|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ครั้งแรกของฉัน....กับวันนั้นของเดือน! ภาคต่อ
 มาแว้วจร้า.......หยุดหลายวันไปเที่ยวไหนกันมั่งเอ่ย?
 เฮ้อ! ในที่สุดวันที่ฉันต้องสารภาพสิ่งที่ฉันได้รับประสบการณ์พิเศษสุดที่จะไม่มีวันลืมเลยตลอดชีวิตนี้ ใช่แล้ว! มันจะลืมกันง่าย ๆ ได้ยังไงก็ในเมื่อมันเป็นครั้งแรกของฉันนี่นาจริงมั้ย?
เรื่องมันมีอยู่ว่า! เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาฉันรู้สึกว่าไอ้โรคภูมิแพ้ของฉันมันกำเริบเพราะอากาศเปลี่ยนแปลง(อีกแระ) ทีนี้ฉันก็เลยต้องไปหาหมอใช่ม่ะ? แล้วที่ทำงานฉันน่ะเค้าทำประกันค่ารักษาพยาบาลให้อ่ะ ฉันเลยโชคดีว่าถึงแม้มีโรคประจำตัวอย่างเจ้าภูมิแพ้เนี่ยะแต่ไม่เคยต้องออกตังค์เองสักกะที อา...ฉันก็พอมีโชคกับเขาอยู่มั่งนา
 อะจ้าย! แย่แว้ว! พุธโธ ธำโม สังโฆ แม่จ๋าช่วยด้วย! แล้วนี่ฉันจะเบิกค่ารักษาได้ป่าวเนี่ยะ ก็ในเมื่อ บัตรประชาชนฉันมันหมดอายุตั้งแต่วันที่ 28 พ.ย. ที่ผ่านมาอ่ะ โอ้ว! ไม่น่ะ อ๊ะ นึกออกแล้ว ๆ นี่เลย ๆ เซ็นต์รับรองถูกต้องทับมันไปเลย แหม๋ ๆ ฉลาดจริง ๆ ลูกสาวคุณนายพิมพ์เนี่ยะ (คงคิดอยู่ล่ะสิว่า...แล้วมันเกี่ยวอะไรกับครั้งแรกของมรึง!)
พอเรียบร้อยจากโรงพยาบาลฉันก็ตรงดิ่งมาที่ออฟฟิศเลย นึกขำเหมือนกันที่ติงต๊องขนาดนึกว่าบัตรฉันมันจะหมดอายุปีหน้าแต่ที่ไหนได้มันดันกลายเป็นปีนี้  เอาว่ะ! เดี๋ยวโทร.ถามดีกว่าว่าแถวสยามจะมีศูนย์บริการทำบัตรหรือเปล่า ว่าแล้วก็รีบใช้โทรศัพท์ของออฟฟิศอย่างหน้าไม่อาย (ใครบอกว่าไม่เคยทำฉันไม่เชื่อเด็ด!)
โอว้! โชคดีต่อที่สองอีกแระเมื่อฉันหาในกูเกิ้ลผู้ที่สามารถช่วยเหลือเราได้ตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบในที่สุด! ฉันก็สามารถไปต่อบัตรประชาชน (ขอไม่ประสงค์บอกว่ารอบที่เท่าไหร่น่ะคร้าบ) ที่รถไฟฟ้าบีทีเอสสถานีสยาม ประตูทางออกที่ 3 หน้าห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่อลังการงานสร้างใจกลางเมืองหลวงอย่างกรุงเทพฯ (เมื่อไรมรึงจะเล่าครั้งแรกของมรึงสักทีฟร่ะ?)
