Bloggang.com : Angels Midori : Yoosu Fiction[Good Morning Sweet] Part 17

Yoosu Fiction[Good Morning Sweet] Part 17

อย่าตกใจค่ะว่ามันจะรีบมาต่อฟิคไปไหน 555 จริงๆคือ ค่อยๆ แต่งตอนนี้มาเรื่อยๆ มาเรียง ๆ อยู่แล้ว เลยคิดว่าจะกั๊กไว้ทำไมก็แปะๆ มันไปซะ

อีกอย่างคือมีปร้าคนนึงเรียกร้องอยากอ่าน แล้วพอดีผลโหวตเสื้อมีตติ้งชนะ เพราะถ้าแพ้ปร้าก็จะยังไม่ได้อ่านในระยะอันใกล้ หึหึ เด๋วจะไป talk กันอีกทีตอนจบตอนค่ะ

Are You Ready???

Titile: ~~Good Morning Sweet~~ Part 17

Author: Angel Midori
Genre: Romantic Comedy
Rating: NC-17
Pairing: YooSu

พอประตูคอนโดของคุณยูชอนเปิดออก ผมก็รีบพุ่งตัวเข้าไปทันที คุณยูชอนที่ยังโอบเอวผมอยู่ ดึงรั้งผมไว้เบาๆ แต่ก็ไม่เป็นผล ผมพาตัวเองเข้าไปซุกกายอยู่กับโซฟาตัวใหญ่ ด้วยความรู้สึกทั้งง่วงทั้งเพลีย คุณยูชอนไล่เปิดไฟ และฮีทเตอร์ เมื่อเสร็จแล้วก็เดินมาทรุดนั่งบนโซฟาที่ผมยึดนอนอยู่

“ง่วงแล้วเหรอ ไม่อาบน้ำก่อนเหรอครับ”ผมส่ายศีรษะกลมๆ ของผมกลับไป อากาศหนาวแบบนี้ใครจะอาบน้ำลงครับ

“ดื้ออีกแล้ว ถ้าตัวไม่หอมผมจะไม่ให้นอนด้วยนะ”ผมยู่ปากทันทีที่ได้ฟังประโยคนั้นคุณยูชอนใจร้ายจังเลยฮะ พอเห็นผมทำหน้าบูดบึ้งคุณยูชอนก็แกล้งเอานิ้วมาบีบจมูกผมเล่น แล้วดึงรั้งผมให้ลุกขึ้นมานั่งซ้อนบนตักอุ่นๆ ของคุณยูชอน นี่ผมตัวขนาดนี้ไม่กลัวขาแข้งหักหรือไงกัน

“มันหนาวนิฮะ ไม่อยากอาบน้ำเลย”

“บ้านผมมีน้ำอุ่นนะจุนซู ถ้าขี้เกียจผมจะจับจุนซูอาบเอง”พอได้ยินประโยคนั้นผมรีบสั่นหัวตอบกลับทันที ใครจะให้คุณยูชอนอาบน้ำให้ผมกันเล่า!!

“ผมอาบเองได้นะ แต่เดี๋ยวค่อยอาบได้ไหมฮะ”

“นี่มันดึกมากแล้วจ ถ้าจุนซูไม่อาบตอนนี้ ยิ่งดึกก็ยิ่งหนาวนะ ไปอาบน้ำให้ตัวหอม ๆ ดีกว่า เดี๋ยวผมก็จะไปอาบเหมือนกัน”คุณยูชอนพูดแล้วก็ก้มลงไปหอมแก้มผมซะฟอดใหญ่ ไหนว่าตอนนี้ตัวไม่หอมไง

“ไหนว่าตัวไม่หอมแล้วไงฮะ ทำไมยังหอมแก้มผมอยู่ได้” คุณยูชอนเลิกคิ้วสงสัยในคำถามก่อนจะกอดผมแน่นแล้วโยกตัวผมเบา ๆ แล้วหัวเราะ

“ยังหอมอยู่ซิ ผมชอบกลิ่นของจุนซูนะ แต่ว่าถ้าอาบน้ำแล้วจะหอมกว่านี้ ป่ะลุกอย่าดื้อ”คุณยูชอนจับผมลุกขึ้นยืนแล้วก็จูงผมให้เดิน ผมรีบเกี่ยวเอวของคุณยูชอนไว้ แล้วก็กอดเอวจากด้านหลัง ให้คุณยูชอนเดินนำผมไปที่ห้องเก็บเสื้อผ้า คุณยูชอนหัวเราะเบาๆ กับพฤติกรรมไร้กระดูกของผม ระหว่างที่คุณยูชอนเลือกชุดนอนให้ผม ผมก็ยังกอดเอวแน่น

“ตัวนี้แล้วกัน จุนซูน่าจะใส่ได้ ผมซื้อเก็บเผื่อเวลายูฮวานกลับมา”คุณยูชอนหยิบชุดนอนที่พับอยู่อย่างดีสภาพเหมือนไม่เคยผ่านการใช้งานยื่นให้ผมดู ก่อนจะเดินนำไปหยิบชุดของตัวเอง พอเลือกเสื้อผ้าได้ครบแล้ว คุณยูชอนก็เดินนำหมีโคอาร่าตัวกลมๆ ที่ยังเกาะเอวอย่างเหนียวแน่น อย่างผมเข้าไปในห้องนอน

“ผมจะไปอาบน้ำข้างนอก จุนซูอาบในห้องนะครับ”ผมคลายกอดออกจากเอว แล้วก็พยักหน้าหงึกหงักรับคำ ก่อนจะยื่นมือไปรับเสื้อผ้าจากคุณยูชอน พอคุณยูชอนเดินกลับออกไปข้างนอกห้อง ผมเลยหยิบเสื้อผ้าในมือขึ้นมาสูดกลิ่นหอมๆ ที่ลอยฟุ้งออกมาเบาๆ กลิ่นคล้ายคุณยูชอนแต่ไม่เหมือน กลิ่นบนตัวคุณยูชอนหอมกว่านั้น กลิ่นหอมเย็นๆ ปนกลิ่นน้ำหอมประจำตัวกับบุหรี่ รวมกันเป็นกลิ่นเท่ห์ ๆ ที่ผมรู้สึกผ่อนคลายทุกครั้งที่อยู่ใกล้

ผมเดินมารองน้ำลงอ่าง รอจนน้ำอุณหภูมิได้ที่ ผมก็หย่อนตัวเองลงไปนอนเล่น พอนึกย้อนกลับไปถึงเรื่องเมื่อตอนหัวค่ำ ผมก็รู้สึกปั่นป่วนในช่องท้อง วันที่ผมรอคอยก็มาถึงเสียที วันที่ผมสามารถเอยปากเรียกเจ้าของห้องอบอุ่นแห่งนี้ได้ว่า “คนรัก” ถึงแม้ในโลกแห่งความจริง ผมคงไม่อาจไปป่าวประกาศบอกกับใครในความสัมพันธ์ของเรา แต่แค่เราสองคนต่างรับรู้ถึงความรู้สึกต่อกัน นั้นก็มากเกินพอแล้วครับ

ถ้าวันหนึ่งผมมีโอกาส ผมจะเปิดเผยเรื่องของเราสองคนให้ครอบครัวรับรู้ แต่มันคงเป็นเรื่องยากนะครับที่คุณพ่อคุณแม่หรือพี่น้องผมจะเข้าใจ ผมเองก็หวาดกลัวความรู้สึกผิดหวังจากครอบครัว ผมไม่ใช่ลูกคนที่น่าภาคภูมิใจที่สุด แถมผมก็ยังจะมาเป็นแบบนี้อีก แย่จังเลยนะครับ แต่ที่ผ่านมาผมก็พยายามทำในสิ่งที่ดีที่สุดแล้วเท่าที่ผมทำได้ในทุก ๆ เรื่อง หากแต่เรื่องของหัวใจ และรสนิยมมันเป็นเรื่องที่ผมเองก็ห้ามไม่ได้ แต่ผมก็มั่นใจว่าเรื่องที่ผมห้ามไม่ได้นั้น ผมยังมีสิทธิเลือก และคิดว่าผมเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวผมเองแล้ว

“จะนอนในห้องน้ำหรือไงจุนซู”เสียงเคาะประตูดังมาจากด้านนอก เสียงทุ้มคุ้นหูเรียกผมกลั้วเสียงหัวเราะ ผมรีบขานตอบกลับไป แล้วเร่งแต่งตัว ผมไม่รู้ว่านั่งเล่นในนั้นนานแค่ไหนกัน

พอผมเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นคุณยูชอนยืนอยู่หน้ากระจกกำลังลูบครีมกับผิวหน้า ผมยังเปียกยุ่งอยู่เลย

“ไปนั่งทำอะไรซะนานเชียว”คุณยูชอนพูดถามผมแต่ก็ยังยุ่งอยู่กับจัดการตัวเองอยู่หน้ากระจก ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วยื่นหน้าหาช่องพอจะส่องกระจกได้บ้าง

“น้ำมันอุ่นนิฮะผมเลยนั่งเพลิน”

“เดี๋ยวก็ไข้กินหรอก ไดร์ผมไหมหัวเปียกเชียว” คุณยูชอนหยิบไดร์เป่าผมขึ้นมาแล้วหันมาถามผม ผมรีบหันไปแย่งไดร์มาไว้กับตัวทันที

“ผมอยากเป่าให้คุณยูชอนก่อน”คุณยูชอนดูงงๆ กับคำพูดของผม แต่ก็พยักหน้ารับ ผมอยากเอาใจคุณยูชอนบ้างนิหน่า ผมใฝ่ฝันอยากทำแบบนี้กับคนรักมานานแล้วด้วย ผมให้คุณยูชอนนั่งลงกับขอบเตียง แต่คุณยูชอนก็ดื้อ จับผมนั่งแล้วเอาตัวเองนอนพาดตักผมซะอย่างนั้น

“ท่านี้มันลำบากจะตายไปฮะ”

“ก็ผมอยากนอนให้จุนซูเป่าผมให้นิ”ไม่อยากจะเถียงด้วยแล้ว

ผมเปิดไดร์พ่นล่มอุ่นๆ แล้วก็ลูบผมนิ่ม ๆ ของคุณยูชอนให้รับกับลมอุ่นๆ เสมอกัน คุณยูชอนนอนหลับตาพริ้ม แล้วอมยิ้มนิด ๆ เวลาผมขยี้ผมคุณยูชอนก็ทำท่าเหมือนลูกแมวเวลาโดนเกาคางเลยครับท่าทางจะเคลิ้ม พอผมไดร์ผมคุณยูชอนจนแห้งก็กลายเป็นผมที่ต้องมานอนบนตักคุณยูชอนให้คุณยูชอนไดร์ผมให้บ้าง ผมจะขอนั่งคุณยูชอนก็ไม่ยอม

“สบายไหมฮึ”คุณยูชอนขยี้ผมของผมด้วยปลายนิ้วแผ่ว ๆ ผมเข้าใจความรู้สึกคุณยูชอนแล้วครับ เวลาทำแบบนี้มันเพลินดีจริงๆ

“สบายดีจัง”ผมตอบคำถามด้วยน้ำเสียงเคลิ้มๆ โดยที่ยังคงหลับตาอยู่ อยู่ดีๆ ก็รู้สึกถึงสัมผัสอุ่น ๆ มาสัมผัสที่ริมฝีปากผม พอลืมตาขึ้นก็เห็นคุณยูชอนอมยิ้มอยู่แทบจะประชิดหน้า คุณยูชอนก้มลงจูบผมอีกที ก่อนจะค่อยๆ ไล่กดจูบลงมาถึงซอกคอของผม

“หอมจัง”คุณยูชอนพูด ๆ เบา ที่ซอกคอ ลมหายใจอุ่นๆ ของคุณยูชอนทำให้ผมรู้สึกขนลุก จนต้องเอียงคอหลบ คุณยูชอนหัวเราเบาๆ ก่อนจะจับผมลุกขึ้นนั่ง

“เตรียมนอนกันเหอะ”

ว่าแล้วคุณยูชอนก็ลุกไปจัดโน่นจัดนี่ ปิดไฟในห้อง ผมมองตามหลังคุณยูชอนไปเรื่อย ๆ ด้วยความรู้สึกว่าหัวใจมันสั่นประหลาด ๆ ผมไม่รู้ว่าคุณยูชอนจะคิดยังไงตอนที่ผมขอมาที่นี้ ผมไม่ได้คิดอะไรเกินเลยมากกว่าผมอยากจะอยู่กับคุณยูชอนต่ออีกสักหน่อย หากแต่พอมาถึงเวลานี้ผมกลับรู้สึกวูบไหว และตื่นเต้นเสียจนแทบได้ยินเสียงหัวใจของตัวเอง

“นั่งอยู่ทำไม ทำไมไม่นอนล่ะ”

ผมนั่งนิ่งไม่รู้จะตอบอะไร รีบหันรีหันขวางจะหันไปหาที่นอน แต่อยู่ดีๆ คุณยูชอนก็ค่อยๆ จับประคองผมให้เอนลงไปนอนบนที่นอนเนื้อนิ่ม คุณยูชอนก้มมองแล้วค่อย ๆ ลูบผมของผมเบาๆ ผมสบตาสายตาอบอุ่นที่มีแวววูบไหวด้วยหัวใจที่เต้นรั่ว แววตาของคุณยูชอนตอนนี้เหมือนกำลังพยายามสะกดผมให้มิอาจละสายตาไปได้ ผมเผลอเอื้อมมือไปลูบที่สันคางได้รูปนั้นเบาๆ แล้วคุณยูชอนก็ดึงมือผมขึ้นมาจุมพิต ไล่ตั้งแต่ปลายนิ้วแล้วกดจูบหนัก ๆ ที่ฝ่ามือ

จากฝ่ามือนั้นริมฝีปากอิ่มที่เคยทำหน้าที่เอ่ยเรียกผมด้วยน้ำเสียงอบอุ่น ก็ค่อย ๆ ไล่จุมพิตลงมายังข้อมือเล็กๆ ของผม จนมาจบที่ลาดไหล่ คุณยูชอนฝั่งใบหน้าคมซุกลงกดจุมพิตหนักที่ลาดไหล่ของผมซึ่งคอเสื้อถูกดึงรั้งให้ร่นตกลง ทุกสัมผัสชวนให้ผมวูบหวิวในช่องท้อง ผมทำได้แต่ดึงทึ้งเสื้อนอนผ้าฝ้ายของคุณยูชอนเบาๆ เพื่อปลดปล่อยความอัดอั้นที่หมุนวนในตัวผม

“คุณยูชอนฮะ”

“ฮึ”คุณยูชอนขานรับในลำคอ ในขณะที่ยังคงกดจูบหนักๆ เลื่อนขึ้นมาจนถึงพวงแก้มของผม ผมรีบจับโครงหน้าหล่อเหลานั้นด้วยสองมือให้สบตา แต่ผมก็รู้สึกคิดผิดถนัดที่ทำแบบนั้น แววตาล้อแสงเป็นประกายของคุณยูชอนยามนี้แม้ไม่ต้องเอ่ย ก็บอกได้ดีว่าสื่อความหมายอะไร เมื่อยามสบตากัน

“จุนซู จุนซูของผม”เสียงเรียกเบา ๆ พร้อมกับยังคงเอียงหน้าจุมพิตที่ฝ่ามือผม มันยิ่งทำให้ผมล่องลอย ผมขานรับเสียงเรียกนั้นเบา ๆ

“ผมรักจุนซูนะ” เราสบตากัน ก่อนที่คุณยูชอนจะมอบจุมพิตดูดดื่มให้กับผมอีก แล้วก็อีกที ผมไม่สามารถจะต้านทานได้ ทำได้แค่ปล่อยให้มันเป็นไป เสียงบอกรัก สลับกับจุมพิตอบอุ่นที่ยังคงไล่ไปเรื่อย ๆ จากริมฝีปาก ซอกคอ ลาดไหล่ หัวใจ คุณยูชอนกดจูบซ้ำแล้วซ้ำอีกที่บริเวณหัวใจของผม ยิ่งได้รับสัมผัสอ่อนโยนหัวใจผมก็ยิ่งเต้นไม่เป็นจังหวะมากขึ้น

“จุนซู”คุณยูชอนเงยหน้าขึ้นมาสบตาผมอีกครั้ง คราวนี้เป็นสายตาอ้อนวอน ไม่ต้องพูดให้จบประโยคผมก็รู้ว่าคุณยูชอบกำลังขออะไรจากผม

ผมส่ายศีรษะเบาๆ เป็นคำตอบกลับไป ไม่ใช่เพราะผมรังเกียจหากเป็นเพราะผมกลัวต่างหาก ถึงผมจะเคยผ่านมันมาแล้วแต่คราวนั้นกับคราวนี้มันไม่เหมือนกัน

“ถ้าจะปฏิเสธก็อย่าทำแบบนี้ซิ”คุณยูชอนพูดกระซิบที่ข้างหูผม ก่อนจะเป่าลมเบาๆ เสียจนผมต้องย่นคอหนี แล้วก็เงยหน้ามองผมและยกยิ้มมุมปาก

“ทำอะไรฮะ”

“ก็ที่ลูบหลังผมอยู่นี่ไง”ให้ตายเหอะครับ ผมไม่รู้ตัวจริงๆ ว่าผมสอดมือเข้าไปในชายเสื้อนอนคุณยูชอนตั้งแต่เมื่อไหร่ ปลายนิ้วของผมยังคงสัมผัสกับผิวเนื้ออุ่นลื่นมืออยู่ ผมรีบดึงมือออกก่อนจะรีบเอียงหน้าหลบด้วยความอาย

“ถ้าจุนซูยังไม่ต้องการ ไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร”ถึงพูดแบบนั้นแต่เจ้าตัวก็ยังคงเอาแต่ก้มลงสูดดมข้างแก้มและซอกคอผม ผมส่ายศีรษะเบาๆ เป็นคำตอบให้กับคนจอมตื้อที่ยังเอาเปรียบผมอยู่

“ผมแค่กลัว”

พอได้ยินคำตอบจากผมคุณยูชอนชะงักนิ่งก่อนจะเงยหน้ามาสบตากัน

“กลัวอะไรครับคนดี”พูดกันแบบนี้ผมก็แพ้ซิครับ

“กลัวเจ็บฮะ คราวนั้นมันเจ็บ”ผมรีบซุกหน้าลงกับฝ่ามือคุณยูชอนที่ลูบแก้มผมอยู่ ให้ตายเหอะครับผมพูดอะไรออกไปเนี่ย

“โถ่คนดี ไม่หรอกครับคราวนี้ผมจะอ่อนโยนกว่าเดิม เราจะช่วยกันนะ”คุณยูชอนจับหน้าผมให้เอียงมาสบตากัน แค่คำพูดก็ทำให้ผมใจอ่อนยวบแล้ว หากแต่สีหน้าและแววตาจริงใจนั่นอีก ผมจะทำอะไรได้อีกล่ะครับ ผมได้แต่หลับตานิ่งก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ

“มันจะไม่เจ็บใช่ไหมฮะ”

“แน่นอนที่รัก”ถึงโกหกผมก็จะเชื่อแหละครับ คราวนี้คุณยูชอนไล่จูบอ่อนโยนตั้งแต่หน้าผาก เปลือกตา ปลายจมูก พวงแก้ม เสียงงึมงำบอกรักเบาๆ ดังทุกครั้งที่คุณยูชอนกดจูบลงมา ผมดึงมือคุณยูชอนมาประสานไว้ อีกมือผมยังคงกดปลายนิ้วไล้ตามกระดูกสันหลังคุณยูชอนเบา ๆ ส่วนอีกมือของคุณยูชอนก็ลูบเรื่อยตามสัดส่วนของผม

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันอ่อนโยนแล้วชวนให้ลุ่มหลงซะจนไม่อยากผละจาก ทุกสัมผัสที่เรามอบให้กันผมรู้สึกได้ว่ามันไม่ใช่ความใคร่ ผมปล่อยทุกอย่างให้มันเป็นไปตามธรรมชาติของมัน เสื้อนอนเนื้อนิ่มถูกดึงรั้งออกจากกายของเราทั้งคู่ ผิวเนื้อสัมผัสผิวเนื้อกันชวนให้ขนลุก หากแต่กลับรู้สึกอบอุ่นเสียจนบรรยายเป็นคำพูดไม่ถูก สัมผัสอ่อนโยนในส่วนเล้นลับที่คุณยูชอนนำพาผมไปจนที่สุดของมัน ทำให้ผมราวกับหลุดลอยไปยังโลกในจินตนาการ

แล้วอยู่ดี ๆ ผมก็รู้สึกถึงความรู้สึกเย็นวาบที่ด้านหลัง ในขณะที่ผมกำลังหอบหายใจเรียกอากาศให้เข้าปอดมากที่สุด ผมรีบจับดึงท่อนแขนของคุณยูชอนแน่น ในขณะที่คุณยูชอนกำลังสัมผัสกับช่องทางด้านหลังของผม

“อะไรอะฮะ”

“เจลครับคนดี มันจะช่วยให้จุนซูไม่เจ็บนะ”ผมขมวดคิ้ว ก่อนจะดึงรั้งลาดไหล่ของคุณยูชอน เพื่อพยุงผมให้มองสิ่งที่อยู่ในมือคุณยูชอนได้ถนัด

“คุณยูชอนพกมันไว้ด้วยเหรอฮะ”ผมแอบรู้สึกหงุดหงิดนิด ๆ นะฮะ ดูคุณยูชอนจะเชี่ยวชาญมากไปแล้ว พกมันไว้ใช้กับใครกัน

“ก็ตั้งแต่คราวก่อนกับจุนซู ผมยังเก็บมันไว้อยู่”

“คราวก่อนก็ใช้ด้วยเหรอฮะ”ผมถามน้ำเสียงตกใจคุณยูชอนยิ้มเขิน ก่อนจะพยักหน้ารับ

“ผมแวะซื้อมันน่ะ”แย่ครับคราวนั้นตั้งใจวางแผนปล้ำผมชัด ๆ ผมจำได้แล้วว่าคราวก่อนผมตื่นมาก็เจอ condom นิ ผมทุบที่ไหล่คุณยูชอนหนัก ๆ หากแต่แรงทุบมันทำให้คุณยูชอนเผลอกดปลายนิ้วเข้าไปในตัวผมจนผมร้องอุทาน ผมรีบดึงคุณยูชอนมากอดแน่น

“ผมขอโทษ เจ็บไหม”คุณยูชอนรีบกดจูบที่หูผม ผมส่ายศีรษะตอบแล้ววางหัวกลมๆ กับไหล่กว้าง นี่มันไม่ใช่เวลาตอบคำถาม เพราะความรู้สึกเสียววูบมันแล่นเข้ามาจนถึงท้องน้อยผม เหมือนคุณยูชอนจะรู้ตัวจึงค่อยๆ กดปลายนิ้วให้ลึกยิ่งขึ้น และเปลี่ยนจากปลายนิ้วเดียวเป็นมากขึ้น หากแต่คุณยูชอนยังคงห่วงใยผม น้ำเสียงทุ้มนุ่มยังคงถามผมเบาๆ ทุกครั้งที่เปลี่ยนสัมผัส ความเย็นของสิ่งที่ช่วยบรรเทาความเจ็บให้ผม ช่วยให้ผมไม่รู้สึกเจ็บปวดนักหากแต่กลับทำให้ยิ่งรู้สึกวาบหวิว

พอรู้สึกตัวอีกทีคุณยูชอนก็ถอนสัมผัสนั้นออก แล้วกระซิบบอกเบาๆ ให้ผมเตรียมตัว ผมรีบดึงรั้งคุณยูชอนมากอดรัดแน่น ความรู้สึกอุ่นร้อนที่เข้ามาแทนที่ทำให้ผมต้องกลั้นหายใจ คุณยูชอนกดจูบดูดดึงให้ผมเผลอไผล จนความอุ่นร้อนนั้นไปถึงที่สุด คุณยูชอนหยุดนิ่งเพื่อให้ผมปรับตัวได้ ก่อนจะนำพาผมให้ไปสัมผัสกับรสชาติความรู้สึกแปลกใหม่ ผมปล่อยให้คุณยูชอนนำพาไป และพยายามที่จะตอบรับเท่าที่ผมจะทำได้

“ดีมากครับ คนดี”คุณยูชอนกระซิบบอกเบา ๆ เมื่อยามผมไล่จูบที่สันคาง และตอบสนองทุกความเร่งเร้าจากคุณยูชอน คำชมทำให้ผมยิ่งกระเจิดกระเจิง ผมหอบหายใจรัวเร็วพร้อมทั้งปล่อยเสียงครางประหลาดออกมาอย่างห้ามไม่ได้ในทุกครั้งที่คุณยูชอนมอบสัมผัสลึกล้ำนั้นให้ และเมื่อใกล้ถึงที่สุดผมผมเอ่ยครางบอกคุณยูชอน คุณยูชอบรีบเร่งเร้ากดกระแทกลึกยิ่งขึ้น

“เราจะไปพร้อมกันนะครับคนดี”ผมพยักหน้ารับคำ ก่อนที่เราจะไปถึงที่สุดด้วยกัน
.
.
.
.

