BlogGang.com : : WangAnJun : ผู้เฒ่า

ผู้เฒ่า

อยู่ว่างๆก็นั่งหวนรำลึกดูภาพที่เคยถ่ายไว้เมื่อปีที่แล้ว
ก็ไปเจอะภาพหนึ่ง ซึ่งคนจรไปเจอะระหว่างทางเดินไปเที่ยว แล้วแอบถ่ายไว้
ตอนที่เห็นสภาพเค้าผู้นั้นแล้วรู้สึกสงสาร รู้สึกหดหู่ใจ (แอบน้ำตาซึมด้วย) เป็นอย่างมากก..กกก

จากนั้นก็เกิดคำถามขึ้นในใจสำหรับตนเองว่า ถ้าเกิดวันใดวันหนึ่งตนเองต้องไปมีชืวิต
ในลักษณะเช่นนั้นบ้าง ตนเองจะทำอย่างไร ทำใจยอมรับได้หรือเปล่า

คนจรเกิดความรู้สึกเห็นใจ กับบรรดาท่านผู้เฒ่าทั้งหลาย
ที่ต้องมีชะตาชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวเดียวดายในบั้นปลายชีวิต
อย่างไร้ที่อยู่อาศัย ไร้เสื้อผ้า ไร้อาหาร ต้องระหกระเหเร่ร่อนไปยังที่ต่างๆ บ้างก็ต้องเก็บของเก่า หรือขุดคุ้ยของตามกองขยะ เพื่อนำไปขายหาเงินมาประทังชีวิต
บ้างก็ต้องไปนั่งเร่ขอเงินตามริมถนน

แต่ท่านเหล่านั้นก็ยังต้องดำเนินชีวิตของตนเองไปโดยลำพัง ในสภาพเดิมๆ อย่างไร้การเหลียวแลเอาใจใส่จากลูกหลาน จนกว่าจะหมดลมหายใจ

ลืมตามาชำเลืองดูโลก เกิดมาเป็นทารกสามัญชนธรรมดา
หากินกันจนหนังหน้าเหี่ยว กว่าจะได้ขบเขี้ยว ก็ย่างวัยชรา
ฟันฟางจนจะหักหมดปาก ตามัวจนจะมองไม่เห็น
ริ้วรอยของความลำเค็ญ อยู่ที่เส้นเอ็นปูดโปน

คำนึงถึงคนเฒ่าคนแก่ เมื่อครั้งเป็นพ่อแม่ยังเลี้ยงดูลูกน้อย
อดออมวันละนิดละหน่อย เก็บสิบเป็นร้อยส่งลูกน้อยเล่าเรียน
หวังเพียงเพื่อลูก ๆ เติบโต ได้เป็นผู้มีการศึกษา หนทางในภายภาคหน้า
เป็นเจ้าคนนายคน ผู้เฒ่าเอย...จนเนื้อหนังหย่อนยาน
ถ้าสมบัติมโหฬาร ลูกหลานมาเอาใจ นะผู้เฒ่าเอย จนเนื้อหนังเหี่ยวย่น
ถ้าสมบัติมากล้น ยังพอมีคนเอาใจ
......ผู้เฒ่าเอย.....
จนเนื้อหนังหย่อนยาน ถ้าสมบัติมโหฬาร ลูกหลานมาเอาใจ
นะผู้เฒ่าเอย จนเนื้อหนังเหี่ยวย่น ถ้าสมบัติมากล้น ยังพอมีคนเอาใจ

ใครเลยเคยคิดถึงผู้เฒ่า ที่เส้นผมหงอกขาวและดวงใจอาดูร
ค้ำจุนจนลูกหลานเติบใหญ่ ต่างตอบแทนน้ำใจเพียงรดน้ำดำหัว
สังคมทวีความดิ้นรน สอนคนให้คิดเห็นแก่ตัว คนเฒ่าที่ฟันหักตามัว กลัวไม่มีคนไปเผา

(บทเพลง ผู้เฒ่า โดย วงคาราบาว)

มาดูแลใส่ใจท่านผู้เฒ่าทั้งหลายกันเถอะ

Create Date : 22 มีนาคม 2548

Last Update : 22 มีนาคม 2548 14:56:18 น.

1 comments

Counter : 952 Pageviews.

เคยเจอที่นั่งขอทานกลางหิมะหน้าซีตัน
มีกระดาษเขียนไว้ว่า "ลูกไม่เลี้ยง"

โหยยยย จี๊ดสุดๆ เลยคุณ

โดย: แพนด้ามหาภัย IP: 203.170.164.20 วันที่: 22 มีนาคม 2548 เวลา:16:41:34 น.