Bloggang.com : Misswaterlily :

ตอนที่ 2 จุนซูงอน

When The Destiny Comes Along

Ep.2 จุนซูงอน

การได้อ่านจดหมายฉบับนั้นทำให้ยูชอนไม่สามารถข่มตาให้นอนพักต่อได้

เขาจึงเข้าไปอาบน้ำก่อนจะลงไปทานมื้อแรกของวัน

เมื่อเขาลงมาด้านล่าง ชางมินและยุนโฮก็นั่งดูหนังกันอยู่

พร้อมวิจารณ์กันอย่างสนุกสนาน อีกสองคนคือแจจุงกับจุนซู

ที่เขาเดาว่าคงนอนอยู่ในห้อง ยูชอนเหลือบมองสองคนนั้นนิดหนึ่ง

ก่อนเดินตรงเข้าครัวไปยุนโฮหันไปเห็นจึงเรียกเอาไว้ "ยูชอนอา!"

คนถูกเรียกหยุดเดินเเล้วหันมามองเเบบเนือยๆ

"เดี๋ยวมาฟังชางมินกะฉันแปลหนังหน่อย ว่าของใครถูกที่สุด"

ยุนโฮเน้นประโยคหลังพลางส่งสายตาเยาะเย้ยใส่ชางมิน

"เดี๋ยวปิดซัปฯละ จะลองดู"คนถูกเยาะเย้ยทำหน้าไม่สบไม่อารมณ์ใส่เช่นกัน

ยูชอนหันหลังเดินเข้าไปในครัวทันทีที่ยุนโฮพูดจบ

เเต่เขาก็รับคำยุนโฮด้วยเสียงอือในลำคอเท่านั้น

ยุนโฮที่ยังมองตามอยู่บ่นกับท่าทีเเสนเนือยของคนที่คุยด้วยเมื่อครู่

"มันละเมอรึป่าวน่ะ" แล้วชางมินก็ทำเสียงหึหึ อยู่ในลำคอเหมือนกัน

จนทำให้ยุนโฮ จุ๊ปากแบบเสียอารมณ์..คนบ้านนี้มันเป็นไรกันวะเนี่ย..

ตอนนี้เวลาล่วงเลยมาเกือบสี่โมงเย็นเเล้ว

ทำไมยูชอนถึงรู้สึกว่าลงมากินเพราะต้องกิน

ไม่ได้ลงมากินเพราะรู้สึกหิวเลย บางทีอาจจะเป็นเพราะจดหมายนั่นก็ได้..

เสียงยุนโฮและชางมินยังคงดังขึ้นมาเป็นพักๆ ยูชอนนั่งกินข้าวเงียบๆ

วนเวียนคิดแต่เรื่องจดหมาย เมื่อเเจจุงเดินเข้ามาหาน้ำดื่ม

จึงทำให้เบี่ยงเบนความสนใจของเขาไปได้

"ฮยอง" ยูชอนเรียกแจจุง แม้เขาจะอายุมากกว่าเเค่ไม่ถึงห้าเดือน

เเละถึงเเม้เขาจะมีนิสัยเด็กๆและบางทีดูต๊องๆ เเต่เเจจุงก็โตที่สุดในกลุ่ม

ยูชอนนับถือเเจจุงเป็นเหมือนพี่ชายคนหนึ่ง

เพราะตั้งเเต่ที่ยูชอนมาอยู่ที่เกาหลีในช่วงที่เเรกๆ

ตอนที่ยังไม่มีครอบครัวตามมาด้วย

เเจจุงคือคนที่สามารถช่วยเหลือเขาได้มากที่สุด

เเจจุงรับคำเเต่ยังคงมุดเลือกน้ำผลไม้อยู่ในตู้เย็น

"ไปดื่มกัน" ยูชอนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ จนเเจจุงคิดว่าผิดปกติ

เขาเลยต้องเลิกสนใจน้ำในตู้เย็นไปก่อน เเจจุงหันมามองยูชอน

พร้อมกับหรี่ตาลงเล็กน้อยราวกับจะสเเกนหาความจริงบางอย่าง

"เป็นอะไร"ในที่สุดเเจจุงก็เอ่ยปากถาม คำถามที่ถามนั้น

ไม่ได้ต้องการคำตอบ เเค่เพียงเขาเห็นหน้ายูชอน

ก็คิดว่าต้องมีเรื่องไม่สบายใจเเน่ เเจจุงจึงตอบตกลง

แล้วเขาก็หยิบน้ำขึ้นมา ก่อนเดินออกไปรวมกลุ่มกับยุนโฮและชางมิน

ซักพักยูชอนก็ตามไปสมทบ การได้อยู่กับเพื่อนๆร่วมวงตอนนี้

ทำให้เขาผ่อนคลายจนลืมเรื่องจดหมายไปได้ช่วงเวลาหนึ่ง

...........พอหนังจบเป็นเวลาเกือบ6โมงเย็น เเจจุงถูกแรงกดดันจากชางมิน

ให้ไปทำอาหารเย็น หนุ่มหน้าสวยจึงลุกไปอย่างเสียไม่ได้

เมื่อเห็นว่าเย็นมากแล้วเเต่จุนซูยังไม่ลงมา ยุนโฮจึงพูดถึงเขา

เเล้วชางมินก็เป็นคนให้คำตอบ "เพราะพี่แหละ พี่ยูชอน เลยงอนไม่หาย"

ชางมินยังคงนอนเอกเขนกยาวมาตั้งเเต่ดูหนัง ยูชอนมองขึ้นไปข้างบน

"ขี้งอนจริงจุนซู ใครได้เป็นแฟนคงง้อจนเบื่อไปเลย"

ยุนโฮลุกขึ้นแล้วดึงยุชอนให้ลุกตาม

จากนั้นจึงทั้งผลักทั้งดันตัวยูชอนไปทางบันไดเพื่อให้ขึ้นไปชั้นบน

"นายไม่ใช่แฟนไม่ต้องกลัวเบื่อหรอก ขึ้นไปสิ"

แล้วก็ปลีกตัวเข้าครัวไปช่วยเเจจุง ยุชอนหันมาพยักเพยิดให้ชางมินไปแทน

สองคนเกี่ยงกันอยู่นาน จุนซูก็ลงมาซะก่อนด้วยอาการมึนๆ

หน้าตาไม่สบอารมณ์ "ตีกับใครมารึฮยอง หน้าเป็นตูด"

ชางมินร้องทักจึงทำให้ยูชอนหันไปมอง..

