Bloggang.com : Parnkung : บทที่ 4 : ในร่างของผู้หญิง

บทที่ 4 : ในร่างของผู้หญิง

ในห้องพัก ครู ครู – อาจารย์ฝ่ายปกครองกำลังรอภาพหลักฐานจากกล้องวงจรปิดในโรงอาหารอยู่ และพวกเขาก็มองไปที่จอมอนิเตอร์ของกล้องวงจรปิดอย่างกระวนกระวาย

" อาจารย์ครับ " ประตูห้องพักครูเปิดออก เด็กทะเล้นที่อยู่ห้องเดียวกันกับผมนาม ‘ ต้า ‘ วิ่งกระหืบกระหอบเข้ามาในห้องพักครู " อาจารย์ครับ นักเรียนใหม่ เพื่อนผม เธอโดน..... "

" ครู รู้แล้ว " อาจารย์หัวหน้าฝ่ายปกครองหันหลังมาบอก ใบหน้าของเขานั้นเคร่งเครียด " เจ้าตัวนั่น ครูพยายามจับมันมาหลายรอบแล้ว แต่มันก็หลุดมือพวกครูไปได้เพราะเราไม่มีหลักฐาน "

" เพราะงั้นอาจารย์ก็เลยนั่งอยู่เฉย ๆ เนี่ยนะครับ " ต้าร้องออกมาอย่างเสียงดังด้วยความเป็นห่วง

" เปล่า " อาจารย์ผู้หญิงอีกคนหันหน้ามาบอก " ครูกำลังรอภาพจากกล้องวงจรปิดปริ้นออกมาอยู่ นี่ไง ได้พอดี " เครื่องพิมพ์ที่เสียบอยูกับคอมพิวเตอร์ระบบรักษาความปลอดภัยปริ้น ออกมาพอดี ในกระดาษที่ปรี้นออกมานั้น คือภาพจังหวะที่นักเรียนนักเลงคนนั้นทำร้ายร่างกายผมพอดี พร้อมวันที่และเวลาระบุอย่างละเอียด

" เอาหละ ไปจับมันแล้วไล่มันออกจากโรงเรียนกัน " หัวหน้าครูฝ่ายปกครองพูดแล้วพยักหน้าให้ครูคนอื่น พลางเอามือตบไหล่ต้าเพื่อให้เด็กหนุ่มวิ่งตามครูไป

" อ๊า กกกก " ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อตอนที่กำปั้นหมัดไอ้บ้านั่นซัดเต็มแรงมาที่หน้าเท่ ๆ ของผมอีกครั้ง

หน้าเท่ ๆ ? ตอนนี้เราอยู่ในร่างผู้หญิงนี่ !

ร่างของผมเซจนเกือบหงายหลัง ซึ่งยังดีที่มันไม่ได้ซัดมาโดนตาผม ไม่อย่างนั้นผมก็คงตาลายไปแล้ว ให้ ตายสิ ผมสบถออกมาในใจเบา ๆ อย่างโกรธเคือง ปกติร่างผมก็อ่อนแอกว่าชาวบ้านอยู่แล้ว ยิ่งมาอยู่ในร่างผู้หญิงที่บอบบางยิ่งทำให้ตัวผมอ่อนแอง่ายกว่าเดิม เกลียดร่างนี้จริง ๆ ! !

" เฮ อะ " เจ้านักเลงมันพูดกับผมอย่างเยาะเย้ย " เป็นผู้หญิงก็เสียอย่างเดียวนะน้อง พวกผู้หญิงยังไงมันก็อ่อนแอวันยังคํ่า "

ผมมองพวกเพื่อน ๆ ในห้องผมและนักเรียนคนอื่น ๆ ที่ตอนนี้กลายเป็นไทยมุงไปแล้ว กลับไม่มีใครกล้ามาช่วยผมแม้แต่คนเดียว ไอ้ พวกนี้ แต่ช่างมัน ผมต้องปกป้องฝนให้ได้ เพราะ ผมคือผู้ชาย ! !

