ปกติเวลาเขียนถ้ากังวลเรื่องรายละเอียดมากเกินไปก็จะทำให้ออกมาไม่หนุกนะ มีคนบอกเราแบบนั้นเวลาเขียนงาน เพราะฉะนั้นเวลาเราเขียนเลยทำให้ตัวเองรู้สึกสบายๆ เหมือนเขียนบล็อกเลยง่ะ (แต่ก็ไม่ดีหรอก-ฮ่าๆ)

อิอิ พยายามอยู่เหมือนกันจ้ะ
แต่ข้อเท็จจริงบางอย่างก็ข้ามไม่ได้นะ อย่างพวกที่เกี่ยวกับวิชาชีพ เป็นต้น ได้ค้นโน่นค้นนี่ก็สนุกไปอีกแบบ

อยากเป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ จะรออ่านผลงานนะเจ้าค่ะ (บางครั้งอาจจะท้อแท้บ้างแต่เราจะไม่ยอมแพ้เจ้าค่ะ)

ใช่ค่ะ อย่างน้อยคุณอัญชาก็มีทุนเดิมอยู่แล้ว ไม่ต้องไหวหวั่นนะคะ
เคยมีน้องคนนึงที่รู้จักค่ะ หัดเขียนบทกวี ได้สักระยะ
แต่โดนพี่ๆวิจารณ์กันมากมาย ทำให้น้องเค้าเสียความเป็นตัวของตัวเองไป มันน่าเศร้าค่ะ ที่คนๆนึง เคยได้ทำสิ่งที่ตัวเองรัก แล้วมีความสุข

เขียนด้วยความสุข พอโดนติมากๆ ทำให้เขียนไม่สุขแล้ว เขียนแล้วกลัวไม่ดี กลัวไม่สวย กลัวใช้ไม่ได้ กลัวไม่มีคนอ่าน อะไรก็ว่ากันไป
จนทำให้น้องเค้าเขียนไม่ได้ ไปซะดื้อๆ

ก็บอกน้องเค้าไปนะคะ ว่าไม่ต้องสนใจ ทุกคนก็เริ่มจากศูนย์เหมือนกัน
วันนี้ไม่ได้ ก็หัดไปเรื่อยๆ ทำไปด้วยความรัก ด้วยึความสุข เป็นตัวของตัวเอง

กวิสราเองก็เคยโดนติบ่อยๆยิ่งหัดใหม่ๆยิ่งโดนเยอะมากๆ
ความที่ฟังเค้าติมากๆ เราก็พอจะจับทางได้ว่า ตรงไหนมันเป็นยังไงจะแก้ยังไง ก็หัดๆไปเรื่อยๆ แต่ยังคงเขียนด้วยใจรักเช่นเดิม

วันนี้เห็นคุณอัญชาพูดถึงเรื่องนี้ ก็เลยคิดว่าอยากให้กำลังใจคุณด้วย
และเชื่อค่ะว่าคุณทำได้

สู้ๆ นะจ้ะ

ดีใจที่แวะไปดูบ้านในฝันของเราน่ะ

คุณกลกาล

ขอบคุณค่ะ



คุณกวิสรา

ฮา ไม่ได้ท้อถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ สบายใจได้





คุณน้ำฝน

อิอิ สวยน่ารักน่าอยู่เชียวค่ะ