ตอนที่ 37 คำโกหก When The Destiny Comes Along Ep.37 คำโกหก ยูชอนช้อนสายตาขึ้นมองหญิงสา่ว ที่ตอนนี้บนใบหน้ามีเเต่เครื่องหมายคำถามเต็มไปหมด เธอยังคงชะเง้อมองไปทางด้านหลังของเขา ผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งสองคนกำลังยืนอยู่ตรงทางเข้าเเมนชั่น คนหนึ่งแต่งตัวภูมิฐาน สะอาดสะอ้าน หน้าตาเกลี้ยงเกลา สวมเสื้อยืดคอโปโลสีขาวด้านใน แล้วมีสูทสีดำตัวนอกทับ อีกคนหนึ่งหน้าตามองไม่ชัดเจนนัก เพราะเขาสวมหมวกแก๊บ เเต่จากท่าทางการแต่งตัวอายุน่าจะดูรุ่นๆเดียวกัน หรือไม่ห่างกันมาก สวมเสื้อยืดขาวและมีเสื้อคลุมแบบมีฮู้ดสีกรมท่าทับอยู่อีกที และตอนนี้เขาเดินเลี่ยงไปยืนพิงผนังแทนเเล้ว ปล่อยให้คนที่ดูภูมิฐานกว่าทำหน้าตาโกรธขึ้งขึงขังอยู่ที่เดิม “ยูชอน” เสียงจากคนเดิมเรียกขึ้นอีกครั้ง เเต่ฟังดูอ่อนโยนลงกว่าตอนแรก เเม้ว่าจะมีน้ำเสียงไม่พอใจปนอยู่ก็ตาม คราวนี้ยูชอนตัดสินใจหันไป และสายตาของเขา ก็ไปเจอเข้ากับสายตาของของคนที่เงียบอยู่ตั้งเเต่เเรกก่อน ... อ่า โช อิน ฮวาน แดนซ์เซอร์ประจำค่าย ที่เต้นแบคอัพให้กับทงบังชินกีมาตลอดเเละก็เป็นคนที่เขาค่อนข้างสนิทมาก มิน่าถึงเจอเขาอยู่ที่นี่ได้เพราะช่วงนี้มีทัวร์คอนเสิร์ตของนักร้องสาวในค่าย เดียวกันเปิดทัวร์ทั่วญี่ปุ่นอยู่นั่นเอง ยูชอนโค้งศีรษะเล็กน้อยเป็นการทักทายคนที่อาวุโสกว่า เเล้วเขาก็เดินเข้าไปหาอีกคนที่ยืนรอเขาอยู่ค่อนข้างนานเเล้ว “สวัสดีครับ ผู้ช่วยอิม” ...อิม จี ซอบ..ผู้ช่วยผู้จัดการศิลปินประจำค่าย.. ยูชอนโค้งศีรษะลงต่ำเหมือนที่เคยทำเป็นปกติ เขาพยายามเก็บสีหน้าไม่ให้ดูตื่นตกใจว่าทำไมพวกเขาสองคนถึงตามเขามาที่นี่ได้ “คุณยังคงฝ่าฝืนคำสั่งของบริษัทเรานะ ยูชอน” ยูชอนมีสีหน้าสลดลง หากสังเกตดูดีๆแล้วละก็ จะเห็นเขาแอบกลืนน้ำลายลงในลำคออย่างยากเย็น ลำพังตัวเขาเอง ไม่ได้กลัวอะไร เเต่เขานึกถึงเพื่อนๆร่วมวง ที่มีส่วนรู้เห็นเป็นใจในครั้งนี้ "ครับ" ยูชอนรับคำไปอย่างนั้น เพราะยังไงเขาก็ผิดอยู่ดี ตอนนี้ฝ้ายยืนเก้ๆกังๆอยู่ตรงจุดเดิม มองสลับไปทางโชอินฮวานที มองมาทางอิมจีซอบเเละยูชอนทีอย่างทำตัวไม่ถูก เพราะเธอไม่รู้ว่าเธอควรจะออกไปจากตรงนี้รึเปล่า ยูชอนอยากจะหันไปมองเธอทั้งตัว เเต่เขาก็ทำได้แค่เหลียวไปด้านข้าง ที่สามารถมองเห็นเธอได้จากหางตาเท่านั้น ยูชอนหลับตาลงอย่างรู้สึกอึดอัด เขาอยากจะกู่ร้องออกมาตรงนี้เเล้วคว้ามือเธอวิ่งหนีหายไปเลย เเต่ความเป็นจริง..