" อ๊า กกกก " ผมกระโดดถอยหลังเหยียบโต๊ะอาหาร แล้วก็เหวี่ยงพุ่งตัว และยัดกำปั้นหมัดของผมเต็ม ๆ ไปที่จมูกบนหน้าของมัน ได้ผล มันเซถอยไปบ้าง ตอนนี้แหละ ผมพุ่งตัวเข้าไปหามัน แล้วยกขา เตะเข้าไปที่หว่างขาของมันที่ไม่มีมือมาปกป้อง เป็นที่ที่เสียวสันหลังสำหรับผู้ชายอย่างผมก็จริง แต่มันก็จำเป็น มันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดหลังจากที่ผมเตะผ่าลูกหมาก มันไป และตอนนี้แหละ ได้โอกาสแล้ว

" อ๊า กกกก" ผมกระโดดยกขาขวาขึ้นเหนือหัวของมันตอนที่มันคุกเข่าล้มลงไป และเหวี่ยงข้อเท้าฟาดไปที่หลังสันคอของมันเต็มแรง ผล ก็คือ ร่างมันทั้งร่าง ล้มลงทันที สำเร็จ ! !

เพื่อนผม และนักเรียนคนอื่น ๆ ต่างส่งเสียงเชียร์แสดงความยินดีกับผม บางคนถึงกับโห่ใส่นักเลงที่กำลังนอนอยู่บนพื้น ผม ยืนหอบหายใจมองมันอย่างภาคภูมิใจของความเป็นลูกผู้ชายในตัวผม ถึงจะเจ็บไม่น้อย แต่ผมก็พิสูจน์ได้แล้วว่า ร่างที่อ่อนแอเช่นนี้ ผมก็ยังสามารถปกป้องหญิงสาวไว้ได้ ผมเหลือบไปมองฝนที่มองผมอย่างดีใจและโล่งอก

" มิ้น เก่งจังเลยอะ "

เวร ผมยังอยู่ในร่างเด็กผู้หญิงนี่หว่า ปัดโธ่

และตอนที่ ผมเหม่อไปสักพัก ลูกน้องของมันทั้ง 2 คนก็มาล็อคแขนผมไว้ทั้ง 2 ข้าง

" เฮ้ย จะทำอะไรของพวกแก " ผมตะโกนถามมันออกไป และก่อนที่ผมจะถามมันมากว่านี้ ความรู้สึกเจ็บที่เส้นผมบนหนังศีรษะมันก็เกิดขึ้นอีกแล้ว ผมแหงนหน้าขึ้นไปมอง เจ้านักเลงคนที่ผมซัดไปล้มไปลงกองกับพื้นเมื่อกี้ มันลุกขึ้นมาได้อีกครั้ง ! !

" บอก แล้วไง ผู้หญิงมันก็แบบนี้แหละ การโจมตีเมื่อกี้ ฉันแทบไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น "

หา ! ! ถ้าอย่างนั้น ไอ้ที่มันล้มลงไปเฉย ๆ เพราะแค่การเตะผ่าหมากของผมเองเรอะเนี่ย

ลูกน้อง ของมันทั้ง 2 คนปล่อยแขนผมออกแล้ว แต่ว่า

มันจับเส้นผมของผม แล้วเหวี่ยงร่างผู้หญิงของผมพุ่งออกไปเหมือนผมเป็นลูกเหล็ก และหน้าผากของผมก็ไปกระแทกขอบโต๊ะในโรงอาหารเข้า ความเจ็บปวดที่ไม่เคยเจอมาก่อนแล่นเข้าทั้งร่าง มันเจ็บจนเหมือนหัวผมแทบจะระเบิด หลังจากที่หัวของผมกระแทกกับโต๊ะจนตัวผมปลิวตกลงบนพื้น นัยน์ตาของผมก็ชา นํ้าอุ่น ๆ ไหลย้อยลงมาจากบนหัวของผม ผมเอามือไปจับตรงที่มีนํ้าไหลออกมาตรงหน้าผากผม และมันก็แสบสิ้นดี หัวของผมแตกเหรอเนี่ย

" ยัยนี่ กว่าจะจัดการมันได้ เดี๋ยวลากมันไปด้วยนะเว้ย " มันพูดกับลูกน้องของมันซึ่งพยักหน้าอย่างยินดี " แต่ ต้องเอายัยนั่นไปด้วย " เจ้านักเลงร่างยักษ์มันเหลือบไปมองที่ฝนที่ตอนนี้กลุ่มเพื่อนชาย 3 - 4 คนเริ่มเข้ามาขวาง

" อย่าทำอะไรเพื่อนเรานะว้อย " เพื่อนในห้องผมคนนึงตะโกนไล่มัน แต่มันก็เดินเข้ามาใกล้ และใช้หมัดของมันเพียงหมัดเดียว ซัดพวกผู้ชายที่ออกมาช่วยปกป้องฝนจนพวกเขาตัวปลิวร่วงออกมาทันที

