เช็ดน้ำตาเสียเถิดนะคะ
เหนื่อยล้านักก็พักก่อน
แล้วมาเริ่มต้นทำใหม่...
ถ้าเราผ่านจุดนี้ไปได้
จะทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น
ไม่กลัวปัญหาและอุปสรรคใดๆอีก

มาฟังเพลงของมัมด้วยครับ

มาส่งกำลังใจให้ค่ะ คงจะเหนื่อยเกินไปนั่นเอง พักซักนิดเดี๋ยวก็หายค่ะ
ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งสิ้น บอกกับตัวเองว่าเราทำได้ คนอื่นมีหนึ่งสมองสองมือเท่าๆ กับเรา ถ้าเขาทำได้เราก็ทำได้ค่ะ

สู้ๆๆๆๆๆ นะคะ

มาเยี่ยมและเป็นกำลังใจจ้า

มาให้กำลังใจจ้า...
ในฐานะคนที่ผ่านเหตุการณ์นี้มาก่อน ไม่แปลกเลยที่จะเกิดอารมณ์นี้

รู้สึกท้อได้นะ...แต่อย่านานเดี๋ยวจะกลายเป็น "ความล้าถาวร" เรียกพลังใจกลับมาไม่ทันการณ์

สู้ สู้ คิดถึงเส้นชัยไว้ วันที่เราสวมชุดครุยพร้อมกับเพื่อนๆ

ตอนนี้เราไม่ได้สู้คนเดียวนะ...เพื่อนก้อกำลังสู้ไปพร้อมๆกับเราด้วย (แม้จะไม่ได้ทำโปรเจ็คเดียวกันก้อตาม)

สู้ สู้ นะจ้ะ...(บอกตัวเองด้วย เพราะตอนนี้โคม่าอยู่เหมือนกัน)

แล้วจะไปเยี่ยมตอนค้างคณะนะ...
สำหรับวันนี้...ราตรีสวัสดิ์จ้า

แวะมาให้กำลังใจคนชอบจั๊กเหมือนกันค่ะ

สู้ๆๆนะคะ

โดย: ammataya วันที่: 12 กันยายน 2550 เวลา:7:44:38 น.

สู้เท่านั้นจ๊ะ

เอากำลังใจมาฝากเพียบค๊า!!ช่วงนี้โรสก็เจอะเจอแต่ปัญหาวุ่นวายใจ..มีแต่กำลังใจของตัวเองที่ให้เราต้องต่อสู้กันต่อไป...วันนี้เราล้มพุ่งนี้ก็ลุก...สู้ๆๆๆๆๆๆเป็นกำลังใจให้ค๊า!!

ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส


หากไม่รู้จักเจ็บปวดก็คงไม่ซึ้งถึงความสุขใจ

สู้ๆ อย่าเพิ่งกลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิด คิดว่าเราต้องทำได้
เป็นกำลังใจให้จ้า

เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆนะค่ะ

แวะมาให้กำลังใจค่ะ สู้ต่อไปค่ะ

เวลาย่อมกลืนกินสรรพสัตว์ กับทั้งตัวมันเอง...
ปล่อยวางใจลงอย่าไปหมุนตามโลก
แค่นั้นเราก็จะเป็นเจ้าของ "เวลา" ทั้งหมด

สู้ๆๆๆๆๆ นะครับ

สู้ๆ

เวลาที่เรารู้สึกเหนื่อย จะเหนื่อยล้าเป็นธรรมดา

พักสักหน่อยแล้วทำต่อนะคะ ถ้าไม่มีเวลาพักก็ค่อยๆทำไปเรื่อยๆ

พองานเสร็จเราก็ยิ้มได้แล้วล่ะ

อุปสรรคมีไว้ให้ก้าวข้ามครับ
สู้ๆ

ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่ให้กำลังใจนะคะ
ฉันจะสู้ค่ะ

แวะมาให้กำลังใจอีกคนนะค่ะ
ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้ไขเสมอ
สู้ๆๆนะค่ะ
แล้ววันที่คุณชนะมัน คุณจะรู้สึกภูมิใจนะค่ะ

สู้เขาต่อไปนะครับ

ผมก็เคยมีอารมณ์แบบนี้เหมือนกัน

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=birdwithnolegs&month=06-2007&date=11&group=5&gblog=2

+++++คุณรู้ไหม ที่จริงแล้ว ผมอ่อนแอมากกว่าที่คุณคิดขนาดไหน+++++

สมัยยังหนุ่มๆ (ตอนนี้ก็ยังไม่แก่)
เวลาเรื่องเจอเรื่องอะไรแย่ๆ แล้วมีคนมาพูดปลอบใจ
ผมมักจะตอบเขาไปว่า



