางคน
ที่เป็นสาเหตุของความทุกข์นั้น เเทนที่เขาจะใช้เวลาเหล่านั้น
ไปกับความสุขของตัวเองมากกว่า
"ไอซัง..ไอซังครับ" เเจจุงเขย่าตัวฝ้ายเล็กน้อย
"อ่ะ..คะ?" ฝ้ายหน้าเหวอคล้ายถูกปลุกให้ตื่น
"เป็นอะไรรึเปล่าครับ? หน้าตาคุณเหมือนไม่สบาย"
"เปล่าค่ะ ไม่ได้เป็นอะไร" ฝ้ายนั่งเงียบ หน้าถอดสีลงเรื่อยๆ
จนเเจจุงสังเกตได้ถึงความผิดปกตินั้น "คุณไม่สบายรึเปล่า?"
ฝ้ายลุกขึ้นทันที "ขอตัวก่อนนะคะ" ว่าแล้วก็ก้าวฉับๆไปที่โต๊ะกินข้าว
ทิ้งให้เเจจุงมองตามอย่าง งงๆ
"ฮยอนอากลับยัง? รบกวนพวกเขานานแล้ว"
ฮยอนเงยหน้ามองเพื่อนสาวอย่างแปลกใจ "อ้าว"
จุนซูร้องขึ้น "อ๊า อย่าเพิ่งสิฮะ พวกเรากำลังสนุกเลย"
ฮยอนอาพยักหน้าหงึกๆ ยูชอนเดินมายืนข้างๆฝ้าย
"ทำไมคุณรีบกลับล่ะ? อยู่ดึกได้เดี๋ยวผมไปส่ง"
"อยากกลับเเล้วน่ะค่ะ" ฝ้ายตอบเสียงเย็นชาแทบไม่มองหน้าคนถาม
แถมยังทำหน้าเมินเฉยอีก ทำเอาที่เหลือมองหน้ากันเลิ่กลั่กว่าเกิดอะไรขึ้น
แจจุงเดินมารวมกลุ่มเเล้ว "รีบกลับทำไมล่ะครับ? อยู่ด้วยกันก่อน"
"งั้น ฉันฝากฮยอนอาด้วยนะคะ วันนี้ขอบคุณทุกคนมากค่ะ"
ฝ้ายโค้งให้ทุกคนเเล้วเดินออกมา ฮยอนอาจะลุกตามเเต่ยูชอนจับเธอไว้
เเล้วเขาก็เดินตามออกไปแทน ฮยอนอาทำหน้าเบ้ เพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
จู่ๆทำไมฝ้ายถึงเป็นแบบนั้น
ชางมินร้องถามเเจจุง"พี่เเจจุง ทำไรไอซังอ่ะ?"
ยุนโฮจึงถามบ้าง"นั่นดิ นายไปทำไรให้เขาไม่พอใจ"
แจจุงส่ายหน้าดิก"เปล่านะๆ ฉันเปล่า ไม่ได้ทำอะไรเลย"
"ไอจังเป็นอะไรอ่ะ" ฮยอนอาเปรยกับตัวเองเเล้วทำท่าเหมือนจะร้องไห้
จุนซูที่นั่งอยู่ข้างๆจึงตบไหล่เธอเบาๆเพื่อปลอบใจ
ตอนนี้ทุกคนรู้สึกมึนงงไม่แพ้กัน โดยเฉพาะเเจจุง..
ฝ้ายเดินออกมาจะพ้นรั้วบ้านเเล้ว
เเต่ยูชอนดึงมือเธอไว้ "ไอครับ"
ฝ้ายไม่ได้หันมามองหน้าเขา
"มีอะไรรึเปล่า?"
"เปล่าค่ะ" ฝ้ายยังคงไม่หันมาตามเดิม
"แล้วทำไมรีบกลับล่ะ? ผมคิดว่าคุณจะไม่สบา.."