“ผมรักคุณ จุนซู”คุณยูชอนไล่จูบเรือนผมเปียกชื้นของผมหลังจากที่เราสองคนปรับลมหายใจหนักหน่วงให้เข้าที่ ผมพยักหน้ารับ พร้อมลูบไล้เอวคุณยูชอนแล้วจูบไล่เบาๆ ที่ลาดไหล่กว้าง ลาดไหล่ที่ผมหมายจะเป็นที่พึ่งพิง พอคุณยูชอนจะถอนตัวเองออกมาจากตัวผม ผมรีบดึงรั้งไว้ทันที ผมรู้สึกวูบโหวงเมื่อสิ่งนั้นจะถอนไป

“ไม่เป็นไรที่รัก ผมจะกอดคุณไว้ ผมแค่กลัวคุณนอนไม่สบาย”

“คุณยูชอนจะไม่ทิ้งผมใช่ไหมฮะ”

“ไม่แน่นอนครับ ใครจะไปทิ้งคนน่ารักแบบนี้ลงล่ะ”คุณยูชอนพลิกตัวผมให้ขึ้นมานอนบนตัวคุณยูชอน แล้วลูบหัวผมเบาๆ ผมรู้สึกง่วงงุน ผมเพิ่งรู้นะครับว่ากิจกรรมนี้เรียกพลังชีวิตไปใช้มากพอดู

“ผมรักคุณยูชอนนะฮะ”

“รับทราบครับคนดี นอนเถอะนะ”คุณยูชอนจูบผมเบาๆ ที่หน้าผาก ผมซุกตัวเองกับอกอุ่นๆ ที่ยึดเอาแทนฟูกนิ่ม สูดกลิ่นตัวปนกลิ่นเหงื่อที่คุ้นเคย จนรู้สึกเคลิ้มหลับไป

*********************************

“อรุณสวัสดิ์ครับ”เสียงทุ้มดังกระซิบแผ่วที่ข้างหูผม จุมพิตอุ่นๆ แนบลงที่แก้มกลมของผม นั่นเป็นสิ่งแรกที่ผมได้รับเมื่อยามลืมตาขึ้นมา ผมขยี้ตามึนงงอยู่พักใหญ่กว่าจะปรับตัวได้ว่าผมอยู่ที่ไหน แล้วรับรู้ว่าใครกันที่มอบสัมผัสนุ่มนวลให้ยามเช้า

“ตื่นหรือยังเนี่ย เด็กดื้อ”

“ตื่นแล้วฮะ”ผมดึงรั้งคุณยูชอนที่นอนตะแคงอยู่ด้านข้างผมให้เข้ามาใกล้ ผมซบลงกับอกหนา และแอบซนจุมพิตเบาๆ ที่หัวใจเมื่อผมได้ยินเสียงมันเต้นเป็นจังหวะหนัก ๆ อยู่ข้างหู คุณยูชอนหัวเราะเบา ๆ กับการกระทำอันอุกอาจของผม ก่อนจะกดจูบลงมาที่ผมยุ่งๆ ของผมแรงๆ

“เอาใหญ่แล้วนะเราเนี่ย”

“ผมแค่เห็นมันเต้นแรงจนกลัวจะหลุดออกมา เลยจูบให้มันรู้สึกตัว”

“พูดจาน่ารักแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่ปล่อยให้กลับบ้านหรอก”ผมหัวเราะคิกคักเบา ๆ แล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองคุณยูชอน วันนี้คุณยูชอนดูหล่อจังเลยครับ ผมยุ่ง ๆ ที่ดูไม่เป็นทรง แก้มขาวที่มีสีแดงระเรือจาง ๆ ริมฝีปากอิ่มสีจัด ดวงตาหวานคมเป็นประกายที่มองผมอยู่ ทุกอย่างรวมกันมันดูหล่ออย่างที่ผมไม่เคยรู้สึกว่าเคยมองคุณยูชอนหล่อแบบนี้มาก่อน

“มาทำตาหวานใส่แบบนี้ทำร้ายจิตใจกันนะจุนซู”

“ผมไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย”

“ทำซิ ตื่นมาก็อ้อนเลย ยิ่งอยู่ในสภาพแบบนี้ เดี๋ยวผมจะจัดการกินคุณอีกสักรอบก่อนอาหารเช้านะ”ผมสะดุ้งเฮือกเลยฮะพอคุณยูชอนพูดแบบนี้ แถมทำสีหน้ากรุ่มกริ่มใส่อีก ผมเหวี่ยงกำปั้นทุบที่ไหล่เข้าทันที

“ไม่เอาแล้วนะฮะ เช้าแล้ว อีกอย่างผมยังเจ็บอยู่เลย”

“เจ็บจริงๆ เหรอ”คุณยูชอนก้มมองผม แล้วดึงรั้งให้ผมขึ้นมานอนบนตัว ผมพยักหน้าหงึกหงักรับ ถึงมันไม่เท่าคราวที่แล้วแต่มันก็รู้สึกแหละครับ ถึงตอนทำมันจะรู้สึกดีก็เหอะ แต่ตอนนี้มันก็ออกอาการ แถมอีกอย่างคือผมอายครับ อายมาก ๆ ด้วย

“เจ็บแต่รู้สึกดีใช่ไหม”คุณยูชอนถามผมตาเป็นประกาย แถมมือก็ลูบผมตั้งแต่หลังไปจนถึงสะโพก ผมรีบตะครุบจับมือซน ๆ ให้กลับมาอยู่นิ่งๆ

“ดีฮะ ดีมาก”พอผมตอบแบบนี้คุณยูชอนยิ้มเฉ่ง หน้าบานเป็นดวงตะวันเลยครับ

“แต่ตอนนี้จุนซูเหนื่อยนะฮะ หิวด้วย อยากกลับบ้านแล้ว”ผมรีบต่อประโยค ตรงเข้าประเด็น ขืนอ้อยอิ่ง ออดอ้อนกันอยู่ผมไม่ได้กลับบ้านแน่ๆ ครับ

“เด็กดื้อเอ้ย”คุณยูชอนขยี้ผมเบา ๆ จับผมนั่งแล้วจัดเสื้อคลุมของผมให้เข้าที่ ตอนผมหลับเมื่อคืนคุณยูชอนคงใส่เจ้านี้ให้ผมซินะ คุณยูชอนลงไปยืนแล้วทำท่าทำทางให้ผมขึ้นขี่หลัง ผมรีบลุกขึ้นคล้องคอคุณยูชอนทันทีฮะ

“อาบน้ำให้ไหม”

“ก็ได้ฮะ ถ้าคุณยูชอนสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรนอกจากอาบน้ำ”ผมตอบอู้อี้เบาๆ ในระหว่างเอาหัวซุกที่ไหล่ ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมกล้าตอบไปแบบนี้

คุณยูชอนหันมายิ้มกว้าง ก่อนจะตอบผมว่าสัญญา ผมปล่อยให้คุณยูชอนจับผมอาบน้ำเป็นเด็กเล็ก ๆ ถึงแม้จะสัญญาแล้วก็จริง แต่คุณยูชอนก็ยังคอยหาเศษหาเลยตลอดเวลา เราสองคนแลกจุมพิตกันครั้งแล้วครั้งเล่าในสายน้ำ ถึงจะไม่ทำอะไรกันถึงขั้นนั้นแต่มันก็เกือบไปมากโขเลยล่ะครับ ต่อไปผมจะไม่ขอให้คุณยูชอนมาอาบน้ำให้ผมอีกแล้วล่ะ

***********************************

“นึกว่าจะไม่กลับมาฉลองคริสมาสต์ที่บ้านแล้วเสียอีก”เสียงทักกวนๆ จากน้องชายผมดังทักขึ้นทันทีที่ผมเหยียบเข้าบ้านมา ผมหันซ้ายหันขวามองไปทั่วนอกจากชางมินก็ไม่มีใครอยู่ในบ้านเลย

“คนอื่นอะ”

“พ่อกับแม่ไปซื้อของเตรียมฉลองคริสมาสต์คืนนี้ พี่ยุนโฮมีเดทมั่ง”

“เดทกับใคร ทำไมฉันไม่รู้”

“ทีพี่ไปกับใครยังไม่มีใครรู้เลย ผมแค่เดาๆ เอาว่าพี่เค้ามีเดท เห็นตื่นเช้าขึ้นมาแต่งตัวซะหล่อ แล้วบอกจะไปหาเพื่อน”ผมค้อนประหลับประเหลือกใส่ไอ้น้องชายตัวดี นี่ถ้ามันไปอยู่เมืองนอกมันจะเหงาปากไหมครับที่ไม่ได้กัดจิกผม

