จอมจักรพรรดิ์ ฮั่นอู่ตี้ ภาค 1 - ตอนที่ 19

สารบัญ | ตอนที่แล้ว | ตอนถัดไป 《ต้าฮั่นเทียนจื่อ #19》 ยาเทวดา ตีพิมพ์ครั้งแรก : 20 กุมภาพันธ์ 2550 / ปรับปรุงแก้ไข : 19-1 “ยานี้นะเหรอ ข้าไม่ได้เป็นคนปรุงยาเองหรอก ข้าขโมยมาต่างหาก” ตงฟางซั่วบอก “ท่านขโมยมาเหรอ?” ชิวฉานเอ่ยอย่างไม่ค่อยเชื่อในคำพูดของตงฟางซั่ว “ใช่ เรื่องราวมันเป็นอย่างนี้ วันนั้นข้าเข้าไปในสวนผานเถาของแดนสวรรค์ เพื่อที่จะเข้าไปขโมยลูกท้อ ก็ได้เห็นเหล่าบรรดาเทพและเซียนกำลังถวาย(献)ของล้ำค่า(厚礼)ให้แก่หวังมู่เหนียงเหนี่ยง(王母娘娘) ท่านไท่ซ่างเหล่าจวิน(太上老君)ก็ได้ถวายของขวัญล้ำค่ารูปร่างคล่ายน้ำเต้าแก่หวังมู่เหนียงเหนี่ยง ท่านบอกว่าท่านใช้เวลาถึง 4,900 ปี ในการนำดอกไม้วิเศษและต้นหญ้าวิเศษหลายชนิดที่ดีที่สุดที่มีอยู่บนโลก มาปรุงผสมกันจนได้เป็นยาครอบจักรวาล(灵丹妙药)อย่างที่เห็นนี้ ท่านยังบอกอีกว่า ยาชนิดนี้สามารถรักษาอาการบาดเจ็บที่เกิดจากการหกล้ม ฟกช้ำดำเขียว เคล็ดขัดยอก อาเจียน ท้องร่วง หรือแม้แต่อู่เหลาชีซาง(五痨七伤) พอได้รับยานี้ปุ๊บอาการป่วยก็หายเป็นปลิดทิ้งทันที ยานี้ยังสามารถช่วยรักษาให้คนที่ตายไปแล้วกลับฟื้นคืนชีวิต(妙手回春)ได้อีกด้วย ” [五痨七伤 - อู่เหลาชีซาง แบ่งเป็น อาการป่วยของร่างกายที่มีสาเหตุมาจากการทำงานไม่เป็นปกติของอวัยวะภายในทั้งห้า(五痨)กับสภาวะเจ็ดอย่างที่อาจทำให้ร่างกายเกิดการเจ็บไข้ได้ป่วย(七伤) อวัยวะภายในทั้งห้า(五痨) ประกอบด้วย 心(ซิน - หัวใจ) 肝(กัน - ตับ) 肺(เฟ้ย - ปอด) 脾(ผี - ม้าม) และ 肾(เสิ้น - ไต) ส่วนสภาวะเจ็ดอย่างที่อาจทำให้ร่างกายเกิดการเจ็บไข้ได้ป่วย ประกอบไปด้วย การกินอิ่มมากเกินไปจะส่งผลไม่ดีต่อม้าม การโกรธมากๆจะส่งผลไม่ดีต่อตับ การออกแรงยกของหนัก นั่งในที่ชื้นแฉะเป็นเวลานานจะส่งผลไม่ดีต่อไต โดนความเย็นหรือกินของเย็นๆจะส่งผลไม่ดีต่อปอด วิตกจริตคิดมากจะส่งผลไม่ดีต่อหัวใจ การไม่สมดุลกันของความร้อนและความเย็นในร่างกายส่งผลไม่ดีต่อร่างกาย ตื่นเต้นหวาดกลัวโดยไม่สามารถควบคุมได้ส่งผลไม่ดีต่อสติสัมปชัญญะ] ชิวฉานถามด้วยความสงสัย “ยาวิเศษขนาดนี้ ทำไมถึงตกมาอยู่ในมือของท่านได้ล่ะ” “เป็นเพราะข้าอยู่บนต้นไม้แอบได้ยินเข้า จึงเกิดความคิดที่ชั่วร้าย คิดอยากจะขโมย เลยรอจังหวะที่ท่านไท่ซ่างเหล่าจวินไม่ทันระวังตัวเผลอดื่มเหล้าจนเมามาย ก็ย่องเข้าไปขโมยออกมาอย่างเงียบเงียบ จากนั้นก็วิ่งหนีออกมา” “ไอ้โหย่ว ท่านนี่สมกับเป็นจอมขโมยเทวดา(神偷)จริงๆเลย ไม่..