วันแม่...ไม่ใช่วันสตรีสากลนะจ๊ะที่รัก
ปกติแอนกับวุดจะนัดเจอกันทุกวันพฤหัสของแต่ละสัปดาห์ จะยกเว้นก็ต่อเมื่อติดวันหยุดสำคัญ เช่น วันพ่อ วันแม่ วันเกิดคนในครอบครัว
พฤหัสนี้ก็เหมือนกับพฤหัสอื่นๆทั่วไป นัดกันออกไปทานข้าว ชอปปิ้ง ทุกอย่างดูจะเหมือนปกติของเรา
แต่....พฤหัสนี้ไม่ค่อยจะปกติเท่าไหร่
ไปถึง The Mall บางกะปิช่วงเที่ยงแก่ๆ วุดชวนแอนไปดูต่างหู แถมยังถามอีกว่ามีคู่ไหนสวยมั๊ย
แอนก็เลยย้อนถามติดตลกว่าวุดจะใส่เองเหรอจ๊ะ
ตลอดทางที่เดินใน The Mall วุดจะต้องแวะร้านขายเครื่องประดับทุกร้าน (แล้วมันมีน้อยซะที่ไหนละเน้อมีทุกๆ 2 ก้าวเลยน่ะ)
ปกติวุดเป็นคนไม่ค่อยจะพูดอะไรอยู่แล้วด้วย เดาใจก็ค่อนข้างยาก เป็นคนหน้านิ่งเก็บความลับเก่ง แอนก็เลยเดาไม่ออกว่าทำไมวันนี้สนใจร้านเครื่องประดับนักหนาหนอ แถมดูเอาจริงเอาจังซะด้วย
จะให้คิดว่าซื้อให้แม่คงไม่ใช่ เพราะแม่วุดไม่แนวนี้ แต่ไม่กล้าคิดว่าอยากซื้อให้แอนหรอก เพราะปกติวุดไม่ค่อยจะซื้ออะไรให้แอน ส่วนมากจะเป็นแอนลากไปดูแล้วก็ออกสตางค์ให้แนวนั้นมากกว่าจะเจาะจงพาแอนไปเลือกไปซื้อ
เออ...สงสัยแค่อยากเอาใจแอนพาไปดูของที่แอนชอบละมั๊งเนอะ
มา The Mall ก็นึกขึ้นได้ว่ามีร้านขายกำไลไม้มะม่วงสวยๆอยู่ร้านนึง เคยมาเยี่ยมๆมองๆเมื่อหลายเดือนก่อนแล้วไม่ได้ซื้อรู้สึกคาใจพิลึกก็เลยบอกวุดว่า
"วุดจำร้านขายกำไลไม้มะม่วงได้มั๊ย ร้านเค้าจะยังอยู่ป่าวไม่รู้เนอะ"
จากนั้น...ผู้ชายตาเล็กคนนี้ก็ใจจดจ่อกับการหาร้านขายกำไลที่ว่ายังกะแข่งแรลลี่ยังไงอย่างงั้น
"นี่ไง...ยังอยู่ด้วยอ่ะ" วุดพูดขึ้นมาแบบว่า..ดีใจจัง
แอนกะวุดยืนเลือกเทียบสีกำไลอย่างเมามัน (แต่คนขายหาได้สนใจมาแนะนำสินค้าแต่อย่างใด )
แอนคิดในใจ...เออ...สีไรดีน๊า เขียวก็ดี ส้มก็สวย ซื้อซัก 2 วงดีก่าน่ารักๆๆๆ
วุด "แอนชอบสีไรเป็นหลักอ่ะ วุดจะได้เลือกคู่ให้เข้ากันไง"
แอน "อืม...แอนชอบเขียวอ่อนจ้ะ เขียวกะส้มอันนี้ดีมั๊ย แรงดีชอบๆๆ "
วุด "มันก็แรงดีนะ แต่ว่า...สีนี้มั๊ยเหมือนสีเหมือนวอชิงตันแอปเปิ้ลเลยแปลกดี...เอ..คู่กะสีไหนดีน๊า"
สรุปว่าลังเลอยู่ 2 คู่ ระหว่าง สีเขียวอ่อน + เหลืองอมส้ม กับ สีม่วงแบบมะเขือม่วง+ชมพูวอชิงตันแอปเปิ้ล
