ของขวัญจากคนแปลกหน้า

วันพุธที่ 2 เมษายน 2551

เมื่อวานเป็นวันเกิดแอน แต่ก็ยังทำงานวุ่นเหมือนเคย เหมือนลูกค้าจะมอบของขวัญให้แอนเป็น "งาน" จนผ่านวันเกิดมา 1 วันก็ยังวุ่นเหมือนเดิมตั้งแต่เข้าจรดเย็น เพิ่งจะมาได้นั่งพักทำงานเอกสารนิดหน่อยราว 5 โมงเย็น ปกติที่ร้านจะมีคนเดินเข้าออกเยอะแยะอยู่แล้ว เพราะด้านหลังเป็นร้านเกมส์ของพี่ชายที่รัก แอนก็จะไม่ค่อยได้สนใจคนที่เดินเข้าๆออกๆรวมถึงโคลลอนกับจีจี้ด้วย กระทั่งเย็นวันนี้ มีผู้หญิง 2 คนเดินเข้ามามุ่งหน้าเข้าไปในร้านเกมส์ แอนก็กำลังเคลียร์เอกสารเล็กๆน้อยๆก็ได้แค่เหลือบตามองนิดนึง แต่โคลลอนกลับเห่าผู้หญิง 2 คนนั้นเหมือนโกรธมาก คน 2 คนนั้นก็ชะงักทำท่ากลัวโคลลอนทั้งๆที่มีประตูกระจกกั้น แถมโคลลอนเป็นยอร์คตัวเล็กนิดเดียว แอนก็ไม่ได้คิดอะไรมาก คิดแค่ว่าบางคนกลัวหมาก็กลัวไม่เกี่ยงไซส์แค่นั้นเอง ไม่ได้เอะใจกับที่ท่าโมโหสุดเหวี่ยงของโคลลอน(ที่ลูกไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน) ก็ก้มหน้าทำงานของตัวเองต่อ

จนเวลาผ่านไประยะนึง โคลลอนก็เห่าๆๆ แบบตื่นเต้นมากๆอยู่แถวประตูกระจก แอนก็งงว่าลูกเห่าอะไรนักหนา เดินมาส่องดูก็เจอหมาน้อยตัวจิ๋วเดินต้วมเตี้ยมอยู่ตรงทางเดิน รีบเรียกที่รักมาดูว่าหมาใคร ปล่อยมาเดินตรงนี้ ใจก็คิดว่าสงสัยคนที่มาเล่นเกมส์ละมั๊ง ที่รักอุ้มหมาน้อยเข้าไปถามในร้านเกมส์

แต่...ไม่มีเจ้าของ แปลว่า ผู้หญิง 2 คนนั้นที่โคลลอนเห่าด้วยความไม่พอใจเป็นคนพาน้องตัวเล็กมาทิ้งไว้ที่นี่งั้นเหรอ ????


วันนี้แอนเลยได้รับของขวัญจากคนแปลกหน้าเป็นเจ้าหมาน้อย

1st day

แอนเป็นคนที่ Anti การให้สัตว์เลี้ยง+สิ่งมีชีวิตเป็นของขวัญ เพราะแอนเชื่อว่าสิ่งมีชีวิตต้องได้รับการดูแล ได้รับความรัก และการเอาใจใส่ไปตลอดชีวิตเล็กๆของเค้า ดังนั้น...ถ้าคนที่รับไปไม่พร้อมที่จะมีภาระดังกล่าวไปอีกอย่างน้อย 10 ปี นั่นคือคุณกำลังทำบาปอย่างมหันต์ อันนี้ไม่เว้นแม้แต่ต้นไม้ด้วยค่ะ

ในทางกลับกัน การที่คุณรับสัตว์เลี้ยงเข้ามาในชีวิตไม่ว่าจะได้มายังไงก็ตาม คุณควรจะคิดให้ดีก่อน ไม่ใช่เพียงเพราะเค้าน่ารัก ในความน่ารักมันมาพร้อมความรับผิดชอบใหญ่หลวง ไหนจะต้องดูแลเอาใจใส่ กินอยู่หลับนอน รักษาพยาบาลเมื่อเค้าป่วยไข้

เจ้าตัวน้อยน่ารักที่ถูกนำมาทิ้งไว้เกิดจากผลของความไม่รับผิดชอบของคน สุดท้ายแอนกับวุดก็ต้องมารับผิดชอบชีวิตเล็กๆ...ของขวัญจากคนแปลกหน้า


