ตอนที่ 48 บีบ When The Destiny Comes Along Ep.48 บีบ เป็นเวลาเกือบชั่วโมงแล้วตั้งแต่ฝ้ายส่งอีเมล์ ไปบอกให้ยูชอนรู้ว่าเธอจะรอพบเขาอีกครั้งในคืนนี้ แต่ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ความเงียบและความเยือกเย็นรอบกาย ก็ยิ่งบอกเป็นนัยๆให้เธอรู้ว่า ไม่ควรที่จะรอ แต่บางอย่างก็บอกให้รู้ว่า มันมีอะไรผิดปกติไป อาจจะมีเหตุซักอย่างที่ทำให้ยูชอนทำอะไรไม่ได้ แม้กระทั่งการตอบกลับอีเมล์ของเธอ ฝ้ายก้มมองมือถือในมือ พลิกกลับไปกลับมาอย่างจนปัญญา ในหัวก็วนเวียนคิดอยู่หลายครั้งว่าจะโทรหาพวกเพื่อนๆเขาดีมั้ย แต่ก่อนหน้านี้ที่เธอทำอะไรไม่ดีหลายๆอย่างกับยูชอนมาก่อน มันเป็นการกระทำที่เหมือนจะเย่อหยิ่งและมั่นคง กับความคิดของตัวเองจนต้องทำร้ายเพื่อนของพวกเขา และนั่นทำให้ฝ้ายไม่กล้าพอที่จะโทรหา4หนุ่มทงบังชินกี ความคิดที่ว่าเลยหยุดลงเพียงแค่นั้น ฝ้ายลุกขึ้นเพื่อจะเดินกลับแมนชั่น เธอไม่โกรธเขาหรอก ไม่น้อยใจด้วยซ้ำ เพียงแต่เธออดคิดไม่ได้ว่า การที่เขาติดต่อกลับมาไม่ได้นั้น น่าจะเป็นเพราะเธอ.. ยิ่งคิดอย่างนั้น ในใจฝ้ายก็เหมือนถูกบีบให้เจ็บซ้ำๆลงไปอีก ทั้งที่คิดว่าตัวเองทำได้แล้ว ทั้งที่คิดว่าจะไม่กลัวอะไรแล้ว แต่จริงๆมันก็ไม่น่าจะใช่แบบนั้น.. และแล้วราวกับมีบางอย่างที่ทนเห็นปัญหาระหว่างยูชอนและฝ้ายต่อไปไม่ได้แล้ว บางอย่างที่มาขัดขวางให้ฝ้ายหยุดความคิดนั้น ฝ้ายชะงักเมื่อโทรศัพท์ในมือสั่นขึ้นพร้อมเสียงเรียกเข้า ที่เธอคุ้นเคยซึ่งถูกตั้งเป็นเสียงเรียกเข้าเฉพาะของใครคนหนึ่ง ที่เธอไม่ได้ยินมันมานานแล้ว ฝ้ายใจหายวาบ แต่ก็ต้องก้มดูโทรศัพท์ในมืออีกครั้ง หวังเพียงให้ตัวเองหูฝาด ว่าเสียงเรียกเข้าอันนั้นไม่ใช่ ..SHANE +66 81 703 xxxx... ใบหน้าที่เศร้าหมองเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นวิตกกังวลขึ้นมาทันที เพียงเพราะกลัวเขาจะไม่ยอมเข้าใจว่า เธอและเขาเลิกรากันไปแล้ว ฝ้ายมองโทรศัพท์ในมืออยู่นานแล้วก็ตัดสินใจไม่รับสาย แล้วซักพักเสียงเรียกนั้นจึงเงียบไป เธอพ่นลมหายใจเบาๆ ก่อนจะออกเดินอีกครั้ง ซักพักไม่ถึง 5 วินาที โทรศัพท์ในมือก็สั่นขึ้นมาอีก หากแต่คราวนี้เป็นสายจากที่บ้าน.. ฝ้ายสูดลมหายใจเข้าเพื่อให้มั่นใจว่า เสียงตัวเองเป็นปกติ ก่อนจะรับสายด้วยน้ำเสียงร่าเริง “ค่ะ แม่..” ทั้งที่เธอพยายามทำน้ำเสียงให้คนฟังรู้ว่าเธอสบายดี ไม่มีเรื่องทุกข์ร้อน แต่กลับเป็นปลายสายเสียเองที่มีน้ำเสียงวิตกกังวล “ฝ้ายจ๊ะ..” หัวใจของเชนกระตุกวูบ เมื่อฝ้ายรับสายแม่ของเธอ ที่ห่างจากสายของเขาเพียงแค่ไม่กี่วินาที