ฟันธงเหมือนนางฟ้าว่าเลย
แหะ เข็นรถเข็นลูกเข้าร้านค้าบ่อยๆ ฝรั่งก็เปิดประตูอ้าไว้ให้ทุกครั้งไม่ว่าเด็กหรือคนแก่ เห็นเราเข็นรถเข็น
เด็กจะรีบช่วยเปิดประตูให้ทันที โดยมิได้เอ่ยปากเลยค่ะ

เรื่องขับรถก็เหมือนกัน ขับรถอยู่ที่นี่หลายปีแล้ว ไม่เคยบีบแตรรถเลยซักครั้ง(เชื่อไหม)กลับไปเมืองไทย
วันแรกๆ บีบแตรรถไม่ออกเลยง่ะสงสัยเคยชิน

ใช่ หาน้ำใจจากคนไทยได้น้อยมาก ๆ

สงสัยคุณนางฟ้า ไปอยู่อเมริกานานไปหน่อย
พอมาเจอพฤติกรรมแบบไทยแท้เข้าแบบนี้เลยประหลาดใจ

แต่ก็ จริงๆนะ คนสมัยนี้ โดยเฉพาะในเมืองหลวง
เห็นแก่ตัวกันจริงๆ ด้วยล่ะ เฮ้ออ

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมกันนะคะ วันนี้เลยแวะมาตอบคำถามค่ะ

คำว่า used to นั้นจะใช้ในประโยคบอกเล่า ในกรณีที่เคยทำสิ่งนั้นอยู่เป็นประจำบ่อยๆ แต่ปัจจุบันเลิกแล้วค่ะ

ปล.กุ้งกลับไปเที่ยวนี้ก็เจอมาเยอะแยะมากมายเลยค่ะ กับความแล้งน้ำใจของประชาชนไทยของเรา แต่ก็ได้รับน้ำใจมาเยอะเหมือนกันค่ะ เพราะไปไหนก็เกือบจะหลงตลอด คอยแต่จะถามทางอยู่ร่ำไปเลยค่ะ

อ่านแล้วนึกเสียใจจัง ทำไมคนเดี๋ยวนี้แล้งน้ำใจมากๆ
คงเป็นเพราะการอบรมสั่งสอนและสภาพแวดล้อม

ขอบคุณนะคะที่นำเรื่องดีๆมาเผยแพร่
เรื่องนี้น่าบอกต่อ...

จริงค่ะ อยากร่วมบ่นด้วยเยอะเหมือนกัน แต่อย่างนี้ต้องหลังไมค์ เดี๋ยวคนที่ชาตินิยมจัดจะรับไม่ได้ เอาแค่เบาะๆนะคะ

คือจะบอกว่า ที่บอกว่าคนไทยมีน้ำใจ เช่นสึนามิ น้ำท่วมก็ช่วยเหลือคนต่างชาติ คนในชาติ พี่ว่ามันเป็นธรรมดาของทุกชนชาติทั่วโลก เมื่อเหตุการณ์วิบัติทางธรรมชาติ ทุกคนก็ช่วยกันอยู่แล้ว อย่างเช่น เหตุการณ์world trade หรือน้ำท่วมประเทศใดๆ คนที่รอดชีวิตเขาก็ช่วยคนลำบากอยู่แล้ว แต่ไม่ต้องมายกย่องคนไทยให้เกินเหตุว่าสูงส่งกว่าชาติอื่น
เพราะแท้ที่จริงแล้วคนไทย

1.ไม่เข้าแถว ไม่เคารพสิทธิ์ใครมาก่อนมาหลัง เช่น แย่งกันเข้าห้องน้ำไม่มีคิว แซงคิวแถวซื้อตั๋วทุกชนิดถ้าทำได้ ( ถ้าช่องกั้นไม่ดี)
2.ไม่มีมารยาท ไม่รู้ภาษา การใช้รถไฟฟ้าหรือรถเมล์ในเวลาเร่งด่วน เดินเอ้อระเหยลอยชายไม่เข้าด้านใน ให้คนข้างหลังเข้าได้