เเค่คิดก็ล้มเหลวเเล้ว นี่เขาเเละเธอเจออุปสรรคเยอะเกินไปหรือว่า นี่มันเรื่องปกติที่ใครๆก็อาจจะเจอได้ง่ายๆกันเเน่ อิมจีซอบสังเกตท่าทางของยูชอน ทำให้สีหน้าของเขาดูขึ้งโกรธกว่าเดิม เขามองตรงไปทางฝ้าย สายตาแบบนั้นทำให้หญิงสาวสะดุ้ง ..นี่มันจะร้ายเเรงขนาดไหนกันนะ.. อิมจีซอบยกมือขึ้นเท้าเอวทั้งสองข้าง ก่อนที่มือข้างหนึ่งจะยกกุมใบหน้าด้านหนึ่งไว้ เขาส่งเสียงครางเบาๆทั้งที่อยากจะกู่ร้องมากกว่า เพราะไม่อยากจะจินตนาการถึงเหตุการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้น เพราะเรื่องนี้เลย สมาชิกคนหนึ่งของทงบังชินกี มีเพื่อนสาวที่คบกันอย่างเปิดเผย ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ทุกอย่างล้มครืนเป็นโดมิโน่เเน่ๆ "ยูชอน..ผมรู้ว่าคุณก็รู้ดีถึงผลของการกระทำครั้งนี้ มันจะออกมาเป็นยังไงถ้าเรื่องนี้กลายเป็นข่าวใหญ่ขึ้นมา" "คุณก็อย่าบอกใครสิครับ" ...งี่เง่ามากๆยูชอน เขารู้ตัวดีว่าเขาพูดอะไรออกไป มันเป็นคำพูดที่กวนประสาท เเละกวนโมโหที่สุด เเต่เขาเหมือนจนตรอกเเล้ว ถ้าการเป็นนักร้องทำให้เขาเหมือนนักโทษ เขาก็อยากจะทิ้งมัน! "พักยูชอน!!" ดูเหมือนอิมจีซอบจะหมดสิ้นความอดทนเข้าเเล้ว "คุณเป็นคนที่เห็นแก่ตัว เสียเเรงผมคิดว่าคุณมีความเป็นผู้ใหญ่ที่สุดคนหนึ่งของวง มีความคิดมีความรับผิดชอบ เเต่เพราะผู้หญิงคนเดียวทำให้คุณคิดตัดช่องน้อยเเต่พอตัว มัน.." "มันเป็นสิ่งที่ผมอยากจะทำครับ" ยูชอนตัดบท เขาเงยหน้าขึ้นเผชิญกับอิมจีซอบด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปจากตอนแรก ดูกร้าวเเละดูแข็งขึ้น ยูชอนหันไปหาฝ้าย เขายิ้มให้เธอเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับมาที่อิมจีซอบ "มันเป็นความต้องการของผม ที่ผมคิดว่าผมจัดการเองได้ ศิลปินมีสิทธิที่จะมีเรื่องส่วนตัวนะครับ ตราบใดที่ยังสามารถรับผิดชอบไม่ให้กระทบกับงาน" อิมจีซอบหัวเราะ หึ ในลำคอ เขาแสยะยิ้มตรงหน้ายูชอน เหมือนมองเด็กเมื่อวานซืนกำลังบอกว่า ตัวเองสามารถจัดการอะไรคนเดียวได้เองโดยไม่ต้องคอยตามผู้ใหญ่ "คุณแน่ใจเหรอ ยูชอน แน่ใจเหรอว่าการทำอะไรที่เสี่ยงต่อชื่อเสียงของวง เเละชื่อเสียงของบริษัท มันเป็นสิ่งที่คุณสามารถทำเองได้ไม่ต้องเดือดร้อนใคร.." ประโยคหลัง หน้าเพื่อนร่วมวงทั้งสี่คนลอยขึ้นมาในหัว สายตายูชอนหลุบต่ำลง ดวงตากลอกกลิ้งมองพื้นไปมาอย่างรู้สึกสับสน จริงๆเเล้วสิ่งที่เขาพูดนั้นมันไม่สามารถเป็นไปได้เลย "คุณกำลังลืมทุกอย่างนะยูชอน เเรกเริ่มก่อนจะมาเป็นทงบังชินกี พวกคุณลำบากกันยังไง ยุนโฮ เเจจุง ชางมินหรือแม้เเต่จุนซู ต่างมีความฝันเดียวกันกับคุณทั้งนั้น วันนี้พวกคุณประสบความสำเร็จเเล้วเเละกำลังจะก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ เเต่ ณ ตอนนี้คุณกำลังจะบอกว่า คุณไม่เเคร์มันต่อไป เเล้วอีกสี่คนที่เหลือล่ะ..." ยูชอนก้มหน้าลงต่ำ เขาไม่อยากให้อิมจีซอบมองเห็นหน้าเขาตอนนี้ ..