ตอนที่ 20 ความสงสัยของเเจจุง When The Destiny Comes Along Ep.20 ความสงสัยของเเจจุง "วันว่างทีไร เห็นเป็นงี้ตลอดเลยนะ พวกเราเลยอดเที่ยวข้างนอกเลย" จุนซูมองไปทางยูชอนก่อนจะหันมาพูดกับเพื่อนๆที่เหลือ ชางมินดีดนิ้วเปาะเมื่อคิดอะไรบางอย่างได้ "ชวนฮยอนอานูนาไปเที่ยวไง" "นูนาทำงาน"จุนซูตาบอกเนือยๆจนเมื่อเห็นเพื่อนๆ ส่งสายตามองเขาแปลกๆ "อะไรๆ มองอะไรกัน" จุนซูถามอย่างกวนๆ "อย่ามามองแบบนั้นนะ เจ๊แกติงต๊อง ตลกจะตาย ใครจะคิดไรด้วยเล่า" "อ๊ะ ก็ไม่ได้ว่าอะไร" ชางมินทำหน้าตาแบบไม่ใส่ใจ จุนซูนึกหมั่นเขี้ยวอยากจะทุบหัวซักทีนัก เด็กเวร.. "ชวนยูชอนละกัน" แจจุงพูดขึ้นบ้าง จุนซูทำหน้าพยักเพยิดไปทางหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงโซฟาตอนนี้ "สภาพนั้นน่ะ คิดว่าจะไปด้วยมั้ยล่ะ? ไม่งั้นชางมินคงไม่พูดถึงฮยอนอานูนาหรอก" จุนซูทำเสียงงอนๆ เพราะถ้าพวกเขาไม่มียูชอนก็ออกไปข้างนอกลำบากเว้นเเต่ว่ามีฮยอนอา "ยูชอนชอบไอซังมากจริงๆเลยเนอะ" ยุนโฮเอ่ยขึ้นขณะที่สายตา ยังจับอยู่ที่ยูชอนด้วยความเป็นห่วง แจจุงเอนตัวพิงพนักเก้าอี้อย่างสุดเซ็ง "ไม่มากมั้ง" คำพูดที่แจจุงพูดประชดทำให้ยุนโฮหันมาตีหน้ายักษ์ใส่ แล้วชางมินก็พูดขึ้นเนือยๆอย่างหมดหวัง "แล้วไงต่อล่ะ?อยู่บ้านอีกเหรอ?" คำพูดเหมือนต่อต้านวันว่างที่ต้องอยู่บ้านทำให้จุนซูร้องขึ้นมา หากแต่เสียงร้องไม่ได้ทำให้ยูชอนที่นั่งอยู่กลางบ้านรู้สึกอะไรเลย "โอ๊ยย มันทรมานจริงๆเลย ชีวิตที่นี่" แล้วเเจจุงก็พูดอะไรขึ้นมาบางอย่างทำให้ทุกคนสนใจ "มันต้องมีอะไรแน่ๆ" สามหนุ่มยื่นหน้าเข้ามาใกล้อย่างอยากรู้อยากเห็น และถามขึ้นเกือบจะพร้อมกันทันที "อะไรเหรอ?อะไรๆๆ?" แจจุงกวาดตามองทีละคนด้วยท่าทีที่เป็นต่อ "อย่าท่ามาก นี่แน่ะ!!" ยุนโฮรำคาญเเจจุงจึงตบหัวเข้าให้ ทำเอาเเจจุงร้องเสียงหลง "เออ!นั่นแหละ โดนมั่งเหอะ มีพิรุธดีนัก" ชางมินพูดสำทับ ทำให้โดนเเจจุงตีหัว "โอ๊ย!! เจ็บ" "ก็ตีให้เจ็บ" แจจุงบอกพลางทำหน้าตาขู่ชางมินจนอีกฝ่ายหน้าจ๋อย "ฮยอง เร็วๆน่า" จุนซูชักรำคาญ เพราะเเจจุงท่ามากเหลือเกิน "ก็วันนั้นน่ะ"เเจจุงเล่าด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น "ที่ฉันเข้าไปคุยกับไอซังเลยได้ถามเรื่องยูชอน" "ถามว่าไง?" ชางมินขัดขึ้นทำให้ถูกแจจุงตีหัวอีกครั้ง เเต่คราวนี้มีมือของยุนโฮและจุนซูตามมาด้วย ชางมินเอามือลูบหัวป้อยๆ พลางทำหน้าตาน่าสงสาร "กำลังจะเล่านี่อ่ะ" เเจจุงพูดอย่างสุดเซ็ง แต่ก็ปรับอารมณ์มาเล่าต่อ "ก็ถามไปว่าชอบยูชอนเปล่า?" "แล้วไอซังบอกว่าชอบป้ะ?"