" ไม่มีเวลาว่างมาเล่นกับพวกแกหรอกว้อย " มันพูดพลางจ้องไปยังฝนที่ตอนนี้หน้าซีดด้วยความกลัว " ส่วนเธอมานี่ " มันบีบจับมือของฝนแล้วลากออกมา โดยที่คนอื่น ๆ ต้องมองดูมันอย่างโกรธแค้น

" ปล่อย ฉันนะ เจ้าบ้า " ฝนร้องออกมา แต่แรงของสาวน้อยบอบบางของเธอกลับเอามือของเธอหลุดออกมาจากมือมารของมันไม่ พ้น ท่าทางสีหน้าของมันจะได้ใจ แต่ทว่า สีหน้าของมันก็โกรธเกรี้ยวอีกครั้งเมื่อขาของมันมีคนมาจับขามันอยู่ และคนที่จับขาของมัน ก็คือ ผมเอง

" นังนี่ยังไม่สลบไปอีกเรอะ " มันถามผมอย่างไม่เชื่อสายตาของมันเอง

" ปล่อย..... ฝน....เดี๋ยวนี้... " ผมกัดฟันกรอด ๆ พูดออกไปด้วยความเจ็บปวด ตอนนี้แรงผมแทบจะไม่มีเหลือแล้ว การที่ผมพยายามมาจับขาของมันนั้นไม่ต่างอะไรจากเอามือมาแตะเฉย ๆ มันสะบัดขาหลุดออกมาจากมือของผมอย่างง่ายดาย

" ตาย ซะ " มันยกขาของมัน และเตรียมกระทืบซํ้าผม ซึ่งผมต้องหลับตาลง เตรียมรับความเจ็บปวดที่จะมาหาผมอีกครั้ง

" หยุดนะ "

ขามัน เกือบจะเหยียบหัวของผมพอดี และทุกคนก็มองไปทางต้นเสียง อาจารย์ฝ่ายปกครองครบทีมมาพร้อมกัน พร้อมสารวัตรนักเรียนที่ในมือมีกระบองพร้อมกุญแจมืออยู่

" เธอ โดนจับแล้ว สุวิทย์ " อาจารย์ผู้หญิงท่านหนึ่งพูด " หลักฐานคราวนี้แน่นหนามาก อย่าหวังว่าจะรอดไปได้เหมือนคราวก่อน ๆ นะ" เมื่ออาจารย์พูดจบ ท่านหยิบรูปถ่ายจากกล้องวงจรปิดโชว์ให้มันดู มันตกใจพลางมองไปที่ลูกน้องของมันอย่างเคือง ๆ ที่ไม่มีใครบอกต้นทางว่าอาจารย์จะมาตอนไหน แถม ตอนนี้ลูกน้องของมันทั้ง 2 คน ก็โดนอาจารย์จับได้แล้ว

สารวัตร นักเรียนดีดนิ้วที่มือ และอาจารย์อีก 2 ท่านก็เดินไปรวบตัวนักเลงและกันให้ออกห่างจากตัวผม

" เธอ ถูกคำสั่งไล่ออกจากโรงเรียนแล้ว สุวิทย์ " สารวัตรนักเรียนเอ่ยขึ้นอย่างเสียงดัง " วีรกรรมของเธอที่ผ่านมามันมากพอที่จะไล่เธอออก แถมครั้งนี้เธอยังทำร้ายผู้หญิงได้ลงคอ ลูกผู้ชายรึเปล่าเนี่ยหา ! ! "

ผมพยายาม ฝืนลืมตามองไปหาสารวัตรนักเรียน และก็ฝนที่เพิ่งเดินมาคุกเข่าข้าง ๆ ร่างผม

อาจารย์...ครับ.... ผมคิดในใจก่อนที่สติผมจะเลือนราง ผม....คือ.....ผู้.....ชา ...ย..........

" มิ้นน ! ! "

เสียงฝน ร้องเรียกผมในความมืด และตัวของผมไม่รู้สึกอะไรอีกเลย

..........

นี่ ผม หลับไปนานแค่ไหน แล้วฝนล่ะ ! ! !

" ฝน " ! !