"คุณเลิกนึกถึงความรู้สึกคนอื่นซะทีเถอะ"
ฝ้ายหันมาตวาดยูชอนทำให้เขาตกใจ
"เลิกเอาความรู้สึกของคนอื่นมาใส่ใจซะที" ฝ้ายพูดขึ้นเหมือนอัดอั้น
"ใครๆในโลกนี้เขาก็รักตัวเองมากกว่าทั้งนั้นแหละ
ในเมื่อเรื่องของคนอื่นมันทำให้คุณเป็นทุกข์นัก
คุณก็ทำแบบที่คนอื่นๆเขาทำบ้างก็ได้"
ฝ้ายสะบัดมือตัวเองออกจากมือของยูชอนเเล้วเปิดประตูออกไป
ยูชอนกำลังจะวิ่งตามฝ้ายออกไปด้วย แต่เสียงเปิดประตูจากตัวบ้าน
ทำให้เขาต้องหันไปมอง ฮยอนอากับเพื่อนๆเขานั่นเอง
"ฉันจะกลับเเล้วค่ะ จู่ๆไอจังก็เป็นแบบนั้น อยู่ต่อไม่ได้หรอก
ขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะคะ" ฮยอนอาโบกมือลาทุกคน
เเล้วเดินไปโค้งเล็กน้อยให้กับยูชอนที่ยังยืนอยู่ที่ประตูหน้าบ้าน
"ขอโทษด้วยนะคะ.."แล้วฮยอนอาก็วิ่งตามฝ้ายออกไป
ปล่อยให้ยูชอนมองตามด้วยความรู้สึกว้าวุ่นใจ
ทุกคนก็พลอยมีสีหน้าเป็นทุกข์ไปด้วย
เว้นเเจจุงที่กำลังดูเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
ฝ้ายเดินก้าวเท้ายาวๆออกมาตามถนน
เพื่อมุ่งหน้าสู่สถานีรถไฟ ตอนนี้เธออยากจะร้องไห้นัก
ทั้งที่ตั้งใจไว้เเล้ว ทั้งที่คิดว่าทุกอย่างจะจบด้วยดีแล้ว
เหตุการณ์ครั้งนี้ฝ้ายไม่โทษใครนอกจากตัวเอง
เธอเป็นคนทำให้เขาเป็นทุกข์กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง
ถ้าฝ้ายบอกยูชอน คนอื่นๆก็ต้องรู้
เเล้วพวกเขาจะรู้สึกแย่กับเธอแค่ไหน
เเม้จะเป็นความคิดของคนขี้ขลาดแต่เธอก็ขอเลือกที่จะทำมันล่ะ
ขอเลือกที่จะเดินจากมาเหมือนว่าความรู้สึกดีๆต่อยูชอน
หรือมิตรภาพที่ดีต่ออีกสี่คนที่เหลือ..ไม่เคยเกิดขึ้น
ฝ้ายจะกลับไปอยู่ตำแหน่งเดิม จุดเดิมที่เฝ้ามองเขาอย่างเงียบๆต่อไป
เพราะอะไร? เพราะอะไร? ทำให้ฝ้ายเปลี่ยนใจ
v
v
เป็นเพราะ...คิมเเจจุง พี่ชายคนโตของทงบังชินกีนั่นเอง
ว้าาา เสียดายกันมั้ยอ่า? แต่ฝ้ายจะบอกได้ไง บอกไป เรื่องก็จบสิคะ อิอิ
ตอนแรกชื่อตอน19นี้คือ "เปลี่ยนใจ"
เเต่กลัวคนอ่านเห็นชื่อเเล้วเก็ททันที
อยากให้เก็ทตรงกลางๆเรื่องหน่อย จะได้ลุ้น ดีมั้ยๆ?
ว่าเเต่ นางเอกของเราใจดีกับที่รักของคนเเต่งได้สองสามตอน
แต่ต้องกลับมาใจร้ายอีกแล้ววว
(คิดว่า) เรื่องราวจะเริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆแล้วนะคะ
กำหนดจบประมาณ กลางปีหน้า อร๊ายย ม่ายช่ายยย
เอาน่าๆๆ อดทนอยู่ด้วยกันนะๆๆ ตอนนี้ง่วงอีกแระ
คืนวันศุกร์แท้ๆเชียว ทีตอนจะทำงานนอนตีสามตีสี่
เห้ออ ไม่เข้าใจตัวเอง
น้องขนมรีบๆเจอฝ้ายไวๆนะ พี่อยากให้น้องขนมบอกฝ้ายว่า
มีแฟนฟิคชั่นของฝ้ายกะทงบังฯน้า อิอิ
ส่วนคุณหยก หลงเข้าใจผิดคิดว่าอยู่ไทยซะอีก
เเต่ไม่เป็นไร ติดตามอ่านฟิคพี่ไปเรื่อยๆ สุขภาพจิตจะดีค่ะ
โฮะๆๆๆ ทฤ.หนายฟร้า ไปแระนะคะ พล่ามมาก
เด่วคนอ่านรำคาญ บ๊าย บายย
| Create Date : 30 สิงหาคม 2551 |
| Last Update : 30 สิงหาคม 2551 1:54:24 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 390 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: AOMJAE IP: 124.157.156.25 วันที่: 30 สิงหาคม 2551 เวลา:3:41:20 น. |
|
|
|
| โดย: หยก IP: 89.240.235.2 วันที่: 30 สิงหาคม 2551 เวลา:5:08:58 น. |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
