|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
น้องนิวมารายงานตัวครับผม ^_^
มาแล้วครับผม ชื่อ น้องนิวนะครับ เด็กชายอรรถนนท์ เชื้อเมืองพาน น้ำหนัก 3,200 กรัม ยาว 52 เซนติเมตร (สูงๆๆ อิอิ)
มาฟังแม่ของผมเล่าถึงวันที่ผมออกมาดูโลกแบบฉุกละหุกกันดีกว่านะครับ
หวัดดีจ้า...ห่างหายไปซะหลายวัน เนื่องจากต้องผ่าคลอดฉุกเฉิน T^T คุณหมอนัดตรวจก่อนคลอด วันที่ 6 มค 53 ก็ได้ไปซาวด์ตรวจดูน้ำคร่ำ ท่าเด็ก ผลออกมา หมูน้อยไม่กลับหัวซะงั้น น้ำคร่ำก็เหลือน้อยด้วย T_T ผิดแผนบัดนาว ก็คุยกับคุณหมอ คุณหมอให้ช้อยมา 2 ข้อ จะผ่าเย็นนี้เลยหรือจะผ่าเช้าวันพฤหัส ก็ด้วยแม่หมูเกิดวันพฤหัส อยากให้หมูน้อยเกิดวันพฤหัสด้วย ก็เลยบอกคุณหมอว่า ขอเช้าวันพฤหัสแระกัน โอเคสรุปได้เข้าไปนอนตั้งแต่บ่าย 2 วันพุธนั้นเลย และให้อดข้าวอดน้ำตั้งแต่เที่ยงคืน...และแล้ว 4 โมงเย็น ขณะกำลังนั่งกินนอนกินผลไม้อยู่นั้น!!! อะไรบางอย่างไหลจ๊อก โดยที่ไม่มีอาการเจ็บเตือนอะไรสักอย่าง นั่นคือ...น้ำเดินทางนั่นเอง แม่เดินอุ้มท้องไปหาพยาบาล "คุณพยาบาลคะ อะไรไม่รู้ไหลคะ" พวกพยาบาลก็แตกตื่นกันเลย ลากแม่ไปนอนขึ้นขาหยัง โดยที่ไม่ได้บอกให้เตรียมตัวว่าจะทำอะไรบ้าง แม่กำลังขยับท่าทางให้เข้าที่ ยัยป้าพยาบาล (หน้าดุๆ) อยู่ๆ ก็ล้วงภายในเลย เจ็บโคดๆ ไม่บอกสักคำ แม่ร้องลั่นเลย -*- ยังมาดุอีกร้องทำไม!! ชิ ไม่เจ็บก็ไม่ร้องหรอก สักเปปก้เอาอะไรไม่รู้มาทาๆ แล้วก็โกนๆ แล้วไล่แม่มานอนบนเตียงห้ามลุก บอกว่าถ้าลุกเดิน จะมีบางอย่างไหลออกมา จะอันตราย (- -a ไม่รู้เหมือนกันว่าคืออะไร แต่เห็นพี่พยาบาลคนสวยอีกคนบอกว่า เป็นสายสะดือ - -") จากนั้นก็โทรตามคุณหมอ มาตรวจปากมดลูก ก็ยังไม่เปิด คุณหมอเลยตัดสินใจผ่าฉุกเฉิน3ทุ่มของวันนั้นเลย ไม่ต้องรอแล้ว เด๋วเด็กจะมีอันตราย และสั่งงดข้าวงดน้ำ (เหตุที่ผ่า 3 ทุ่ม เพราะเพิ่งจะกินไป ต้องให้อดอย่างน้อยๆ 6 ชั่วโมง - -") สักพักพี่พยาบาลคนสวย (สวยทุกคนยกเว้นยัยป้าหน้าดุ -*-) ก็มาเสียบสายน้ำเกลือ สายฉี่ ไม่เจ็บนะ อุตส่าห์เตรียมเกร็งสุดชีวิต ผ่านไปด้วยดี แต่ก็อดเสียดายไม่ได้ อยากให้คลอดวันพฤหัส แต่ก็ดี เพราะคุณตาของหมูน้อยดูฤกษ์ยามมาแล้ว วันพุธดีที่สุด เข้าใจเลือกวันเกิดน๊า หมูน้อยของแม่
ตอนเข้านอนพักในห้องรวม แม่หมูยังลันล้าอยู่เลย
หลังน้ำเดิน ต้องมานอนวัดคลื่นหัวใจหมูน้อยตลอดจนถึงเวลาเข็นไปผ่าคลอด มีคุณยายมาเฝ้าด้วย
เครื่องวัดคลื่นหัวใจหมูน้อย ปกติจะอยู่ที่ 140-160