"ไม่ต้องกลัว ผมเข้มแข็งกว่าที่คุณคิดเยอะ"



จนถึงเมื่อวันที่ชีวิต เดินเข้ามาถึงจุดเปลี่ยน
ได้เจออะไรที่โหดร้ายมากมาย



มากจนทำให้วันหนึ่ง เริ่มรู้สึกว่า มันมากจนเกินกว่าที่คนมีหัวจิตหัวใจคนนึงจะรับไหว



แต่ด้วยภาพลักษณ์ที่มักแสดงให้คนอื่นเห็นว่า ฉันเข้มแข็ง ฉันเก๋า ฉันโตแล้ว ทำให้ไม่ค่อยมีใครคิดเป็นห่วงหรือคิดจะพูดปลอบใจอะไรมาก อย่างมากบางคนก็แค่เป็นห่วงเงียบๆ



ขนาดเจอสถานการณ์ที่ชวนให้ร้องไห้ขนาดไหนก็ยังต้องกลั้นน้ำตาไว้เพราะรู้สึกอายแม้กระทั่งตัวเอง



ทำให้รู้ว่าการกลืนเลือดอย่างเงียบๆ นั้น รสชาติเป็นอย่างไร



จนตอนนี้เกิดมีความคิดเล่นๆว่า
อยากจะย้อนกลับไปบอกทุกคนที่ผมเคยบอกว่า "ผมเข้มแข็งกว่าที่คุณคิด"
อีกทั้งยังอยากบอกกับทุกสิ่งที่ชอบมาทำร้ายผมซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า



"คุณรู้ไหม ที่จริงแล้ว ผมอ่อนแอมากกว่าที่พวกคุณคิดขนาดไหน..."

ความอ่อนเเอซ้อนเร้นอยู่ภายในมากมายเเค่ไหน
เเต่เราไม่เคยเผยมันออกมา
เเสร้งทำเป็นว่า เราเข้มเเข็งไปวันๆ
พอถึงจุดอิ่มตัว ต่อมอ่อนเเอมันจะเเตกเอาได้
มันล้าเอาได้ง่ายๆ

ดังนั้น รู้จักตัวเองดีที่สุด ยอมรับว่าเราอ่อนเเอ
ไม่ต้องเสเเสร้ง เเค่เรายืดหยุ่นความรู้สึกตัวเองได้
วันไหนเราเข้มเเข็ง เราก็มีความสุข เราจ่ายความสุขให้คนอื่น เรายิ้ม
วันไหนเราอ่อนเเอ เราก็ต้องดูเเลตัวเองเป็นพิเศษ ดูเเลมันดีๆหน่อย

whatever happen life must go on


Life is yours.


Think good.

ขอบคุณสำหรับความห่วงใยเเละกำลังใจจากทุกๆคนนะคะ
ตอนนี้สู้อยู่ค่ะ อาทิตย์หน้าอย่างยุ่ง ไว้ถ้าผ่านไปได้ จะเอารูปผลงานเเห่งความสำเร็จมาอวดค่ะ

จะมานั่งรอ นอนรอดูผลงานจ้า

เวลาอ่อนล้าผมมักจะจับกล้องขึ้นมากดๆเล็งๆ ทำสิ่งที่ชอบหรือสนใจอาจจะรู้สึกสบายใจขึ้นก็ได้นะ

"ดีใจที่เห็นพี่มีความสุข" แอมพูดงี้พี่ก้อตื้น...เหมือนกันนะ

แวะมาทักทายวันหยุดจ้า มีความสุขมากๆนะจ้ะ

goodpeople มาอีกรอบแล้วจ้า

ไว้จะลัดคิวบล๊อกที่ขอไว้ให้ในคืนพรุ่งนี้นะครับ ไงก็ขอให้กำลังใจอีกคนนึงครับ

ขอมอบตำราฟื้นฟูกำลังใจให้ก่อนนะครับ เอาจากบล๊อกที่อัพไปแล้วนะครับ

ตำราบทที่ 5 "ดับความทุกข์"


ทุกย่างก้าวของความฝัน คือก้าวย่างของความเหน็ดเหนื่อย
ทุกย่างก้าวของความเหน็ดเหนื่อย คือก้าวย่างของความสำเร็จ
ต่อให้ทุกข์ที่สุด ... ก็ต้องผ่านพ้นไปจนได้
เมื่อเรานั่งมองอดีต เรายังผ่านทุกข์มาได้ตั้งหลายทุกข์

ก็ในเมื่อชีวิต ... มันยังมีชีวิต
ขอแค่อย่าทุกข์ก่อนเจอทุกข์
หลังทุกข์ อย่าทุกข์อีก
ให้ทุกข์ แค่ตอนทุกข์
แล้วทุกข์ที่สุด ... ก็จะเป็น ทุกข์ แค่นี้เอง!