สิ่งที่กังวลอย่างแรก คือ กลัวว่าน้องจะป่วย ซึ่ง...ความกังวลก็เป็นจริง


แรกพบก็ดูร่าเริงดี เล่นได้ รู้จักกินน้ำตากจุกลูกกลิ้ง รู้จักถ่ายบนกระดาษหนังสือพิมพ์ กินน้ำเก่ง แต่ดูเหมือนจะเคี้ยวไม่เป็น และน้องเริ่มถ่ายเป็นมูก



พฤหัสที่ 3 เมษายน 2551

เช้ารุ่งขึ้นพยายามให้กินอาหารเปียกก็ไม่ยอมกิน ป้อนก็คายออกมาหมด ชงน้ำหวานให้กินก็กินได้เยอะ มีแรงขึ้นมาอีกนิด แต่ยังท้องเสียอยู่ เห็นท่าไม่ดีก็รีบพาไปหาหมอ ไปหาหมอต้องมีชื่อสิเนาะ ตั้งชื่อให้เข้า Gang ว่า Candy เป็นแก๊งค์พี่น้อง ค.ควาย โคลลอน คิตตี้ แคนดี้

พยายามจะไม่รัก ไม่ผูกพันธ์กับเค้าให้มากนัก เพราะ แอนกะวุดตั้งใจว่าเราจะหาบ้านใหม่ให้เค้า เราสองคนมีภาระล้นมือแล้ว เราคงดูแลเค้าได้ไม่เต็มที่ หาคนที่รักเค้าเต็ม 100% น่าจะดีกว่า แต่ตอนนี้ต้องหายป่วยก่อน


2nd day



ไปถึงโรงพยาบาล คุณหมอตรวจอึ เจอโปรโตซัว ฉีดยาฆาเชื้อ 1 เข็ม สงสัยน้องจะเจ็บ+ยาคงแสบ ร้องหใญ่เลย ตัวแค่นี้รู้จักนะว่าใครเป็นคนพามา คลานเข้ามาอ้อนให้กอดเพราะเจ็บ น้องได้ยามาชุดนึง แอนจัดการเปลี่ยน Pee Pad อันใหม่ใหญ่แบะนุ่มที่เพิ่งซื้อที่รพส.ให้น้องจะได้นอนสบายๆ ดูเค้าจะสบายจริงๆ หลับปุ๋ยมาจนถึงบ้าน

น้องก็ยังไม่ยอมทานเอง ที่รักบดอาหารป้อนด้วยไซลิง ให้ยา น้องก็อ้วกออกมาหมด



ศุกร์ที่ 4 เมษายน 2551

วันนี้แคนดี้ดูไม่โอเคเลย ไม่กินข้าว ไม่กินน้ำ ป้อนอะไรก็อ้วกออกมาหมด น่าสงสารมาก พยายามให้น้องกินน้ำบ้างก็ไม่สำเร็จ น้องเหงือกซีดมาก พาไปหาหมออีกรอบ หมอให้น้ำเกลือ ฉีดยาฆ่าเชื้อ+ลดอาเจียนให้ น้องดูสบายขึ้นิดนึง หลับปุ๋ยมาในรถ แอนขับรถไปก็คุยกับที่รักไปว่า ถ้าสุดท้ายแล้วเราเลี้ยงแคนดี้ไว้เองจะได้มั๊ย มาถึงวันนี้มันผูกพันธ์กันซะแล้วล่ะ แล้วเจ้าตาแป๋วๆดวงเนี๊ยะจะยกให้ใครลงมั๊ย ที่รักก็ยิ้มๆตามสไตล์คนใจอ่อนเหมือนกัน ยิ่งที่รักเป็นคนประคบประหงมเค้ามาตลอดด้วยยิ่งผูกพันธ์มากกว่าใครเพื่อน ที่รักว่าแอนตั้งชื่อเข้าแก๊งค์ไปแล้วด้วยนี่นา สงสัยต้องร่วมแก๊งค์กันซะแล้วล่ะ

แอนส่งที่รักับแคนดี้ที่หน้าบ้าน แล้วแอนก็ขับรถตรงกลับบ้านเลย ในใจคิดอยู่ตลอดว่าแคนดี้ต้องรอดนะ เราจะดูแลเธอเอง ไปถึงครึ่งทางที่รักโทรมา


"แคนดี้ไปแล้ว"


พูดอะไรไม่ออก น้ำตาท่วม ร้องไห้ไม่อายใคร

แอนโกรธ...

