Bloggang.com : Misswaterlily : ตอนที่ 44 หรือเราคือเส้นขนาน?

ตอนที่ 44 หรือเราคือเส้นขนาน?

When The Destiny Comes Along

Ep.44 เราคือเส้นขนาน?

ช่วงพักการแสดงของโทโฮชินกิ

ถูกคั่นด้วยการแสดงความสามารถทางการเต้นของแดนเซอร์ทีม

หนุ่มๆรู้ว่า การแสดงนี้กินเวลาเกือบ15นาที

พวกเขาจึงค่อยๆเดินเอื่อยๆกันลงมาพักด้านหลังเวที

และยูชอนก็เป็นคนหนึ่งที่เดินรั้งท้ายมากับจุนซู ..

สีหน้าของนายเมื่อครู่ทำให้รู้ว่านายเป็นมืออาชีพจริงๆนะยูชอน..

จุนซูเหล่ตามองคนข้างๆที่เดินทอดน่องอยู่ไม่ไกลตัวนัก

อย่างรู้สึกไม่สบายใจแต่ก็ชื่นชมอยู่ในที

อีกสามหนุ่มเดินนำหน้าไปไกลแล้ว

ซึ่งแจจุงเดินอยู่ตรงกลางระหว่างยุนโฮกับชางมิน

และเมื่อแน่ใจว่ามีระยะห่างออกมาจากยูชอนพอสมควรแล้ว

แจจุงจึงเริ่มพูดเรื่องที่เขาค้างคาใจมาตลอด1ชั่วโมงที่ผ่านมา

“เฮ้ย นี่นายสองคนไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ?ที่ไอซังไม่ได้มาอ่ะ”

หากไม่กลัวใครมาได้ยินโดยเฉพาะคนที่เดินตามมาด้านหลัง

ก็คงจะแผดเสียงให้ดังขึ้นมากกว่านี้

เพราะสิ่งที่ติดในใจกับการที่ต้องพูดออกไปด้วยน้ำเสียง

ที่เกือบจะกลายเป็นการกระซิบมันยิ่งทำให้อึดอัดคับข้องมากกว่าเดิม

ยุนโฮและชางมินยังคงไม่ตอบ

พวกเขาพยายามเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น

เมื่อไม่แน่ใจว่ายูชอนอยู่ห่างออกไปไกลแค่ไหน

แจจุงรู้สึกหงุดหงิดจึงกระทุ้งท้องยุนโฮและชางมินไปคนละที

ด้วยความหมั่นไส้ “เออ งั้นไว้คุยกันทีหลัง”

หนุ่มหน้าสวยทำงอน เดินนำหนีไปก่อน

ซึ่งยุนโฮและชางมินต่างก็มองหน้ากันอย่างที่ก็ยังหาคำตอบไม่ได้อยู่ดี

ฝ้ายนั่งกระสับกระส่ายอยู่ตรงที่นั่งที่ขอแลกมาจากคนแปลกหน้าหน้าคอนเสิร์ต

จิตใจไม่ได้จดจ่ออยู่กับการแสดงตรงหน้าเลย

กลับนึกถึงแต่ยูชอน เธอคิดถูกที่แล้วที่ย้ายมาที่นี่

เพราะเธอก็ไม่อยากรู้ว่าถ้ายูชอนเห็นเธอในวันนี้

ปฏิกิริยาของเขาจะเป็นอย่างไร แต่ที่ฝ้ายคิดเอาไว้นั้น

มันเป็นสิ่งที่เธออาจรับมันไม่ไหวถ้าเกิดต้องเห็นเขาเมินเฉยกับเธอ

แล้วซักพักไฟบนเวทีก็ดับมืดลงอีกครั้ง

สป็อตไลท์ส่องไปตรงส่วนกลางที่ยกพื้นให้เป็นชั้นสองของเวที

และคนที่โดนแสงไฟอันเจิดจ้ากระทบใบหน้าคนแรก

ก็ยังคงเป็น ยูชอน..เสียงกรี๊ดดังลั่นไปทั่ว

ไม่เว้นแม้แต่ในโซนของฝ้ายเอง

ตัวเธอนั้นยิ่งอยู่ก็ยิ่งรู้สึกตัวลีบเล็กไปถนัดตา

คนแบบเธอนี่นะ ที่(เคย)เป็นเจ้าของหัวใจ

ของคนที่กำลังร้องเพลงอยู่บนเวทีตอนนี้ ..