ตำราบทสุดท้าย "กระบี่อยู่ที่ใจ"


ถ้าเรามองในทางที่ดี ... ใจเราก็จะรู้สึกดี
ถ้ากำลังใจดี ... สิ่งร้ายก็จะคลี่คลายเป็นดี!

ให้ทำหน้าที่ทุกหน้าที่ด้วยหัวใจ
ให้หัวใจตระหนักในหน้าที่ ...
แล้วเราจะไม่รู้สึกว่าหน้าที่เป็นหน้าที่
แต่เป็นการกระทำที่เกิดจากหัวใจเรียกร้องต่างหาก

ดีไม่ดี ... อยู่ที่ใจเรา ...
ถ้าใจเรา ... คิดดี เราก็จะเจอแต่สิ่งดี ๆ

ขอบคุณคุณ ฮิโระ มากๆค่า เป็นบทความที่ดีมากๆเลย ขอส่งต่อให้คนอื่นที่ทุกข์อยู่เหมือนกัน เราเป็นกำลังใจซึ่งกันเเละกันได้ค่ะ

แวะมาบอกว่าเข้าใจผิดที่บอกมีคนหมั่นไส้นะครับ
ที่คุณ aquaworld เขียนถึง คห 1 หมายถึง คห 1 ที่บล๊อกของเขานะครับ ไม่มีอะไรหรอกครับ

แวะมาแจ้งข่าวว่าอัพบล๊อกแล้วครับ

คนเราทุกคนก้อต้องมีบ้างหล่ะนะที่อ่อนล้า
ม๋วยก้อเป็นเหมือนกัน อยากส่งกำลังใจมาให้พี่(ถึงเราจะไม่เคยรู้จักกัน)แต่ความห่วงใยหรือกำลังใจก้อมีให้กันได้นะ......สู้ๆ ยังงัยก้อเป็นกะลังใจให้เสมอนะ.....จากน้องสาวคนนึง

ใผคือม๋วยนะ...

ยังไงก็ขอบคุณละกันจ้า

ขอบคุณมากค่ะ คุณน้องม่วยนะ

เป็นกำลังใจที่ดีมาก จากเพื่อนบนโลกอินเตอร์เนต อะไรไม่รู้ทำให้เรามาเจอกันได้ เเละทำให้เรารู้สึกดีๆถึงกันได้

พี่ค่ะวันนี้ม๋วยมีปัญหามากๆ มากจนม๋วยไม่อยากจะก้าวต่อไปแล้วม๋วยจะทำงัยดีค่ะ ทุกๆคนทำเหมือนม๋วยเป็นอากาศ ไม่มีชีวิตไม่มีความรู้สึกอะรัย......ม๋วยจะก้าวผ่านตรงนี้ไปได้ยังไงในเมื่อข้างๆม๋วยไม่มีใครเลย
........พอฟังเพลงนี้แล้วทำให้มีความรู้สึกว่าม๋วยก้อยังมีค่าสำหรับโลกใบนี้อยู่ใช่ไหมค่ะ............
....ขอโทษด้วยนะค่ะที่วันนี้ไม่ได้มาพร้อมกะลังใจแต่กลับนำปัญหามาให้พี่หนักใจด้วย....
จากน้องสาว
ม๋วย

น้องม่วยนะ พี่เเอดเอ็มเอสเอ็นเเล้วนะ ไม่รู้ได้รับยัง มีอะไรคุยทางเอ็มก็ได้ค่ะ พี่ออนไลน์เเทบจะตลอดเวลา

น้องม่วนนะกำลังรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นอากาศ พี่อยากจะบอกว่า พี่ก็เคยคิดเเบบนี้นะคะ เเละพี่ว่าหลายคนก็เคยคิดค่ะ

พี่เคยเป้นอาการเเบบนี้สมัยอยู่ช่วงวัยรุ่น(ตอนนี้พี่ก็วัยรุ่นนะ) พี่ว่า มันมาพร้อมกัยความรู้สึกของความที่อยากให้ตัวเองเป็นที่ยอมรับ เป็นที่รักไคร่ เเละมีความสำคัญ ของเพื่อนๆ ของคนรอบๆเรา เพราะมันเเน่นอนที่สังคมมนุษย์เราเป็นสัตว์สังคม

ถ้าน้องรู้สึกว่าคนรอบข้างไม่เคยสนใจน้อง ก็อย่าไปแคร์ คนเราไม่สามารถที่จะบังคับ หรือทำให้คนอื่น เข้าใจความรู้สึกเราได้หมด ก็มันคนละคนนี่ จริงมั้ย