โกรธคนที่พาแคนดี้มาทิ้ง แอนไม่รู้จักคุณไม่ใช่เหรอ คุณเกลียดอะไรแอนนักหนา ทำไมคุณต้องหยิบยื่นความสูญเสีย และ ความทุกข์มาให้แอนด้วย .... ทำไม ???

ภาพสุดท้ายของแคนดี้ น้องไปสวรรค์แบบสบาย ไม่ทรมาน

her soul in heaven

ที่รักบอกว่า พาน้องเข้ากรง จับมือน้องไว้ แล้วบอกเค้าว่า

"หายเร็วๆ แล้วอยู่ด้วยกันนะแคนดี้ อยู่ด้วยกันที่นี่ไม่ต้องไปไหน"

แคนดี้มองหน้าที่รักตลอด เหมือนน้องยิ้มน้อยๆ แล้วก็หายใจแรงๆ 3-4 เฮือก แล้วก็ผลอยไป เหมือนเค้ารอที่จะกลับมาหลับตลอดไปที่นี่ ในกรงของเค้า ในบ้านหลังสุดท้ายของเค้า และ คำพูดสุดท้ายจากคนที่รักและแคร์เค้าจริงๆ

แอนเชื่อว่าอย่างน้อยแอนกับวุดคงได้ช่วยเติมเต็มความรัก ความอบอุ่นในช่วงชีวิตแสนสั้นของเค้าบ้าง

แคนดี้อยู่กับเราเสมอ และ ตลอดไป ... ในใจของเรา

Rest in Peace นะลูกแคนดี้


ceremony



Create Date : 06 เมษายน 2551
Last Update : 6 เมษายน 2551 12:24:24 น. 12 comments
Counter : 1232 Pageviews.

 
น้องแคนดี้น่าสงสารจัง อ่านแล้วแอบน้ำตาไหล หลับให้สบายนะ


โดย: หนีแม่มาอาร์ซีเอ วันที่: 6 เมษายน 2551 เวลา:12:40:51 น.  

 
น่าสงสาร

เข้าใจความรู้สึกของการสูญเสีย เวลาที่มองแววตาอ้างว้างแล้วอยากจะขาดใจตายอยู่ตรงนั้น

ทำใจสบายๆนะคะ เค้าหลับสบายไปแล้ว


โดย: รวมการเฉพาะกิจ วันที่: 6 เมษายน 2551 เวลา:13:32:06 น.  

 
น่าสงสารแคนดี้จังเลยหลับให้สบายนะ

คุณแอนใจดีจังค่ะเอาเค้ามาเลี้ยงไม่เท่าไร พอมาจากไปเรายังมีความผู้พันธ์กับแคนดี้ คนเอามาทิ้งให้ดูช่างใจร้ายจัง เค้ารู้ไม๊เนี้ยว่าแคนดี้ไม่ค่อยสบาย



โดย: bagarbu วันที่: 6 เมษายน 2551 เวลา:14:54:32 น.  

 
แงๆๆๆๆ


โดย: shame_of_sins วันที่: 6 เมษายน 2551 เวลา:16:57:04 น.  

 
คุณแอนใจดีจังค่ะ ที่รับเลี้ยงน้องแคนดี้ แคนดี้เค้าไปสบายแล้ว แล้วเค้าก็ต้องรับรู้ได้ถึงความรักที่คุณแอนกะคุณวุดมีให้เค้า ถึงมันจะเป็นเวลาแค่ช่วงสั้นๆก็ตามค่ะ




โดย: iam_zuzie (iam_zuzie ) วันที่: 7 เมษายน 2551 เวลา:11:29:40 น.  

 
อืม...อ่านแล้วเศร้าใจมากๆ นํ้าตาใหลโดยไม่รู้ตัว ขอให้แคนดี้ไปสู่สุขติ
.........................................................

Happy Birthday ย้อนหลังให้แอนด้วยนะจ๊ะ ขอให้กิจการรุ่งเรือง มีความสุข สุขภาพดีตลอดปีและตลอดไปนะจ๊ะ แอบรู้เลยว่าแอนเป็นพี่เค้าปีนึง พี่แอนนนนน อิๆๆ


โดย: sailamon วันที่: 8 เมษายน 2551 เวลา:11:46:20 น.  