เขานั่งอยู่ค่อนข้างไกลออกไปก็จริงแต่ทว่า มันก็ยังไม่ไกลพอที่จะมองไม่เห็นและได้ยินเสียงของแม่ฝ้าย ในมือของเขายังถือโทรศัพท์ที่เมื่อครู่ เขาแอบชิงโทรหาเธอก่อนหลังจากที่แม่ของฝ้ายลุกเดินออกไป เพียงเพราะอยากจะพิสูจน์บางอย่าง ซึ่งมาถึงตอนนี้ เขาก็บอกกับตัวเอง จะมาพิสูจน์ในเรื่องที่ตัวเองรู้อยู่แล้วทำไมกัน “เชนมาที่บ้านจ่ะ” ฝ้ายนิ่งอึ้ง สุดท้ายเขาก็คงไม่เข้าใจซักนิดเลย ว่าเธอหมดใจกับเขาแล้วจริงๆ “บอกเขากลับไปค่ะ” ฝ้ายเสียงแข็งกระด้างซึ่งแม่ของเธอก็เข้าใจดี หากแต่ว่าจะทำอย่างนั้นได้อย่างไรในเมื่อเชนเข้ามานั่งในบ้านแล้ว และแม่ของเธอก็เห็นใจเขาอยู่ไม่น้อย “ เขาจำได้นะว่าลูกจะจบแล้ว” ..แล้วไงคะ?..ฝ้ายอยากถามออกไปอย่างนี้ แต่มันไม่ใช่เรื่องที่เธอต้องมาใส่อารมณ์กับแม่ “เชนเขาผ่านมาแถวนี้ เขาเลยแวะมาเยี่ยมแม่กับคุณพ่อ” “คุณพ่อว่ายังไงคะ?” ฝ้ายถามเสียงเรียบ เพราะรู้อยู่แล้วว่าคุณพ่อของเธอไม่ชอบใจเชนเท่าไหร่นัก แต่ก็อย่างว่า ท่านเป็นคนจิตใจดี ไม่แสดงออกให้ใครรู้หรอก หากท่านไม่พอใจ “คุณพ่อยังไม่กลับจ่ะ คงอีกซักพัก เอ่อ..ฝ้ายจ๊ะ” ฝ้ายเงียบ รู้อยู่แล้วว่าแม่กำลังรอหาจังหวะเพื่อพูดอะไรกับเธอ ที่ฟังน้ำเสียงดูก็รู้ว่าเป็นเรื่องที่ลำบากใจจะพูด “เชนเขามาถามเรื่องที่หนูจะเข้าพิธีจบการศึกษา” “แม่...” ฝ้ายเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงกึ่งๆไม่พอใจ ราวกับจะปรามว่าเธอไม่อยากรับรู้อะไรต่อ “ฝ้าย ไม่เอาน่า..” แม่เริ่มพูดเสียงเบาจนแทบจะเป็นเสียงกระซิบ แต่กระนั้นก็ยังทำให้เชนได้ยินและสัมผัสได้ถึง ความรู้สึกของคนที่อยู่ในสาย สีหน้าเขาตอนนี้สลดลงไปมากกว่าตอนแรกเสียอีก “เชนเขาอยากจะไปร่วมแสดงความยินดีกับลูกนะ” “แม่คะ..” ฝ้ายตัดบทก่อนจะพูดขึ้นด้วยเสียงเครือ “เห็นใจฝ้ายเถอะ แม่ช่วยเข้าใจฝ้ายหน่อยเถอะ..ได้มั้ยคะ? อย่าให้เขามาที่นี่เลย ฝ้ายไม่อยากต้องมาเริ่มทำใจใหม่อีกแล้ว” “แต่ฝ้าย..ลูก..” เสียงแม่แผ่วลงเพราะจำนนต่อเหตุผล และความเห็นใจที่มีต่อลูกสาวก่อนจะเหลือบมองไปทางเชน ทันทีที่สายตาและท่าทางแบบนั้น ผู้เป็นแม่ก็จิตใจอ่อนยวบ ไม่รู้ว่าควรจะเข้าข้างหรือช่วยเหลือใครดี “แม่เข้าใจละ แล้วนี่ยังอยู่ข้างนอกเหรอจ๊ะ?” เชนคอยเงี่ยหูฟังอยู่ที่เดิมแทบจะนั่งไม่ติด เพราะช่วงหลังของการสนทนาเขาเริ่มไม่ได้ยินเสียงคุยโทรศัพท์แล้ว ได้แต่คอยเดาเอาอยู่ไกลๆ ซักพักแม่ของฝ้ายก็เดินกลับมา “ฝ้ายว่าไงบ้างครับ คุณน้า” คนถูกถามส่ายหน้าช้าๆ ก่อนจะลงนั่งอย่างรู้สึกเพลียแรง “ไม่เป็นผลหรอกจ้ะ ฝ้ายไม่ฟังอะไรเลย น้าว่าเชนไม่ต้องไปก็ได้นะ เอาไว้เวลาผ่านไปอีกซักระยะ คงจะดีกว่า” เชนหลุบตาลงต่ำ ทำไมฝ้ายถึงทำกับเขาแบบนี้ แม้กระทั่งมิตรภาพ ฝ้ายก็ยังไม่อยากที่จะให้เขา “เข้าใจแล้วครับ เขาคงโกรธและเกลียดผมมาก” “อย่าไปคิดอย่างนั้นสิจ๊ะ..