คิดถูกแล้วที่ถอนตัวออกมา เพราะหากฝืนไป

เธอคงไม่มีอะไรไปสู้รบปรบมือกับบรรดาแฟนคลับ

หรือแม้กระทั่งคนมีชื่อเสียงและหน้าตาสะสวย

มากความสามารถที่มีอยู่เกลื่อนวงการได้หรอก..

การแสดงดำเนินไปเรื่อยๆจนมาถึงเพลงช้าเพลงสุดท้าย

เพื่อปิดการแสดงเป็นเพลงช้าที่ทำยอดขายได้ดีในญี่ปุ่น

Lovin’ you (จริงๆเพลงนี้ไม่ได้อยู่ในอัลบั้มเดบิวท์ในญี่ปุ่นนะคะ สมมุติเอา แหะๆ)

เนื้อหามันช่างโดนใจสองหนุ่มสาว

ที่อยู่ในตำแหน่งที่ตรงกันพอดิบพอดี

แต่ถูกคั่นด้วยคนจำนวนมากมายเป็นหลักพันๆคนเท่านั้นเอง

ยูชอนร้องท่อนของเขาได้อย่างยากลำบาก

ด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูไม่มั่นคงเล็กน้อย

จนเพื่อนๆต้องหันมามอง ทุกคนต่างรู้ดีว่าท่อนเพลงท่อนที่เขาต้องร้อง

มันช่างตรงกับชีวิตเขาในตอนนี้เสียจริงๆ

ราวกับคนแต่งเพลงนี้รู้ชะตากรรมความรักของเขา

ล่วงหน้าก่อนแล้วยังไงยังงั้น

การแสดงจบลงด้วยดี ทีมงานด้านหลังเวทีทุกคน

ต่างกอดกันด้วยความดีใจที่งานสำเร็จ

สร้างความพึงพอใจให้กับต้นสังกัดเป็นอย่างมาก

หนุ่มๆยืนยิ้มและโค้งขอบคุณพวกเขาด้วยเช่นกัน

หากแต่ไม่มีแจจุงปรากฎกายอยู่บริเวณนั้น...

ยุนโฮในฐานะหัวหน้าวง เหลียวซ้ายแลขวา

อย่างรู้สึกข้องใจว่าทำไมถึงหายตัวไปได้เร็วนัก

ทั้งๆที่เดินลงมาจากเวทีด้วยกันแท้ๆ

นึกได้เขาก็ปลีกตัวออกไปโดยบอกกับยูชอน

ที่ดูยังไงๆ รอยยิ้มนั้นก็ยังคงเป็นยิ้มเจื่อนๆฝืนๆอยู่ดี

“เฮ้ย เดี๋ยวมานะ แจจุงไม่รู้หายไปไหนว่ะ”

ยูชอนพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะหันไปยิ้มให้ทีมงาน

ที่เข้ามาทักทายและกล่าวขอบคุณซึ่งกันและกัน

แต่บางอย่างสะกิดใจเขาทำให้เขาเดินตามยุนโฮไปด้วย...

ยูชอนพยายามทิ้งระยะไม่ไกลนัก

แต่ยุนโฮก็ยังไม่ได้รู้สึกตัวในเมื่อยังมีทีมงานหลายๆคน

เดินสวนกันผ่านไปมาตลอดระยะทางที่เดินอยู่

ยูชอนยกนิ้วชี้ขึ้นทาบปากเป็นสัญญาณไม่ให้ใครก็ตาม

เอ่ยทักเขาขณะที่เดินตามยุนโฮ

และตรงมุมหนึ่งที่อยู่ติดกับห้องแต่งตัว

ยุนโฮชะงักเมื่อเขาเห็นแจจุงยืนคุย

กับหนึ่งในทีมงานประจำ Hallในโซนของวีไอพี

ยุนโฮเดินเข้าไปช้าๆ แล้วเอ่ยทัก ซึ่งแจจุงเองเอง

ก็ไม่ได้มีสีหน้าตกใจอะไร เพราะยังไงๆพวกเขา

ก็รู้กันอยู่แล้วว่ามีแผนการอะไรที่ทั้งสี่คนที่เหลือทำร่วมกันอยู่

“เออ มาอยู่ตรงนี้เอง มีอะไรรึเปล่า?”

แจจุงยกมือขึ้นห้ามเป็นเชิงว่าอย่าเพิ่งพูดอะไร

ก่อนจะหันไปคุยกับทีมงานคนนั้น

“ตกลงผู้หญิงในโซนวีไอพีที่นั่ง บี 5 ถูกเปลี่ยนตั๋วเหรอ?”

