กำกับ/เขียนบท : Cameron Crowe
นำแสดง : Billy Crudup, Frances McDormand, Patrick Fugit, Kate Hudson
ความยาว : 122 นาที
ระดับความชอบ : 8.75/10
จดหนังเรื่องนี้ไว้ใน Waiting List นานหลายปี
ตอนอ่านคอลัมน์ 5 ชอบ 5 ไม่ชอบ ในนิตยสารสีสันครั้งนั้นนักวิจารณ์ต่างชื่นชอบหนังเรื่องนี้กันเยอะทีเดียว
เคยสั่งร้านลูกแมวให้อัดหนังจาก Laser Disc มาลงม้วน VDO ไว้แต่ก็ปล่อยไว้จนขึ้นราดูไม่ได้
มาได้แผ่น DVD จากน้องสาวเลยได้โอกาสชมเสียที แล้วก็ไม่ผิดหวัง
เปิดตัวหนังก็น่าดูแล้วครับ ใช้การเขียนลงกระดาษด้วยดินสอเป็นการแนะนำชื่อผู้แสดงและทีมงาน คลอเพลงเบาๆ เห็นชื่อผู้กำกับ คุ้นมาก สุดท้ายมาหาข้อมูลพบว่าเป็นผู้กำกับหนังเรื่อง
Jerry Maguire หนังในดวงใจใครหลายคน
เปิดตัวด้วยครอบครัวคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่เข้มงวดกับลูกมาก ไม่ให้ลูกฟังดนตรีใดๆ เลย ยุคนั้น Rock and Roll กำลังรุ่งเรืองด้วย
แล้วลูกสาววัย 18 ปีก็เลยตัดสินใจออกจากบ้านไปเป็นแอร์โฮสเตสท์ ส่วนน้องชายก็อยู่กับแม่ต่อไป ก่อนเดินทางพี่สาวบอกว่าซ่อนของไว้ใต้เตียง น้องชายเปิดดูมันคือแผ่นเสียงของวง Rock and Roll ชื่อดัง ในแผ่นหนึ่งพี่สาวบอกว่าให้เล่นแผ่นนี้ท่ามกลางแสงเทียนแล้วชีวิตจะพบทางออก น้องชายก็ทำตาม เคลิ้มเลยครับทั้งน้องชายและผู้ชม เพลงเพราะจริงๆ
ภาพตัดมาปี ค.ศ. 1973 ลูกชายอายุ 15 ปีเริ่มเขียนบทความเกี่ยวกับวงดนตรี Rock and Roll และได้รับความสนใจจากนิตยสารเลยโดน Assign ให้ทำ Scoop เกี่ยวกับวงดนตรีวงหนึ่ง ทำให้ต้องไปดูคอนเสิร์ตโดยคุณแม่ไปส่งและสิ่งที่แม่สั่งคือ "อย่าเสพยา"
พระเอกหาทางสัมภาษณ์สมาชิกของวงดนตรีแต่เข้าไปไม่ได้จนเจอสาวๆ ที่ทำตัวเหมือนแม่ยกเข้าไปได้และบอกให้รอเธอจะช่วย แต่เขาก็พบกับวง Still Water ที่กำลังจะเข้าไปในที่พักนักดนตรี ด้วยคำพูดที่รู้จริงพระเอกทำให้พวกนักดนตรีทึ่งเลยได้เข้าห้องแต่งตัวไปด้วย
แล้วพระเอกก็ติดตามวงนี้ไปทำข่าวด้วย
บทความเขาทำออกมาดีจน The Rolling Stones นิตยสารเพลงชื่อดังติดต่อให้เขาเขียนบทความให้ โดยไม่รู้ว่าเขาอายุ 15 ปี
หนังพาพระเอกไปใช้ชีวิตกับวง Still Water ได้เห็นทุกแง่มุม นักดนตรีจะเรียกพระเอกว่า The Enemy เพราะนักเขียนอาจให้โทษกับพวกเขาก็ได้
เป็น Road Movie ที่สนุกมากครับช่วงนี้
เพราะเป็นคนรักดนตรีเป็นทุนเดิม การได้เห็นชีวิตของศิลปินจึงเป็นความรื่นรมย์ทีเดียว
ชอบฉากร้องเพลงบนรถหลังจากมือกีตาร์ไปเสพยาจนเมามายแล้วทำตัวไม่ดี พระเอกบอกว่า "I have to go home" นางเอกตอบว่า "You are home" เท่ เก๋ บอกความสัมพันธ์ในวงได้ดี
ช่วงท้ายที่แยกย้ายกันก็ทำได้ดีทีเดียว สงสารนางเอก แต่เธอก็ดำเนินชีวิตได้ตามปกติและสามารถทำตามความฝันได้ด้วยซ้ำ ชีวิตวัยรุ่นก็แบบนี้แหละครับ พอเราสูงวัยขึ้นแล้วหันไปมองตอนเราเป็นวัยรุ่นแล้วจะรู้ แต่บางทีผู้ใหญ่ก็ลืมไปนะว่าช่วงนั้นเป็นอย่างไร หรืออีกอย่างก็ไม่อยากให้ลูกๆ เป็นแบบตน ทั้งๆ ที่เป็นช่วงชีวิตที่มีความสุขมาก
ประเด็นความรักของพระเอกนักเขียนกับแม่ยกสาวสวยก็ทำได้ดีมาก ชอบครับ
สุดท้ายพระเอกก็ได้ลงบทความในนิตยสาร The Rolling Stone โดยมี Still Water ลงปก
มาเห็นในข้อมูลน่าจะเป็นเรื่องของผู้กำกับ เพราะเขาเป็นนักเขียนในอายุเท่ากับพระเอกในเรื่อง ยิ่งทำให้ได้อารมณ์ร่วมมากขึ้นทีเดียว
เป็นหนังเกี่ยวกับดนตรีที่สนุกมากเลยครับ
ใครชอบดนตรี Rock and Roll รับรองชอบหนังเรื่องนี้
แต่ที่ชอบที่สุดคือประเด็นคุณแม่ที่เป็นอาจารย์ เธอชอบคิดว่าเธอเป็นคุณครูที่สอนคนมามากมายก็ต้องสอนลูกได้ เธอเข้มงวดและปิดกั้น ชอบฉากที่เธอบอกนักศึกษาว่า "วงดนตรีร็อคลักพาตัวลูกชายเธอไป" แล้วเธอก็สอนต่อไม่ได้ คนเป็นแม่ก็เป็นแบบนี้แหละครับ รักลูกไม่เสื่อมคลาย
เธอก็อบรมทุกคนที่รับโทรศัพท์แทนลูกชายเลยทีเดียว
ชอบฉากลูกๆ กลับบ้านหลังจากเวลาผ่านไปซักระยะ แล้วครอบครัวก็มาอยู่รวมกันด้วยความเข้าใจกันมากขึ้น
ไม่ง่ายหรอกนะครับกว่าคนต่างวัยจะเข้าใจกันอาจต้องผ่านเรื่องราวอะไรบางอย่างถึงจะเข้าใจกันได้
แต่ก็ต้องพยายามกันต่อไป
มีความสุขทุกคนครับ
ปล. ใน IMDb เขียนเกี่ยวกับผู้กำกับไว้ว่า
His films frequently have characters who are single parents.
His films often feature male protagonists who are misfits or outcasts; "the uncool", as he calls them in Almost Famous (2000).
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [
จำได้ว่าเคยซื้อวีซีดีมา
แต่ไม่ไ่ด้ดู
แผ่นหายไปแล้วล่ะครับ