ไม่ใช่สิ ต้องเป็นเทวดาจอมขโมย(偷神)ต่างหาก” ชิวฉานเอ่ยชมตงฟางซั่ว “เทวดาจอมขโมยอย่างนั้นหรือ” ตงฟางซั่วอดหัวเราะไม่ได้เมื่อได้ยินชิวฉานตั้งสมญานามให้ จากนั้นก็หันไปถามอาการของเนี่ยนหนูเจียว “แม่นาง อาการดีขึ้นบ้างแล้วหรือยัง” “ข้ารู้สึกว่าดีขึ้นมากแล้วล่ะ ข้าสบายตัวขึ้นเยอะเลย” เนี่ยนหนูเจียวที่นอนอยู่เอ่ยตอบ ชิวฉานยังเกิดความสงสัยในเรื่องที่ตงฟางซั่วเล่าให้ฟังจึงถามขึ้นอีกว่า “ท่านซินแสตงฟางที่ท่านพูดมาเมื่อสักครู่นั้นเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า” “หากเชื่อว่าจริงก็คือเรื่องจริง หากไม่เชื่อว่าจริงก็คือเรื่องเท็จ ขอเพียงแต่ว่ายานี้สามารถที่จะรักษาอาการป่วยของแม่นางเนี่ยนได้แล้วล่ะก็ ถือว่าเป็นยาเทวดา” พูดเสร็จก็หันไปถามเนี่ยนหนูเจียว “แม่นาง ข้าพูดถูกหรือเปล่า” “ข้าค่อนข้างที่จะเชื่อว่าที่ท่านพูดมานั้นเป็นเรื่องจริง” เนี่ยนหนูเจียวตอบ “งั้นแม่นางก็คงไม่คิดว่าข้านั้นเป็นคนบ้าหรอกนะ” ตงฟางซั่วเอ่ย “ข้านั้นก็หวังว่าท่านคงจะเป็นเทวดา ลงมาบนโลกมนุษย์เพื่อช่วยเหลือคนที่เดือดร้อนไม่ได้รับความเป็นธรรม” เนี่ยนหนูเจียวเอ่ย “แม่นาง ในใจของเจ้าเก็บความอาฆาตแค้นไว้ตั้งมากมาย เอาอย่างนี้ละกัน ข้าจะทิ้งยาไว้ให้เจ้า วันหนึ่งก็เปลี่ยนยาครั้งหนึ่ง หากไม่มีอะไรแทรกซ้อนละก็ รับรองภายในห้าวันเจ้าจะต้องหายดีแน่ๆ” พูดจบตงฟางซั่วก็เดินจากไป “ท่านซินแส ข้ามีเรื่องอยากจะถามท่าน” เนี่ยนหนูเจียวรีบเอ่ยขึ้น “ยิ่งกล่าวมากความยิ่งไม่เป็นผลดีนะ แม่นาง พูดน้อยเสียน้อย ไม่พูดอะไรเลยก็ไม่เสีย” ตงฟางซั่วแนะนำ “ท่านไม่อยากรู้หรือว่า บาดแผลบนตัวข้ามาได้อย่างไร” เนี่ยนหนูเจียวเอ่ยถาม “ทำไมข้าจะต้องอยากรู้เรื่องนี้ด้วยล่ะ” ตงฟางซั่วตอบ “ท่านแน่ใจเหรอว่าไม่อยากจะรู้” เนี่ยนหนูเจียวถามย้ำ “โอย แม่นาง หากข้าต้องการอยากจะรู้จริงๆละก็ ง่ายนิดเดียว เพียงแต่ข้ากลับไปทำการทำนายข้าก็ทราบเรื่องราวแล้ว” ตงฟางซั่วบอก “หากท่านซินแสทำนายออกมาได้ล่ะก็ อย่าได้บอกคนอื่นทีเดียวเชียวนะ” ชิวฉานรีบเอ่ย “ถ้างั้น ง่ายมาก ก่อนที่ข้าจะทำนายออกมาได้ เจ้าก็ฆ่าข้าปิดปากซะก่อนสิ(先杀人灭口)” ตงฟางซั่วแนะนำ “ข้าก็เคยคิดแบบนี้อยู่เหมือนกันนะ ตายจริง อะไรๆท่านซินแสก็รู้หมดอย่างนี้ หากข้าคิดจะทำอะไรท่านจริงๆก็คงจะไม่ได้แล้วสินะ” ชิวฉานเอ่ย “ใครบอกล่ะ ข้ายังไม่รู้เรื่องอะไรเลย ยังไงก็ตามแต่ เจ้าไม่มีทางที่จะทำเช่นนั้นได้อย่างแน่นอน มิฉะนั้นแล้ว เจ้าคงวางยาพิษข้าไปนานแล้ว” จากนั้นก็บอกเนี่ยนหนูเจียวว่า “แม่นางข้าลาล่ะ” เนี่ยนหนูเจียวรีบเอ่ย “ช้าก่อน ข้าขอถามท่านอีกเรื่องหนึ่ง ยาของท่านสามารถช่วยรักษาคนที่ตายไปแล้วให้ฟื้นคืนชีพได้จริงหรือเปล่า” “เอ่อ เรื่องนี้ข้าก็ไม่เคยทดลองมาก่อน แต่ว่าจากคำพูดที่บอกแก่หวังหมู่เหนียงเหนี่ยงนั้น คนพูดคงจะไม่พูดปดหรอก แต่จงจำไว้อย่างว่า คนที่ตายนี้จะต้องตายมาแล้วไม่เกินสิบวันข้าไปล่ะ” ตงฟางซั่วพูดจบก็เดินจากไป เนี่ยนหนูเจียวครุ่นคิดสักครู่แล้วเอ่ยถามชิวฉานว่า “คนที่ถูกไท่จื่อทำร้ายจนตายนั้น ตายมาได้กี่วันแล้ว” ชิวฉานเอ่ย “ขอข้านับดูก่อน หนึ่ง..สอง.. นับถึงวันนี้ก็สามวันพอดี” เนี่ยนหนูเจียวรีบบอกชิวฉาน “ถ้าอย่างงั้น ก็ยังพอมีทางรักษา เจ้าจงรีบไปดูทีสิว่า คนที่ตายคนนั้นตัวยังอุ่นๆอยู่หรือไม่ ศพเน่าเปื่อย(腐烂)แล้วหรือยัง” ชิวฉานโวยวาย “พี่ว่าไงนะ จะให้ข้าไปจับๆต้องๆศพ(尸首)เหรอ ข้าไม่เอาด้วยหรอก ที่ข้ากลัวที่สุดก็คือคนตาย” “แต่คนที่ตายไม่ได้ถูกเจ้าฆ่าตายนี่ วิญญาณ(鬼魂)ของเค้าคงไม่มาหลอกหลอนเจ้าหรอกน่า” เนี่ยนหนูเจียวเอ่ย ชิวฉานโยเย “ไม่เอา ยังไงข้าก็ไม่ไป พี่ที่น่ารักขา ให้ข้าไปทำเรื่อง(差事)อื่นเถอะนะ ข้าไม่กลัวหรอกหากพี่จะให้ข้าบุกเข้าไปในจวนของเจ้าเมืองอีกครั้ง นะพี่นะ” “เจ้ากลัวคนตายจริงๆนะหรือ แล้วเมื่อวานนี้พวกเหล่าหทารไม่ได้ถูกเจ้าฆ่าตายทั้งหมดหรอกหรือ” เนี่ยนหนูเจียวถาม “เรื่องฆ่าคนข้าไม่กลัวหรอก แต่ข้ากลัวคนตายนี่ สภาพน่าเกลียดอย่างนั้นไม่เห็นจะน่าดูสักเท่าไรเลย” ชิวฉานเอ่ยอย่างกลัวๆ “เอาล่ะ ข้าไม่บังคับ(勉强)เจ้าก็ได้ เจ้ามาช่วยข้าเปลี่ยนเสื้อให้ที” เนี่ยนหนูเจียวเอ่ยพร้อมกับผุดลุกขึ้นจะนั่ง ชิวฉานรีบเข้าไปประคองเอ่ยถามว่า “พี่จะทำอะไรอ่ะ” “ก็ในเมื่อเจ้าไม่ไป ข้าก็ต้องไปดูด้วยตนเองนี่” เนี่ยนหนูเจียวเอ่ย ชิวฉานเอ่ยรีบห้ามทันทีว่า “พี่จะไปไม่ได้นะ พี่ยังไม่หายดีเลย สภาพอย่างนี้โดนลมพัดทีหนึ่งก็คงปลิว” “หากคนๆนั้นยังไม่ตาย ไท่จื่อก็ยังพอมีหนทางรอด” เนี่ยนหนูเจียวเอ่ย “อะไรกัน พี่ยังจะคิดถึง(惦)พวกนั้นอยู่อีกหรือ ก็ได้ ก็ได้ งั้นข้าไปให้ก็ได้ แต่ว่าพี่รีบๆนอนพักรักษาตัวให้หายล่ะ” ชิวฉานเอ่ยพร้อมกับค่อยๆประคองเนี่ยนหนูเจียวให้นอนลง “เจ้าไม่กลัวคนตายแน่หรือ” เนี่ยนหนูเจียวถามพร้อมกับยิ้ม “ข้า..ข้าเหรอ..ข้าก็จะปิดตาให้มิด ไม่มองดูซะก็สิ้นเรื่อง” 19-2 ภายในห้องที่ตั้งแท่นบูชาศพของหลิวซิ่น หลิวอี้ทำการคารวะคำนับศพของหลิวซิ่นเสร็จ จากนั้นก็รำพึงรำพัน “ท่านพ่อ ที่ท่านต้องไปอยู่บนสวรรค์ และที่ท่านต้องมาประสบชะตากรรมเช่นนี้ล้วนเป็นเพราะฝีมือของไท่จื่อกับพรรคพวก ลูกสัญญาว่าจะต้องแก้แค้นแทนท่านพ่อ ลูกจะจับพวกมันมาสับเป็นพันๆชิ้น” นายทหารคนหนึ่งเข้ามาถามหลิวอี้ “เรียนนายท่าน ข้าน้อยมีเรื่องเรียนถามว่าจะให้ฝังศพของจางเชียนได้เมื่อไหร่” “ไม่ต้องรีบ รอให้อ๋องเหลียงมาถึงที่เยี่ยนชื่อแล้วลงโทษไท่จื่อก่อน” หลิวอี้บอก “มีเรื่องหนึ่งที่ข้าน้อยรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก ตามที่ข้าน้อยได้รับคำสั่งให้ไปตรวจดูสภาพศพของจางเชียน อากาศก็ร้อน จางเชียนก็ตายมาแล้วสามวัน ที่จริงร่างกายก็ควรจะเน่าและส่งกลิ่นมาบ้าง แต่นี่ไม่มีเลย” “เจ้าว่าไงนะ ไม่เน่าเลยหรือ” หลิวอี้ถาม “ศพไม่เพียงแต่ไม่เน่าเท่านั้น ข้าน้อยยังได้ลองเอามือแตะที่หน้าอกของเค้าดู รู้สึกว่าตัวเค้ายังอุ่นๆอยู่เลย” นายทหารบอก “เจ้าจะบอกว่าจางเชียนยังไม่ตายอย่างงั้นสิ” หลิวอี้เอ่ย “เมื่อก่อนตอนที่ข้าติดตามท่านเจ้าเมืองไปทำการสู้รบ ก็พบกับเรื่องราวแปลกประหลาดแบบนี้ คนตายไปแล้ว ศพถูกนำไปเก็บไว้ในโลงแล้ว ก็สามารถที่จะมีชีวิตกลับมาได้ เป็นไปได้ว่าชะตาของจางเชียนอาจจะยังไม่ถึงที่ตาย” นายทหารบอก “ยังไงก็ตามอย่าปล่อยให้เค้าฟื้นขึ้นมาได้เป็นอันขาด” หลิวอี้เอ่ย

Create Date : 31 มกราคม 2550		2 comments
Last Update : 16 ตุลาคม 2550 16:43:27 น.
Counter : 1743 Pageviews.
Share Tweet