เมื่อถึงเวลาขึ้นเขียง...พวกพยาบาลก็มาย้ายให้นอนอีกรถเข็น เข็นไปห้องผ่าตัด มีคุณยาย คุณย่า และพ่อหมูรออยู่ด้านนอก ส่วนแม่หมู...ตื่นเต้น ไม่กลัว แต่ไม่พร้อม ม ม T^T แล้วก็เปลี่ยนชุด เตรียมเข้าห้องผ่าตัด พวกพยาบาลในห้องก็เตรียมแม่ไป คุยกันไปเรื่องน้ำประปา ไฟฟ้า บลาๆๆ - -" แม่ก็ใจเต้นตุ้มตุ่มๆ ตลอด สักพักคุณหมอก้มา พวกพยาบาลก็บอกให้แม่ตะแคงข้าง งอตัว แต่แม่ติดพุงมาก มีพยาบาลมาดันขาขึ้น กะกดหลังลง โอ๊ยยย ทั้งเจ็บทั้งจุกจนต้องกลั้นหายใจ หมอก็ฉีดยาชา เจ็บจี๊ดๆ แล้วก็รู้สึกโดนแทง 2 ครั้ง คงจะเป็นยาบล็อคหลัง พวกพยาบาลก็ช่วยกันรีบคลายตัวแม่ ให้นอนหงาย เตรียมลงมีด มีพยาบาลคนนึงยืนบนหัวแม่ คุยโน่นคุยนี่ ส่วนแม่ก็กระดิกปลายเท้าตลอดเลย แบบว่า ไหนว่าจะชาอะ ยังรู้สึกแค่เป็นตะคริวเอง สักเปปพวกพยาบาลคงจะรู้สึกว่าแม่ยังกระดิกได้อยู่ ป้าพยาบาลที่ยืนบนหัวแม่ พูดว่า "ตายละ ลืมเทส รายอื่นมั่นใจว่าจะหมดความรู้สึกนะเนี้ย แต่รายนี้ชักไม่มั่นใจแล้ว" เลยลองเทส เอาเข็มมาจิ้มๆที่พุงแม่ แล้วถามว่า "รู้สึกเจ็บมั๊ย" "ไม่เจ็บคะ แต่รู้สึกว่าแหลมๆ" จิ้มไปถามไป แล้วบอกให้แม่กระดิกเท้า ยกก้น สรุปยังรู้สึกอยู่เลย พวกพยาบาลเลยวุ่นเตรียมยาสลบกันใหญ่ กันพลาด ได้ยินคนนึงพูดว่า "คนไข้ยังไม่ชาเลยคะหมอ จะทันมั๊ยเนี้ย" "ไม่ทันแล้ว" หมอพูดพร้อมรู้สึกถึงปลายมีด กรีดฉัว แม่พูดว่า เสียวๆคะที่ปลายมีด พอลงมีดที่ 3 เท่านั้น "เจ็บบบบบบบบค้า" และหมดความรู้สึกเข้าภาวะฝันทันที ด้วยฤทธิ์ยาสลบ สรุปแม่หมูโดนทั้งบล็อคหลังทั้งยาสลบพร้อม มาฟื้นตอนเขาเข็นมาห้องพักฟื้นรวมแล้ว (ต้องอยู่ห้องรวมก่อน 8 ชั่วโมงถึงจะย้ายไปห้องพิเศษได้) ประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆ กระดิกตัวได้ พอเที่ยงคืนขยับแขนขาได้ รู้สึกขยับได้ทั้งตัวเต็มที่ก็ตอน 6 โมงเช้าแล้ว ก็เจ็บๆ ตึงๆแผล ช่วงเช้า คุณหมอมาตรวจ (เนื่องจากฝากพิเศษ จะเป็นคุณหมอที่ทำคลอด มาตรวจตลอดจนออกโรงพยาบาลเลย) ก็ถามว่า
หมอ : เจ็บแผลมั๊ย ถ้าเจ็บขอยาแก้ปวดได้นะ
แม่หมู : ไม่เจ็บคะ แค่ตึงๆ ปวดๆ พอทนไม่ต้องพึ่งยา
หมอ : อ้าว เมื่อคืนทำไมถึงเจ็บละ
แม่หมู : ก็มันไม่ชานี่คะหมอ - -"
หมอ : (ยิ้มๆ) คงเพราะชาทีละส่วน เลยยังไม่รู้สึกทันที (แล้วก็ถามอาการอื่นๆ อธิบายๆ แล้วก็เดินจากไป)
ส่วนหมูน้อย หรือ น้องนิว ต้องไปอยู่ห้องICUเด็กแรกเกิด เนื่องจากมีอาการหอบหายใจเร็ว น้ำตาลในเลือดต่ำ และอาจเสี่ยงติดเชื้อในเลือด ต้องเจาะเลือดส่งไปเพาะเชื้อที่กรุงเทพ เลยต้องไปอยู่ห้องปลอดเชื้อก่อน ต้องรอให้แม่ได้ห้องพักพิเศษฝั่งตึกICUเด็กแรกเกิด ถึงจะให้มาเลี้ยงในห้องได้
