ตอนที่ 3 มิตรภาพไม่มีวันจาง When The Destiny Comes Along Ep.3 มิตรภาพไม่มีวันจาง บนโต๊ะอาหารเย็น 5หนุ่มสุดหล่อนั่งกันอยู่พร้อมหน้า แต่ยูชอนกับจุนซูก็ยังนั่งนิ่งไม่คุยกัน ยุนโฮเลยต้องเอ่ยถึงเรื่องไปเตะบอลเอาใจจุนซูหลังอาหาร ทำให้สองหนุ่มที่นัดกันก่อนหน้านี้ออกอาการอึกอัก "ทำไม มีอะไรเหรอ?" ยุนโฮหันไปถามแจจุงแล้วมองสลับมาทางยูชอน "ฉันจะไปกะพี่แจจุง" แจจุงร้อนตัวทันที "นี่ๆๆ พูดแบบนั้นไม่ถูก นายต้องบอกว่าฉันจะไปกับนาย ไม่ใช่นายจะไปกับฉัน" ทุกคนหันไปทางเเจจุงที่ดูเหมือนเต้นเร่าๆอยู่ แล้วชางมินก็ส่ายหน้ากับอาการเป็นเด็กของคนที่โตที่สุดในกลุ่ม ยุนโฮชักสีหน้า "ไม่ได้ๆ ใครจะไปไหนกับใครก็ไม่ได้ทั้งนั้นแหละ เราจะออกไปเตะบอลกัน" ยูชอนเหล่มองจุนซูนิดนึง จึงแอบเห็นเขาอมยิ้มไว้ "ไม่อ่ะ"ชางมินแทรกขึ้น "ผมไม่ไปหรอก คืนนี้อยากเล่นเน็ต" แล้วก็ตักข้าวใส่ปากคำโต จุนซูส่งสายตาแสดงความน้อยใจไปทางชางมิน "ไว้วันอื่นเหอะ" อาการเมื่อกี้ที่ยูชอนเห็น หายไปแล้ว ตอนนี้สามหนุ่มที่เหลือมองไปที่จุนซู เว้นชางมินที่นั่งจ้วงอาหารตรงหน้าอยู่ ยูชอนลุกขึ้นโน้มตัวหาคนที่นั่งตรงข้ามแล้วจับไหล่เขาเขย่าเบาๆ "ฉันไปน่า นายจะได้เลิกงอนฉันซักที" เเจจุงเหวอ จนต้องถือช้อนค้างไว้อย่างนั้น ทำให้ยุนโฮหัวเราะออกมา "ยังไงต่อล่ะทีนี้ ไปมั้ยนายอ่ะ" หนุ่มหน้าสวยออกอาการฟึดฟัด "เออ คนชวนเขาเปลี่ยนใจเเล้วนี่ ไปไหนก็ไปกันแหละ" พูดเสร็จเเจจุงก็เอาช้อนตักข้าวเข้าปากไป จุนซูยิ้มนิดๆเขารู้สึกรักเพื่อนๆเขาจริงๆ "แกะดำล่ะ ว่าไง" ยุนโฮหันไปถามชางมินอีกครั้ง ชางมินมองสายตาทุกคนเเล้ว จึงตัดสินใจได้ว่าคงต้องลงเรือลำเดียวกันแล้วล่ะ ทีเเรกหนุ่มๆตัดสินใจกันว่าจะเตะบอลที่สวนสาธารณะในหมู่บ้าน เเต่เพราะมัวเเต่ช่วยกันล้างจานไปด้วย เก็บครัวไปด้วย เล่นไปด้วย ทำให้ออกมาช้าเกือบๆสี่ทุ่มครึ่งเเล้ว ยูชอนจึงคิดไอเดีย ให้เป็นเล่นที่สวนสาธารณะริมเเม่น้ำฮันแทนเพราะดึกแล้ว ไม่มีพวกสตอล์คเกอร์เเน่ๆ หนุ่มๆพากันเล่นส่งเสียงตะโกนโหวกเหวกดังลั่นกันอย่างสนุกสนาน จุนซูร่าเริงเเละหายงอนยูชอนเเล้ว ยุชอนเองก็ลืมความทุกข์ใจ เกี่ยวกับข้อความจากแฟนเพลงคนนั้นได้สนิทใจ เเต่เมื่อถึงตอนที่พวกเขาพักเเละนั่งคุยกัน ยุนโฮพูดถึงเรื่องที่พวกเขาจะต้องไปสัมภาษณ์ออกรายการวิทยุ เลยทำให้ยูชอนนึกเรื่องนี้ขึ้นมาอีก สีหน้าเขาเศร้าสลดลงทันที จนแจจุงสังเกตเห็นคนแรกเเล้วทักขึ้นทำให้ทุกคนหันมามองหน้าเขา "ไม่สบายใจนิดหน่อย" ยูชอนตอบหลังจากแจจุงทักเขา ยูชอนจึงถูกคะยั้นคะยอให้ระบายความทุกข์ใจออกมา เขาจึงเล่าเรื่องข้อความในจดหมาย ยุนโฮถอนใจ ก่อนพูดให้ยูชอนรู้สึกสบายใจขึ้น "ไม่เป็นไรหรอก นายต้องเข้าใจว่าแฟนเพลงเรามีมากมาย ต่างคนก็ต่างความคิด ต่างจิตใจ เราไม่สามารถทำตามความต้องการของทุกคนได้หรอก เเค่พวกเราจำอยู่เสมอว่าเรารักและหวังดีกับพวกเขาอย่างจริงใจ ก็เพียงพอแล้ว" "เเต่พวกเราเติบโตกันขึ้นมาได้เพราะพวกเขานะ" ยูชอนเเย้ง จุนซูจึงพูดขึ้นบ้าง "นายว่าอย่างนั้นก็ถูก..เเต่ฉันเห็นด้วย กับพี่ยุนโฮ เราจะทำทุกอย่างเพื่อเอาใจ แฟนเพลงของเราทั้งหมด เราทำไม่ได้จริงๆ มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ด้วย นายทำใจเถอะ ถ้านายรู้ว่าเรายังสามารถให้ความจริงใจกับพวกเขาได้ตลอด ก็ไม่มีอะไรให้กังวลหรอก" เเจจุงฟังจนจุนซูพูดจบเเล้วเอื้อมเเขนไปโอบไหล่ยูชอน ทำให้เขาน้ำตาซึม "พี่ยูชอน..พี่จะร้องไห้อีกแล้วเหรอ" ชางมินถามขึ้นเเต่ไม่ได้ต้องการคำตอบเขาโน้มตัวไปกอดยูชอน เเล้วตามด้วยยุนโฮและจุนซู พวกเขาทั้งห้าคนนั่งกอดกันกลางสนาม สายลมเย็นริมเเม่น้ำฮันพัดค่อนข้างเเรง อากาศเย็นเพราะ ตอนนี้ดึกมากแล้ว แต่ว่าในใจของพวกเขากลับอบอุ่น เเละเต็มไปด้วยความรักและเข้าใจกันอย่างแท้จริง ************************************************ จบแล้ว เฮ้อ ตอนแรกๆ อาจจะเน้นหนุ่มๆเยอะไปหน่อย (ปูเรื่องๆ อิอิ) นางเอกก็ยังมิโผล่อีกเช่นเคย อ้อ มีคอมเมนต์จากผู้อ่านว่าไม่ชอบนางเอก ว้า แย่จัง อย่างนี้ก็ไม่อินน่ะสิ ไม่เป็นไรนะคะ นางเอกของเราน่ารักอยู่น้า เเต่เรื่องนี้อาจจะใจร้ายนิดนึง อย่าเกลียดนางเอกซะล่ะ แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ทุกคน ~*   Create Date : 30 กรกฎาคม 2551 1 comments Last Update : 8 สิงหาคม 2551 15:01:45 น. Counter : 547 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่า คุณเจ้าของบล็อก ^^ อิอิ ตามมาอ่านเพราะนางเอก ฝ้าย น่ะค่ะเนี๊ยะ เหอๆไม่ค่อยรู้จักชื่อสมาชิกวง ทงบังฯ ซักเท่าไหร่ แหะๆ ยังไงก้อรีบๆเปิดตัวน้องฝ้ายน่ะค่ะ อิอิ   โดย: น้องขนมน่ากิน 31 กรกฎาคม 2551 8:36:04 น.