อืมม์...เจ้าหน้าที่บอกว่าต้องเตรียมสำเนาทะเบียนบ้านไปด้วยจะดีมาก โอ้ว! โชคดีต่อที่สามอีกแว้วคร้าบเมื่อฉันมีเก็บไว้ที่ออฟฟิศในลิ้นชักที่จัดไว้เป็นระเบียบของฉัน! ตอนบ่ายวันจันทร์นั้นฉันนั่งนับทุก ๆ นาทีเลยหล่ะว่าเมื่อไรมันจะ 17.30 น. เสียทีฟร่ะ!โอ๊ะ! อีกห้านาทีนี่เอง ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไปห้องน้ำดีกว่าพอห้าครึ่งปุ๊บฉันจะชิ่งปั๊ปเลย หุ หุ หุ
ว่าแล้วฉันก็รีบบึ่งขึ้นรถไฟฟ้าบีทีเอสหน้าตั้งไปกับเพื่อน (อันนี้ไม่ได้ตั้งใจชวนแต่บังเอิญคุณเพื่อนจะให้ช่วยไปดูชุดราตรีสโมสรสำหรับงานแต่งงานแถวนั้น) ที่ว่าหน้าตั้งก็เพราะเจ้าหน้าที่เค้าบอกให้ฉันไปถึงนั่นก่อน 18.00 น เพราะไม่งั้นระบบจะปิดแล้วก็ต้องมาใหม่พรุ่งนี้!
พอถึงสยามฉันก็รีบวิ่งแจ้นไปทันทีกับคุณเพื่อน(อย่างกระหืดกระหอบ) โชคดีน่ะเนี่ยที่ยังไม่เลยเวลาฉันเลยรีบปีนขึ้นไปบนยกพื้นด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลนพร้อมหายใจเหมือนน้องหมาหอบแดดก็ไม่ปาน(นึกภาพออกเลยใช่ป่ะ ประมาณลิ้นห้อยแต่ยังดีที่น้ำลายไม่ไหลอ่ะครับ) 
แล้วเจ้าหน้าที่สาวก็หันมาสบตาฉัน เจ้าหน้าที่ก็เลยขอเอกสารแล้วบอกให้ฉันรอ ฉันยิ้มให้แล้วก็ยืนรออยู่ตรงนั้น เอ๋? ทำไมต้องขมวดคิ้วแล้วมองข้าเจ้าอย่างนั้นด้วยค่ะคุณเจ้าหน้าที่ ชักใจไม่ดีเมื่อเห็นเจ้าหน้าที่สาวดูเอกสารพร้อมกับยกบัตรเก่าของฉันขึ้นมาดูแล้วก็ดูหน้าฉันทำอย่างนี้อยู่หลายรอบจนฉันรู้สึกเวียนหัวแทน ว่าแล้วเจ้าหน้าที่สาวก็เปิดไมโครโฟนแล้วถามฉันมาจากหลังตู้สี่เหลี่ยมที่เปิดแอร์เบา ๆ นั่นเสียงดัง(จนคิดว่าคนที่รอแถวนั้นก็ได้ยินชัดเจนเลยหล่ะ...ฮือ ๆ พี่ครับเอามีดมาแทงกันเลยดีกว่าครับพี่ครับ)
เจ้าหน้าที่สาว : ****** (เซ็นเซอร์ค่ะเค้าถามชื่อเราอ่ะ)
ฉัน : ค่ะ
เจ้าหน้าที่สาว : เคยย้ายบ้านหรือเปล่าค่ะ?
ฉัน : เคยค่ะ
เจ้าหน้าที่สาว : จากที่ไหนไปไหนค่ะ?
ฉัน : จากนี่ไปนู่น แล้วก็มานี่อ่ะค่ะ
เจ้าหน้าที่สาว : ครั้งสุดท้ายที่ทำบัตรทำที่ไหนค่ะ?