ยุนโฮที่ตอนนี้เดินมายืนขนาบข้างร้อง ฮึ? อย่างแปลกใจ

“ครับ จริงๆแล้ว เธอมาจากโซนซี” ....เสียงร้องดัง ฮึ?!

มาจากยุนโฮเป็นครั้งที่สองโดยคราวนี้

แจจุงหันมามองหน้าหัวหน้าวงที่ยืนเหวออยู่ข้างๆ

แจจุงหันไปบอกขอบคุณก่อนจะยื่นเงินจำนวนหนึ่ง

ให้เป็นค่าตอบแทน เมื่อเหลือกันลำพังแค่สองคนแล้ว

แจจุงก็หันมาพูดด้วยท่าทางมั่นอกมั่นใจ

“ไอซังมาจริงๆด้วย” เเต่ยุนโฮกลับค้านเสียงอ่อยๆ

เพราะเขากลับรู้สึกตรงกันข้ามกับแจจุง

“อาจจะแค่มาขอแลกบัตรแล้วกลับบ้านไปก็ได้”

ป้าบ!..เสียงฝ่ามือด้านที่ถนัดที่สุดกระทบแผ่นหลังยุนโฮดังลั่น

จนคนถูกกระทำร้องโอดโอย “โง่ไปมั้ย?ฮึ”

แจจุงถามอย่างเหลืออด “ถ้าคนไม่แคร์จริงๆ

แค่โยนบัตรลงถังขยะจะง่ายกว่าเยอะ

เรื่องอะไรจะต้องดั้นด้นมาหน้างานเพื่อมาให้บัตรกับคนอื่น

คิดในสื่งที่มันเป็นไปได้หน่อย?” ยุนโฮเบะปาก

“เออ รู้แล้วๆ แต่ไงก็ผิดแผนล่ะ เพราะไอซังคงเดินไปถึงหน้าสถานีแล้ว

หรือไม่ก็หนีกลับก่อนไปแล้วก็ได้...”

ยุนโฮและแจจุงยังคงต่อปากต่อคำกัน

อย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆ ขณะที่ยูชอน

ที่ยืนฟังอยู่ตั้งแต่ที่ยุนโฮเข้าไปร่วมในวงสนทนาก่อนหน้านี้

ได้วิ่งออกไปจากหัวมุมหน้าห้องแต่งตัวแล้ว

เขากำลังมุ่งหน้าไปยังที่ที่หนึ่งที่ที่ฝ้ายต้องไปแน่ๆ

เพียงแต่จะได้เจอหรือไม่เท่านั้น

มันเป็นที่ที่มีความเสี่ยงมากมายนัก

เพราะมันอาจใช้ชื่อเสียงของเขาเป็นเดิมพัน

ซึ่งที่นั้นมันคือ..สถานีรถไฟ...

*******************************************

อิอิ มาเร็วกว่าที่คาดมั้ยคะ?

บทจะมาถี่ก้อถี่เกิ๊นนน (รึป่าว?)

อ้อ เห็นฟิคชั่น แฟน ที่เปิดเผยตัวตนเพิ่มอีกสองคนแล้ววว

ฮิ้ววว ดีใจค่า กำลังใจมาอื้อออ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

แต่ก็ไม่ลืมขอบคุณน้องหยกกับน้องขนมด้วยค่ะ

ที่อยู่ด้วยกันเสมอเลย ^^สุดท้ายแถมความหมาย

และเนื้อเพลงที่หนุ่มๆร้องเป็นเพลงสุดท้ายของ

คอนเสิร์ตเปิดอัลบั้มค่ะ ซึ่งตัวที่เด่นเเตกต่างออกมา

คือท่อนที่พระเอกของเราร้องเอาไว้ค่ะ

โอเค ไปละนะ เจอกันตอนหน้า ระยะเวลาไม่เกิน1อาทิตย์ ดังเดิม

あの駅に着いたたら　君はもう僕の彼女じゃなくなる
すこしゆっくり歩いて　君は言葉を探してる
พอเดินไปถึงสถานีรถไฟแล้ว คุณก็ไม่ใช่คนรักของผมอีกต่อไปแล้วสินะ
คุณก็คงสรรหาคำพูดอะไรอยู่ล่ะสิ ถึงได้คอยก้าวย่างไปอย่างช้าๆอย่างนั้น