“แล้วเย็นนี้เค้าจะกลับมาฉลองคริสมาสต์ที่บ้านป่าวอะ”

“กลับแหละ”

“อืม งั้นฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่า”

“เออ แล้วเมื่อคืนพี่ไปนอนไหนมา พี่ยุนโฮบ่นตั้งแต่เช้าบอกพี่เมสเสจมาบอกแค่ว่าจะค้างบ้านเพื่อน โทรไปก็ปิดเครื่องหนี เมื่อเช้ายังมายืนกดมือถือจิกพี่อยู่เลย”

“ก็นอนค้างบ้านเพื่อนนั่นแหละ แล้วพี่ไม่ได้ปิดเครื่องหนีด้วย สงสัยแบตหมด”จริงๆ คุณยูชอนตัวดีแน่เลยครับปิดมือถือผมเนี่ย เดี๋ยวต้องจัดการซะแล้ววางแผนเก่งนัก

“บ้านคุณยูชอนเหรอ”ผมพยักหน้ารับแล้วเดินออกจากห้องรับแขกไป

“เฮ้ย!!! รู้ได้ไงว่าพี่ค้างบ้านคุณยูชอน”ผมเพิ่งรู้สึกตัวจนเท้าเหยียบขึ้นมาบนบันไดแล้วครับ ไอ้น้องชายผมมันส่ายหัว แล้วยิ้มกวนๆ ให้

“ผมไม่ได้โง่นิ ก็เค้าไม่ใช่เหรอ ที่มารับส่งพี่เช้าเย็นน่ะ แล้วพี่จะไปกับใครได้อีกล่ะ”ผมใจสั่นเลยครับ พอได้ยินแบบนี้ชางมินรู้จริงๆ เหรอครับเนี่ย ผมพยายามคิดว่าน้องแค่เดาเอา แต่ไม่คิดว่าชางมินจะรู้ว่าใครที่ผมคบอยู่ ผมคิดมาตลอดว่าคนในบ้านไม่เคยสนใจว่าเจ้าของรถคันที่มารับมาส่งผมเป็นใคร แล้วแบบนี้น้องจะคิดยังไงกับผมกันครับ

“นายรู้ รู้แค่ไหน”

“ผมเป็นน้องชายพี่นะ เราสนิทกันมาก ทำไมผมจะไม่รู้ พี่โกหกผมไม่ได้หรอก แล้วอย่าคิดมาก ถ้าคิดแล้วว่าดีว่าใช่ก็ตามสบายเหอะ ผมสบายใจด้วยซ้ำที่พี่มีคนดูแล”ชางมินเดินขึ้นบันไดมายืนข้างๆ ผมแล้วขยี้ผมของผมเบา เชื่อไหมครับตอนนั้นชางมินยิ้มอบอุ่นมาก อบอุ่นจนผมรู้สึกว่าผมจะจำรอยยิ้มนี้ของชางมินไปอีกนาน

“แล้วอย่าร้องไห้ด้วย ผมรู้ว่าพี่ไม่สบายใจเรื่องนี้ พี่เอาแต่เก็บมันไว้คนเดียว แต่เชื่อผมเหอะทุกคนรักพี่”ผมโผไปกอดชางมินสะอื้นฮัก ๆ กับอกน้อง หลายๆ อย่างมันกิดขึ้นพร้อมๆ กันในช่วงนี้เสียจนผมตกใจ ชางมินลูบหลังผมเบาๆ รอจนผมร้องไห้เสร็จแล้วจึงดึงผมออกมาจากอก

“ค่อย ๆ หาทางบอกคุณพ่อคุณแม่ ผมว่าท่านสองคนต้องเข้าใจพี่ ท่านรักพี่จะตายไป กับคุณยูชอนท่านทั้งสองคนก็ออกจะชอบพอ ส่วนกับพี่ยุนโฮ พี่ก็ค่อยๆ บอกพี่เค้า ผมเดาว่าพี่เค้าคงพูดไม่ยากนัก ผมยังรับได้ทำไมคนอื่นจะรับไม่ได้จริงไหม”

“แล้วนายรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่”

“ผมโตมาจำความได้ก็รู้แล้ว”พอได้ยินปุ๊บผมเอื้อมมือไปตบกระโหลก
ชางมินทันทีครับ มันเห็นผมเป็นอะไรกันผมไม่ได้ออกสาวสักหน่อยมันจะได้ดูกันง่ายขนาดนั้น

“เอาจริงๆ ไอ้โย่ง”

“มันค่อยๆ รู้เองแหละ พี่น่ะคงไม่รู้ตัวแต่จะบอกให้ว่าพี่นะไม่ได้เหมือนผู้ชายปรกตินักหรอกมันมีอะไรบางอย่างที่แตกต่าง อย่างบรรยากาศรอบตัวพี่ พฤติกรรมพี่ แถมพี่ไม่เคยสนใจผู้หญิงเลย ยิ่งตอนคุณยูชอนเข้ามาท่าทางพี่สองคนยิ่งทำให้ผมแน่ใจ”

“นายไม่รู้สึกแย่ใช่ไหม”

“ผมจะรู้สึกแย่ทำไมกัน พี่เป็นพี่ผมนะ พี่จะรักจะชอบอะไรพี่ก็เป็นพี่ผม แล้วผมน่ะรักพี่จุนซูที่เป็นแบบนี้ของผมจะตายไป ถ้าเป็นแบบอื่นผมอาจไม่รักได้ขนาดนี้ก็ได้”พอผมได้ยินไอ้น้องปากเสียผมพูดจาหวานหูแบบนี้ ผมถึงกับกระโดดกอดเลยครับ เราสองคนกอดกันแน่นชางมินจับผมโยกไปมาแล้วหัวเราะคิกคัก ผมรู้สึกทั้งโล่งใจและสบายใจจังครับ

“มายืนดราม่าอะไรกันตรงนั้น เดี๋ยวตกบันไดลงมาหัวแตกกันทั้งพี่ทั้งน้อง”เสียงทุ้มต่ำ ตะโกนดังมาจากทางหน้าบ้าง ผมเห็นพี่ยุนโฮยืนถอดรองเท้าอยู่ที่หน้าประตู วันนี้แต่งตัวหล่อสมกับที่ชางมินมันนินทาจริงๆ ครับ ผมเซทซะหล่อ แถมใส่โอเวอร์โค้ทสีดำของแบรนด์หรูอีกต่างหาก

ชางมินปล่อยผมจากอ้อมกอดโบกไม้โบกมือชิ่งหนีขึ้นไปข้างบนก่อนผม ทิ้งผมไว้คนเดียวกับพี่ชาย ถึงชางมินจะให้กำลังใจผมไว้มากโข แต่ผมก็ไม่คิดจะเปิดประเด็นตอนนี้หรอกครับ

“เมื่อคืนไปไหนมา”ผมไม่เปิด แต่พี่ผมครับเปิดก่อนเลย

“นอนบ้านเพื่อนฮะ”

“แล้วปิดเครื่องหนีทำไม”นี่พี่หรือพ่อครับ

“แบตหมดมั่งฮะ ผมยังไม่ได้เช็คเลย”

“นึกว่าใจแตกปิดเครื่องหนีพี่ อยู่ดี ๆ ก็ส่งเมสเสจมาบอกว่าไม่กลับบ้าน ไม่อธิบายอะไรทั้งนั้น พี่ก็เป็นห่วงเราซิ กลัวไปเมาหลับอยู่ข้างถนนที่ไหน”นี่พี่เค้าเห็นผมเป็นขี้เมาหรือยังไงกัน ท่าเทียบอัตราแล้ว พี่กับชางมินขี้เมากว่าผมตั้งเยอะ

“เออพี่จัดการเรื่องที่พักที่เราจะไปเที่ยวได้แล้วนะ”ผมเบ้ปากทันทีที่ได้ยิน จะไปพักทำไมกันครับนามิแค่นี้เองไปเช้าเย็นกลับก็ยังได้เลย

“ไปเช้าเย็นกลับก็ได้ฮะแค่นั้น”

“งอนนะงอน พี่ไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก เราไปเที่ยวเกาะนามิแล้วก็มาพักที่สกีรีสอร์ทกัน”

“จริงเหรอ”พอผมได้ยินผมทำหน้าระรื่นเลยฮะ พี่ยุนโฮหยิบโบร์ชัวร์สกีรีสอร์ทยื่นใส่มือผม ผมพลิกอ่านถึงเห็นว่าเป็นสกีรีสอร์ทชื่อดัง ที่มีทั้งกิจกรรม สกี และโอเชียนเวิรด์ สปา และสารพัดที่จะสรรหามาใส่ในบริการของโรงแรมได้