" ว้าย ! ! "

ผมลุกขึ้น นั่ง และเริ่มมองไปรอบ ๆ

ผมคงอยู่ในห้องพยาบาลไม่มีผิด แน่ ห้องที่ผมโคตะระเกลียดที่สุด เพราะมันมีแต่คนอ่อนแอเท่านั้นที่จะมาที่นี่

" โอ้ย ! " ผมรู้สึกเจ็บเบา ๆ ที่หัว แล้วรู้สึกหน้ามืดอย่างกะทันหัน ร่างของ ผมเซไปเซมา มือพยายามหาที่ยึดเอาไว้ไม่ให้ล้ม

" มิ้น มิ้นนอนก่อนเถอะนะ "

เสียงฝน ฝน ... เธออยู่แถวนี้เหรอ มือของผมสัมผัสถึงไหล่ของฝนได้ แต่เนื่องจากหน้ามืดจนเกินกำลังผม ใบหน้าของผมเอียงลงทันที แล้วไปโดนอะไรนิ่ม ๆ ดึ๋ง ๆ เข้า แล้วผมก็ไม่รู้สึกตัวอีกส่วนสภาพในตอนนี้นะเหรอ

ตัวของผม ในตอนนี้กำลังเอาหน้าซุกไปที่หน้าอกของฝนและมือขวาของผมก็จับอยู่ที่ไหล่ และฝนก็กำลังมองมาที่ผมอย่างตกใจ เป็นห่วง และ หน้าแดง

ทำยังไงดีหละ ฝนคิดในใจ และพบว่าผมหมดสติไปอีกครั้ง ประตูห้อง พยาบาลเปิดออก

" ฝน มิ้นเป็นยังไงบ้า........ เย้ยยยย ! ! ! " ต้าเดินเข้ามา กะมาดูอาการของผม กลับต้องพบภาพสุดช็อต ถ้า ผมเป็นผู้ชายนี่ ป่านนี้ผมคงโดนฝนตบหน้าอย่างแรงโทษฐานลามกแล้ว แต่นี่ผมไม่รู้สึกตัว และผมก็เป็น ผู้หญิง ! !

" นะ นะ นี่ ฝน " ต้าเอามืออันสั่นเทาชี้ไปที่ฝนที ชี้ไปที่ตัวผม ( ร่างผู้หญิง ) ที่หน้ากำลังซุกหน้าอกของฝนอยู่ " นี่พวกเธอ ตั้งวงมโหรีกันเหรอ "

" จะ บ้ารึไงยะ " ฝนร้องออกมา หน้าของเธอแดงแป้ด " มิ้นเขาสลบไปอีกรอบ ช่วยฉันที "

ต้าเอ๋อไป สักพักจนเลือดกำดาวแทบไหล แล้วรีบพุ่งไปแกะมือของผมที่จับไหล่ฝนออก แล้วก็ประคองหัวและร่างของผมให้ลงไปนอนตามปกติ

" ขะ ขอบใจนะ ต้า " ฝนหลับตาทั้ง ๆ ที่หน้ายังแดงอยู่ ต้าหันหน้าไปมองทางอื่น

" ไม่ เป็นไร ฝน " ต้าเหลือบตามามองผมที่ยังคงหมดสติ ( รอบ 2 ) อยู่ “ นี่มันหมดเวลาพักกลางวันแล้ว ไปเรียนคาบ 4 กันก่อนเถอะ ฝน ที่นี่เดี๋ยวให้ครูพยาบาลดูให้ "

" เอ่อ อืม " ฝนหยักหน้าอย่างเห็นด้วย ต้าพาฝนออกไปนอก ห้องพยาบาล ก่อนที่ต้าจะปิดประตู เขาเหลือบมองมาดูมิ้น ( ผม ) ที่ยังสลบอยู่

" แน่ใจนะว่าเมื่อกี้พวกเธอไม่ได้ฉิ่งฉับกันอะ "

" เงียบเดี๋ยวนี้เลยนะต้า นายเห็นฉันเป็นคนยังไงนี่ "

" ฉันล้อเล่นหน่า "

" โอ้ ย หัวฉัน "

ผมรู้สึก ตัวอีกทีก็ตอนที่ครูพยาบาลเริ่มใส่ยาที่หัวของผมอีกรอบ ครู พยาบาลคนนี้เป็นผู้หญิง ซึ่งผมดูแล้ว ครูน่าจะอายุแค่ 20 ต้น ๆ เอง

" อ้าว ตื่นแล้วเหรอจ๊ะ ครูเพิ่งใส่ยาให้เราเสร็จเองนะ "