..อา ฉันชอบให้นายทำหน้าติงต๊อง ประหลาดๆมากกว่านะจุนซูยา!..

ยูชอนคิดเมื่อเห็นหน้าของคู่กรณี

จุนซูส่ายหน้ากับคำแซวของชางมินแล้วเดินหนีไปอีกมุมหนึ่ง

ยูชอนยังคงมองตามไปก่อนจะตัดสินใจเดินตาม

"จุนซูยา..งอนฉันเหรอ".. ชิ้ง...เงียบ

"อย่างอนเลยนะ"ยูชอนยังคงง้อเขาต่อจุนซูก็ยังนั่งเีงียบ

เมื่อยูชอนเข้ามาพูดด้วย จะว่าไปเขาก็เข้ามาพูดเป็นเชิงขอโทษ

เพราะเขาเองก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้เพื่อนเสียใจ

เเต่ยูชอนเองก็ยังไม่มีอารมณ์งอนง้อใครตอนนี้

เมื่อจุนซูยังงอนเขาอยู่ เขาจึงเลี่ยงไปเพื่อจะขึ้นชั้นบน

เลยหันมาเจอกับชางมินนั่งมองเขาอยู่

เขาจึงสบตากลับ“เดี๋ยวพี่ไปข้างบนแป๊บนะ ข้าวเสร็จเเล้วเรียกด้วย”

เป็นจังหวะที่ยุนโฮเดินออกจากครัว

“จะไปทำอะไรอ่ะ จะเสร็จแล้วเนี่ย”

ยูชอนหันมามองนิดนึงแต่ไม่ตอบเเล้วก็เดินขึ้นบันไดไป

ชางมินเเย้งขึ้นมา "เสร็จบ้าอะไร เพิ่งเข้าไปกัน"

ยุนโฮตวัดสายตามองค้อนเเเทนการต่อปากต่อคำ

เเล้วก็มองตามยูชอนไปก่อนส่ายหน้า

ทำให้เขาหันมาเจอจุนซูนั่งซึมอยู่ริมหน้าต่างพอดี

ยุนโฮหันไปมองชางมินแทนคำถาม

เมื่อชางมินยักไหล่เป็นคำตอบว่าเขาไม่รู้

ยุนโฮจึงก้าวฉับๆไปที่จุนซูนั่งอยู่แทน

“จุนซูยา...วันนี้แจจุงทำของโปรดนายน่ะ”

ยุนโฮนั่งแหมะตรงหลังจุนซูขณะที่เขานั่งหันสีข้างขนานกับหน้าต่างอยู่

“เย็นนี้กินกันเหอะ ผมไม่หิว”จุนซูพูดโดยที่ไม่ได้หันมา

“แล้วทำไมถึงไม่หิวล่ะ ข้าวกลางวันก็ไม่ได้กินนี่”

“อือ..” ไม่มีเสียงพูดใดๆนอกจากเสียงอือในลำคอ

“งอนเป็นเด็กน่า..” “ป่าว” จุนซูเเย้งขึ้นทันที

“ถ้ากินข้าวเสร็จเราไปเตะบอลกัน ตอนกลางคืนไม่ร้อนด้วย”

จุนซูหูผึ่งเขาขยับตัวเล็กน้อยทำให้ยุนโฮยิ้มกริ่ม

นึกในใจว่ามุขนี้ยังใช้ได้เสมอเลย

“ไม่เหรอ..งั้นไว้ก่อนละกัน พรุ่งนี้ืทำงานด้วยนี่เนาะ”

ยุนโฮเย้าแล้วทำท่าจะลุกออกไป จุนซูรีบหันมา “ใครไปมั่ง?”

ยุนโฮยิ้มกว้าง “หมดนี่แหละน่า” หนุ่มขี้งอนขี้น้อยใจอย่างจุนซู

จึงยิ้มกว้างออกมาได้
**********************************************

จบแล้ว นี่เพิ่งจะตอนแรกๆอาจจะยังไม่ค่อยสนุกนะคะ

ค่อยๆเป็นค่อยไป อิอิ ส่วนนางเอกยังไม่โผล่มาตอนนี้

คงอีกซักพัก ตอนนี้อ่านแล้วนึกถึงหน้าหนุ่มๆไปก่อนละกันน้า

ว่าแล้วก็ แปะ ซิงเกิ้ลใหม่ของน้องๆ อิอิ

ไม่เกี่ยวกะเนื้อเรื่องแต่อย่างใดเน้อ (เค้าเรียกโปรโมทไปในตัว)

เครดิตในรูปเลยค่ะ

เอิ่มม รูปนี้ที่รักหัวกระเซิงเชียวนะคะ แต่ยังดูดี (กร๊ากก อวยกันได้อีก)

Create Date : 28 กรกฎาคม 2551

0 comments

Last Update : 30 กรกฎาคม 2551 12:57:33 น.

Counter : 487 Pageviews.