“หนุ่มนาเกลือ” เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากแม่กลอง

 

สมัย เด็กๆ ผมอยู่สมุทรสงคราม หรือเรียกง่ายๆ ว่า “แม่กลอง” จังหวัดเล็กที่สุด แต่อุดมสมบูรณ์ที่สุด เป็นเมืองที่มีการทำอุตสาหกรรมอาหารทะเลใหญ่ที่สุดในประเทศไทยก็ว่าได้

เคยพูดกันขันๆ ว่าจังหวัดเราน่าจะเรียกว่า “จังหวัด 3 อย่าง” ซะด้วยซ้ำไป!

ทำไมหรือครับ?

มี จังหวัดไหนมั่งล่ะที่มี 3 อย่างแปลกๆ เช่น มี 3 อำเภอ คือ อำเภอเมือง, อำเภออัมพวา, อำเภอบางคนที มีนา 3 อย่างคือ นาข้าว, นากุ้ง และนาเกลือ มีน้ำ 3 น้ำ คือ น้ำจืด, น้ำเค็ม, น้ำกร่อย สวน 3 สวนที่ดังๆ คือ สวนส้มโอ, สวนลิ้นจี่, สวนมะม่วง

คิดดูแล้วกันว่าแปลกดีไหมล่ะ?

อ้อ! สวนลิ้นจี่น่ะเคยมีคนเข้าใจผิด คิดว่าแม่กลองเอาอย่างเชียงใหม่ เห็นเขาปลูกลิ้นจี่งามก็ลองปลูกมั่ง! ผิดนะครับ เพราะบ้านผมน่ะปลูกลิ้นจี่มาเป็นร้อยๆ ปีแล้ว ตั้งแต่สมัยอยุธยาโน่นแน่ะ แถมหวานหอม เนื้อแน่น แห้ง ปอกเปลือกแล้วไม่แฉะน้ำ กินอร่อยอย่าบอกใครเชียว

อย่า ว่ายังโง้นยังงี้เลยครับ ขอโฆษณากันหน่อยว่าเดือนหน้า (เมษายน) ลิ้นจี่ก็สุกสะพรั่งเต็มเมืองแล้วครับ ขอเชิญท่านผู้อ่านไปชิมลิ้นจี่กันเยอะๆ นะครับ ปีนี้ดกมากเหลือเกิน นึกว่าเห็นใจพี่น้องชาวสวนลิ้นจี่แม่กลองมั่งละกัน

ของอะไรมีมาก ราคาก็ย่อมตกเป็นธรรมดา…รับประกันว่าอร่อยติดใจจริงๆ ครับ สาบานให้ไปชิมลิ้นจี่แม่กลองได้เลย

วันนี้จะเล่าเรื่องขนหัวลุกของผีนาเกลือครับ!

แหม! ไม่ต้องโฆษณาขายเกลือก็ยังได้ เพราะยังไงๆ เกลือแม่กลองก็คุณภาพดีเหลือหลายอยู่แล้ว ไม่ว่าเกลือเค็ม เกลือจืด ที่เอามาทำเครื่องสำอางพอกหน้าคุณผู้หญิงขจัดสิวฝ้า หน้าตกกระได้ชะงัดนักหนา

ขอแนะนำนิดเดียว สำหรับท่านที่ขับรถผ่านไปมาระหว่างกรุงเทพฯ ราชบุรี เพชรบุรี หัวหิน…คือ ถ้าจะซื้อเกลือติดไม้ติดมือกลับบ้านก็จะเลือกเกลือเก่านะครับ เพราะคุณภาพจะดีกว่าเกลือใหม่…ไม่ว่าจะนำไปปรุงอาหารหรือดองผักดองปลา อย่าใช้เกลือใหม่เชียว!

วิธีสังเกตคือดูก้นถุงว่าเปียกแฉะ หรือเปล่า? ถ้าใช่ก็เป็นเกลือใหม่ อีกวิธีก็คือลองเอามือกำดู ถ้าไม่ติดมือก็คือเกลือเก่า…เพราะถ้าเอาเกลือใหม่ไปดองผักดองปลาก็จะทำให้ สีสันดำคล้ำ แถมออกรสขมอีกต่างหาก

อ๋อ…ชาวนาเกลือบางคนก็เดือดร้อน รีบเอาเกลือใหม่มาขายน่ะซีครับ

บ้าน ผมทำนาเกลือมาตั้งแต่ครั้งปู่ย่าตายายแล้วละคุณ คิดถึงเพลงหนุ่มนาข้าวสาวนาเกลือแล้วอดขำไม่ได้…นาข้าวน่ะชอบฝน! แต่นาเกลือเห็นฝนตั้งเค้ามาแต่ไกลก็กลุ้มอกกลุ้มใจไปตามๆ กัน เพราะถ้าพระพิรุณเกิดซัดซู่ซ่าลงมา มีหวังขาดทุนย่อยยับไปตามๆ กัน เลยต้องทำนาเกลือฤดูร้อนไงครับ