สติของผม ฟื้นคืนมาได้ 80 % ผมก็เริ่มรู้สึกตัวแล้วว่ามือของครูกำลังปิด ผ้าพันแผลที่หน้าผากผมอยู่

" ขอบ คุณมาก คระ เอ่อ คะ ครู "

" ดี นะที่หนังไม่หลุด " ครูพูดพลางเก็บขวดยาที่เอามาใส่แผลให้ผม " ไม่งั้นผมอาจไม่มีสิทธิ์งอกมานานเลยล่ะ หมดสวยกันพอดี ว่าแมะ "

ครูค้าบ ผมเป็นผู้ชาย

" ไหน ดูซิ " ครูพยาบาลก้มหัว เอาหน้าผากของครูมาแตะที่หน้าผากของผมเพื่อวัดไข้ " อืม ดีที่ไม่มีไข้ แข็งแรงกว่าที่คิดซะอีก "

แต่ทว่า หน้าของผมตอนนี้ หน้าสาวสวยของอาจารย์อยู่เต็มหน้าของผม

อาจารย์ค้าบ ฮือ ทำไม ไม่ใช้ปรอทแทนหละค้าบ ผมเป็นผู้ชายนะค้าบ อาจารย์

แน่นอนว่า สภาพของผมตอนนี้ก็คือ ผู้หญิง อาจารย์ที่เป็นผู้หญิงด้วยกันเขาไม่คิดเรื่องนี้มากหรอก อาจารย์ถอนหน้าผากออกมาจากหน้าผาก ( หญิงสาว ) ของผม

" แต่เธอนี่อึดจริง ๆ เลยนะ เท่าที่ครูรู้ ในโรงเรียนเราไม่มีใครอึดเหมือนผู้ชายแบบเธอเลยนะนี่ "

เอิ่ม อาจารย์คับ ผมคือผู้ชาย - - *

" น่า จะลุกไหวแล้วสินะ เธอหลับไปชั่วโมงเต็ม ๆ แล้วจะ กลับบ้าน........ "

" ผมไปเรียนดีกว่าครับ "

อาจารย์ มองมาที่ผมอย่างสงสัย

" เอ้ ย คือ หนูหมายถึง หนูไปเรียนดีกว่าค่ะ อาจารย์ "

" แน่ใจเหรอ ดูเหมือนเธอคงจะยังสับสนเลยนะว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงเนี่ย " อาจารย์สาวเลิกคิ้ว

เวรแย้ววว

" เอ่อ คือ เมื่อกี้หนูเผลอฝันว่าหนูเป็นผู้ชายอะคะ แหะ ๆ "

ใครอยากให้มันเป็นความฝันล่ะค้าบ อาจารย์

" งั้นก็โล่งอก " ครูพยาบาลพูดอย่างโล่งอก " แล้วเธอเรียนไหวแน่นะ "

" ค่ะ " เกลียดตัว เองชะมัด

เสียงเคาะประตูห้องพยาบาลดัง ขึ้นพอดี และฝน ต้า และคนอื่น ๆ ในห้องผมเดินเข้ามา

" พอดีเลย ครูว่าจะโทรไปตาม เพื่อนเรากะจะไปเรียนต่อนะนี่ "

" ไหว เปล่า มิ้น " ฝนเดินมาถามด้วยความเป็นห่วง

ผมลุกขึ้น นั่งและลงจากเตียงทันที เพื่อให้ทุกคนรู้ว่าผมไหว " ได้ ๆ ฉันไหว "

แต่ตัวผมก็เซไปอีกรอบ เพราะร่างกายผมยังไม่ฟื้นเต็มที่นั่นเอง ตัวผมเซแล้วต้าก็มารับไว้ทัน

" ค่อย ๆ ไปดีกว่ามั้ง มิ้น " ต้ายิ้มให้ผมอย่างใจดี

" อืม ขอบใจมากเพื่อน " ผมยิ้มให้ต้าเพื่อเป็นการขอบคุณ ตอนนั้นเอง ต้าจู่ ๆ ก็หน้าแดงออกมาอย่างไร้สาเหตุ ทำไมเหรอต้า หน้าผมมีอะไรติดอยู่เหรอ ?