คราวนี้คนขัดจังหวะคือจุนซู ชางมินจะยกมือขึ้นตีหัวเเต่เจอสายตาพิฆาตซะก่อน "นี่ๆ ฮยองนะเว้ย อย่าให้มากๆ" แล้วเขาก็พูดพึมพำคนเดียว พลางหันหน้ากลับมาเพื่อจะฟังต่อ "ลามปาม.." และเเล้วก็เจอเข้ากับมือของเเจจุงเเละยุนโฮแทน จุนซูร้องโอยโอยเเต่ชางมินขำก๊าก "เอ้า ฟังๆๆ" แจจุงชวนเปิดประเด็นต่อ ทุกคนจึงเงียบกริบ "ไอซังไม่ได้ตอบอ่ะ ฉันก็เลยเล่าเรื่องยูชอนให้ฟัง พาลเล่าเลยไปถึงเรื่องจดหมายด้วยหน่อยนึง แล้วไอซังก็เป็นแบบวันนั้นเลย" "ไอซังหึงแฟนเพลงพี่ยูชอนเหรอ?" ชางมินถามอย่างใสซื่อ "หืมมม" เเจจุงลากเสียงในลำคอพลางเม้มปาก เพราะรู้สึกขัดใจอย่างเเรง "นายคิดว่าไอซังเกี่ยวข้องกับจดหมายนั่นเหรอ?" ยุนโฮถามด้วยเสียงจริงจัง คำถามนี้ทำให้เเจจุงยกนิ้วให้อย่างถูกใจ จุนซูเเละชางมินถึงกับตาโต ร้องถามขึ้นพร้อมกัน "ห้ะ!! เป็นไปได้เหรอฮยอง?" "คิดมากไปรึป่าว?" คราวนี้ยุนโฮพูดบ้าง แจจุงจึงรีบยกเหตุผล"มีความเป็นไปได้หลายอย่าง จำที่ฮยอนอาเล่าได้มั้ยว่า ไอซังเรียนภาษาเกาหลีด้วยตัวเอง แล้วไอซังก็บอกฉันว่าชอบอาหารเกาหลี" "เกี่ยวไรกะจดหมาย" ยุนโฮขัดขึ้นทำให้แจจุงพ่นลมหายใจ เพราะรู้สึกเหนื่อยที่เพื่อนๆของเขาขัดคอตลอดเวลา "เออๆๆ อันนั้นอาจจะไม่สำคัญ เเต่ว่าทำไม ไอซังต้องมีท่าทีต่อเรื่องจดหมายขนาดนั้นด้วยล่ะ?" คำถามนี้ทำให้ทุกคนหาเหตุผลมาขัดเเย้งเเจจุงไม่ได้ วงสนทนาจึงเงียบไปซักพัก และพวกเขาต่างพากัน หันไปมองยูชอนที่ตอนนี้กำลังเดินมาที่โต๊ะกินข้าวที่พวกเขานั่งกันอยู่ ทำให้หนุ่มที่สุมหัวกันอยู่เมื่อครู่ ค่อยๆกระจายตัวออก "ไปข้างนอกนะ" ยูชอนเอ่ยขึ้น พวกเพื่อนที่เหลือจึงประท้วงเล็กๆ "เอ๊ยยย!!" จุนซูร้องก่อนคนแรก "นายจะทิ้งพวกเราเหรอ? ไปด้วยดิ เบื่อนะเนี่ย อยู่บ้านอ่ะ" อีกสามหนุ่มเออออเห็นด้วยกับจุนซู ยูชอนหันมามองเพื่อนๆอย่างรู้สึกเห็นใจ แต่เขาก็คิดว่าเขาคงพาเพื่อนๆไปด้วยไม่ได้ "ขอโทษนะ เดี๋ยวจะรีบกลับละกัน" แล้วยูชอนก็เดินออกจากบ้านไปเลย