และเห็นด้วยทุกประการกับการไม่ช่วยเปิดประตูให้ หรือดันประตูไว้ให้คนข้างหลัง

อยู่ที่ผู้ปกครองค่ะ ต้องสั่งสอนกุลบุตรกุลธิดาทั้งหลายให้ช่วยเหลือผู้อื่น เทคแคร์คนอื่นบ้าง ให้มีน้ำใจ คิดถึงคนอื่นก่อน เคารพสิทธิกันบ้าง

เอาแค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวมันจะยาวค่ะ เอิ๊กๆๆๆ

จริงๆ ด้วยค่ะพี่ธัญญ่า ฝรั่งที่เมกานี่หลายๆ คนที่ทอยเจอ เค้ามีน้ำใจนะคะ อย่างผู้หญิงที่มาช่วยปลอบทอยอ่ะ ทอยเห็นเค้าตาแดงๆ น้ำตาคลอเบ้าเลยอ่ะ คงจะสงสารทอยเอามากๆ ทั้งสงสารหมา เจ้าของหมา แล้วยังจะมีคนร่วมเหตุการณ์ที่เธอต้องปลอบอีก ซึ้งน้ำใจมากๆ ค่ะ

อยากให้เมืองไทย โดยเฉพาะในกรุงเทพ และเมืองใหญ่ๆ เป็นสังคมแบบชนบทอย่างที่บ้ายทอยที่ลำปางจังเลยค่ะ ทุกคนรู้จักกัน แบ่งปัน ช่วยเหลือ เอื้อเฟื้ออยู่เสมอๆ

สมัยนี้เทคโนโลยีก้าวไกล แต่น้ำใจคนกลับหดหายสวนทางกัน

พี่ธัญญ่าอย่าไปคิดมากนะคะ เดี๋ยวเท้ากาจะมาเยือน อิอิ ปวดหัวเปล่าๆ ค่ะ เราเองมีน้ำใจให้คนอื่นต่อไปก็ดีแล้วค่ะ อย่างน้อยก็ช่วยผ่อนความแล้งน้ำใจลงไปได้บ้างนิดหน่อยก็ยังดี

มังคุดว่า ถ้าจะหาน้ำใจจากคนไทย
ต้องไปตามต่างจังหวัดน่ะค่ะ
แต่น้ำใจ อาจจะแสดงออกต่างกันออกไป
ไม่ได้ออกมาแบบน้ำใจพื้นฐานแบบต่างชาติมี อิอิ

แต่มังคุด กลับมีประสบการณ์น้ำใจของคนไทย ที่ประทับใจทั้งมังคุดทั้งร็อบมาเล่าให้ฟังอ่ะค่ะ

ตอนมังคุดไปเทียวระนอง
แล้วลืมกล้องถ่ายรูปไว้ที่ตลาดโต้รุ่งตอนกลางคืน
มารู้ตัวตอนเช้า
ไปถามหาที่ตลาด ก็กะว่าคงไม่ได้กลับมาแล้ว
เสียดายรูปในนั้นมากๆ เพราะเป็นทริปทางใต้ทั้งหมด

แต่ไม่อยากจะเชื่อ ว่าคนขายของในตลาด ที่เป็นกะกลางวัน
เค้าเข้ามาช่วยกันถามหาจากร้านนั้นร้านนี้
โทรตามหาให้ สุดท้ายก็รู้ว่าเป็นคนงานพม่าเก็บไป
ก็นั่งมอเตอร์ไซด์ออกไปเอาที่ที่พักเค้าค่ะ