“ ดูแลแฟนเธอหน่อยแล้วกันนะต้า " ครูพยาบาลพูดพลางเอามือที่จับปากกาเขียนอะไรบางอย่างในสมุด

เวร ลืมไปอีกแล้วว่าผมคือผู้หญิง

" ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ "

" ไม่ ใช่อย่างนั้นนะคะ "

ว่าทั้งผม และต้าดันพูดออกมาพร้อมกัน และเมื่อผมสบตากับมันเหมือนผมจะถามว่า จะพูดตามฉันทำไมเนี่ย มันก็กลับหน้าแดงอีกรอบ

" ฮิ้ว พูดก็ยังพูดพร้อมกันด้วยน้า " ผู้ชายคนหนึ่งในห้องก็พูดออกมา ฝนก็ยิ้มรับให้อีกต่างหาก

แง้ ม่ายช่ายน้า ผมไม่ใช่พวกชอบเพศเดียวกัน ผมไม่ใช่พวกเกย์ อ๊ากกกกก ! ! !

2 คาบที่เหลือที่ผมนั่งเรียน โดยมีทั้งต้า ฝน และคนอื่น ๆ ในห้องเฝ้าจับตามองด้วยความเป็นห่วง ( " คาบที่แล้วเป็นกิจกรรมเลือกชมรมนะ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าฉันพาเธอดูเอง " ฝนบอกกับผมตอนที่ไปถึงห้องเรียนแล้ว ) และ 2 คาบที่เหลือก็คือ สังคมศึกษา 2 คาบรวด แล้วมันก็เป็นวิชาที่ผมค่อนข้างถนัด ( แหงหละ เรียนสายศิลป์มานี่หว่า ) และหลังจากนั้น ก็เป็นการเลิกเรียน

ผมเดินมา หน้าโรงเรียนเพื่อมาขึ้นรถกับพี่เฟิร์น ฝนวิ่งตามผมมา

" มิ้น แล้วบ้านเธออยู่ไหนเหรอ แล้วเธอจะกลับยังไง กลับคนเดียวไหวไหม อยู่กับใครบ้าง แล้วเย็นนี้จะกินอะไร ? "

โอ้โห คุณเธอจะรีบถามผมไปถึงหนาย บ้านผมก็อยู่ในโลกเนี่ยแหละ ไม่ได้อยู่อีกมิติซะหน่อย

" พอดีพี่ฉันมารับนะ "

" งั้นเหรอ งั้นเจอกันพรุ่งนี้น้า บะบาย "

" อืม บาย "

ฝนเดินจาก ผมไปนอกโรงเรียน แล้วผมก็เดินไปขึ้นรถที่พี่เฟิร์นจอดอยู่

" เป็นไงบ้าง มิ้น เรียนวันแรก ได้ข่าวว่าก่อวีรกรรมมาเหรอ " พี่เฟิร์นถามผมตอนที่ผมกำลังใส่เข็มขัดนิรภัย

" พี่รู้เรื่องแล้วใช่ไหมครับ " ผมถามพี่เฟิร์น ในขณะที่พี่เขาใส่เกียร์

" ใช่ ที่โรงเรียนโทรมาบอก ซึ่งดอกเตอร์มีอะไรบางอย่างจะพูดกับเธอเรื่องนี้ด้วย " พี่เฟิร์นพูดกับผมพลางขยับพวงมาลัยเพื่อเลี้ยวรถอกจากประตูโรงเรียน กลับไปโดนเทศน์อีกแน่ เหอ ๆ

แต่ผิดคาด หลังจากที่ผมกลับไปโรงพยาบาล ที่ดอกเตอร์เรียกผมมาที่ห้องทำงานของเขาเพื่อที่จะพูดด้วย ไม่ใช่เรื่องเทศน์ แต่กลับชมต่างหาก

" เก่งนิ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าตัวเองสุขภาพไม่แข็งแรงยังกล้าปกป้องเพื่อนด้วย " ดอกเตอร์เอ่ยปากชมกับผมในห้องทำงานของดอกเตอร์ พลางอ่านรายงานจากโรงเรียน " ว่าแต่ ไม่มีใครสงสัยเรื่องที่เธอเป็นเป็นผู้ชายใช่ไหม มิ้น "

อีกแล้ว หมอก็เล่นไปกับเขาด้วยรึไงนี่

" ก็เกือบ ๆ หลุดไปหลายรอบเหมือนกัน แต่ก็ยังไม่มีใครสงสัยครับ "

