ความห่วงหา......ที่ซ่อนอยู่ลึกๆในใจที่ว่างเปล่า!

ในที่สุด ฉันก็ได้ตัดสินใจ....จริงๆแล้วเขาก็มีส่วนทำให้ฉันตัดสินใจได้ง่ายขึ้นมันก็ดี ที่ผ่านมามันมีแต่ความทุกข์ ทรมาน ขอบคุณสำหรับ โอกาสที่ฉันให้เขา แต่เขาไม่รับมัน ทำให้ฉันได้ใช้ โอกาสนั้นด้วยตัวเอง เมื่อวาน ฉันใช้เวลา ที่รอ....นั่งคิดอยู่ริมน้ำใต้ต้นสน สายลมอ่อนๆพัดเย็นยะเยือกในหัวใจ...รู้สึกเจ็บ เหงา น้ำตามันคอยที่จะไหลรื้นออกมานอกเบ้าตา เปิดเพลงที่เราชอบฟังด้วยกันให้มันย้ำหัวใจให้มันเจ็บจนชา... แล้วคิดไตร่ตรองทบทวนวกไปวนมา ใช่ ฉันไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะยื้อยุด ไม่จำเป็นจะต้องไปดูแลใครอื่น ที่เค้าไม่ต้องการ ในเมื่อสิ่งที่ให้ไป ใครอื่นนั้น ไม่เห็นคุณค่า เมื่อคิดไปก็รู้สึกใจหาย.....แต่ก็ต้องตัดใจ มนุษย์เราก็ต่างมักที่จะเลือกสิ่งที่เป็นที่สุดให้ตัวเอง ดีที่สุดสำหรับตัวเองแต่อาจทำร้าย คนอื่น.....เขาก็เช่นกัน อาจจะเจอที่ดี ที่เหมาะที่สุดแล้วสำหรับตัวเอง ถึงจะเป็นห่วงเหลือเกิน..แต่ก็ต้องทำเป็นเหมือนไม่ใส่ใจแม้ว่าลึกๆแล้วมันตรงกันข้าม ฉันก็ยินดีด้วย ด้วยใจจริง เห็นไม๊ ฉันเข้าใจอะไรได้ไม่ยากหรอก ก็อย่างที่ใครคนหนี่งบอกไว้ ปัญหามีทางออกเสมอ ถ้าออกไม่ได้ก็ออกตรงที่เราเข้ามานั่นแหละ....น่าแปลกนะจากช่วงเวลาเนิ่นนานที่ผ่านมาเขาเพิ่งจะขอเวลา นั่งคิดตรึกตรอง ขอเวลาดูใจตัวเอง หมายความว่า ที่ผ่านมาไม่ได้รุ้ตัวเองเลยว่า คิดอย่างไร ตัดสินใจ อย่างไร ช่างเถอะเปล่าประโยชน์ที่จะรื้นฟื้น เพราะทั้งหมดที่ให้เขาก็รู้ว่ามันหมายถึงอะไร ถ้าไม่เห็นคุณค่าในความหมายนั้น เราก็คงต้องเดินออกมา ไม่โกรธ ไม่โทษ ไม่แค้นเคือง แค่รู้สึกเจ็บอยู่ลึกๆในใจ คงไม่นานที่จะเยียวยาให้หาย เพราะหากนานไป เวลาของฉันก็คงจะไม่พอใช้ .........อยากจะฝากบอกไว้ตรงนี้ว่าความรักก็เหมือนการตีเหล็กถ้าคุณอยากจะให้มันขึ้นเป็นรูปที่ต้องการคุณก็ต้องตีมันตอนที่มันร้อนหลอมละลาย แต่หากคุณ รอให้มันเย็น มันก็หมดโอกาส ที่จะเป็นอย่างใจต้องการ และยิ่งถ้าเป็นความรู้สึกถ้าคุณปล่อยให้ร้างเย็นชืดโอกาสที่มันจะคืนกลับมามันยากยิ่งกว่า เพราะเหล็กเราสามารถที่จะเอาไปเผาไปหลอมใหม่ได้ แต่ความรู้สึก ถ้าลังเล รอเวลา คุณก็จะพลาดโอกาส ที่จะกลับมาเหมือนเดิมได้ยาก.......และฉันก็เป็นหญิงเหล็กที่ต้องตีตอนร้อนไงล่ะ...ฉันถึงไม่มีเวลาที่จะรออะไรอีกแล้ว เมื่อก่อนฉันก็มีโอกาสคิดนะ......แต่ก็ไม่ยอมที่จะคิด แต่เมื่อได้คิดในตอนนี้ แล้ว ก็ไม่คิดว่าจะมาได้จนถึงขนาดนี้ ต่อแต่นี้ก็คงไม่มีอะไรให้ต้องห่วงหาอีกแล้ว......ชีวิตของใครก็ของคนนั้นก็ ดูแลกันเองแล้วแต่ใจจะเป็น ฉันก็คงอยู่ที่จุดเดิม มีความเป็นเพื่อนให้อยู่เสมอ....สำหรับความรักที่เคยมี ก็คงเก็บไว้ในลิ้นชักใจ ใส่กุญแจปิดตาย.....คิดเสียว่ามันก็เป็นช่วงหนึ่งของชีวิต ที่ต้องผ่านพ้น ไม่ว่าจะหนักหนาสาหัสอย่างไรเราก็ต้องก้าวผ่านไปให้ได้ .....แพ้เขาได้แต่อย่าแพ้ตัวเอง....ก็แค่นี้......

Create Date : 20 ธันวาคม 2551		2 comments
Last Update : 20 ธันวาคม 2551 11:56:45 น.
Counter : 868 Pageviews.
Share Tweet