Bloggang.com : Angels Midori : Changing Me [Chapter 8]

Changing Me [Chapter 8]

Titile: Changing Me [Chapter 8]
Author: Angel Midori
Genre: Romantic Comedy
Rating: PG
Pairing: KyuMin
Note : ฟิค SJ และ Y ค่ะเผื่อใครหลงเข้ามาได้ปิดหนีทัน 55555..

***********************************

เฮ้ย!!! ผมทำไปจริงๆ แล้ว

ตอนแรกมันแค่คิด แต่นี่ผมเผลอทำไปจริงๆ ได้ยังไงเนี่ย ตายล่ะ! ผมทำไปทำไมว่ะเนี่ย

โจวคยูฮยอนเอ็งมันบ้า

ผมได้แต่กร่นด่าตัวเองอยู่ในใจ มือไม้ของผมเย็นเฉียบ ผมกลัวคุณซองมินรู้ว่าผมทำบ้าอะไรลงไป เอายังไงดี ๆ

ผมว่าผมหนีไปตั้งหลักที่บ้านก่อนดีกว่า

ว่าแล้วผมก็รีบเก็บข้าวของของผม มือนึงถือแจ็คเก็ต มือนึงถึงคลาริเน็ต ตั้งใจจะรีบหนีออกไป หากแต่พอหันมาเห็นร่างขาวๆ ยังนอนอยู่กับโต๊ะ มโนสำนึกของผมมันก็สั่งทันทีว่าอย่าทำตัวชั่วไปกว่านี้

จะปล่อยคุณซองมินนอนหนาวแบบนี้ได้ยังไง

ผมเลยกลั้นใจเดินย้อนกลับไปหาคุณเจ้านายของผม ท่าทางนอนสบายแบบนี้ เหตุการณ์เมื่อกี้คุณซองมินคงไม่รับรู้ นี่มันทำให้ผมสบายใจขึ้นนิดหน่อย

“คุณซองมิน” ผมเอานิ้วจิ้มๆ ไปที่แขนอวบๆ ของเจ้านายหน้าหวานของผม แต่เขาก็ยังไม่ตื่น

“คุณซองมินครับ ตื่นไปนอนในห้องเหอะ” คราวนี้ผมเข้าไปนั่งใกล้ และเขย่าตัวเขาเบาๆ

เปลือกตาสีมุกนั่นค่อยๆ กระพริบช้าๆ และกำลังเปิดขึ้น

บ้าเอ้ย!! ใจสั่นอีกแล้วไอ้คยู

“ฮยองหลับไปเหรอเนี่ย” คุณซองมินเอ่ยถามงัวเงีย ผมรีบพยักหน้าราวกับพาร์กินสันกินคอผมอยู่

“รีบเข้าไปนอนในห้องแล้วกันครับที่นี่อากาศเย็นมากแล้ว ยังไงผมไปก่อนนะครับ”

คราวนี้พอผมพูดเสร็จ ไม่รอให้อีกฝ่ายตั้งตัวทัน ผมก็กระโดดลงจากบ้านไม้หลังนั้นทันที

กลัวครับ กลัวว่าคุณเขาจะจับผิดผมได้

ผมกลับถึงบ้านปุ๊บก็รีบล้างหน้าแปรงฟัน จัดการกับตัวเองแล้วรีบชิงนอน ไม่อยากจะคิดเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น

หากแต่ว่าเป็นคุณ คุณจะไม่คิดเหรอครับ ผมแม่งคิดจนนอนไม่หลับเลยล่ะ!!

ผมกำลังคิดว่าตัวเองบ้า และหาเหตุผลว่าทำไมผมถึงได้ทำแบบนั้นลงไป อยู่ดีๆ ผมทำไมถึงได้คิดอยากหอมแก้มผู้ชายสักคนขึ้นมา

อาจเพราะคุณซองมินหน้าตาน่ารัก ดูน่าเอ็นดู มันก็เหมือนเวลาผมเจอเด็กหน้าตาน่ารักที่ผมนึกอยากจะหอมแก้ม หรือฟัดเล่น

อ่ะ!! นั่นแหละมันควรเป็นแบบนั้น ผมมองคุณซองมินเหมือนมองเด็ก ๆ พวกนั้น

หากแต่ว่าลึกๆ ในใจของผมมันก็กำลังเถียงว่ามันไม่ใช่..........

เพราะจริงๆ แล้ว ผมอาจจะเผลอชอบคุณซองมินไปแล้วก็ได้

...................Changing Me...................