" อืม " ดอกเตอร์พูดพลางมองผมผ่านแว่นตาของเขา " กรณีของเธอที่โดนสารฮอร์โมนหญิงจนร่างกายของเธอนั้นเปลี่ยนฮอร์โมนเพศอย่าง ฉับพลันนั้นมันเปลี่ยนแต่รูปร่าง ฮอร์โมน และอวัยวะเพศหญิงอย่างเดียว แต่ร่างกายและสุขภาพของเธอก็ยังเหมือนเดิมนะ เธอก็เหมือนกรณีพี่เฟิร์นนั่นแหละ ดีแล้วที่เธออาการไม่แทรกซ้อน "

เหอ ๆ

" แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่า เธอจะไม่สามารถฝึกฝนตัวเองได้เลย " ดอกเตอร์พูดต่อ " การออกกำลังกายก็เป็นส่วนหนึ่งของการทำให้ร่างกายมีสุขภาพที่ดี ดังนั้น เธอสามารถเลือกฝึกศิลปะการต่อสู้แบบไหนก็ได้ และแน่นอน มาฝึกที่โรงพยาบาลนี้เป็นกรณีพิเศษได้ "

" ขอบ คุณมากครับ หมอ "ผมก้มหัวขอบคุณดอกเตอร์อีกครั้ง

" ไม่เป็นไรหรอก เพราะยังไงเธอก็เป็นหนูทดลองชั้นดีของฉันนี่นา "

กราม

ล้อเล่น ๆ " ดอกเตอร์พูดกับผมอย่างอารมณ์ดี " อ้อ พ่อของเธอส่งจดหมายมาถึงที่นี่ผ่านแฟ็กซ์แล้วนะ

ผมยื่นมือ ไปรับใบแฟ็กซ์จากพ่อผมอย่างกังวล

ถึงนพ ไอ้ลูกชาย

พ่อยินดี ด้วยที่ลูกของพ่อสามารถชิงทุนเข้าโรงเรียนคิงฟอร์ดได้ ถ้าพ่อส่งลูกเรียนเองนะ พ่อมีหวังกินแกลบไปทั้งชีวิตแน่ เยี่ยมมาก ไอ้ลูกชาย สู้ต่อไปนะลูก

รัก จากพ่อ

นํ้าตาผม เกือบไหลโดยไม่รู้ตัว

" เธอ มีพ่อที่ดีนะ " ดอกเตอร์พูดเสริมเมื่อผมอ่านจบ ผมพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ งั้น เธอไปพักผ่อนซะนะ วันนี้ท่าทางเธอจะเหนื่อยมามาก “

“ ขอบคุณมากครับดอกเตอร์ “ ผมลุกขึ้นก้มมือไหว้ และเมื่อผมหันหลังเตรียมออกจากห้องทำงานของดอกเตอร์

“ ฝันดีนะมิ้น “

อ๊ากกก มิ้นอีกแล้ว ผมอ้าปากพะงาบ ๆ ด้วยความรังเกียจชื่อนั้น ก่อนที่จะปิดประตูห้องและเดินกลับห้องตัวเอง

เมื่อผมเดินออกจากห้องและประตูปิดแล้ว สีหน้าของดอกเตอร์ที่ยิ้มแย้มแปรเปลี่ยนเป็นจริงจังทันที

“ ว่าไงเฟิร์น “ ดอกเตอร์ถามพี่เฟิร์นเสียงเข้ม “ สิบประวัติของนักเรียนคนนั้นมาได้รึยัง “
“ ครับ “ พี่เฟิร์นเดินออกมาจากหลังตู้ ซึ่งเขาซ่อนตัวตรงนั้นเมื่อผมมาพบกับดอกเตอร์ ตู้หนังสือนี้มันเหมือนเป็นประตูลับที่เปิดปิดได้โดยที่ผมไมได้สังเกต “ ผมพยายามสืบประวัติของโรงเรียนแล้ว แต่ดูเหมือนมันจะให้ข้อมูลเท็จมา เพราะเราไปที่อยู่ของบ้านเด็กคนนั้นแล้วก็ไม่พบอะไรเลยนอกจากห้องพักที่ว่าง เปล่า แถมเจ้าของตึกเช่าก็บอกว่าไม่มีใครมีชื่อนั้นมาเช่าห้องด้วย น่าสงสัยมากครับ “

“ ใช่ “ ดอกเตอร์บอก “ นักเรียนใหม่ที่ย้ายเข้ามาเราก็ไม่ได้ประกาศตัวแจ่มแจ้ง แต่ทำไมพวกมันรู้ “