ปู่ผมเล่าว่าสมัยก่อน เมื่อน้ำทะเลท่วมท้นขึ้นมาหลายๆ วัน จะเหลือตะกอนขาวๆ หรือผลึกเกลือนั่นละครับ พอจับพวกปลากระบอกมาได้เหลือกินก็เอาเกลือคลุกไว้ ทำให้ปลาอยู่ได้นานวันไม่เน่าไม่เสีย…ถือว่าเป็นภูมิปัญญาชาวบ้านละกัน

จาก น้ำลึกก็มาถึงน้ำตื้น…แค่ 4-5 วันก็ได้ผลึกเกลือแล้ว จึงได้ริอ่านทำนาเกลือขึ้นมา…ก่อนจะถึงฤดูใหม่ นาเกลือก็จะมีแผ่นดำๆ เกลื่อนกลาด ชาวบ้านเรียกว่า “ดินหนังหมา” ต้องโกยทิ้งไปก่อน ไม่งั้นจะได้ผลไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย แถมเกลือคุณภาพต่ำอีกต่างหาก

พวก ผมจะรู้จัก “เกลือตัวผู้” กับ “เกลือตัวเมีย” ตั้งแต่เด็กๆ เพราะพ่อแม่สอนว่าเกลือตัวผู้จะเม็ดเล็กๆ ยาวคล้ายข้าวสาร แต่เกลือตัวเมียจะออกป้อม สั้น เกลือตัวผู้ใช้ทำยาฝนกันโกร่งหรือฝาละมีก็ได้…แก้เด็กเป็นซางมาตั้งแต่ ครั้งปู่ยาตายายโน่นแน่ะครับ

เรื่องผีๆ สางๆ ก็มีเกลือตัวผู้เข้ามาเกี่ยวข้องด้วยนะครับ!

เชื่อ ถือกันมาตั้งแต่สมัยโบราณแล้วว่า ถ้ามีใครตายก็จะเอาเกลือตัวผู้โรยสะดือศพไว้เป็นเคล็ด เชื่อว่าจะทำให้ศพนั้นไม่เน่า หรือส่งกลิ่นน่ารังเกียจ ก่อนจะถึงวันเผาราว 3 วัน 7 วัน…จนกระทั่งเกิดเรื่องขนหัวลุกขึ้นมา!

ตากลึงอายุ 70 เศษล้มตายอย่างน่าอิจฉาที่สุด คือแกนอนหลับไปดีๆ ก็เลยหลับตลอดกาล ไม่ต้องเจ็บป่วยทนทุกข์ทรมาน หรือทำให้ลูกหลานเดือดร้อน แต่ก็ทำให้ตกอกตกใจเอาการ เพราะไม่นึกว่าคนแก่ที่ยังแข็งแรงอย่างตากลึงจะจากไปอย่างกะทันหัน

วัน สวดศพที่วัด เพื่อนบ้านก็ช่วยงานศพกันพร้อมหน้าพร้อมตา ผมกับพ่อไปฟังสวดทุกคืนเพราะตากลึงมีศักดิ์เป็นน้องของปู่ผม แต่เราเรียกตากลึงว่าตาเหมือนคนอื่นๆ ในละแวกนั้น

จนกระทั่ง สวดศพถึงวันที่สามก่อนจะเผาวันรุ่งขึ้น พระสวดเสร็จก็เหลือพวกคอเหล้ากับคอหมากรุก ล้อมวงโจ้กันเป็นเพื่อนศพ…จู่ๆ ก็มีเสียงกุกกักดังมาจากโลงผีเล่นเหลียวขวับไปมองเป็นตาเดียวกัน…หรือตา กลึงจะฟื้นขึ้นมา?

ท่ามกลางความเปล่าเปลี่ยวและเยือกเย็น หมาหอนโจ๋วบาดหัวใจ ผมเบียดพ่อแจขณะที่เสียงกุกกักเงียบไป

ทัน ใดนั้นเอง เกิดเสียงเอี๊ยดอ๊าดน่าขนหัวลุก นรกเถอะ! โลงแตกผาง ศพตากลึงหล่นโครมครามน่าสยดสยอง กลิ่นเหม็นเน่าคละคลุ้งไปทั้งศาลา ทุกคนเผ่นพรึ่บขึ้นพร้อมๆ กันด้วยความตระหนกใจสุดขีด

กว่าจะ จัดการให้หายอุจาดได้ก็ปั่นป่วนกันไปหมด…ชาวบ้านพูดกันว่าพวกลูกหลานแกคง จะลืมโรยเกลือตัวผู้ใส่สะดือศพ ผีตากลึงถึงได้เหม็นเน่า พองอึ้ดทึ่ดจนโลงแตกอย่างน่าสยอง…น่าขนหัวลุกไหมล่ะครับ?

คอลัมน์ ขนหัวลุก

ใบหนาด