 
อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ สงสารน้องแคนดี้ จังเลย
ตอนรับมินมิน มาอยู่ด้วยวันแรก เค้าก็ถ่ายเป็นมูก แต่ยังหม่ำได้อยู่ รีบพาไปหาหมอ ตรวจอึ เหมือนกัน เค้าก็พบเชื้อ แต่มินมินไม่ได้ฉีดยา ได้ยามากินอย่างเดียว แล้วก็หาย
แสดงว่า แคนดี้ต้องป่วยมากแน่เลย ถึงรักษาไม่ทัน เค้าหลับสบายแล้วค่ะ
คุณแอนกับคุณวุด ใจดีจังค่ะ


โดย: แม่มินมิน (nardlada ) วันที่: 8 เมษายน 2551 เวลา:12:54:34 น.  

 
น้องแคนดี้น่าสงสารจัง
อุตส่าห์ได้เจอบ้านใหม่ที่ใจดีแล้ว
แต่ก็ไม่ได้มีโอกาสอยู่ด้วยกัน

ปลื้มใจแทนน้องแคนดี้ค่ะ ว่าอย่างน้อยคุณแอนก็ได้ทำดีที่สุดแล้วที่จะรักษาชีวิตเค้าไว้

เห็นภาพความน่ารักของแคนดี้ ภาพนอนคุดคู้ ที่คุณแอนคอยบันทึกไว้ ตลอดระยะเวลา 3 วัน ช่างเป็นภาพที่น่ารักจริงๆ ค่ะ

จะขอจดจำความน่ารักของน้องแคนดี้ ตลอดไปด้วยคนค่ะ คุณแอน


โดย: Shallow Grave วันที่: 8 เมษายน 2551 เวลา:19:51:36 น.  

 
พี่แอนวันเกิดพี่แอนเปาโทรไปหาด้วยพี่แอนไม่รับ วันนี้เข้ามาอ่านตอนแรก ิดว่า ได้สิ่งมีชีวิตมาเลี้ยงเหมือนกันเลย พออ่านจนจบรู้สึกน่าเศร้ามากๆ แมวเปาก็เลี้ยงไว้อยู่นะพี่อนตอนนีก็
อยู่กับเปา เข้าใจความรู้สึกว่า เลือกจะไม่ผูกพนเพราะเราก็มี
ภาระล้นมือเนี๊ยจนสุดท้ายคิด
จะเลี้ยงเค้า ตอนนั้นจำได้ว่า ในพันทิบใครๆก็ขอร้องให้เลี้ยง
ให้ความช่วยเหลือ แต่ ก็อยางว่า เรก็ต้องช่วยเหลือตัวเอง จะไม่เลี้ยงจะทิ้ง มันก็คงทำไม่ได้ และบางทียังนึกว่าไม่น่าเลยจริงๆตู แต่ก็เลี้ยงมาแล้ว ว่าจะอัพในพันทิบอยู่แต่ก็เบื่อ บางคนก็ตอบในแบบที่เราไม่อยากได้ยินอะ


โดย: เปา IP: 124.121.120.135 วันที่: 11 เมษายน 2551 เวลา:1:16:26 น.  

 
เศร้าจังเลยค่ะ


โดย: Too Optimistic วันที่: 13 เมษายน 2551 เวลา:12:21:23 น.  

 
สวัสดีคะคุณแอน เราชื่อปุ๋ยนะ
เรามีหมาน่าตาแบบเดียวกับเจ้าแคนดี้เดะเลยคะ หมาเราชื่อว่าเจ้าเบบี้ เราเลี้ยงเบบี้ได้ประมาณ2เดือน เรารักเบบี้มาก ตอนที่ซื้อมา เบบี้ตัวแค่ฝ่ามือเอง ตัวเล็กๆน่ารักมากๆๆ...
แต่สุดท้าย เบบี้ก็จากเราไป ด้วยอาการเดียวกันกับแคนดี้ของคุณแอนเลย ทีแรกพาไปหาหมอ หมอก็ตรวจอึ บอกว่าเบบี้ติดเชื้อมาตั้งแต่ก่อนเราซื้อมาแล้ว ติดเชื้อกันทั้งคอก ... เราก็รู้สึกแย่มาก.. เงือกก็ซีด ก่อนเบบี้จะจากเราไป..เบบี้ไม่ยอมกินอะไรเลย กินไรก็อวกออกมา..เบบี้ซึม..นอนทั้งวัน แล้วสุดท้าย เบบี้ก็จากปุ๋ยไป...