ตีห้ายี่สิบนาที

อากาศกำลังหนาวจนแทบจะเข้ากระดูก หากแต่ผมก็ยังคงนอนไม่หลับ ตอนนี้ผมเหมือนกินเอสเปรสโซ่ลงไปสักสามช๊อต ตาค้างมันเลยทีเดียว

เมื่อนอนไม่หลับผมเลยตัดสินใจที่จะออกไปหาอะไรออกแรงทำ ผมไม่ได้ตื่นเช้าแบบนี้มานานแล้ว ส่วนใหญ่ก็ตื่นเกือบเจ็ดโมงเช้า

ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เดินเตร็ดเตร่ออกจากบ้าน หวังเอาไว้ว่าจะเดินไปเรื่อยๆ ผมกระชับเสื้อกันหนาวจนมิดชิดไม่ให้ลมผ่านได้ รองเท้าบูทสูงกับกางเกงยีนส์ช่วยผมได้มากในเวลาที่ลมพัดแรงเช่นนี้ ผมเดินทอดน่องไปเรื่อยๆ มีคนงานในไร่ที่เดินผ่านทักทายผมบ้าง

ผมเดินผ่านบ้านพี่ชินดงไป แต่ไม่เห็นรถของพี่ชินดงแล้ว

ท้องฟ้าที่มืดทำให้ผมไม่เห็นทิวทัศน์ข้างหน้าชัดเจนนัก หากแต่ยังได้กลิ่นหอมของดอกลิลลี่ที่โชยมาอยู่ มันทำให้ผมรู้สึกสงบขึ้นบ้าง

“มาเดินทำอะไรตรงนี้ขึ้นรถมาซิ”
อยู่ดีๆ ผมก็ได้ยินเสียงจอดรถ และเสียงตะโกนนั่น เสียงคุ้นๆ คุ้นมากด้วย พอผมหันไปปุ๊บ

ผมแทบช๊อค คุณซองมินนี่หว่า

“ไม่เป็นไรครับผมว่าจะเดินเล่นสักหน่อย”

“เดินเล่นอะไรตอนนี้กัน ขึ้นรถมาเหอะ เจอนายก็ดีแล้วได้เข้าไปช่วยฮยองหน่อย วันนี้เรามีตัดดอกหลายแปลง คยูว่างๆ ก็เข้าไปช่วยหน่อยแล้วกัน” คุณซองมินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังเสียจนผมขัดไม่ได้ ก็เลยจำใจปีนขึ้นไปนั่งที่กระบะหลังของไอ้รถกระบะลากคันเก่งของคุณซองมิน

“วันนี้คนงานขาดด้วย งานก็เยอะ ฮยองคงต้องขอแรงให้คยูช่วย”

“ไม่มีปัญหาครับ แต่ไม่รู้ผมจะช่วยได้แค่ไหน” ผมก้มหน้าก้มตาตอบคุณซองมิน ทั้งๆ ที่นั่งหันหลังใส่กันอยู่นี่แหละ

โชคดีนะครับที่วันนี้คุณเขามาโหมดเข้ม ไม่ออดอ้อนน่ารัก ไม่งั้นผมคงทำอะไรไม่ถูก โหมดเข้มๆ แบบเวลาที่เขาทำงาน หรือจัดการกับคนงานนี่ผมพอจะรับมือได้หน่อย

คุณซองมินขับรถพาผมเข้าไปยังไร่ลิลลี่พันธุ์คาร่า ที่ส่งกลิ่นหอมเย็นไปทั่วบริเวณ ผมสูดกลิ่นนั้นจนชื่นใจ ก่อนจะกระโดดลงรถ นึกไม่อยากจะให้ตัดมัน เพราะคิดว่าถ้ามันบานจนหมดมังคงสวยและหอมกว่านี้ แต่นั่นก็เป็นไปไม่ได้ คนในไร่นี้ต้องกินต้องใช้

“คยูทางนี้” คุณซองมินเรียกผมให้เดินตามเข้าแปลงดอกไม้ไป และพอผมเข้าไปใกล้ คุณซองมินก็ยื่นถุงมือให้กับผม

ยื่นธรรมดาก็ไม่ได้ครับ นี่เล่นกางถุงมือรอให้ผมยื่นมือไปสวมเลยทีเดียว เอายังไงดีล่ะคยูฮยอน

