ในที่สุดการรอคอยของเราก็สิ้นสุดลง เมื่อวันเสาร์ที่ 18 กุมภาพันธ์
2549 ตอน 9 โมงเช้าที่ San Francisco General Hospital
ด้วยการคลอดธรรมชาติค่ะ

น้องแองเจิลอยู่ในท้องมามี้แค่ 8 เดือนเองก็
อยากจะออกมาลืมตาดูโลกแล้ว
คลอดออกมาตัวเล็กมากมีนำหนักตัวแค่ 2100 กรัม
ยาว 43 ซม. จิ๋วมากๆเลยค่ะ
แต่เป็นจิ๋วแต่แจ๋วนะเพราะพอคลอดออกมาปุ๊บก็ร้องปั๊บเลย
แล้วหมอก็ให้น้องเป็นคนตัดสายสะดือค่ะ
จากนั้นก็ห่อด้วยผ้าอ้อมแล้วก็นำน้องแองเจิลมาวางบนอกบอสทันทีเพื่อเป็นการเชื่อมสายสัมพันธ์สร้างความรู้สึกอบอุ่นและผูกพันให้กับลูก

สักพักพยาบาลก็นำน้องแองเจิลไปทำความสะอาด
แล้วพากลับมานอนในห้องกับบอสตอนเย็น
ตอนคลอดบอสเบ่งอยู่สองครั้งค่ะ
ครั้งแรกน้องแองเจิลไม่ยอมออกมา
พอครั้งที่สองก็กลั้นหายใจเบ่งเต็มที่เลย
แล้วสักพักก็ได้ยินเสียงสั่นๆพูดเบาๆอยู่ข้างๆหูว่า
"ลูกคลอดออกมาแล้วนะบอส" เท่านั้นแหละหายเจ็บเลย
แต่คนที่ยืนอยู่ข้างๆนะสิ น้ำตาไหลพรากเลย
(หุหุ แอบแซวปะป๊า)


วันจันทร์น้องมารับบอสและลูกกลับบ้าน
บอสยังคงตื่นเต้นแล้วก็งงกับการเลี้ยงลูกมาก
ก็เป็นคุณแม่มือใหม่อ่ะค่ะ กังวลไปซะหมด
กลัวว่าจะเลี้ยงลูกไม่เป็น กลัวลูกจะกินไม่อิ่ม กลัวลูกจะท้องอืดท้องเฟ้อ
กลัวลูกจะอืดอัดไม่สบายตัว กลัวไปซะทุกอย่าง
ขนาดเตรียมพร้อมก่อนคลอดมาเป็นอย่างดี ทั้งอ่านหนังสือ
ปรึกษากับพยาบาล ฝึกห่อผ้าอ้อม เปลี่ยนผ้าอ้อม
พอเอาเข้าจริงๆก็ยังหวั่นๆค่ะ
แต่ผ่านไปไม่กี่วัน บอสกับน้องแองเจิลก็เริ่มรู้ใจกัน
ไม่หวั่นเหมือนวันแรกๆอีกต่อไป

น้องแองเจิลกินนมทุก 2 ชั่วโมง เป็นเด็กอารมณ์ดี
เลี้ยงง่ายค่ะไม่เคยร้องงอแงกวนใจเลย