ฉัน : สำนักงานเขตสาทรค่ะ
 เจ้าหน้าที่สาว : (ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด มองหน้าฉัน มองบัตรประชาชน แล้วคงมองฐานข้อมูล ทำอยู่สองรอบแล้วเงยหน้าขึ้น) ไม่เห็นเหมือนในรูปเลยค่ะ  หมายถึงว่าคุณไม่เห็นเหมือนในรูปที่ถ่ายในบัตรประชาชนนี่เลย
ฉัน : (อ้าว! อิหาย!  ไม่เหมือนได้ไงฟร่ะตูไม่ได้อาศัยพวกพลาสติกหรือสิลิโคนสักกะติ๊ดแม่ให้มาไงก็ไปมันอย่างงั้นแล้วบอกว่าไม่เหมือนเนี่ยะน่ะ! ตรงไหนของมรึงฟร่ะ? คิดในใจอย่างหงุดหงิดอารมณ์) ไม่เหมือนตรงไหนกัน? อ้อ! สงสัยที่จัดฟันมั้งค่ะ (ยิ้มแล้วชี้ให้เจ้าหน้าที่ที่ชักจะเรื่องมากแล้วมาตู่ว่าฉันไม่เหมือนในรูป)
เจ้าหน้าที่สาว : (หันไปคุยกับเจ้าหน้าที่อีกสองคนแล้วเอาบัตรของฉันให้ดูแล้วก็บอกว่าไม่เหมือน) แต่คุณไม่เหมือนในรูปนี่จริง ๆ น่ะค่ะ เอ่อ! ในรูปนี่คุณหนักเท่าไร?
ฉัน : (ชักหงุดหงิด ส่งยิ้มให้เจ้าหน้าที่ แล้วหันไปทำหน้ายุ่งกับคุณเพื่อนที่ยืนรอพร้อมเริ่มขำที่เค้าไม่เชื่อว่าฉันเนี่ยะแหละตัวจริงเสียจริงโว้ย!!) สี่-สิบ ! (พูดพร้อมยกมือซ้ายขึ้นแล้วหักเอานิ้วโป้งออกให้เหลือแค่สี่นิ้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า ทีนี้ไอ้คนที่รอต่อจากฉันมันก็รู้กันหมดว่าเมื่อก่อนตรูหนักเท่าไร เป็นคนที่ไหน เร่ร่อนมากี่ที เออ...เอาเข้าไปให้มันได้อย่างงี้สิ)
เจ้าหน้าที่สาว : (ยัง ๆ ไม่เลิกสงสัย) แล้วตอนนี้ล่ะ?
ฉัน : (ว่ะ! จะเอายังไงกับฉันเนี่ยะ รู้สึกเหมือนมายืนบอกสัดส่วนที่ช่างเหมือนกับการประจาญตัวเองให้โลกรู้ว่า มรึงอ้วนขึ้นเยอะเลยเน่อะทำได้ไงอ่ะ?) สี่-สิบ......เจ็ด!
เจ้าหน้าที่สาว : (ยัง! คุณน้องยังไม่เลิกอ่ะ เดี๋ยวถ้ายังจะถามต่อแม่จะด่าให้แล้วน่ะชักทนไม่ได้แล้วน่ะโว้ย!) จริงเหรอ? แต่ทำไมดูตอนนี้แล้วผอมกว่าในบัตรประชาชนอีก
ฉัน : (ส่งยิ้มพร้อมพยายามนับหนึ่งถึงสิบ ตูจะไปรู้เรอะ? ชี้หน้าตัวเองแล้วพูดเสียงดัง) มันต้องไม่เหมือนอยู่แล้วค่ะคุณ นั่นมันเมื่อมีไหนกันค่ะ แล้วนี่มันผ่านมาตั้งหลายปี คนเรามันต้องแก่ลงแน่นอนว่าอะไร ๆ มันก็ต้องเหี่ยว แล้วมันจะไปเหมือนเดิมที่เต่งตึงแบบในรูปนั่นหล่ะค่ะ ลองนึกถึงหลักง่าย ๆ สิค่ะแรงโน้มถ่วงของโลกน่ะมันก็ต้องห้อยลงมาหมดนั่นแหละ แล้วรูปหน้าคนเรามันก็เปลี่ยนไปทุกวันอยู่แล้ว (แต่ฉันไม่ได้ทำศัลยกรรมน่ะ)
เจ้าหน้าที่สาว : เอ่อ....คนที่มากับคุณใช่เพื่อนที่ทำงานหรือเปล่าค่ะ?