“รีบ ๆ ซิ นี่สายแล้ว”

“เออครับ” ผมรีบก้มหน้าก้มตายัดมือใส่ลงในถุงมือนั้น และคุณซองมินก็หยิบอีกข้างมาใส่ให้ผมอีก ตอนที่คุณซองมินเขยิบเข้ามาใกล้ตัวผมใจผมนี่สั่นขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ อาการเหมือนคนหัวใจกำลังจะวายก็ปานเลยล่ะครับ

ผมคงใกล้บ้าขึ้นทุกทีแล้ว

ตลอดช่วงเช้าผมพยายามเลี่ยงการทำงานใกล้กับคุณซองมิน แต่มันก็เป็นไปได้ยาก เพราะไอ้ผมมันไม่ถนัดนักกับไอ้เรื่องตัดดอกไม้ทำอะไรแบบนี้ จะทำได้ก็เป็นลูกมือ ซึ่งจะเป็นลูกมือใครได้นอกจากคุณซองมินนั่นแหละ

ผมก้มหน้าก้มตาทำงาน หลบตาคุณซองมินตลอดเวลา ใจก็เต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ

และยิ่งพอตอนที่แสงสว่างสาดแสงมาทั่วทั้งไร่แล้ว คราวนี้ยิ่งยากเข้าไปใหญ่ ไม่ใช่ยากที่คุณซองมินเขาสนใจผม แต่มันยากที่ผมสนใจคุณซองมินต่างหาก

ผมอดแอบมองเวลาคุณซองมินตั้งใจทำงานไม่ได้ ผมอยากแอบมองตอนใบหน้าน่ารักนั่นกระทบกับแสงแดดอ่อนๆ อยากมองเวลาที่คุณซองมินยิ้มให้กับดอกไม้ อยากมองสีหน้าตั้งใจ หรือสีหน้าพึงใจของคุณซองมิน

ผมกำลังคิดว่าอาการพวกนี้อาจเป็นอาการเบื้องต้นของคนที่กำลังจะเป็นบ้าก็เป็นได้

“เสร็จจากตรงนี้ เดี๋ยวฮยองขับรถไปส่งคยูที่บ้านแวะกินข้าวเช้ากันก่อน แล้วคยูค่อยเข้าออฟฟิตแล้วกัน”

“เออ ครับๆ”

คุณซองมินหันมาพูดกับผมในระหว่างที่ผมกำลังเหม่อมองเขาอยู่ ผมรีบหลบสายตาและก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป

“วันนี้คยูแปลก ๆ”
“ห๊า”
“แปลกไง ดูเหม่อๆ “
“เออ ผมคงง่วง เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ” ผมตะกุกตะกักหาข้ออ้างผสมเรื่องจริงตอบกลับไป
“นอนไม่หลับเป็นอะไรหรือเปล่า”

คราวนี้คุณเจ้านาย เขาหยุดมือที่ทำงานอยู่หันมามองผม ผมเลยส่ายหน้าดิกใส่เขา

“ไม่มีอะไรครับ แค่นอนไม่หลับ”
“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว”
“อ๋อฮะ”
“แต่วันนี้คยูแปลกไปจริงๆ นะ คยูคนขี้กวนของฮยองหายไปไหนไม่รู้” คุณคนหน้าหวานเขาฉีกยิ้มล้อผม แล้วหัวเราะคิกคัก

ทั่วช่องท้องของผมนี่วูบโหวง ยังกับมีใครมาวิ่งเล่นเลยล่ะครับให้ตายเหอะ

ถ้าเป็นปรกติผมคงถามไปแล้วว่าผมกวนตรงไหน แต่คราวนี้ผมยอมแพ้ผมปล่อยผ่านไปก็ได้

...................Changing Me...................

คุณซองมินขับรถมาส่งผม ผมดีใจที่มันเป็นไอ้รถกระบะลากด้วยรถไถ ถึงมันจะนั่งไม่สบาย หากแต่ข้อดีของมันคือผมนั่งหันหลังให้คุณซองมินได้

ผมยังไม่พร้อมกับการเผชิญหน้า หลังจากกระทำความผิดอย่างอุกอาจไปเมื่อคืน

พอมาถึงบ้าน เราหาอาหารเช้ากินกัน และโชคก็ช่วยอีกอย่างที่มื้อนั้น ผมมีไม้กันหมาเป็นพี่จงอุน กับรยออุค ผมปล่อยให้คุณเจ้าของไร่ที่มีหน้าหวานๆ นั่นเป็นอาวุธคุยกับสองคนนั้นไป ผมเองก็พยายามทำตัวไร้ตัวตน ซึ่งถึงแม้ไม่ใช่วิถีแห่งผมเท่าไหร่ผมก็ต้องยอม