คนขายของที่ช่วยโทรตามให้ ไม่เก็บเงินค่าโทรศัพท์ซักบาท
เสียแค่ค่ามอเตอร์ไซด์รับจ้าง ที่นั่งออกไปไกลมากๆ
นี่แหละค่ะ น้ำใจที่เจอ คงเพราะไม่คาดคิดว่าจะได้
เลยประทับใจมาถึงทุกวันนี้น่ะค่ะ

อีกอย่างคือ ตอนขากลับออกจากระนอง มังคุดไปแวะซื้อเค้กกลับมาฝากที่ทำงาน
มีลุงผู้ชายคนนึงเดินผ่านมา เค้าเดินมาบอก
ว่าหนูๆ ดูยางล้อหลังด้วยนะ

พอหันไป ก็เห็นว่ายางแบน (ขับไปเหยียบตะปูโดยไม่รู้ตัว)
โชคดีมากๆเลยที่ลุงมาทัก
ไม่งั้นก็ขับไปทั้งๆที่ไม่รู้เลย เพราะไม่ได้ดู

อิอิ

ถ้าจะหาน้ำใจจากเมืองใหญ่หรือเมืองท่องเที่ยว ก็ต้องทำใจหน่อยค่ะ
เพราะตอนนี้ หายากเต็มที

ยังไงซะ เดินทางกลับมาอย่างปลอดภัย ก็ดีที่สุดแล้วค่ะ

เห็นด้วยกะนางฟ้าจ้ะ ที่ว่าฝรั่งมีน้ำใจมากกว่าคนแถวบ้านเรา แต่พวกเกาหลีได้ยินมาว่าโหดสุด ๆ เรื่องแล้งน้ำใจนะ

เราคิดว่ายังมีคนที่ไม่มีน้ำใจเรียกว่าแล้งน้ำใจ เอาตัวเองว่าเรื่องของตรูไม่ใช่อะไรทำนองนั้น มีให้เห็นอยู่นะค่ะ ตะกอนตอนท้องเราต้องขึ้นรถเมล์ต่อด้วยรถไฟ เวลาที่จะไปซื้อของ เรายังเห็นพวกที่เห็นแก่ตัวไม่ยอมลุกให้เรานั่งเลย แต่เราก็ไม่สนใจไม่อยากที่จะเรียกร้องสิทธิ์นะ ที่จริงเขาต้องลุกให้คนแก่และคนท้อง เบื่อพวกเห็นแก่ตัว

ยิ่งตอนนี้เวลาไปทำธุระถ้าสามีไม่หยุดขับรถพาไปเราก็ไม่อยากขึ้นรถเมล์เบียดคน เพราะยังเห็นคนแล้งน้ำใจพวกนี้อยู่มากก็ได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆละจ๊ะ


[Caption.iT - Text Generators]
สุขสันต์วันแม่ค่ะ

*** สวัสดีคะ แวะมาเยี่ยม ขอบคุณคะที่แวะมาทักทายกัน วันนี้..หน่อยอิง...มาส่งความสุขก่อนวันแม่ ดอกมะลินี้แทนใจฝากมอบให้คุณแม่ด้วย ขอให้ท่านมีสุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยเงินทอง ตลอดไปคะ ***

แวะมาเยี่ยมจ้ะ ไม่ได้เจอกันน้านนนน นาน

คิดถึงนะ


ปล. มาเห็นด้วยทุกประการกับที่บ่นๆ มา
โดยเฉพาะเรื่องแท็กซี่ เบรคแต่ละที เราแทบจะถามว่า
"จะให้คลอดตรงนี้เลยไหมคะ" .. ตอนนั้นท้องอยู่อ่ะ