“พี่จองห้องเอาไว้แล้ว เผื่อเพื่อนเราที่บอกจะมาด้วย”อ้าวตายละครับ ผมยังไม่ได้ชวนคุณยูชอนอีกทีเลย แล้วนี่จะสะดวกพอจะมาค้างกับเราไหมครับเนี่ย ตอนแรกผมคิดแค่ไปเช้าเย็นกลับเอง

“แล้วเพื่อนพี่จะไปไหมฮะเห็นว่าจะชวนไป”

“ใคร อ๋อไอ้ปาร์คนะเหรอ พี่ไม่ชวนมันแล้ว แต่เดี๋ยวมีคนอื่นไปเที่ยวด้วย”

“ใครฮะ”ผมไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่า พี่ชายผมทำหน้าอ้ำอึ้งพิกล แล้วก็เลี่ยงไปเดินเปิดตู้เย็นหยิบชาขึ้นมาเปิดดื่ม

“คนที่จัดการรีสอร์ทให้เราน่ะ อืม...เค้าเป็นเจ้าของรีสอร์ท”ผมตาโตทันที ที่ได้ยินจากปากพี่ผม นี่เดี๋ยวนี้คบคนระดับเจ้าของรีสอร์ทใหญ่โตขนาดนี้เลยเหรอครับ ผมแอบพลิกโบชัวร์ในมือขึ้นมาอ่าน ผมเห็นตัวหนังสือเล็ก ๆ ด้านหลังโบร์ชัวร์ที่บอกว่าบริษัทไหนเป็นเจ้าของกิจการนี้ Haejoon Resort&Hotel นี่มันบริษัทในเครือของ Haejoon หรือไงกันครับ ผมพลิกดูชื่อรีสอร์ทอีกทีก็ไม่เห็นมันใช้ชื่อว่า Haejoon นิหน่า แล้วนี่ไปไงมายังไงกันครับพี่ผมไปรู้จักใครใน Haejoon เข้าล่ะ เห็นเป็นไม่เบื่อไม้เมาอยู่กับลูกชายคนเล็กเค้าอยู่นิหน่า

“โรงแรมของเครือ Haejoon เหรอครับ ผมเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเค้าทำโรงแรมด้วย”

“อืม เค้าเพิ่งซื้อกิจการมาน่ะ”

“แล้วนี่ใครจัดการห้องให้พี่ล่ะ”คราวนี้พี่ผมถึงกับชะงักแล้วยิ้มแปลก ๆ ให้

“ไปถึงก็รู้เองแหละ”พี่ยุนโฮตอบก่อนจะโยนกระป๋องชาลงถังไป แล้วก็เดินมาโอบเอวผม

“ไปอาบน้ำเตรียมตัวรอคุณพ่อคุณแม่กลับมาจากข้างนอกกันดีกว่า จะได้มาฉลองคริสมาสต์ด้วยกัน พี่ซื้อของกินมาเยอะเลย”ผมชักรู้สึกแปลกๆ ฮะ พี่ผมมีพิรุจอะไรหรือเปล่าเนี่ย แทนที่ผมจะเป็นฝ่ายมีพิรุจแต่นี่พี่ผมกับมีพฤติกรรมแปลก ๆ ผมว่าทริปนามิ สกีรีสอร์ทนี่มันชักจะไม่ปรกติแล้วล่ะ

***************************
อ่านแล้วเป็นไงบ้างค่ะ ส่วนตัวมักจะเลี่ยงที่จะเขียนฉากเข้าพระเข้านางมาตลอด 5555 แต่เรื่องนี้กลับรู้สึกว่ามันต้องเขียน เนื้อเรื่องถึงจะน่ารักสดใส แต่มันก็ไม่ได้ใสสุดๆ มาแต่แรก ตอนคิดพล็อตเลยคิดว่ามันจะต้องมีอะคะ (ส่งเสริมคาเรคเตอร์อะไรบางอย่างของพ่อพระเอกแสนดีของเรา 5555)

อยากจะเขียนให้เป็น NC ละมุน แล้วเป็น NC จากคำบอกเล่าของ
น้องจุนซูที่น่ารักของเรายังไงมันก็ควรออกมาดูอ่อนโยน ไม่รู้ว่าคนอ่านจะรู้สึกชอบกับมันไหม เค้าพยายามอย่างมากที่จะให้มันเป็นฉากอิโรติคที่ดูสวยงามมากกว่าจะส่อให้มันดูอนาจาร รายละเอียดบางอย่างที่ใส่ไปเค้าใส่ไปด้วยอยากให้มันดูเรียลนิดหน่อยนะคะ

เนื้อเรื่องมันพามาช่วงท้ายๆ แล้วเน้อ คุณปาร์คกับพี่ยุนจะได้เจอกันสักที
ปมเล็กๆ ที่สงสัยก็จะค่อยๆ คลาย มาถึงจุดนี้ขอบคุณทุกคอมเม้นท์
ของคุณทุกกำลังใจ ขอบคุณมากๆ เวลาอ่านคอมเม้นท์แล้วบอกว่ารัก หรือชอบเรื่องนี้นะคะ

Create Date : 22 มกราคม 2553

Last Update : 22 มกราคม 2553 15:00:30 น.

24 comments

Counter : 2099 Pageviews.

แม่จ้าวองค์เลขสวย 5555 กำลังจะไปอัปที่เดะดี เจอเลขสวยเข้าไป

คนเข้าชม
888/2233

เลขงามดีจัง กร๊ากกกกกกก

โดย: Angels Midori

วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:1:32:14 น.

พี่ปุ้มแจ้งข่าวให้ปร้ายูริ เค้าเห็นก็รีบแจ้นเข้ามา

กรี๊ดดดดด คุณยูชอนนนนนนน เขิลวุ๊ย อิอิ

ส่วนฉากสยิวก็โออยู๋นะคะพี่ ไม่มากไม่น้อยเกินไป
นานๆทีจะเห็นncในฟิคมีใช้จงใช้เจลด้วย กรั๊กๆ คือปกติเรื่องอื่นเค้าจะบรรยายประหนึ่งหญิงชายมีไรคล้ายกันซึ่งมันผิดอ่ะเนอะ

ตอนหน้าท่าจะหนุก รอๆๆๆๆ

โดย: nidnoi IP: 117.47.205.141 วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:2:59:50 น.

เรียนท่านเจ้าบ้าน((บล็อค))

เข้ามาแล้วรบกวนหยิบถ้วยมาตักเค้าคืนสภาพอีกทีนึง

ณ.จุดนี้เค้าไม่ไหวจะละลายกะ NC ละมุนละไมอย่างงี๊และ

โฮกกกกกกก

เค้าขอแปลงร่างเป็นจุนซูซัก 1 ชั่วโมงตอนนั้นได้ม๊ายยยยยยยย

อยากเห็นมิกกี้พริ้มๆๆม๊างงง อร๊างงง~~~

โดย: yurii IP: 203.154.62.14, 203.150.14.122 วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:8:12:59 น.

หวานมากๆ น่ารักมากๆ อบอุ่นมากๆ
อยากจะบอกว่ารักฟิคเรื่องนี้มากมาย
ประทับใจน้องมินจนน้ำตาซึมเลยอ่ะ
ขอบคุณไรเตอร์น๊าที่ทำให้หัวใจดวงนี้พองโต(จนจะคับบ้านอยู่แล้ว)
^_________^

โดย: patongko IP: 203.144.144.165 วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:8:51:31 น.

สวัสดีค่ะ
ช่วยแสดงความคิดเห็น ตอบแบบสอบออนไลน์เพื่อการศึกษา ของนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ หน่อยค่ะ
ตาม link
//spreadsheets.google.com/viewform?formkey=dFBZSVJOeks5QUJxeHVGNy1ISlplMnc6MA

ปล. หากเป็นการรบกวนต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ และหากเคยตอบแบบสอบถามแล้ว รบกวนตอบอีกครั้งนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ

โดย: kaewnumsai

วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:9:34:03 น.

NC ละมุน เราก็อ่านแบบละมุนด้วย

ค่อยๆอ่านไปทีละตัว ทำใมใจมันสั่นงี้ล่ะ

ทำไมรู้สึกเขิน ประหนึ่งว่าตัวเองเป็นจุนชูเลยทีเดียว

หวานมากมายเลยค่ะ เป็นฟิคที่น่ารักมากกกกกกกกกกกก

ขอบคุณนะค่ะที่แต่งฟิคน่ารักๆอย่างนี้มาให้อ่าน

โดย: Park-KY IP: 10.9.31.59, 203.144.144.164 วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:9:48:10 น.