“ หรือว่าเป็นพวกนั้น “ พี่เฟิร์นถามดอกเตอร์ด้วยความตกใจกลัว

“ ไม่รู้เหมือนกัน ถ้ามันมาจากองค์กรนั่นจริง มันมาทำอะไร และต้องการนพไปทำอะไรนพกันแน่ เราก็ยังไม่รู้ “

" เอา ล่ะ " ผมพูดจบพลางเริ่มมัดผมตัวเองคล่องขึ้นหลังอาบ นํ้า หลังจากที่เมื่อตอนกลางวันผมโดนไอ้นักเลงนั่นดึงซะโบว์หลุด ผมมองร่างผู้หญิงของตัวเองในชุดผ้าขนหนูและเส้นผมก็เปียกอยู่แบบเพิ่งแห้ง ที่ผมก็บอกได้คำเดียวว่า ร่างผมนี่มัน Sexy มาก ๆ -*- ถ้าเป็นแต่ก่อน หลังอาบนํ้าเสร็จ ผมโยนผ้าขนหนูแล้วแก้ผ้าใส่เสื้อผ้าแล้ว แต่นี่ผมไม่ใช่ผู้ชายแล้วนี่หว่า -*-

ผ่านมาแล้ว 2 วันครึ่งหลังจากที่ผมกลายมาเป็นผู้หญิง บัดเดี๋ยวนี้ผมก็ยังไม่ชินกับร่างสวย Sexy ราวกับ นางเอกหนัง MV แบบผมเสียที อาบนํ้าทีจะวิ่งผ่านนํ้าเหมือนทุกทีก็ไม่ได้ ต้องมานั่งขัดนู่น ขัดนี่ เพียงเพราะร่างกายผู้หญิงมันไม่เหมือนผู้ชาย ถูไปเขินไป เหอ ๆ -*- เซงโว้ย

ผมจัด กระเป๋าตามตารางสอนที่ผมได้รับจากหัวหน้าห้องเพื่อเตรียมไปเรียนต่อวันพรุ่ง นี้ พลางมองดูร่างผู้หญิงของตนเองในกระจก

ยังไงซะ สภาพตอนนี้ก็คือผู้หญิง ผมคิดในใจอย่างสุดเซ็ง เราก็ ต้องตีบทให้แตกกว่านี้ ไม่งั้นเราซวยแน่ หลังจากพูดจบ ผมก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า พลางปลดผ้าขนหนูออกเผยให้เห็นร่างเปลือยเปล่าของผม จะอายไปทำไม ไม่มีใครแอบดูซักหน่อย ผมควานหาชุดนอนลายทหารชุดโปรดของผม แต่ทว่า

เฮ้ยยย ! ! ชุดนอน ทำไม มันมีแต่ลายคิตตี้ คิดตี้ คิตตี้ คิดตี้ คิตตี้ คิดตี้ คิตตี้ คิดตี้ คิตตี้ คิดตี้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ฯลฯ

แถมยังไม่พอ ยังมีลายมิกกี้เม้าส์ หรือ ลายตัวการ์ตูนคิขุอาโนเนะ สีชมพูไม่ก็ขาวหมดทั้งตู้

แล้วเสื้อ ผ้าผมหายไปหนาย

พอผมรื้อ เสื้อผ้าจนเจอกระดาษแผ่นนึงวางตกอยู่ในตู้ ผมก็หยิบมาดู

ถึงน้อง มิ้นที่รักของพี่

เสื้อชุด นอนของเราดูเหมือนเราจะซักไม่สะอาด พี่เลยหยิบไปซักให้หมดทั้งตู้ ใช้ของพี่ไปก่อนก็ได้ เพราะชุดของพี่มันเข้ากับขนาดตัวพี่พอดีเลยนิ

ปล. หนังโป๊ที่เราแอบไว้ใต้เตียงนะ พี่ว่ามันไม่เหมาะสมกับเราแล้วนะ เพราะตอนนี้เราก็คือผู้หญิงแล้วนี่นา ดูไปก็คงไม่เหมาะหรอก พี่ขอริบเอาไว้นะ

โอ้ว ไม่ VCD XXX ( ที่ผมยังไม่ได้คืนเพื่อน ) ของโผม ม่ายยยยยยยยย ! ! ! ! ! ! ! ! !

Create Date : 22 เมษายน 2553

Last Update : 22 เมษายน 2553 22:37:16 น.

0 comments

Counter : 539 Pageviews.