แอนรู้สึกว่าวุดน่าจะชอบวอชิงตันแอปเปิ้ลมากก็เลยตามใจเอาสีม่วงกะชมพูแอปเปิ้ล...ปกติวุดจะเลือกของเก่ง..เชื่อเค้าละกัน
จ๊ากก...แขนดำเชียว..อายจังงงงง
กำลังจะหยิบสตางค์จ่ายคนขาย (ไม่ประทับใจก็ตรงคนขายนี่แหละค่ะ...หน้าเลือด...ไม่แนะนำแถมไม่ลดราคาด้วย )
"วุดซื้อให้แอนนะ"
เอ๋....เกิดไรขึ้นหว่า แต่ก็ขอบคุณจ้ะ รู้สึกดีใจ(มาก)อยู่เหมือนกันแหละน๊า..วันนี้วุดตามใจ แถมเอาใจแอนมากจัง
ในที่สุดวุดก็เฉลยว่า
"ก็พรุ่งนี้วันแม่ไง ก็ซื้อของให้แม่(คุณ)ไงจ๊ะ วุดจะซื้อรองเท้าให้แม่ด้วย แอนจะเอาด้วยป่าวจ๊ะ อยากได้ไรอีกมั๊ย"
นั่งทานข้าวกลางวันกัน วันนี้วุดก็มาแปลก นั่งจ้องหน้าแอนแล้วก็ยิ้มอยู่นั่นแหละ จนแอนต้องถามด้วยความไม่มั่นใจว่ามีอะไรเปล่า
ก็วันนี้แอนเป็นเด็กแนว(ประหลาด)สวมแว่นทรงเด็กแนวแทนคอนแทคเลนส์ที่ขาดคาตาไปเมื่ออาทิตย์ก่อน อันใหม่ก็ยังไม่ได้ ทำไงได้ล่ะ คนมันตาถั่วก็ต้องสวมแว่นนี่นา
"ป่าว...ไม่มีไร แค่รู้สึกว่าวันนี้แอนน่ารักดีจัง แว่นอันนี้เข้ากะแอน ก็เลยดูน่ารักไงจ๊ะ"
วุ้ย...ถึงจะอายุอานามเกินจะมาชมกันว่าน่ารักหวานแหวว แต่แอนก็ยังอดเขินไม่ได้ (ตำรวจจะจับป่าวเนี่ย)
เด็กแนว...แนวคุณป้า
เออ...วันนี้ที่รักของเราผิดปกติจริงๆ..มิน่าฟ้าครึ้มเชียว
ทานข้าวเรียบร้อยก็ไปเลือกรองเท้าให้แม่ โดยมีแอนเป็นนางแบบกิตติศักดิ์ คาดว่าเท้าแอนกะแม่วุดน่าจะเท่าๆกันก็เอาแอนเป็นแบบซะเลย
"เออ...จริงๆอยากซื้อให้พี่เก๋ด้วยแหละ เออ...แล้วแอนอยากได้อะไรอีกป่าวจ๊ะ"
เอ่อ...ที่รักจ๋า วันแม่ ไม่ใช่วันสตรีสากลนะจ๊ะ ซื้อให้แม่คนเดียวพอแล้วม๊าง นี่จะซื้อให้สตรีผู้เป็นที่รักทุกท่านในชีวิตเลยเหรอไงจ๊ะ
ซื้อให้สตรีที่เป็นที่รักทุกท่านในชีวิตหมายถึง...
แม่ พี่สาว และ แอนเท่านี้นะ
ถ้ามีคนอื่นอีก....ฮึ่มมมม
ซี้แหงๆ
แอนรู้ว่าวุดต้องแวะเข้ามาอ่าน .. ชัวร์ .. อิอิอิ
ที่เขียนแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะตำหนิอะไรนะจ๊ะ
ดีใจที่เมื่อวานนี้วุดเอาใจแอนมากจังเลย (ทุกวันก็เอาใจแอนเยอะนะ แต่วานนี้เยอะมากเป็นพิเศษจ้ะ)
ขอบคุณที่รักแอนนะจ๊ะ
Create Date : 11 สิงหาคม 2548 |
|
25 comments |
Last Update : 13 สิงหาคม 2548 16:26:24 น. |
Counter : 620 Pageviews. |
|
|
|