เพื่อน ชื่อเสียง งาน กับความรัก.. เเน่นอนว่าถ้าเพื่อความถูกต้องแล้ว เขาต้องเลือกสามอย่างเเรกที่มาพร้อมกัน เเล้วอีกอย่างหนึ่งละ หัวใจเขาละ เขาต้องทำยังไง.. "คิดให้ดี ยูชอน.." อิมจีซอบกล่าวทิ้งท้ายแล้วเดินออกไป เเต่โช อิน ฮวาน เเดนเซอร์ประจำวงคนสนิทยังไม่ตามออกไปซะทีเดียว เขาเดินเข้ามาตบไหล่ยูชอนเบาๆ "ยูชอนนา.." ยูชอนค่อยๆเงยหน้าขึ้นดวงตาเขาเเดงก่ำ เเต่ไม่มีหยดน้ำตาเเม้เเต่น้อย อินฮวานรู้ว่า ยูชอนต้องข่มใจอย่างหนักเพื่อที่จะไม่เเสดงความอ่อนแอตรงนี้ "ฮยอง.." ยูชอนเรียกอินฮวานได้คำเดียวก็ทำให้คนฟัง รู้ซึ้งไปถึงความรู้สึกลึกๆในใจ อินฮวานหันไปทางฝ้าย เขาเห็นเธอยกมือขึ้นปาดน้ำตาอย่างลวกๆ แล้วเส มองไปทางอื่น โชอินฮวานเลยหันมาพูดกับยูชอน "ผู้ช่วยอิม จะช่วยนายครั้งนี้ไม่ต้องห่วง เรื่องนี้จะไม่รู้ถึงประธาน" เเววตาของยูชอนมีความหวังวาบขึ้นมา เเต่พอนึกถึงคนที่ยืนข้างหลังตอนนี้ เหมือนเขาทิ้งเธออย่างไม่ใยดี ยูชอนเดินกลับไปหาฝ้ายช้าๆ "ไอ.." "คุณรีบกลับไปเถอะค่ะ อยู่ตรงนี้นานคงไม่ดี" เสียงของฝ้ายฟังดูแข็งขึ้น ทำให้ยูชอนเบิกตาด้วยความรู้สึกงงงัน..นี่เธอกำลังจะทำอะไรกับเขา.. "เขาพูดถูกทุกอย่าง สิ่งที่สำคัญกับคุณตอนนี้คืองานและชื่อเสียง โดยเฉพาะมิตรภาพของพวกคุณ อย่าเอาทุกอย่างมาเเลกกับฉัน" ยูชอนส่ายหน้าน้อยๆ เพราะเขาไม่อยากได้ยินฝ้ายพูดแบบนี้ ตอนนี้อยากให้สิ่งที่ฝ้ายพูด กลายเป็นเรื่องโกหก สิ่งที่เขาต้องการฟัง คือการที่เธอพร้อมจะอยู่รอเขา อยู่ข้างๆเขา เเต่.. "มิคกี้..คุณเป็นคนดัง เป็นคนมีชื่อเสียง ถึงฉัน..จะไม่รู้จักคุณในฐานะศิลปินมาก่อน" ฝ้ายนิ่งไปราวกับเป็นการเน้นให้ยูชอนรู้ความหมายของสิ่งที่เธอพูดเมื่อครู่ เขาเบิกตากว้างกว่าเดิม นี่หมายความว่าแฟนเพลงคนนั้นไม่ใช่ฝ้าย ..อย่างนั้นเหรอ? "เเต่เมื่อคุณเข้าใกล้ฉัน ไม่สิ ผู้หญิงคนไหนก็ตาม ที่คุณเข้าใกล้เเบบเดียวกันนี้ ก็ต้องสนใจในตัวคุณทั้งนั้นแหละค่ะ ..เเต่ใช่ว่าคุณจะได้รักแท้เเละความจริงใจเสมอไปนะ มันก็เหมือนกับความรู้สึกฉันที่มีต่อคุณ ที่ไม่ใช่ความรัก อย่าเอาฉันไปแลกกับสิ่งที่มีค่าต่อคุณตอนนี้ ไปเถอะ..