ฉัน : (งง ๆ ทำไมต้องมาระรานเพื่อนฉันด้วยย่ะ!) ใช่ค่ะ!
เจ้าหน้าที่สาว : งั้นให้เพื่อนรับรองให้หน่อยน่ะค่ะ เพราะว่าคุณหน้าไม่เหมือนในรูปเลยค่ะ (แต่ดันตอบคำถามได้ทุกข้อใช่ม่ะ) เดี๋ยวรอเรียกน่ะค่ะ (เออ..ทีอย่างนี้กลับง่าย)
คุณเพื่อน : ก๊ากกกกก!!!!!  หน้าตาคุณเพื่อนบอกว่าขำอ่ะกับเหตุการณ์ครั้งนี้ที่ไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิต ส่งสายตาเห็นใจแต่ว่าไม่หยุดขำมาให้ฉันแล้วหยิบบัตรประชาชนที่ในรูปเหมือนเปี๊ยบกับตัวจริงของคุณเพื่อนให้เค้าไป
ฉัน : ไม่ตลกน่ะเฟ้ย! อะไรฟร่ะ! นี่ตกลงฉันมาทำบัตรประชาชนใหม่ หรือว่ามาประจาญตัวเองกันแน่ว่ะ! ทีนี้เค้าก็รู้กันหมดน่ะดิว่าฉันน้ำหนักเกินมาตรฐานไปตั้งเท่าไร แล้วหน้าฉันเนี่ยะมันเปลี่ยนไปมากขนาดเค้าไม่เชื่อว่าเป็นคนเดียวกันเลยเหรอว่ะ ดีน่ะเนี่ยะที่แกมาด้วยไม่งั้นฉันคงได้โทร.ไปหาป๊ะป๋าให้คุยกับเค้าแน่!(แอบเหล่คนรอบข้างเค้าก็มองมาอย่างหดหู่ในเหตุการณ์ที่ฉันเจอ เอ๋! หรือเค้าแอบขำกันอ่ะ ช่างมันเหอะเรื่องมันผ่านไปแล้ว)
คุณเพื่อน : ฮ่า ฮ่า ฮ่า ก็บอกแล้วว่าหน้าเจ้น่ะเปลี่ยนจริง ๆ น่ะ เห็นม่ะใครบอกก็ไม่เชื่อทีนี้เจออย่างนี้เข้าเชื่อหรือยังล่ะว่าหน้าเจ้าน่ะเปลี่ยนจริง ๆ อย่างคนอื่นบอกน่ะ
ฉัน : (ทำหน้าเซ็ง แต่ก็อดขำไม่ได้) เหรอ ๆ ๆ หน้าฉันเปลี่ยนไปมากขนาดเค้าไม่เชื่อเนี่ยะน่ะ ตูจะบ้าตาย!