หาอะไรอย่างอื่นทำค่ะ ทำตัวให้มีคุณค่า อย่างน้อยที่สุดก็ในสายตาตัวเอง เอาเวลาที่คิดค่อนคอดน้อยใจคนอื่น ไปใช้ทำอะไรๆหลายอย่างที่เรามีความสุข ที่เราสนใจ อยากทำเเต่อาจจะยังไม่ได้ลองทำ ไปเปิดหูเปิดตาซะบ้าง โลกใบนี้มีอะไรสวยงามอีกมาก

พี่เชื่อว่าน้องม่วยนะ หรือทุกๆคนบนโลกนี้ มีความสำคัญเหมือนกัน เพียงเเค่อย่าว่าตัวเองไร้ค่า ทำตัวเองให้มีค่าเข้าไว้ ทำดีๆต่อเพื่อนๆเข้าไว้ สักวันนึง เพื่อนๆเหล่านั้นจะมองเห็นคุณค่าของน้องเอง

เเละพี่เชื่อว่า ถ้าน้องเติบโตขึ้นอีก น้องจะไม่คิดว่าเรื่องตรงนี้เป็นปัญหาที่ใหญ่เลย

สู้ๆนะ

สวัสดีค่ะ.......พี่สาววันนี้ม๋วยมีโอกาสได้แวะมาทักทายพี่...ขอบคุณมากๆนะค่ะที่เป็นกะลังใจและให้ข้อคิดกะม๋วย......ขอบคุณจริงๆนะค่ะ ตอนนี้ก้อรู้สึกดีขึ้นมากแล้วหล่ะค่ะ และมีเรื่องให้ภูมิใจอีกเรื่องก้อคือม๋วยจะถ่ายรูปรับปริญญาแล้วนะค่ะ.....พอคิดถึงเรื่องนี้แล้วมันทำให้มีกะลังใจขึ้นมาบ้างค่ะ..........ยังงัยก้อขอบคุณพี่มากๆนะค่ะ.........น้องสาว

เป็นไงบ้าง ดีจัยนะที่เราอายุเท่ากัน ได้เพื่อนใหม่มาอีกคนดีใจจริงๆนะ แล้วอย่าพึ่งทิ้งกันไปก่อนหล่ะ ขอร้อง......เพราะตอนนี้กะลังอ่อนล้า.....

ใครจะทิ้งเธอเล่า ยัยบ๊อง

สวัสดี.........ไม่ได้แวะมาคุยด้วยเลย อีก 1 อาทิตย์จะส่งรูปสวยๆมาให้ดูนะ อากาศเริ่มหนาวแล้วดูแลสุขภาพด้วยหล่ะเพื่อน..........อาม๋วย

วันนี้ม๋วยมีกลอนส่งมาเป็นกะลังใจให้พี่ด้วยนะ.....
ม๋วยอยากจะบอกพี่ว่าไม่รู้อะไรดลใจให้ม๋วยอยากฟังเพลงอ่อนล้าของมัม ซึ่งมันเป็นเพลงที่ม๋วยชอบมากๆ เพลงนึงเลยหล่ะ แล้วก้อไม่รู้ว่ายังไงเมื่อคืนถึงอยากจะฟังเพลงนี้และก้อเลยลอง Search หาชื่อเพลงนี้และก้อมาเจอ blog ของพี่เข้า....พอได้อ่านแล้ว รู้สึกว่าอยากให้กะลังใจพี่อีกคนนึงนะ..........
บนเส้นทางที่เดิน...
....ยังอีกไกลกว่าจะถึงจุดหมาย
เก็บน้ำตาระหว่างทางที่เรียงราย...
....ให้กลับกลายเป็นบทเรียนนักเดินทาง
เก็บความช้ำที่ขูดข่วนล้วนด้วยหนาม...
...ที่คอยตำสองฟากคอยถากถาง
บรรจงเช็ดรอยเลือดให้เหือดจาง...
...ชโลมล้างด้วยรักจากคนไกล
หากวันนี้เหนื่อยนักจงพักก่อน...
...ล้มตัวนอนเก็บฝันอันสดใส
วันพรุ่งนี้จะเข้มแข็งด้วยแรงใจ....
ก้าวต่อไปให้ถึงซึ่ง.....ปลายทาง....
เป็นกำลังใจให้เสมอนะ
จากม๋วย






โดย: ม๋วยนะ IP: 124.157.189.20 วันที่: 30 กันยายน 2550 เวลา:21:37:16 น.

ในวันที่หัวใจเริ่มอ่อนแรงลง เรารู้สึกเหมือนชีวิตเราเริ่มหยุดลง ไม่มีกำลังใจต่อสู้ ไม่มีแรงผลักดัน
เมื่อเธอคนนั้นเริ่มหยุดต้องการในสิ่งดีๆ ที่เราต้องการมอบให้ แด่เธอผู้เป็นที่รัก