ปล่อยให้สี่หนุ่มไม่ได้ตั้งตัว จุนซูขยี้ผมไปมาอย่างหัวเสีย ขณะที่อีกสามหนุ่มมองตามอย่างเป็นห่วง ไม่มีใครรู้ว่าข้อสงสัยเกี่ยวกะฝ้ายที่เพิ่งคุยกันไปเมื่อครู่ ยูชอนเองได้ยินทุกอย่าง... ยูชอนเดินออกมาตามถนนเล็กๆที่คุ้นเคย เกือบอาทิตย์แล้วนะ ที่ฝ้ายไม่ยอมรับการติดต่อจากเขาเลย มันเกิดอะไรขึ้นกันเเน่..หรือข้อสงสัยจากเเจจุงจะเป็นจริง เขาตัดสินใจไปที่มหาวิทยาลัยเพื่อขอยื่นเรื่องเช็คภาพจากเทป ของกล้องวงจรปิดอีกครั้ง ทำให้เขาได้เจอพนักงานคนเดิมที่เคยคุยด้วย "อ๊ะ คุณนั่นเอง" พนักงานเลือกที่จะพูดภาษาญี่ปุ่นโต้ตอบกับเขา เพราะก่อนหน้านี้เธอและยูชอนมีปัญหาการสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษ ที่ต่างสำเนียง "รอซักครู่นะคะ วันนี้พนักงานชาวเกาหลีอยู่ที่นี่ค่ะ" เมื่อเธอเดินออกไปซักพักก็กลับมาอีกทีพร้อมฮยอนอา "อ้าว ยูชอนชี" "ฮยอนอาชี" ต่างคนต่างรู้สึกแปลกใจกันทั้งคู่แต่ยูชอนก็รู้สึกดีใจที่เห็นฮยอนอา อย่างน้อยถ้าไม่ใช่ฝ้าย ฮยอนอาก็น่าจะช่วยเขาได้ "คุณนั่นเองที่อยากจะเข้ามาขอดูเทป" ฮยอนอาบอกด้วยน้ำเสียงร่าเริง "คุณรู้แล้วเหรอฮะ?" ฮยอนอาตอบด้วยท่าทางขี้เล่นตามนิสัย "พนักงานสาวๆที่นี่นะ พูดกันทั้งนั้นแหละค่ะ ดูสิคะ มองกันใหญ่" ฮยอนอาพยักเพยิดให้ยูชอนมองไปทางด้านหลังเธอ เขาจึงเห็นว่าพวกพนักงานสาวๆกำลังมองมาทางเขาจริงๆด้วย ยูชอนจึงก้มศีรษะให้ทุกคนก่อนจะหันมาสนใจฮยอนอา "คุณจะจับผู้ร้ายเหรอคะ?" ฮยอนอาไม่คิดที่จะจริงจังกับคำถามเท่าไหร่นัก เธอเพียงต้องการหยอกเขาเล่นๆ "มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณเหรอ?" แต่มันทำให้ยูชอนต้องพยายามหัวเราะออกมาแบบฝืดๆ "ประมาณนั้นน่ะฮะ..เอ่อ..เเล้วผมต้องทำยังไงบ้าง?" "จริงๆแล้วไม่ได้นะคะ ถ้าคุณไม่มีจุดประสงค์ชัดเจนอย่างเป็นทางการ" คำพูดนี้ทำให้ยูชอนถึงกับตีหน้าเครียด ฮยอนอาเหล่ตามองเขานิดนึง ก่อนจะให้เขาลองกรอกข้อมูลเบื้องต้นดูเเล้วเธอจะช่วยดำเนินการให้ "แล้วผมจะได้ดูเลยรึเปล่าฮะ?" "อูยย คงยังหรอกค่ะ น่าจะราวๆอาทิตย์นึง" ภาพของฝ้ายเเว่บขึ้นมาในหัวเพราะคำพูดของเเจจุงที่เขาได้ยิน หากว่าเป็นเธอจริงๆ..