แต่เพราะผมทำตัวไร้ตัวตนเกินไป สามคนนั่นก็ยังไม่วายถามผมอยู่เรื่องว่าเงียบไปเป็นอะไร

ปล่อยผมไปเหอะครับ ก่อนที่ผมจะอาการแย่ไปกว่านี้

พอหลังจากที่ผมทานอาหารเสร็จ ผมก็รีบชิ่งออกมาทันที ผมรีบทำตัวเหมือนไวรัสขยันมันลามเรื้อรังในตัวผม ผมรีบนั่งหน้าคอมลงบัญชีโน่นนี่ไปเรื่อย ถึงไม่มีงานผมก็พยายามทำให้ดูเหมือนมีงานให้ได้

ผมนั่งคอแข็งหันหลังให้กับประตู เสียงเปิดประตูดังขึ้น ผมมองมันผ่านกระจก คนที่เดินมามีแค่สองคน ไร้เงาคุณซองมิน

ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ นึกขอบคุณที่คุณเขาปล่อยให้ผมได้หายใจหายคอบ้าง

เราต่างคนต่างนั่งทำงานกันไปเงียบๆ ผมได้ยินเสียงพูดคุยของสองคนนั้นบ้าง หากแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ ผมนั่งอ่านทวิตเตอร์ เฟซบุ๊คของผมไปเรื่อยเปื่อยสลับกับงาน หากแต่ผมรู้ ใจผมมันไม่ได้จดจ่อกับเรื่องบนจอภาพ

รยออุคค่อยๆ เปิดเพลงเสียงดังขึ้น ซึ่งเป็นปรกติ อุคกี้กับพี่จงอุนชอบฟังเพลง ผมเองก็ชอบ หากแต่เพลงรักหวานซึ้งที่อุคกี้เปิดอยู่ซิมันทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ

If we fall in love
Maybe we`ll sing this song as one
If we fall in love
We can write better a song than this
If we fall in love
We will have this melody in our heads
If we fall in love
Anywhere with you would be a better place..

[If we fall in love - Yeng Constantino Ft Rj Jimenez
https://www.youtube.com/watch?v=ZVux80KyZ98]

มันมาเลยครับมาเป็นฉาก ๆ ภาพทุกอย่างที่ผมเคยทำกับคุณซองมินมันวิ่งมาในหัวของผมราวกับมิวสิควีดีโอ ผมเห็นแต่หน้าเขาตอนฟังเพลงนั้น

Feel so good when you`re around
One smile from you
Be mine,this feel so right..so..

แถมฉากจบของมิวสิควีดีโอที่ผ่านการตัดต่อมาจากหัวสมองส่วนฮิปโปแคมปัสของผม ยังเป็นภาพที่ผมขโมยหอมแก้มคุณซองมินเมื่อคืนอีก

บ้าเอ้ย!!!

ผมไม่อยากยอมรับ แต่ผมก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ผมกำลังตกหลุมรัก
ผมกำลังตกหลุมรักคุณซองมิน เจ้านายหน้าหวาน ที่เป็นผู้ชาย!!

...................Changing Me...................

หลังจากที่ผมต้องยอมรับกับตัวเองอย่างเสียไม่ได้ และจริงๆ ไม่อยากยอมรับ แต่เมื่อมาถึงจุดนี้แล้วมันทำอะไรไม่ได้ นอกจากตัดสินใจว่าจะไปต่อ หรือจะหาวิธีไหนที่จะหยุดความรู้สึกนี้

ถ้าตอนนี้ผมกำลังตกหลุมรักสาวชาวไร่สักคน มันอาจจะง่ายกว่านี้ ผมอาจจะลองลุยจีบคบหาเพื่อศึกษากันดู และถ้าผู้หญิงคนนั้นมีคุณสมบัติเหมือนคุณซองมินผมก็คงมีความสุข

แต่นี่คุณซองมินเป็นผู้ชาย แล้วผมตั้งแต่เกิดมาจนอายุเท่านี้ ผมก็ไม่เคยชอบผู้ชาย และออกจะรู้สึกแปลก ๆ กับเรื่องนี้ด้วย มันไม่แอนตี้ แต่มันก็ไม่อยากที่จะเป็นเองสักเท่าไหร่