(ยัยนี้มันจะเม้นท์ฟิคตัวเองอีกหลาย คห.ไหมเนี่ย 55555)

เค้าอยากกอดนิดหน่อยกร๊ากกก คือเนื่องจากอิเจ๊ใช้ชีวิตสิงอยู่ในเล้าเป็ด และคบเพื่อนเก้งกวางอยู่ประมาณหนึ่ง

อิเจ๊ก็จะค่อนข้างชินกับหลักความจริงบางประการของเซ็กซ์ ช-ช หรือเซ็กซ์แนวนี้ จริงๆ มันไม่ถูกมีผิดหรอกแบบไหนมันก็เป็นไปได้ แต่เค้าอยากให้รู้สึกว่าอีกฝ่ายใส่ใจ และแคร์อีกฝ่ายมาก จนไม่ละเลยแม้แต่เรื่องนี้เลยใส่มันลงไป

อีกอย่างคือในเมื่อพยายามเขียนให้มันเรียลมาแต่ต้นก็อยากให้มันเรียลไปจนจบ กร๊ากกกก....

โดย: Angels Midori

วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:10:16:43 น.

เป็น NC ที่น่ารัก + หวานมากกก

น้องขี้อ้อนมาก ส่วนปาร์คเตรียมพร้อมไปไหม ? 55

โดย: rui IP: 158.108.236.221 วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:14:36:25 น.

NC ละมุน อ่านแล้วก็เลยอมยิ้มละไม อิอิ

ขำปร๊ากมาก งี้แสดงว่าคราวที่แล้วมันจงใจอะจิ

แหมมีการเตรียมจงเตรียมเจล แสดงว่าแอบวางแผนมา

นานแล้ว

ตอนหน้าจะได้เห็นหมีกินไก่หรือเปล่าน้า555

เพลงบังอาจมาเจ๊าะไข่แดงน้องโลมาสุดที่รักถึง 2 หน

แต่ไม่แน่อาจมีนางฟ้ามาโปรด อิอิ รอๆๆๆ

ขอบคุณนะคะ(แอบเสียดายไม่อยากให้จบเลย)

โดย: chocojunk IP: 203.144.144.164 วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:14:55:49 น.

ขอบคุณนะค๊ะ เข้ามาดูตลอดเหมือนชีวิตขาดหวานไม่ได้ ต่อลมหายใจให้มีพลังไปสู้กับงานที่เครียดๆๆๆ

โดย: ใบไม้ IP: 61.90.101.176 วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:17:41:06 น.

อิอิ

หวาน ละมุนละไมจริงๆค่ะ

น่ารักมาก

พี่ยุนแอบกิ๊กกะแจจุงป่าวเนี่ย

555

โดย: ooopimmyooo IP: 125.27.231.82 วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:19:28:57 น.

กรี๊ดดดดด.

ใกล้จบแล้ว (/ร้องไห้)
ชอบเรื่องนี้มาก .. เปิดมานั่งเชคแทบทุกวันเลย ..

ตั้งหน้าตั้งตารอคอยพี่ปาร์คกับพี่ยุนเจอกันแล้ว
อยากรู้ว่าปาร์คจะโดนฆาตกรรมด้วยวิธีไหนกัน ฮ่า ๆ

NC น่ารักมากเลยตอนนี้ ..
กะแล้วว่าน้องได้เสียตัวอีกรอบแน่ ๆ ๕๕๕
ปาร์คช่างเป็นคนที่หวานโฮกกกกก ..
น่ารักได้อีกอ่ะ ให้ตายเถอะ

รอตอนต่อไปนะคะ

โดย: measama IP: 58.8.141.46 วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:22:15:34 น.

ใกล้จบแล้วเหรอ ไม่อยากให้จบเลย คงคิดถึงความน่ารักของน้องจุนซูและความอบอุ่นของคุณปาร์ค..

อ่านแล้วมึความสุขจริงๆ (พูดอีกแล้ว) เนื้อเรื่องน่ารัก nc ก็อบอุ่นละมุนละไมแบบนี้แหละเข้ากั้น เข้ากัน

อยากรู้จังว่าตอนพึ่ยุนกะคุณปาร์คเจอกันจะเป็นไง
โอ๊ย อดใจรอไม่ไหวจิง จิง

โดย: micky.com IP: 203.144.144.164 วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:23:54:57 น.

ปาร์คนี่ทำตัวเป็นคนอบอุ่นแสนดี
แต่จริงๆเจ้าเล่ห์ ช่างวางแผนนะเนี่ยยย
ครั้งแรกนี่มีการแวะซื้อ เอ่อออ จงใจมั่กๆ
พาร์ทนี้ก็หวานอีกแล้ววว อ่านแล้วละลายยยย
นึกถึงประกายตาวิบวับปาร์คแล้วเขินแทนน้องจุน อิอิ
ฉากพี่น้องก็น่ารักดีค่ะ น้องมินน่ารักมั่กๆ
เดี๋ยวทริปนามินี่ต้องสนุกแน่ ปาร์ค ยุน จุน และคาดว่าต้องเป็นแจแน่ๆ
แล้วจะรอตอนต่อไปนะคะ^^

โดย: always IP: 203.144.144.164 วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:0:08:54 น.

ชอบมากมายเลยค้า
พี่ปาร์คก็หวานจริงหวานจัง
จุนซูก็อ้อนได้อ้อนดี

เค้าลุ้นกะตอนหน้าสุดฤทธิ์
พี่ยุนโฮกพะปาร์คจะป่ะกันใช่ป่ะ
แล้วเจ้าของรีสอร์ทสุดหล่อจะมาด้วยใช่ม่ะเนี่ย
ลุ้น และ ลุ้น อย่าใจจดใจจ่อเลย
รักษาสุขภาพนะคะ อากาศมันบ้าบอ
เค้ารออยู่นะ

โดย: unoony IP: 203.144.144.165 วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:0:55:17 น.

ตามมาจากยูซูพาราไดร์คะ
แล้วก็ใช้ทางลัดของพันทิพย์ เลยมาอ่านต่อ

อยากจะบอกว่า ตอนแรกก็คิดว่าเป็นฟิคธรรมดา เรื่อยๆ มาเรียง ๆ อย่างที่เมนท์ไว้ที่ยูซู แต่พออ่านจบถึงตอนนี้แล้ว
กลับชอบมาก ๆ คือตั้งแต่อ่านมาไม่เคยมีใครเอาประเด็นเกย์มาพูดถึงซะที คราวนี้จุนจัง กังวลว่าพ่อแม่จะว่าอย่างไรคนในครอบครัวจะรับได้ไหม นี่คือเรื่องจริง ๆ ที่เกือบทุกฟิคแกล้งลืมไปโดยสิ้นเชิง
และที่สำคัญ คุณเป็นอีกคนที่เขียนให้เกียรติจุนจังมาก ๆ (เราค่อนข้างเอ็นดูจุนจังน่ะคะ)
อ่านแล้วรับรู้ได้ถึงความรู้สึกนั้น ซึ่งสำหรับเราที่เอ็นดูน้อง พอใจสุด ๆ