เห็นม่ะ? แล้วอย่างนี้มันจะลืมกันได้ง่าย ๆ ได้ยังไงกันค่ะ? จะมีใคร้.....สักกี่คนที่ไปทำบัตรประชาชนใหม่แล้วเจอแบบฉันหา? ไม่มี๊...เอ่อ....นอกจากว่าพี่แกจะไปโม (ย่อมาจากภาษาปะกิต Modify เราเลยเรียกกันว่า Mo) มาเสียจนขนาดบรรพบุรุษและบุพการียังจำไม่ได้อันนั้นก็ว่าไปอย่างแต่แบบฉันเนี่ยะมันจะมีสักกี่คนกันน่ะ ก็แค่ฉันไปจัดฟันมาซึ่งมันเป็นเวลาแค่สามเกือบจะสี่เดือนเองมันจะทำให้หน้าฉันเปลี่ยนไปได้ขนาดที่เค้าไม่เชื่อจนต้องให้คุณเพื่อนของฉันเซ็นต์รับรองเลยน่ะ หรือว่าคนที่จัดฟันแล้วไปทำบัตรประชาชนใหม่ก็เจอแบบฉันเหมือนกันน่ะ? งั้นเพื่อน ๆ ที่เจอแบบฉันก็ต้องมีประสบการณ์แบบนี้เหมือนกันน่ะสิ! แบบว่า...เอ่อ....แบบประสบการณ์.....ครั้งแรก! ของฉัน.....กับวันนั้นของเดือน! อ่ะคับ คิก ๆ ๆ ฉันจะจำมันจนวันตายเลยคอยดู!
ปล.ขออภัยอย่างแรง หากทำให้บางคนผิดหวังที่ครั้งแรก! ของฉันมันไม่ใช่อย่างที่คิดน่ะคับ หุ หุ หุ ถ้าใครมีประสบการณ์แบบนี้มาแบ่งปันกันมั่งเน้อ ขำดีอ่ะเกิดมายังไม่เคยเจอกับแต่ตอนเจอน่ะขอบอกว่ามันขำไม่ออกจริง ๆ ให้ตายเหอะคับ
| Create Date : 08 ธันวาคม 2551 |
| Last Update : 27 สิงหาคม 2552 21:18:32 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 404 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: FlyByWire (Angsarano  ) วันที่: 8 ธันวาคม 2551 เวลา:13:59:18 น. |
|
|
|
| โดย: ผ่านมาเห็น IP: 58.8.116.104 วันที่: 8 ธันวาคม 2551 เวลา:14:51:24 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
I want to be.....SomeBody สวัสดีค่า ^^
ยินดีต้อนรับทุกคนเข้าสู่บ้านหลังเล็ก ๆ ของเราน๊า
เราชื่อแอน น่ารักเหมือนในรูปข้างล่างนี่แหละ =_='
ยินดีกับทุกคอมเม้นท์ และจะยิ่งดีใจมากขึ้นถ้าเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเราที่เอามาแบ่งปันสามารถเรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากเพื่อน ๆ ได้ แค่นี้เราก็มีความสุขแล้ว >.<
|
|
|
|
|
|
|
|
|
มาแว้วจร้า.......หยุดหลายวันไปเที่ยวไหนกันมั่งเอ่ย?
เฮ้อ! ในที่สุดวันที่ฉันต้องสารภาพสิ่งที่ฉันได้รับประสบการณ์พิเศษสุดที่จะไม่มีวันลืมเลยตลอดชีวิตนี้ ใช่แล้ว! มันจะลืมกันง่าย ๆ ได้ยังไงก็ในเมื่อมันเป็นครั้งแรกของฉันนี่นาจริงมั้ย?
อะจ้าย! แย่แว้ว! พุธโธ ธำโม สังโฆ แม่จ๋าช่วยด้วย! แล้วนี่ฉันจะเบิกค่ารักษาได้ป่าวเนี่ยะ ก็ในเมื่อ บัตรประชาชนฉันมันหมดอายุตั้งแต่วันที่ 28 พ.ย. ที่ผ่านมาอ่ะ
โอ้ว! ไม่น่ะ อ๊ะ นึกออกแล้ว ๆ นี่เลย ๆ เซ็นต์รับรองถูกต้องทับมันไปเลย แหม๋ ๆ ฉลาดจริง ๆ ลูกสาวคุณนายพิมพ์เนี่ยะ (คงคิดอยู่ล่ะสิว่า...แล้วมันเกี่ยวอะไรกับครั้งแรกของมรึง!)