最後まで言わなくてもいいよ　その顔見ては分かるから
いつも待ち合わせしてた　改札が近づくよ
เพียงแค่ผมได้เห็นหน้าคุณ คุณจะไม่พูดอะไร
ตลอดจนถึงวินาทีสุดท้ายก็ได้เพราะแค่สีหน้าอย่างนั้นผมก็เข้าใจแล้ว
นึกถึงตลอดเวลาที่ผ่านมาที่เรามักเจอะเจอกันเสมอ
เเต่ตอนนี้ช่วงเวลาสุดท้ายกลับจะมาถึงแล้ว

oh everyday 僕のとなりで笑ってた
ทุกๆวันมีเสียงหัวเราะของคุณที่อยู่ข้างๆกายผม
you far away もう二度とあの日の君に会えないね
ตอนนี้คุณกำลังจะห่างไกลออกไป วันที่จะพบคุณอีกมันคงไม่มีแล้ว

Lovin' you 繋がった君の手が　Lovin' you 離れて行く
Lovin' you 僕の手は温もりも Lovin' you 覚えてるのに
Lovin' you มือของคุณที่ผมเคยจับเอาไว้
Lovin' you แต่ตอนนี้กำลังจะลาจาก
Lovin' you มือของผมคือความอบอุ่นนั้นด้วย
Lovin' you ทั้งๆที่ยังจำมันได้

守れると願った気持が何を押し付けただけかな
君の心が閉じて行く　仕種でも気づかすに ความรู้สึกยังคงร้องขออ้อนวอน
และยังอยากที่จะฝืนเพื่อที่จะได้ปกป้องคุณต่อ
แต่คุณไม่เปิดใจของคุณ แม้แต่ท่าทาง
ที่แสดงออกมานั้นก็ตามยังดูพยายามที่จะปกปิดมัน

もう hard to say 何より笑顔が会いたかったよ
ยากที่จะพูดแล้ว ตอนนี้ผมอยากจะเห็นใบหน้า
ที่มีรอยยิ้มของคุณมากกว่าอะไรอย่างอื่นเสียอีก

so far away もう一度君にしたいのに
แต่มันห่างไกลออกไปแล้ว ทั้งๆที่อยากจะเห็นมันอีกครั้ง

明日また合えるみたいにいつものように振り向いて欲しい
君と見たその全て　ただ思い出になるまえに
ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างที่ผมเคยได้พบเจอรวมทั้งตัวคุณนั้น
ก่อนที่มันจะเหลือเพียงแค่ความทรงจำ
หากพรุ่งนี้เราสองคนได้เจอกันอีกครั้ง
ผมอยากให้คุณหันหลังให้ผมเหมือนที่เคยทำ

Lovin' you 繋がった君の手が　
Lovin' you 離れて行く
Lovin' you 僕の手は君だけを
Lovin' you 求めてるのに

Lovin' you มือคุณที่ผมเคยเกาะกุมเอาไว้
Lovin' you มาวันนี้คุณกำลังจะลาจากไป
Lovin' you มือของผมที่อยากจะมีให้เพียงเพื่อคุณคนเดียว
Lovin' you ทั้งๆที่ผมยังคงต้องการมันอยู่

Lovin' you いつまでも続いてる　Lovin' you 夢を見てた
Lovin' you どんな日も変わらずに　Lovin' you 耀いていたよ
Lovin' you ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน มันก็จะยังเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ
Lovin' you แท้จริงแล้วที่ผ่านมามันเป็นเพียงความฝัน

Lovin' you どんな日も変わらずに　วันเก่าๆก็ยังคงอยู่　Lovin' you ยังคงงดงามอย่างเดิม
Lovin' you 夢を見てた สุดท้ายมันก็เป็นความฝัน

Loving you - Tohoshinki

Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2552

Last Update : 23 กุมภาพันธ์ 2552 21:41:53 น. 3 comments

Counter : 437 Pageviews.

Share
Tweet

หวัดดีจ้า หลับฝันดีงับ

โดย: พลังชีวิต

วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:23:24:19 น.

ปวดใจมากกกกกกกกกก

โดย: ju IP: 117.47.150.116 วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:16:27:11 น.

หวัดดีค่าทุกโค้นนนน

อ๊ากกก เข้มข้นมากๆเลยอ่า แจจ๋าก้นะ เป็นพี่ที่น่ารักจังเลย

ตามิคจะได้เจอฝ้ายมั้ย????

เจอกันค่า ^^

โดย: หยกค่ะ IP: 217.171.129.71 วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:5:01:13 น.