เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 7 ปีที่ผ่านมา ชอบ...ความห่วงใยที่มีให้ ชอบ...ดวงตาใส ใส นิ่งที่จ้องฉัน ชอบ...หุ่นล่ำบึ้ก อกตันตัน ชอบ...มากขึ้นทุกวัน ทุกวันจะให้พูดยังไง ชอบ...ดวงตาเศร้าสลด เมื่อรู้ว่าผิด ชอบ...ความคิดหลายๆอย่างมีความหมาย ชอบ...ท่วงทีง่ายๆ ดูสบาย สบาย ชอบ...ความคล้ายหลายอย่างเหมือนเคยผูกพัน ก่อนนี้ไม่เคยคิดแต่งกลอนให้ใคร ให้บอกชอบอะไร-ไม่ชอบอะไร เหมือนไม่ใช่ฉัน แต่นี่เอ๊ะ...เราทำลงไปได้ไงกัน! เป็นเพราะฉันหรือเธอที่เปลี่ยนไป วันหนึ่งถ้าเธอคิดอยากจะเปลี่ยน เปลี่ยนเป็นเลิกสุราอย่างแรกจะได้ไหม เพราะบุหรี่เธอเลิกได้แน่ ฉันวางใจ อย่างต่อไปขออีกนิด อย่าติดการพนัน ตอนนี้ไม่ขออะไรมากกว่านี้ เพราะกลัวเธอเปลี่ยนใจไปจากฉัน แต่ถ้าเปลี่ยนใจไปอย่าลืมกัน อย่างน้อยฉันนั้นคือเพื่อนแท้ของเธอ... ---------------------------------------- ....ก่อนวันที่มีเธอ...ฉันก็อยู่ของฉันได้ มีเธอ....ฉันก็อยู่กับเธอได้....... .....ถ้าจะไม่มีเธออีกครั้ง......ฉันจะพยายามอยู่ให้ได้ (บนเรื่อหางยาวคลองแสนแสบกลับบ้าน 19.22 น. 15/1/02) . . . . กลับมาอ่านอีกครั้งรู้สึกว่า ความรักนี่มันทำให้คนเปลี่ยนแปลงได้เนอะ จากคนที่ไม่เคยแต่งกลอน แต่งกลอนได้เชียวหรือนี่ ขณะกำลังชื่นชมตัวเองอยู่ก็ต้องสะดุดเกือบหน้าขะมำว่า ผู้ชายอย่างเนี่ย! เราเคยไปชอบได้ไงฟระ ก็ดูสิทั้งกินเหล้า สูบบุหรี่ ติดการพนัน ครบสูตร...(ไม่) สำเร็จ วันก่อนจัดมุมหนังสือ และแล้วก็ไปพบกับข้อความซึ่งเราได้แต่งไว้ให้ผู้ชายคนหนึ่งตามที่คัดลอกด้านบน ในโอกาสวันวาเลนไทน์ เมื่อหลายปีมาแล้ว แต่...ณ ตอนนี้ดีใจแล้วที่ไม่ได้กัน ...อ้าว ก็ดูคุณสมบัติแต่ละอย่างที่ได้พรรณนา (ฮ่าๆๆๆ) รู้สึกอย่างงั้นจริงๆ คือ หลังจากผ่านผู้ชายมามาก...เน่! ทำให้เรารู้เลยว่าไอ้ที่เคยคิดว่ารักกันๆๆ พอเวลาเปลี่ยน คนเราย่อมเปลี่ยน ความรู้สึกก็เปลี่ยนไปเช่นกัน ไม่มีหรอกอะไรที่อมตะ แล้วก็ไม่ต้องไปเสียใจหรือเสียดาย นี่คิดๆดู เวลาผ่านไปแล้วเจ็ดปี จากที่เคยกรี๊ด เคยชอบ ยังเปลี่ยนเป็น ไม่รู้สึกอะไร...เหลือแค่ความเป็นเพื่อน อันที่จริงลมหายใจเราต่างหากที่เป็นเพื่อนแท้เราเสมอมา.... พระพุทธเจ้าท่านสอนไว้จริงที่สุด ของทุกอย่าง มีเกิด มีดับ ไม่มีอะไรเที่ยง แม้แต่อารมณ์ หรือความคิดเราก็ยังเปลี่ยนไปได้ทุกขณะจิต   Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2552 6 comments Last Update : 10 กุมภาพันธ์ 2552 19:39:00 น. Counter : 669 Pageviews. Share Tweet