เอาว่ะ! เดี๋ยวโทร.ถามดีกว่าว่าแถวสยามจะมีศูนย์บริการทำบัตรหรือเปล่า ว่าแล้วก็รีบใช้โทรศัพท์ของออฟฟิศอย่างหน้าไม่อาย (ใครบอกว่าไม่เคยทำฉันไม่เชื่อเด็ด!)
(เมื่อไรมรึงจะเล่าครั้งแรกของมรึงสักทีฟร่ะ?)
โชคดีน่ะเนี่ยที่ยังไม่เลยเวลาฉันเลยรีบปีนขึ้นไปบนยกพื้นด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลนพร้อมหายใจเหมือนน้องหมาหอบแดดก็ไม่ปาน(นึกภาพออกเลยใช่ป่ะ ประมาณลิ้นห้อยแต่ยังดีที่น้ำลายไม่ไหลอ่ะครับ) 
เอ๋? ทำไมต้องขมวดคิ้วแล้วมองข้าเจ้าอย่างนั้นด้วยค่ะคุณเจ้าหน้าที่ ชักใจไม่ดีเมื่อเห็นเจ้าหน้าที่สาวดูเอกสารพร้อมกับยกบัตรเก่าของฉันขึ้นมาดูแล้วก็ดูหน้าฉันทำอย่างนี้อยู่หลายรอบจนฉันรู้สึกเวียนหัวแทน ว่าแล้วเจ้าหน้าที่สาวก็เปิดไมโครโฟนแล้วถามฉันมาจากหลังตู้สี่เหลี่ยมที่เปิดแอร์เบา ๆ นั่นเสียงดัง(จนคิดว่าคนที่รอแถวนั้นก็ได้ยินชัดเจนเลยหล่ะ...ฮือ ๆ พี่ครับเอามีดมาแทงกันเลยดีกว่าครับพี่ครับ)
เจ้าหน้าที่สาว : (ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด มองหน้าฉัน มองบัตรประชาชน แล้วคงมองฐานข้อมูล ทำอยู่สองรอบแล้วเงยหน้าขึ้น) ไม่เห็นเหมือนในรูปเลยค่ะ 
หมายถึงว่าคุณไม่เห็นเหมือนในรูปที่ถ่ายในบัตรประชาชนนี่เลย
ไม่เหมือนได้ไงฟร่ะตูไม่ได้อาศัยพวกพลาสติกหรือสิลิโคนสักกะติ๊ดแม่ให้มาไงก็ไปมันอย่างงั้นแล้วบอกว่าไม่เหมือนเนี่ยะน่ะ! ตรงไหนของมรึงฟร่ะ? คิดในใจอย่างหงุดหงิดอารมณ์) ไม่เหมือนตรงไหนกัน? 
หน้าตาคุณเพื่อนบอกว่าขำอ่ะกับเหตุการณ์ครั้งนี้ที่ไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิต ส่งสายตาเห็นใจแต่ว่าไม่หยุดขำมาให้ฉันแล้วหยิบบัตรประชาชนที่ในรูปเหมือนเปี๊ยบกับตัวจริงของคุณเพื่อนให้เค้าไป
หากทำให้บางคนผิดหวังที่ครั้งแรก! ของฉันมันไม่ใช่อย่างที่คิดน่ะคับ หุ หุ หุ ถ้าใครมีประสบการณ์แบบนี้มาแบ่งปันกันมั่งเน้อ ขำดีอ่ะเกิดมายังไม่เคยเจอกับแต่ตอนเจอน่ะขอบอกว่ามันขำไม่ออกจริง ๆ ให้ตายเหอะคับ
: Users Online
ก็รู้แหละว่าแนวนี้แต่ก็อดคลิ๊กเข้ามาไม่ได้
เมื่อเข้ามาแล้วก็อย่าให้เสียเที่ยวอ่านซะหน่อย
อ่านไปอ่านมาก็ขำๆดี คงเป็นครั้งแรกจิงๆ แต่หวังว่าคงไม่ใช่คนแรกนะคับ ฮิฮิ