ผมนั่งกุมขมับ จัดการกับความกลัดกลุ้มไม่ได้

จนสายตาเหลือบไปเห็นไทม์ไลน์ของ ลีมินอา

“ยูซูน่ะที่สุดแล้ว สวีทขนาดนี้” เธอทวิตรูปภาพของพี่ชายร่วมวงของชางมินที่นอนคว่ำหันหน้าเข้าหากัน สบตาหวานเยิ้มมือกุมกันอยู่

เป็นภาพที่ผมอดขนลุกไม่ได้ แต่ว่ามันทำให้ผมพบอะไรบางอย่าง

ลีมินอาเป็นยูซูเบส หรือเป็นแฟนคลับเชียร์คู่พี่ยูชอนกับจุนซูให้คู่กัน คู่กันแบบคนรักด้วยอีกต่างหาก ผมเคยส่ายหัวบ่นว่ามินอามันบ้า คิดอะไรแปลก ๆ อยากให้ผู้ชายเป็นแฟนกัน ผู้ชายที่ไหนจะมาชอบกันได้

แต่มาถึงตอนนี้ผมยกประโยชน์ให้จำเลยอย่างลีมินอา

ผมกดเมนชั่นไปหามินอา หวังอยากรู้อะไรบางอย่าง

@minahlee ทำไมเธอถึงเชียร์พี่ยูชอนกับจุนซู แล้วเธอไม่รู้สึกเหรอว่าผู้ชายชอบกันมันแปลก

ผมพิมพ์ข้อความถามเกี่ยวกับความข้องใจของผมส่งไปให้มินอา

@GeamGyu พวกพี่เขาน่ารักจะตาย ดูเวลาเขามองกัน เขาคุยกันซิ ดูยังไงก็น่ารัก สมัยนี้แล้วผู้ชายชอบกันมันเป็นเรื่องเป็นไปได้แล้ว ใครปิดกั้นคนๆ นั้นใจแคบมากเลยล่ะ

@minahlee เธอคิดจริงๆ เหรอว่ามันเป็นไปได้ที่ผู้ชายจะชอบกัน

@GeamGyu เป็นไปได้ซิ ไม่อย่างนั้นที่ต่างประเทศเขาจะให้ชายกับชายแต่งงานกันอย่างถูกกฏหมายได้ยังไง

@minahlee แล้วพวกเธอก็ชอบแบบนี้

@GeamGyu มันก็ไม่ใช่ทุกคู่หรอก แต่ที่ฉันชอบพวกพี่เขา เพราะพวกพี่เขาดูเหมาะสมกัน บางทีฉันยังนึกเชียร์นายกับชางมินเลยนะ อิอิ

@minahlee ถ้าไม่อยากตายเลิกคิดแบบนี้ซ่ะ ย่าห์!!

ผมนั่งลูบขนแขนที่ลุกตั้งขึ้นมาทันทีที่อ่านข้อความบ้าๆ นั่น คิดไปได้ผมกับไอ้ชางมิน ผมกับมันนี่นะ ขืนเป็นผมกับมัน เป็นผมล่ะซิที่ต้องถูกมันจับปล้ำ ผมจะไปสู้แรงไอ้ถึกนั่นได้ยังไง แล้วผมก็ไม่เอาด้วย แค่นึกถึงภาพผมกับชางมินแล้วมันรับไม่ได้จริงๆ

เป็นผมกับพี่ซองมินก็ว่าไปอย่าง

คิดแบบนี้ก็แอบเขินเบาๆ

โอเคถึงแม้คำตอบของมินอามันอาจช่วยให้ผมรู้สึกดีบ้าง ว่าผมไม่ได้แปลกอะไรมาก แต่มันก็ยังอดรู้สึกแปลก ๆ ไม่ได้ ผมเลื่อนเบอร์โทรศัพท์ที่เพิ่งโทรออกของผม จนมาถึงเบอร์ไอ้เพื่อนรัก

พลางคิดว่าถ้าโทรไปตอนนี้ชางมินอาจไม่ว่าง หรืออาจสงสัยผม ผมเลยเลือกกดส่งเป็นข้อความไปแทนดีกว่า ชางมินมันอาจคิดว่าผมกำลังวิจัยอะไรสักอย่างอยู่

To: Changmin
ชางมินอ่า ฉันสงสัยอะไรบางอย่างเกี่ยวกับการจับคู่คัปเปิ้ล นายก็น่าจะรู้ว่าพี่ ๆ ในวงของนายโดนจับคู่กัน จริงๆ แล้วนายรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้ แล้วถ้านายโดนจับคู่บ้างล่ะนายรู้สึกยังไง

พอพิมพ์เสร็จผมก็กดส่ง แล้วก็นั่งลุ้นว่าชางมินจะตอบผมเมื่อไหร่

ไอ้เพื่อนผมก็เร็วชะมัด ครู่เดียวเสียงข้อความเข้าก็ดังเตือนแล้ว

From : Changmin
นายถามทำบ้าอะไรว่ะ!!