ส่วนแม่หมู...พอสายๆของวันที่ 7 มค 53 พยาบาลมาถอดสายฉี่ และบอกให้เดินเยอะๆ จะได้ไม่เป็นผังผืดที่ท้อง แม่ก็ลุกนั่งเลย โดยมีพ่อหมูคอยประคองตลอด กัวแม่จะเป็นลมหน้ามืด นั่งได้เปป แม่ก็ลงเดินเลย เจ็บแผลบ้างพอทน เดินไปเดินมา (เตียงอื่นเขาเห็นแม่ลุกเดินเร็ว ยังบอกแข็งแรงมากเลย คนอื่นนอนข้ามเป็นวันกว่าจะนั่งได้) พอเที่ยงพยาบาลก็มาถอดสายน้ำเกลือ แม่ก็เดินตัวปลิวแล้ว บ่ายแม่ก็ชวนพ่อหมูเดินไปดูลูกกัน เป็นวันแรกที่ได้เห็นหน้าลูก น้ำตาซึมเลย อยากจะอุ้ม แต่ไม่กล้า เพราะเค้าอยู่ในห้องปลอดเชื้อ เข้าได้แต่พ่อกับแม่ ญาติๆ ต้องรอนอกห้อง สรุปพ่อกับแม่เท่านั้นที่ได้เห็นลูก...ตกกลางคืน แม่กับคุณยายแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน ลูกของเตียงอื่นร้องจ้ากันแทบทั้งคืน ตอน 2 ทุ่ม คุณหมอก็ตรงดิ่งมาตรวจแม่คนเดียวเลย หุหุ
ถอดสายฉี่แล้ว เหลือสายน้ำเกลือ แต่แม่เดินตัวปลิวแล้ว
วันที่ 8 มค 53 ช่วงเช้าคุณหมอก้มาตรวจตามปกติ แล้วบอกว่า เดินไปให้นมลูกที่ตึกโน่นได้นะ แม่ก็รอจนพ่อหมูมา แล้วชวนกันไปหาลูก น้องนิวอยู่ในตู้อบสีฟ้าๆ ซะแล้ว พี่พยาบาลบอกว่า เจาะเลือดแล้วได้ผลตัวเหลืองเกิน 12 เลยต้องอบไว้ก่อน แล้วเค้าก็สอนให้แม่อุ้มกับให้นมน้องนิว แม่กับพ่อก็อยู่เยี่ยมน้องนิวสักพักใหญ่ๆ ก็กลับมาที่ตึก พี่พยาบาลก็เดินมาบอกว่า จะได้ห้องพิเศษฝั่งตึกเด็กอ่อน ตอน1 ทุ่ม ก็เฮกันใหญ่ เพราะจะได้เลี้ยงลูกเองแล้ว ส่วนน้ำหนักตัว ก่อนคลอด 78 พอคลอดแล้ว เหลือ 68 หายไป 10 โล หุหุ
วันที่ 12 มค 53 วันที่ได้กลับบ้านซะที
ผมเลี้ยงง่ายมากเลยนะครับ ร้องตอนหิวเท่านั้น ทั้งอึทั้งฉี่ ผมไม่ค่อยร้องเลย กว่าแม่จะรู้ อิอิ กินนมเสร็จ ผมก็หลับยาวเลย แม่ของผมเริ่มได้นอนมากขึ้นแล้ว ตอนแม่มาอัพบล็อคของผม ผมยังไม่ตื่นเลยครับ เพราะเพิ่งกินนมไปตอน 6 โมงเช้านี่เอง
แล้วผมจะมาอัพเดทเกี่ยวกับตัวผมอีกนะครับ วันนี้ผมขอให้แม่หมูของผมพักผ่อนก่อน ไม่ได้นอนเต็มที่กับผมมาหลายคืนแล้ว ขอบคุณทุกกำลังใจจากป้าๆ น้าๆ ทั้งหลายนะคร๊าบบบบบบบบบบ
| Create Date : 14 มกราคม 2553 |
| Last Update : 18 มกราคม 2553 9:31:08 น. |
|
8 comments
|
| Counter : 1161 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: emma IP: 24.63.87.20 วันที่: 14 มกราคม 2553 เวลา:11:18:49 น. |
|
|
|
โดย: Ninniko  วันที่: 14 มกราคม 2553 เวลา:13:02:07 น. |
|
|
|
| โดย: winner1984 วันที่: 14 มกราคม 2553 เวลา:15:29:48 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋อ้อนzaaaa IP: 10.0.3.239, 124.120.159.98 วันที่: 14 มกราคม 2553 เวลา:17:19:17 น. |
|
|
|
| โดย: แอมนะค่ะ IP: 114.75.45.244 วันที่: 15 มกราคม 2553 เวลา:6:47:34 น. |
|
|
|
| โดย: บอมซ์ อ้อน IP: 10.0.3.239, 124.120.253.100 วันที่: 30 มีนาคม 2553 เวลา:14:48:48 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
สวัสดีวันพฤหัสฯ ที่แสนจะครื้นเครง ทำงานอีกวันเดียวเองก็จะเป็นวันศุกร์ จะไดัเอากระปุกไปใส่กะเป๋า ^___^