ลืม....แม้กระทั่งตัวเอง....

ขอบคุณมากมาย สำหรับคำอวยพรวันเกิดที่ถึงแม้จะผ่านไปหลายเดือนแล้วเพิ่งจะมีเวลาเข้ามา blog ของตัวเอง ขอบคุณ พีๆ น้องๆ และเพื่อนทุกคนที่ส่งคำอวยพรมาให้ .........มันเกิดความรู้สึกเต็มตื้นในหัวใจ........2ปีที่เราลืมตัวเอง......ยุ่งอยู่กับงานที่ไม่ได้ให้อะไรเลย.....กลับมีคนอีกหลายคนที่ยังนึกถึงเรา ทำให้ฉุกคิดได้ว่า โลกนี้มันกว้างใหญ่ไพศาล กว่าที่เราเห็น และยังมีเพื่อนดีๆอีกมากมาย........ที่ให้กำลังใจเราแม้ว่าจะไม่เคยรู้จักกันมาก่อน....ทำไมเราถึงได้ปิดกั้นตัวเอง......ทำไมเราถึงได้ทำร้ายคนที่รักเราได้มากมายอย่างนี้.....คิดมาถึงตรงนี้....ความรู้สึกเคว้งคว้างว่างเปล่า ความสับสนมันก็แทรกเข้ามา....ฉันจะทำอย่างไรดี...เริ่มต้นใหม่หรือทำตามที่ใจปราถนาทั้งๆที่อยากหนี...หรือทำตามหน้าที่อย่างคนไม่มีหัวใจ......ถ้าให้ถามตัวเองว่า...มันสุขไหม...ฉันตอบได้ทันทีว่าไม่เลย...แล้วถามต่อว่าทำไมต้องทน......ฉันตอบไม่ได้...ไม่มีคำตอบ...ทั้งๆที่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร....แต่ตัวฉันเองที่ไม่ยอมรับรู้......นี่ฉันจะทำอย่างไรกับตัวเองดี...........

Create Date : 27 มิถุนายน 2551		0 comments
Last Update : 27 มิถุนายน 2551 23:38:00 น.
Counter : 392 Pageviews.
Share Tweet