เขาควรจะดีใจหรือเสียความรู้สึกกันแน่ล่ะ.. "ตกลงครับ" หลังเลิกงานฮยอนอาก็รีบไปหาฝ้าย ที่ห้องพัก เสียงอินเตอร์คอมดังรัวทำให้ฝ้ายรู้สึกตกใจ "อ้าว ยัยฮยอนอานี่เอง" ฝ้ายรู้สึกเบาใจที่เห็นว่าเป็นเพื่อนของตัวเอง เเต่ทำไมต้องทำหน้าตาตื่นขนาดนั้นด้วยนะ พอประตูถูกเปิดออก ฝ้ายก็เห็นฮยอนอากระหืดกระหอบอยู่ตรงหน้า "เป็นอะไร วิ่งขึ้นบันไดมารึไง?" ฝ้ายเดินกลับเข้ามาในห้อง ปล่อยให้ฮยอนอาปิดประตูเอง "นี่ ไอจัง" "ฮื้ม?" ตอนนี้เธอเดินไปนั่งอยู่ตรงหน้าคอมพิวเตอร์เเล้ว เสียงเรียกของฮยอนอายังคงไม่ทำให้หันไปสนใจได้ ฮยอนอาทิ้งตัวลงนั่งที่เตียงอย่างเหนื่อยอ่อน "วันนี้ยูชอนซังไปที่ศูนย์คอมพิวเตอร์ด้วยนะ" คำพูดของฮยอนอาทำให้ฝ้ายหันขวับทันที "เขา..เขาไปทำอะไร?" ฮยอนอาลุกเดินไปที่ตู้เย็นก่อนจะหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม ไม่ได้สังเกตเลยเเม้เเต่นิดว่าตอนนี้หน้าตาเพื่อนสาวลุ้นสุดตัวเเค่ไหน "ไปขอเช็คภาพจากวงจรปิดน่ะ ฉันว่าคงมีพวกจิตป่วนก่อกวนเขาเเน่ๆ" ฮยอนอาทำหน้าตาขึงขัง ฝ้ายหน้ามองฮยอนอา ด้วยจิตใจที่พยายามข่มความว้าวุ่นอย่างเต็มที่ "ละ..เเล้วยังไงต่อ?" ฮยอนอาจ้องฝ้ายกลับ "ทำไมต้องปากคอสั่นขนาดนั้น ฮึ?" พูดเสร็จก็เดินไปนั่งที่เตียงตามเดิม ฝ้ายจึงแกล้งหันไปสนใจกับงานตรงหน้าต่อ "ฉันยังไม่หายสงสัยเลยนะ ทำไมเธอต้องโกหกพวกเขาว่าไม่รู้จักมาก่อน?" ฝ้ายนิ่งไปซักพัก สายตาเธอเริ่มล่อกแล่กแล้วตอนนี้ หากกำลังสบตากับฮยอนอาอยู่ล่ะก็..เธอต้องรู้เเน่ๆ "ก็ไม่เห็นจะน่าสงสัยเลย โกหกว่าไม่รู้จักจะได้ไม่ต้องวางตัวลำบาก" ฝ้ายตอบทั้งๆที่ไม่ได้หันไปมองหน้าฮยอนอา "แต่ว่าฉันไม่เห็นความจำเป็นเลยนี่นา อื้อ..ช่างเหอะ เเต่ว่าเธอนี่โชคดีสุดๆเลยนะ ชอบยูชอนซังอย่างไอดอล เเต่วันนึงกลับได้เป็นแฟนไอดอลของตัวเอง" "เพ้อเจ้อน่ะฮยอนอา" ตอนนี้ฝ้ายไม่มีอารมณ์ร่วมด้วย เพราะเธอรู้สึกใจคอไม่ดีเลย.. การโกหก ทำไมมันถึงได้ทำให้จิตใจร้อนรนได้ขนาดนี้นะ?.. แม้ฮยอนอาจะกลับไปได้ครู่ใหญ่เเล้ว เเต่เรื่องที่เล่ามานั้นไม่ได้จางลงไปเลยเเม้เเต่น้อย ฝ้ายถอนใจครั้งเเล้วครั้งเล่า เมื่อโกหกมาถึงขนาดนี้เเล้ว เธอก็ต้องโกหกต่อไป ..เเต่มันเพื่ออะไรกันล่ะ?..