เอาเป็นว่าให้เวลาเขาหน่อยละกัน” เหมือนว่าเชนจะไม่ได้ฟังที่แม่ของฝ้ายพูด ก็แค่คำปลอบใจปกติธรรมดาที่ เขาจะหาฟังจากใครที่ไหนก็ได้ เขายกมือไหว้กล่าวลา แล้วหันหลังให้เเม่ของฝ้ายมุ่งหน้าไปทางประตูหน้าบ้าน ในเมื่อความดีไม่ช่วยอะไร เขาก็ขอทำตามใจตัวเองก็แล้วกัน พอถึงเวลานั้นใครก็อย่ามากล่าวหาว่าเขา “เลว” ******************************************* ขอบคุณทุกๆคอมเมนท์นะคะ มีทั้งคนอ่านชื่อเดิมที่คุ้นเคย และคนอ่านหน้าใหม่เพิ่มมาอีก 1 คน วะ วะ ว้าวว ดีใจค่ะ มีกำลังใจเพิ่มขึ้นมาอีกเยอะเลย ขอบคุณมากๆ มาถึงวันนี้ 15 วันพอดิบพอดีค่ะ ที่ห่างหายไป (จะดองฟิคเอาโล่ห์เหรอยะ??-คนอ่าน) ทำเอาคุณ Fah~* งอนเลยอ่าแถมมีเมนท์มาตั้งสามรอบ อย่างอนกันจริงน้า มาช่วยกันลุ้นให้พระนางสมหวังก่อนนะคะ คุณน้องหยก ยอมรับว่าแรงแผ่วแล้วหรอ เพราะมาจะเป็นคนสุดท้ายแระ อิอิ (น้องหยกบอกป่าวหรอก แค่ชินว่าเปิดมาคงไม่เจอตอนใหม่ ให้ผ่านไปซักสิบกว่าวัน รับรองเจอแน่ ช้าแต่เอาชัวร์ 55+) เข้าใจน้า ทนๆอยู่ด้วยกันก่อนนะคะ ผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน ใกล้จะจบแระ (หรอ?ได้ข่าวว่าอีกหลายตอน) มันจะยิ่งเข้มข้น เข้มมมข้นนนต่อไปเรื่อยๆค่ะ ส่วนคุณ ju แอนขอขอบคุณนะคะ ที่แนะนำคุณBlue Butterflyให้มาอ่านฟิคเรื่องนี้ ดีใจที่คุณ Blue Butterflyบอกว่าเรื่องน่าติดตามและสมจริง ขอบคุณทั้งคุณ ju และคุณ Blue Butterflyเลยค่ะ ติดตามกันเรื่อยๆนะคะ สุดท้าย น้องขนมน่ากิน คนอ่านเจ้าแรกที่เป็นแฟนพันธุ์แท้นางเอกของเรื่อง พี่หวังว่าน้องฝ้ายเค้าจะติดตามฟิคเรื่องนี้เหมือนกันนะคะ ฝากน้องขนมทวงถามด้วยถ้ามีโอกาส (มากไปมั้ยยะ?) โอเค ได้ฤกษ์ลาตอนที่ 48 ละ เจอกันใหม่ตอนที่ 49นะคะ อ้อๆๆ ศุกร์หน้าจาไปแล่นแตร๊ที่ญี่ปุ่น เพื่อเยี่ยมผองเพื่อน เพราะเค้าหยุดยาวเนื่องจาก โกลเด้น วีค (แล้วที่ไทยมันเป็นสัปดาห์ทองกะเค้าเหรอ?-เจ้านาย) ฉะนั้นเลยขอลางาน3วัน บวกวันหยุดอะไรเสร็จสรรพ รวมแล้ว 9 วัน โอวว เพราะฉะนั้นตอนที่ 49 นี้มาก่อนวันศุกร์หน้า แน่นอนค่ะ เอาให้ชัวร์ วันที่ 1 มาเปิดอ่านได้เรย วันนี้ไปก่อนละ ง้วงงง ง่วง บ๊ะบายยย 나쁜 여자야 (Bad Woman) - FT Island   Create Date : 22 เมษายน 2552 7 comments Last Update : 22 เมษายน 2552 22:36:07 น. Counter : 476 Pageviews. Share Tweet

สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่   โดย: baareeraa 23 เมษายน 2552 0:29:02 น.

ว้าว...ตอนที่ 48 มาแล้ว เค้ามาอ่านก่อนพี่จุอีกนะเนี่ย ฮ่าๆๆ น้องแอนจะไปเที่ยวญี่ปุ่นหรอ ดีจัง หนีร้อน เที่ยวเผื่อกันบ้างนะ หวังว่าคงได้แรงบันดาลใจกลับมาเขียนฟิคตอนต่อๆ ไปนะจ๊ะ แถมก่อนไปยังใจดี จะเขียนตอน 49 ให้อ่านในวันแรงงานด้วย ลุ้นนะเนี่ยว่าผู้ช่วยผู้จัดการจะช่วยยูชอนยังไง คิดว่าจะเฉลยในตอนที่ 48 แต่ก็ไม่แฮะ คนเขียนเรื่องนี้นี่เดาใจยากจริงๆ ยูชอนกะฝ้ายใกล้จบแล้วใช่มะ คู่ไหนจ่อคิวต่อเอ่ย ขอคิมแจจุงลัดคิวขึ้นมาเลยได้ไหม ^_^   โดย: Blue Butterfly IP: 115.67.179.154 23 เมษายน 2552 23:48:43 น.

พี่แอนอ้ะ นั่งอยู่ในใจหยกหรอเนี่ย 555 ช้าแต่ชัวใช่ม้า 555 หวังว่าตาเชนจะไม่ไปญี่ปุ่นนะ คุณหยกขอร้อง อ๊อง อ๊อง อ๊อง อ๊อง แล้วตาเชนทำไมอยู่ดีๆถึงอยากเจอฝ้ายล่ะเนี่ย หวงก้างหรอ พี่แอนรู้วิธีที่จะ log in blog ตลอดไปเลยป่ะค่ะ คือว่าหยกอ่ะ เปิดฟิคพี่แอนใช่ป่ะ แล้วจะเม้นทีนี้ มันก็ยังไม่ล็อกอินอ่ะ ทั้งๆที่ล็อกอินที่พันทิปอยู่นะ ทีนี้ก็ต้องไปเปิดบล็อกหยกจากพันทิป แล้วก็รีเฟรชบล็อกพี่แอนอีกที แล้วค่อยเม้น มันยุ่งยากอ่ะ พี่แอนเป็นแบบนี้ป่าวอ่ะ หรือใครก็ได้น้า ช่วยเหลือชาวฟิคกันหน่อยน้า ดีใจกับพี่แอนด้วย ได้คนอ่านใหม่ ^^ ไปแอ่วญี่ปุ่นให้สนุกนะคะ อยากไปดูคอนจังเลย เอ่อพี่แอนกลับมาอยู่ไทยถาวรแล้วใช่ม้า เดือนหน้าก็สอบแล้วอ่า เห้อ เซ็ง   โดย: หนูน้อยสายรุ้ง 24 เมษายน 2552 0:49:25 น.

แม่ผีเสื้อแสนสวยมาอ่านก่อนเราอีก... แอนจัง เอาอีกแล้วน้า ให้หัวใจทำงานหนักอีกแล้ว... จะไปเที่ยวญี่ปุ่นเหรอค่ะ เที่ยวให้สนุกนะคะ   โดย: ju IP: 222.123.31.232 25 เมษายน 2552 1:46:30 น.

แอนจังจ๋า อีกที เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นเอาตาเชนไปเก็บดีมั้ย หวั่นใจจะเกิดเรื่องไม่ดีอ่ะ ก็เล่นทิ้งท้ายแบบนี้....นะนะนะ เอาไปเก็บเหอะ... เรื่องขอบคุณ ไม่เป็นไรค่า มีอะไรดี ๆ ต้องป่าวประกาศ เรื่องหน้าขอคิมแจนะคะ อิอิ   โดย: ju IP: 222.123.31.232 25 เมษายน 2552 2:15:44 น.

ว้าววๆๆ ตอน 48 แว้ว แวะมาลงชื่อก่อนเด้วเม้นท์ยาว   โดย: น้องขนมน่ากิน 26 เมษายน 2552 11:28:35 น.

^ ^ ^ ^ ^^^^ ต้องขอโทษน่ะค่าพี่แอนที่ไม่ได้เม้ท์อ่า ขอโทษน่ะค่า   โดย: น้องขนมน่ากิน 26 กรกฎาคม 2552 11:32:33 น.