ในเรื่องเนื้อหา ครอบครัวนี้อบอุ่นเหลือเกิน อบอุ่นจนรู้สึกว่า ทั้งพ่อแม่พี่น้อง รู้แล้วว่าจุนเป็นแบบไหน เลยทั้งรักและตามใจ ถึงแม้จุนซูจะรู้สึกว่าด้อยที่สุดในบ้าน(ที่เก่งเทพขนาดนี้)
แต่สิ่งที่จุนซูคงไม่ได้เคยสังเกตุเลยก็คือ เค้าเหมือนน้องเล็กมาก ๆ ได้รับการดูแลเอาใจใส่ ไปทำงาน น้องชายก็ขับรถไปส่ง ตอนเย็นก็ไปรับ (คุณพี่อ้างว่าขี้เกียจขับ)
หายไปจากบ้านแค่คืนเดียว พี่ชายก็แทบเต้นแล้ว
ถ้าให้เดา ที่ปาร์ครู้จักน้องมาก่อน ก็คงเพราะพี่ชายคนดี
ที่ทั้งรักทั้งหลงน้อง คงไปแสดงอาการชื่นชม อวด(ก็น่าอวด) น้องคนน่ารักให้ใครต่อใครเค้าฟังไปทั่ว จนปาร์คสนใจขึ้นมา เมื่อมีโอกาสเจอจัง ๆ ใครจะอดใจไหว
แต่ขอโทษเถอะ วิธีการทีทำเล่นเอาอีกคนเกลียดกันไปเลย
ดีนะที่พยายามต่อไม่งั้น คงได้กินแห้วเป็นกระบุงแน่
แถมพฤติกรรม ความเนียนของปาร์คและความเจ้าเล่ห์แสนกล ทั้งล่อ ทั้งลวง ด้วยทุกสิ่งอย่างที่มี ไม่ว่าจะเป็นอาหาร(อันนี้จุนจังหลงกลง่ายๆ ) ไปจัดสวนญีป่น (ที่ตัวเล็กยังไม่เคยลอง) ให้เลี้ยงปลา (คุณม้าสั่งห้ามเดียวปลาจะเดี้ยงซะก่อน) สารพัดจะเอาใจ ใครไม่หลงรักสิแปลก แล้วจุนซูจะรอดไหมล่ะนั่น ยิ่งเอน ๆ ไปด้วย
อีกอย่าง จุนซูมักจะไม่สังเกตุอะไร หรือความผิดปกติใด ๆ เช่นทำไมยูชอนถึงเอ่ยชื่อยุนโฮ ขึ้นมาลอย ๆ ทั้ง ๆ ที่จุนซูก็ไม่เคยบอกว่าพี่ชื่อยุนโฮ แถมคำพูดและน้ำเสียงก็ฟังดูสนิทสนมยังไงไม่รู้

รอตอนหน้าคะ อยากเห็นยูชอนเจอกะยุนโฮ แถมแจจุง ที่น่าจะเป็นสปอนเซอร์รายใหญ่ในการไปทัวส์เกาะนามิครั้งนี้ คงเป็นทริปที่สนุกสนานดีแท้

โดย: jing_sng IP: 61.90.110.229 วันที่: 24 มกราคม 2553 เวลา:0:00:11 น.

โอ๊ยยยยยยย!!!!
อยากสิงร่างน้องจุนจังงงงงงง!!!!!!
พ่อเถิกมหาเสน่ห์หวานเหลือเกินค่ะ หวานเกินจะทนไม่สิงร่างน้องจุนจังได้แล้ววววววว!!!
ชอบค่ะบทดีมากเลยอ่านแล้วละมุนตามไปด้วยเลยค่ะ เล่นเอาเคลิ้มตามไปเลยค่ะ อิอิอิ ใกล้จะจบแล้วแต่ก็ยังให้กำลังใจคุณมิโดริเหมือนเดิมนะค่ะ

โดย: -Killer Queen- IP: 203.144.144.165 วันที่: 24 มกราคม 2553 เวลา:8:00:32 น.

อ๊ากกกกกกกกกก
และในที่สุดเด็กดื้อก็เจอดีจนได้...หุหุ
ในเมื่อมาถึงที่ขนาดนี้คงรอดยากแล้วแหละ
หวานเหลือเกินสำหรับเอ็นซีตอนนี้
ทั้งนุ่มนวลอ่อนโยนอบอุ่นมากกกกกก
แถมตื่นเช้ามาด้วยรอยยิ้มสดใสซุกซนขึ้เล่นของจุนซู
พี่ปาร์คไม่จับกดอีกรอบก็บุญแล้ววว...น่ารักน่าฟัดขนาดนี้^^

โดย: loveyoosu

วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:0:42:21 น.

ตามมาอ่านเลยค๊าา
ในYSPยังไม่ลง...
ปาร์คอ่อนโยนมากๆเลย...
ได้กันแล้ว...อ๊ากก...
จะได้ยกขันหมากไปขอเสียที
ยุนยังไม่รู้เหรอเนี้ย...ว่าพี่ปาร์คเป็นน้องเขยไปแล้ว..

โดย: Fall_Yoosu IP: 203.144.144.164 วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:2:17:24 น.

หวัดดีฮะ แหะๆ ผมเป็นreader หน้าไหม่ล่ะนะฮะ

ตามมาจากDek-dคับ

ไรท์เขียนคู่นี้ได้น่ารักมากเลยอ่ะ

หายากมากเลยนะเนี้ย Y แบบเนี้ย ชายปาร์คน่ารักทุกตอนเลยอ่ะ โหย โคตรแมน จุนซูอาก็อ้อนได้ใจ ชอบมากมายอ่ะงับ

อ่านแล้วไม่เบื่อเลย ไรท์เขียนดีมากมายอ่ะ นั่งอ่านไปยิ้มไป ชอบๆๆๆ

อยากจะบอกว่า ฉาก NC ไรท์ เขียนดีมากมายอ่ะ เอ้อ แหวกแนวดี ไม่เคยอ่านเลยอ่ะ NC แบบนุ่มๆแบบนี้ อ่านแล้วรู้สึกดีมากมายคับ นุ่มๆ ละมุนๆ มากมาย

เอ้อไรท์ทำงานถาปัตย์ป่าวฮะ ทำไมรู้รายละเอียดดีจัง ผมอยากทำงานด้านนี้อยู่อ่ะ อยากเป็น interior design เหมือนปาร์คเลย ชอบจัง (อยากจะบอกว่าที่เข้ามาอ่านเพราะมีคำว่าหนุ่มinterior กับ landscapeมาเป็นตัวล่ออ่ะ 555+)

อ้อ อีกอย่างหนึ่ง มันมีอยู่ตอนหนึ่งอ่ะคับที่จุนซูสารภาพเรื่องปาร์คกับเพื่อน 2 สาวนั้นอ่า ตอนแรกไรท์ บอกว่าดื่มมอคคา แล้วจะมีอีกทีหนึ่ง บอกว่าคาปูชิโน แล้วก็กลับไปเป็นมอคคาอีกและ แหะๆ (ที่ลงไว้ในเด็กดีนะคับ) แต่ช่างมันเหอะ 555+

ปล.ไรท์ฮะ เพลง Minuet in G Major & Canon (Kanon) in D Major อ่ะเพราะมากเลย ชอบมากเลยฮะ พยายามหาโหลดแล้วแต่มันยังหาไม่ได้เลย

ถ้าจะขอความอนุเคราะห์ไรท์ ส่งให้ผมทีได้ไหมฮะ

Mail: praezazaza@hotmail.com

ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรฮะ ขอบคุณคับ

โดย: Evilza IP: 118.173.46.83 วันที่: 3 มีนาคม 2553 เวลา:0:46:54 น.

ชอบมากๆๆๆๆเลยค่ะไรท์เตอร์

NCไม่หวือหวามากที่ให้ความรู้สึกที่อบอุ่น

สู้ๆนะคะไรท์เตอร์

โดย: rakyunho IP: 222.123.156.87 วันที่: 26 มีนาคม 2553 เวลา:13:27:03 น.

เป็นกำลังใจให้อีกคน คุณแน่มาก

โดย: YJ4ever IP: 202.149.25.235 วันที่: 29 มีนาคม 2553 เวลา:23:40:24 น.

ยูซูเรามาหวานกันต่อจากพาร์ทที่แล้ว
ชอบ nc มากๆค่ะ
ดูอ่อนโยน อบอุ่นดี
แฝงโรแมนติกเล็กๆ
ถึงไม่ไดบรรยายอะไรโจ่งแจ้ง
แต่เราก็ยังจิ้นได้ค่ะ
ชอบมิคแบบนี้จังเลยอ่ะ
น้องจุนก็น่ารักน่าหยิกมากๆเลย
ยูซูทำเรามีความสุขจริงๆ

คิดว่าทริปนามิคงไม่ธรรมดาจริงๆนั่นแหละ
แล้วคนที่จะไปด้วยนี่ เป็นใครหว่า

โดย: chebi IP: 124.120.121.126 วันที่: 6 สิงหาคม 2553 เวลา:11:33:38 น.

โอ๊ย ไรเตอร์ อ่านไปยิ้มไปอย่างกับคนบ้า

ฉากกุ๊กกิ๊กน่ารักมากๆ เขิ๊ลตัวปลิ้วเลยละ

ยุนโฮกับแจจุงแน่เลยๆ ส่วนยูชอนก็เพื่อน

ยุนโฮแน่ๆ ทริปนี้ต้องสนุกแน่ๆ หึหึ สู้ต่อไป ไรเตอร์

โดย: Araceze IP: 27.130.2.11 วันที่: 29 กรกฎาคม 2555 เวลา:0:55:44 น.