ฝ้ายถามตัวเอง ดูยูชอนก็มีท่าทีเอาใจใส่กับที่มาของข้อความพวกนั้นมาก จนทำให้ตัวเขาไม่มีความสุข ตอนนี้ฝ้ายได้คำตอบเเล้ว เธอควรจะถอยห่างจากเขานับตั้งเเต่วันนี้ด้วยภาพที่เขาเห็นว่า เธอเป็นคนปกติคนหนึ่งที่ผ่านมารู้จักแล้วก็หายไป ไม่ใช่คนที่อยู่ๆมาทำให้เขาทุกข์ใจด้วยเรื่องไร้สาระ ที่เขียนลงไปในโฮมเพจเเละจดหมาย.. ปิ๊งป่อง..อินเตอร์คอมในห้อง จู่ๆก็ดังขึ้นทำให้ฝ้ายสะดุ้งสุดตัว ฝ้ายถอนใจเฮือกใหญ่ พลางเอามือทาบอกตัวเองเบาๆ ก่อนจะลุกไปรับสาย..เสียงทั้งทุ้มเเละอ่อนโยนขนาดนั้น.. แต่กลับทำให้เธอตกใจ... ***************************************** อ๊ากก พรุ่งนี้วันจันทร์ เกลี๊ยด เกลียด เกลียด ยังไม่คุยมากละกันเนาะ ง่วงเเระค่า เก็บพลังไว้ต่อสู้กะพวกยุ่น เอ๊ย ต่อสู้กับงานต่อไป 555 เพลงประกอบตอน 20 ขอเป็นเพลงจีนนะ คริคริ (เออ อยากลงเพลงแขกขาว แขกดำ ภาษาคาบสมุทรอะไรก็ลงเหอะ เขียนเรื่องนี้ให้จบก้อพอ -คนอ่าน) ชอบอ่ะ ให้เพื่อนสนิทที่เป็นคนจีนแปลให้ฟังเรียบร้อย ไปแระนะ อย่าลืมเมนท์ล่ะ ขาประจำ อิอิ   Create Date : 31 สิงหาคม 2551 2 comments Last Update : 31 สิงหาคม 2551 23:50:34 น. Counter : 504 Pageviews. Share Tweet

โธ่...สงสารหนุ่มๆทงบังฯจิงๆ ไม่หยุดก้อไม่ได้ไปไหน อิอิ คุณหยกพาหนุ่มๆไปเที่ยวหน่อยเร้ววว ตอน20อ่านแล้ว...เศร้าใจยังไงก้อไม่รู้ สงสารยูชอนที่พยายามทุกวิถีทางเพื่อตามหาเจ้าข้อความนั้น และโซเฮิร์ทจากการที่ฝ้ายทำตัวออกห่าง ส่วนน้องฝ้ายค่าของพี่ขนมฯทำไมนู๋ใจร้ายมาเลยน่ะแม้กระทั่งหัวใจตัวเองนู่ยังโกหกได้ลงคอ.... อ้ากกกกกกกกเศร้าๆๆๆ เศร้าอย่างแรงงงง ................................................... พี่แอนคนสวย ตอนหน้าจะเศร้ากว่านี้อีกหรือเปล่า กะซิกๆๆจะได้เตรียมผ้าเช็คหน้า ฮือๆๆ บีบคั้นหัวใจเหลือเกิน สู้ๆๆเปนกำลังใจให้เสมอเด้อค่าเด้อ   โดย: น้องขนมน่ากิน 1 กันยายน 2551 8:24:11 น.

โอเคเลยน้องขนม แบ่งกันเนอะ หยกขอแค่เซีย แจจุง ยูโนว แมกซ์ แล้วก็ยูชอนแค่นั้นเอง (ยัยนี่ เหมาหมดเลยนี่หว่า)-_-" อ๋า ยูชอนจะรู้แล้วน้า ฝ้ายทำไงดีล่ะเนี่ย ตื่นเต้ลลล มีความรู้สึกว่า อยากตัดผมทรงฝ้ายมากเลย หยิกๆทั้งหัว น่ารักดี (แกอยากให้ตามิคมาชอบล่ะสิ) - -""" ปิดเทอมหน้าทำผมทรงนี้ดีกว่า อิทธิพลจากฟิคนี้ล้วนๆเลย พี่แอนสู้ๆเจ้าค่ะ   โดย: หย IP: 217.171.129.73 2 กันยายน 2551 6:27:51 น.