เวรเอ้ย!! ตอบมาอย่างนี้ถ้าอยู่ใกล้ๆ ได้มีถีบกันบ้างละว่ะ

To: Changmin
ตอบๆ มาเหอะไอ้โย่ง ฉันแค่อยากรู้

From : Changmin
สงสัยอะไรแปลกๆ จริงๆ ถ้านายตกลงมาเป็นนักร้องตั้งแต่ตอนนั้น นายก็ไม่ต้องมาถามฉันแล้ว ป่านนี้คงเตรียมมีคู่คัปเปิ้ลของตัวเองแล้ว

จริงๆ เรื่องจับคู่แบบนี้ฉันเองก็รับไม่ค่อยได้หรอก แล้วไม่ใช่ว่าฉันไม่โดนจับคู่ฉันก็โดน แต่มันยังไม่แรงเท่า ฉันก็พยายามไม่สนใจ เพราะถ้าสนใจฉันก็อดขนลุกไม่ได้ ยิ่งพวกฟิคชั่นฉันไม่กล้าอ่านเลยไม่เหมือนพวกพี่ ๆ ฉัน พวกนั้นยิ่งจับคู่ยิ่งสนุก

แต่สาวๆ แฟนคลับก็ดูจะชื่นชอบแบบนี้มากนะ และมันก็เป็นกระแสที่ดี และเอาเข้าจริงในชีวิตจริง บางประเทศที่เปิดกว้างเขาก็พอจะรับเรื่องนี้ได้จนมันไม่ใช่เรื่องแปลกนักแล้ว คนส่วนใหญ่ก็เลยมองว่ามันน่ารัก แต่สำหรับฉันยังไงมันก็น่าขนลุกอยู่ดี

พอผมอ่านข้อความนั้นย้อนไปย้อนมาเหมือนสะกดจิตตัวเอง ผมไม่รู้ว่าผมควรจะกลับไปยึดความรู้สึกเดิมที่เคยคิดกับเรื่องนี้ หรือยอมรับว่าเรื่องพวกนี้มันไม่แปลกไปแล้ว เราคบกันได้ ถึงอาจจะไม่ได้เปิดตัวแบบคู่รักปรกติ แต่มันไม่ใช่เรื่องที่ประหลาดเกินไป

ผมควรจะทำยังไงดี!!

TBC.

***********************************

คุณพระเอกในเรื่องนี้ตอนตกหลุมรักแลเหมือนสติไม่ค่อยจะดีนะ 555 ช่างน่าสงสารนัก

หลายคนบอกว่าอยากรู้ว่ามินคิดแบบไหนยังไง การเล่าเรื่องผ่านมุมมองบุคคลที่หนึ่งแบบนี้ มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้จนกว่าตัวละครอีกคนจะพูดเอง ซึ่งมันก็สนุกจะลุ้นดี ว่าเมื่อไหร่ที่จะรู้ใช่ไหมคะ ตอนนี้เราก็ได้แต่ฟังตัวพระเอกเวิ่นเรื่องของตัวเองให้เราฟัง เหมือนเราเป็นไดอารี่ของคยูเองแบบนั้น

อีกอย่างตอนที่ผ่านๆ มาเพิ่งนึกได้ว่าไม่เคยทิ้งลิงค์เพลง Autumn levave เลย

แปะเสียหน่อย เวอร์ชั่นโปรด

Eric Clapton -Autumn Leaves
https://www.youtube.com/watch?v=UQlFOX0YKlQ

Create Date : 20 ธันวาคม 2554

Last Update : 20 ธันวาคม 2554 0:02:47 น.

1 comments

Counter : 401 Pageviews.

เจ๋งอะ ........................

โดย: winzar2

วันที่: 20 ธันวาคม 2554 เวลา:18:59:41 น.