ปล 2. ปลงเถอะธัญญ่า บ่นมาเดี๋ยวหน้าแก่ไวนะตัวเอง อิอิ

ไร้รับรูปแล้วนะค๊า เห็นหน้าบาน ๆ ในรูปแล้วต้องรีบลดนน.ด่วน
คุณย่าอยู่บ้านนอกเจอคนมีน้ำใจเยอะนะคะ เคยพาเจ้าเก็ตไปตัดผม เจ้าเก็ตไม่ยอมตัดคุณย่าเลยเซ็งขับรถกลับแล้วก็ทิ้งกระเป๋าไว้ที่ร้าน เจ้าของร้านตัดผมก็พยายามโทรตามจนเจอตัว
แต่เรื่องขับรถเนี่ย ยอมรับเลยว่าคนไทยเป็นอะไรไปกันหมดแล้ว เซ็งเนอะ
อ่อ เพิ่งฟังเพลงจำชื่อเพลงไม่ได้ เค้าร้องว่า "kiss ถึง" ด้วยหล่ะ ทำให้คุณย่าคิดถึงธัญญ่าเลย ^^

มาทักทายน้องธัญญา อะจะ ไปเที่ยวมาท่าทางสนุกอะ
พี่ว่าความแล้งน้ำใจ ของคนแต่ละชาติ ก็มีทั้งนั้นอะ แต่มะบอกนิ
อยากไปเมืองไทยเหมือนกันอะ

^
^
^
^
เห็นด้วยกะป้าปลาอย่างแรงงงงงงง
ทุกชาติมีคนต่างกัน มีทั้งคนดี คนไม่ดีค่ะ เราคงไปเหมารวมไม่ได้ว่าคนเอเชีย หรือคนไทย เป็นคนเห็นแก่ตัว
แต่เผอิญว่าที่เราไปเจอนั่นอาจจะเจอคนไม่ดี แต่คนดีก็ยังมีอยู่มากมาย อย่างที่น้องนางฟ้าบอกว่าผู้ชายที่อุ้มลูกอ่อนลุกให้คุณยายนั่ง นั่นก็คือคนดีคนนึงใช่มะคะ
วันนึงเราเดินไปเจอคนดี วันนึงเราเดินไปเจอคนไม่ดี มีคละกันทุกวันแหละค่ะ แต่คนเราจะจำแต่เฉพาะสิ่งที่ไม่ดี คือมันฝังใจค่ะ

แม่บีมีประสบการณ์ตอนท้องเหมือนกันที่เมืองไทย แต่เป็นประสบการณ์ดี ตอนนั้นท้องยังไม่โตเท่าไหร่เลย แต่พอเห็นว่าท้อง ขึ้นรถไฟฟ้า มีผู้ชายลุกให้นั่ง แม่บีบอก ไม่เป็นไรค่ะ ยืนได้ เค้าก็ยืนยันให้เรานั่ง แล้วเป็นอย่างงี้เรื่อยๆ จนแม่บีบางทีไม่อยากนั่ง เพราะไม่กี่ป้ายก็ถึง เวลาขึ้นรถไฟฟ้า ต้องไปยืนหลบมุม ไม่ให้คนเห็น เพราะกลัวคนจะลุกให้นั่งค่ะ คนไทยมีน้ำใจก็เยอะนะค๊า

ทางที่ดี คือมองหาสิ่งที่ดี ทำให้เราสบายใจ และรักเมืองไทยมากขึ้น เพราะเราเจอแต่คนดีๆ (คนไม่ดีเราก็ลืมๆไปละกันนะคะ)

สวัสดียามเช้าวันอาทิตย์ค่ะคุณธัญญ่า

ขอบคุณที่แวะเข้าไปทักทายกัน และอ่านสิ่งที่อยากทำก่อนตายของพี่

เรื่องซื้อที่ให้สุนัขอยู่ พี่จัดอยู่ในหมวดต้องใช้ตังค์ เป็นฝันเฟื่องของพี่อยู่แล้วค่ะ น้องธัญญ่าอาจไม่เห็นตัวคั่นสีเขียวว่าเป็นหมวดใช้กะตังค์เจ้าค่ะ

ไว้ช่วยอวยพรให้พี่ถูกล๊อตตารี่รางวัลใหญ่ๆด้วยนะคะ

สุขสันต์วันหยุดค่ะ