|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ชีวิตใหม่แนว "พอเพียง"
เริ่มต้นพ.ศ.ใหม่กับชีวิตรูปแบบใหม่ ที่ตัดภาระยุ่งยากต่างๆ ออกไปจากชีวิตอย่างไม่เสียดาย...
"ชีวิตพอเพียง" ได้ยิน ได้ฟัง ได้อ่านมานาน ซาบซึ้งทุกสิ่งอย่าง แต่ไม่ได้มีโอกาสที่จะดำเนินชีวิตตามนั้น.....จน ณ วันนี้...วันที่เราพร้อมทุกอย่าง พร้อมที่จะตัดทิ้งบางสิ่ง บางอย่าง ที่ไม่ได้สร้าง "ความสุขถาวร" กับชีวิตที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาไม่รู้จักกี่ฝนกี่หนาวแล้ว....หากก่อนชีวิตจะ "ดับสิ้น" ขออุทิศชีวิตในบั้นปลายให้กับชีวิตที่ไม่ยึดติดกับความสะดวกสบาย ตัดใจจากสิ่งยั่วยวนที่เคยชินมาเกือบทั้งชีวิต มาใช้ชีวิตที่ "ติดดิน" ทดแทนบุญคุณ "แผ่นดินไทย" ที่ให้กำเนิดอย่างมีความสุข.....
ละทิ้งชีวิต "เจ้าหนี้" และ "ลูกหนี้" มาใช้ชีวิต "ปลอดหนี้" ที่ปักษ์ใต้...บ้านเรา(ของเขา)....แม้จะไม่คุ้นเคยกับวิถีต่างวัฒนธรรม ต่างภาษาถิ่นที่เคยคุ้น แต่ด้วยจิตที่แน่วแน่ และใจที่ "รัก" เขาหมดหัวใจ ชักชวนกันมาอยู่เมือง "พัทลุง" เมืองแห่งทะเลน้อย อำเภอควนขนุน....ช่างมีความสุขและโรแมนติกจริงๆ....
เรียนคุณพ่อคุณแม่ว่า ขอย้ายถิ่นฐานจากกรุงเทพมหานครที่เกิด ที่กิน ที่นอนมาเกือบทั้งชีวิตไปอยู่ภาคใต้กับ "คนที่รัก" ซึ่งก็ทราบดีว่า คุณพ่อคุณแม่ก็อดน้อยใจไม่ได้กับความคิดของลุกสาวคนกลางคนนี้ ทำไมไม่คิดจะย้ายไปอยู่เพชรบูรณ์กับท่าน หรือปักหลักอยู่กรุงเทพฯ น่าจะสะดวกสบายมากกว่า...แต่ท่านก็ไม่ได้พูดตัดพ้อใดใด เพียงแต่อวยพรให้อยู่ดีมีความสุข หากท่านยังมีความหวังกับพี่สาวและน้องสาวอีกสองคนที่น่าจะมีสักคนตัดสินใจย้ายฐานถิ่นไปอยู่กับท่านบ้างสักคน
จะภาคไหน จังหวัดไหน ก็ "แผ่นดินไทย" เหมือนกัน...จริงมั้ย
วัฒนธรรมที่แปลกกว่าที่เคยชิน ก็ไม่ได้ทำให้ฉันอยู่ลำบาก หรือวิตกแต่อย่างใด ดีซะอีกได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ เข้ามาในชีวิต ก็ทำให้ชีวิตเพลิดเพลินกับความสำราญในแบบใหม่ๆ สนุกดี ภาษาถิ่นที่ฟังเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง รู้ว่าคนที่สื่อสารกับเราก็พยายามอย่างสูงที่จะเรียนรู้พูดภาษาถิ่นให้เราเข้าใจมากที่สุด จนสำเนียงเป็น "ทองแดง" ก็ฟังแล้วน่ารักดี คนพูดก็ขำตัวเอง คนฟังก็เรียนรู้แบบ งงๆ มึนๆ ....
ก่อนอื่นสิ่งที่ต้องทำก็คือ "ปลูกบ้าน" หลังเล็กๆ เนื้อที่ใช้สอยพอประมาณ เพื่อเป็นที่ปักหลักปักฐานโดยไม่ได้คิดจะโยกย้ายไปไหนอีกแล้ว คาดว่าประมาณกลางปีน่าจะเรียบร้อย ระหว่างนี้ก็จะปลูกพืชผักสวนครัว รั้วกินได้ เพื่อเป็นซุปเปอร์มาเก็ตประจำบ้าน เนื้อสัตว์ก็มีแล้วอยู่ในหนองน้ำข้างๆ สวนยาง มีกินตลอดทุกวันไม่ได้ขาด ส่วนอย่างอื่นที่จะทำจะสร้างก็ค่อยๆ คิด ค่อยๆ ศึกษากันอีกครั้ง
สิ่งสำคัญที่ฉันไม่สามารถละทิ้งไปได้เลยนั่นก็คือ "โลกออนไลน์" โดยเฉพาะบล็อคแก็งค์ ฉันคงขาดไม่ได้..ยังไงต้องถือเป็นสิ่งสำคัญอันดับหนึ่ง อันนี้จะถือว่าเป็นสิ่งฟุ่มเฟือยที่ขาดไม่ได้ ก็ต้องยอมรับนะคะ อย่าว่ากัน...
เดือนนี้อัพเดทข่าวคราวกันเพียงเท่านี้ก่อน คิดถึงทุกๆ คนคะ
Create Date : 27 มกราคม 2555 |
Last Update : 27 มกราคม 2555 18:11:27 น. |
|
2 comments
|
Counter : 1058 Pageviews. |
|
|
|
โดย: sticker-dicut IP: 125.24.236.237 วันที่: 27 มกราคม 2555 เวลา:17:42:38 น. |
|
|
|
โดย: นางฟ้าอรชร วันที่: 27 มกราคม 2555 เวลา:18:16:50 น. |
|
|
|
|
|
|
|
เลยแถเข้ามาอ่านหน่อยนึง
"...คนเราถ้าพอในความต้องการ ก็มีความโลภน้อย เมื่อมีความโลภน้อยก็เบียดเบียนคนอื่นน้อย .....
หมายความว่า พอประมาณ ไม่สุดโต่ง ไม่โลภอย่างมาก คนเราก็อยู่เป็นสุข
พอเพียงนี้อาจจะมีมาก อาจจะมีของหรูหราก็ได้ แต่ว่าต้องไม่ไปเบียดเบียนคนอื่น ต้องให้พอประมาณตามอัตภาพ พูดจาก็พอเพียง ทำอะไรก็พอเพียง ปฏิบัติตนก็พอเพียง..."
นี่ยกมาบางส่วนที่ปฏิบัติได้ตั้งนานแล้ว
เพราะท่านไม่ได้จำกัดคำว่าพอเพียงแล้วต้องละทิ้งบางสิ่งบางอย่าง
ท่านว่า "อาจจะมีของหรูหราก็ได้..."
ใจความสำคัญว่าไม่เบียดเบียนคนอื่น
ตีความไว้อย่างนี้
ทุกวันนี้หาเงิน หาความสุขใส่ตัว
พอเพียงกับทุกๆ วัน
และยังอยู่กรุงเทพฯ เป็นเจ้าของธุรกิจเล็กๆ อยู่อย่างพอเพียง
อิอิ
ป้าแก่