ฉันขออนุโมทนา กับเธอด้วย ที่เป็นบัวโผล่พ้นน้ำขึ้นมาแล้ว ดีแล้วที่เธอคิดได้ และกลับตัวกลับใจ ลาจากพี่คนนี้ ตอนนั้นเธอไม่ยอมทำ thesis เพราะเธอจะไปกินข้าวกับเขา ฉันจำได้ว่าฉันเถียงกับเธอในห้องอตม เพราะเธอไม่ยอมมาช่วยกันทำ ขอตบหลังแล้วลูบหัว เธอแต่งกลอนได้เก่งนะ ฉํนว่าไอ้พี่คนนี้คงมีดีอย่างนึงแหล่ะ ที่เป็นแรงผลักดันให้เธอทำอะไรเห่ยๆ แต่น่ารักอย่างนี้ได้ (อ้าว ตบหัวอีกที)   โดย: Mermaid AI 10 กุมภาพันธ์ 2552 19:51:33 น.

ฮ่าๆๆๆ เธอนี่รู้จักชั้นดีเกินไปซะล้าววว ชั้นเถียงกับเธอที่ห้องอตม. มันห้องอะหยั่งอ่ะ จำไม่ได้จริงๆ ชั้นเคยเลวขนาดนั้นเลยเหรองานการไม่ทำ จาไปกิงข้าวกะผู้ชาย ๕๕๕๕   โดย: anchesa 10 กุมภาพันธ์ 2552 20:14:05 น.

วันก่อนเข้ามาทีแล้วแต่ไม่ได้ล็อคอินเหมือนไม่สำรวม วันนี้เลยเข้ามาแบบล็อคอินทำให้รู้สึกไม่โล่งโจ้งเกินไป แต่งกลอนระหว่างเดินทางในคลองแสนแสบ อืม จอร์จมันยอดมากเลย ยังดีนะครับที่ไม่ออกมาเป็นเพลงแสนแสบ แวะมาทักทายและขอบคุณที่แวะไปเมนท์ไว้ครับ เอ แขกในบล๊อกนี้นี่เหมือนจะคุ้นๆว่าตามไปที่บล๊อกเหมือนกัน   โดย: ฮิโระ (ordinary_hero ) 12 กุมภาพันธ์ 2552 12:58:12 น.

อ้าว แอนชีซ่า เธอมี blog นานแล้วนี่ ไม่ชวนไปดูเรยยย นี่พูดถึงพี่ล่ำๆคนนั้นหรือเปล่า หรือพูดถึงคนที่เคยพาไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่นอ่ะ   โดย: ไร่ปลายตะวัน 15 กุมภาพันธ์ 2552 22:13:56 น.

ฮ่าๆๆ คนนั้นแหละๆ พี่ล่ำ กับพี่อาหารญี่ปุ่นเนี่ย คนเดียวกัน น้องบ้านไรปลายตะวันรู้โหม้ด เหมือนนั่งดูลูกแก้วมิปาน   โดย: anchesa 16 กุมภาพันธ์ 2552 11:41:22 น.

เรื่องนี้ดีมากๆๆเลยค่ะ ถูกต้องที่สุด เหมือนกันค่ะ หลายๆคน จุ๋มมองย้อนกลับไป ยังงงว่าไปชอบเค้าได้งัยฟะ   โดย: MeJayya 11 มิถุนายน 2552 20:44:27 น.