วันที่เบบี้ไป..เราไม่สบาย นอนอยู่ที่โรงพยาบาล ก่อนออกจากโรงบาล แม่เรามารับ แม่เราก็บอกเราว่า เจ้าเบบี้ตายแล้ว พึ่งตายเมื่อตอนเย็นตะกี้นี้เอง เราเศร้าแทบจะทรุดลงไปอีก เราซึมอยู่นาน โทดตัวเองว่าไม่ดูแลเบบี้ให้ดี ปล่อยให้เบบี้ต้องตาย... แล้ววันนึงเราก็รู้สึกโกดที่คนที่ขายหมาให้เรา เค้าไม่เอาหมาที่เค้าขาย ไปทำวัคซีนซะก่อน ... เบบี้เลยต้องเจ็บๆป่วยๆ มาตลอดตั้งแต่ซื้อมา
ตอนนี้เรายังคิดถึงเบบี้ไม่มีวันลืม
ถึงแม่เบบี้กับเราจะอยู่ด้วยกันไม่นาน
แต่ความผูกพันที่เรามีให้กัน มันเหมือน เราได้อยู่ด้วยกันมานานแสนนาน
*ความรู้สึกของ คุณแอนกันเรา คงคล้ายๆกัน ..


โดย: ปุ๋ย IP: 61.7.149.11 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:4:13:45 น.  

 
เศร้ามากๆเลย...ยิ่งเห็นดวงตาน่ารักคู่เล็กๆของ candy ตอนนี้น้ำตาก็ยังไม่หยุดไหล...


โดย: แอ๊ปเปิ้ล IP: 110.49.205.79 วันที่: 26 พฤษภาคม 2553 เวลา:23:08:33 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

~*Annie*~
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





สาวแสนงอน ... ร่ำเรียนมาทางด้าน Food Science เคยใช้ความรู้ที่ร่ำเรียนมาทำงานในสายงานนี้อยู่พักนึง แล้วขอหยุดพักไปเติมความรู้ให้กับสมองเพิ่มเติมตามความฝันของตัวเอง

หนุ่มขี้เหงา ... ร่ำเรียนมาทางด้านบริหารอุตสาหกรรม เคยเป็น Production Supervisor ให้โรงงานจิวเวลรี เคยเป็นผู้จัดการฝ่ายผลิตในบริษัทผลิตอาหารเสริม

แต่ไปๆมาท่าไหนไม่รู้ หนุ่มขี้เหงากะสาวแสนงอนผันตัวเองมาเปิดร้าน grooming & pet shop ... ซะงั้น


....................


สาวแสนงอน ... รักการทำกับข้าว รักการรับประทาน(แต่ขี้เกียจออกกำลังกาย) รักการท่องเที่ยว รักหมาแมวมาก...มากจนเพื่อนคิดว่า...อีนี่เพี้ยน


หนุ่มขี้เหงา ... รักการท่องเที่ยวเป็นชีวิตจิตใจ มีนิสัยชอบเล่นกับหมาๆแมวๆของชาวบ้านมากๆจนพลิกผันตัวเองไปเป็น Groomer


....................


เรา คือ คนธรรมดาสองคนที่ดูยังไงก็ "แตกต่าง"

แต่ใครจะรู้ว่าเราสองคน คือ "ความเหมือน" ที่อยู่ใน "ความต่าง" ที่ต่างเติมเต็มให้แก่กันและกัน

เราสองคนกำลังจูงมือกันก้าวเดินไปตามทางของความฝัน
แม้ว่าทางที่ก้าวเดินไปจะมีอุปสรรคเราก็จะไม่ปล่อยมือที่กุมไว้ออกจากกัน

เราไม่อยากเป็นคนร่ำรวยเงินทอง
เราไม่อยากเป็นคนร่ำรวยชื่อเสียง

แต่....

เราอยากเป็นคนร่ำรวยความสุข
เราอยากเป็นคนร่ำรวยเสียงหัวเราะ

และ....
ขอแค่มีกันและกันแบบนี้.....ตลอดไป
Group Blog
 
<<
เมษายน 2551
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
6 เมษายน 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add ~*Annie*~'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.