เพราะที่คุณต้องเลือกไม่ใช่ฉัน" ยูชอนช็อคไปกับคำพูดประโยคสุดท้ายของฝ้าย ดวงตาแดงกำที่มีมาตั้งเเต่ต้น น้ำตาเเม้เเต่หยดเดียวที่ยังไม่ปรากฎ ร่วงลงมาเเล้วทันทีที่ฝ้ายพูดจบประโยค สติเหมือนหลุดลอยออกไป ตอนนี้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอคือร่างของเขาอย่างเดียวสินะ วิญญาณนั้นหลุดลอยหายไปแล้ว ยูชอนเซเล็กน้อย ฝ้ายมองดูภาพตรงหน้าด้วยสายตาเเน่นิ่ง เเต่ริมฝีปากนั้นสั่นระริก เธอพยายามเม้มมันเข้าหากันเเน่น มือทั้งสองข้างจิกลงไปในเนื้อขาของตัวเองจนรู้สึกชาไปหมด.. ไปซะทีสิ ไปซะที...ฝ้ายส่งเสียงไล่ในใจ น้ำตากี่ร้อยพันหยด ตอนนี้ไหลอยู่ในใจจนจะท่วมเเล้ว..ไปซะที.. โชอินฮวานจับต้นแขนทั้งสองข้างของยูชอนเป็นการเตือนว่า ได้เวลาที่เขาควรจะกลับได้แล้ว ยูชอนหันหลังกลับอย่างว่าง่าย คำพูดใดๆก็ไม่มีออกจากปากเขาเเม้เเต่น้อย ร่างชายหนุ่มทั้งสองคนเดินห่างออกไปเรื่อยๆจนหายลับ เมื่อพวกเขาเลี้ยวออกไปตรงหัวมุม ฝ้ายทรุดลงกับพื้นทันที มือเรียวยาวสองข้างยกขึ้นปิดหน้า ปล่อยให้ตัวเองร้องไห้อย่างหนัก โดยไม่อายใคร ฮยอนอาที่ยืนแอบมองทั้งหมดมาตั้งเเต่ต้น อยู่อีกมุมหนึ่ง กำลังยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง เพื่อไม่ให้เสียงสะอื้นลอดออกไป เพราะเธอเองก็กำลังร้องไห้อย่างหนัก ไม่แพ้อีกคน..ตรงหน้าทางเข้าเเมนชั่นเหมือนกัน.. ******************************************* อ๊ากก ตอนนี้เขียนเเล้วอินค่ะ เป็นคนเดียวรึป่าวก็ไม่รู้นะ นึกภาพตามเเล้วโอ๊ยย อยากร้องไห้ โหดร้ายไปเป่าอ่า.. นึกภาพตามทุกช็อตเลย สงสารใครดีๆๆ เอาละ เขียนเอง อินเอง บ้าไปแร้วว ตอนที่37 กว่าจะคลอดปาไปกว่าสิบวัน เหอะๆๆ เเต่ไม่เป็นไรเนาะเพราะชินกันเเล้ว วันนี้ไปละ อ่านให้สนุกแล้วรอลุ้นตอนต่อไปนะคะ บ๊ะ บาย Time of Dog and Wolf Main OST Main Theme - MC THE MAX   Create Date : 13 ธันวาคม 2551 2 comments Last Update : 13 ธันวาคม 2551 20:52:37 น. Counter : 398 Pageviews. Share Tweet

อ่า ความรักช่างมีอุปสรรคขัดขวางซะเหลือเกิน ตอนแรกที่บอกว่าแดนเซอร์ ไอ้เราก็นึกว่า พี่แอนจะแต่งรักสามเศร้า ของตามิคซะแล้ว....-_-" ไอจังใจแข็งจังแฮะ เดาตอนต่อไปไม่ออกเลยแฮะ สู้ สู้ & อัพไวๆนะคะ อิอิ ^^   โดย: หยกค่าาาา IP: 92.9.225.202 13 ธันวาคม 2551 21:12:08 น.

ว๊า....แฮปปี้ได้ตอนเดียว เศร้าซะล่ะ สู้ๆเปนกำลังให้ค่าพี่แอน ปล.ส่งลิงค์พี่แอนให้น้องฝ้ายแล้วน่ะค่ะ แต่ไม่รู้ฟีคแบกว่าเปนไง แหะๆ   โดย: น้องขนมน่ากิน 22 ธันวาคม 2551 18:18:21 น.