งดออกอากาศ ประสบการณ์คนทำรายการทีวี ผู้เขียน : เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย (กาเหว่า ไทละเมอ) สำนักพิมพ์ : มติชน จำนวนหน้า : ๑๔๙ หน้า ราคา : ๑๑๐ บาท เล่มนี้ยืมจากห้องสมุดในโรงงานยุคปรับปรุงใหม่ มีหนังสือเข้ามาใหม่หลายเล่มเลย เห็นชื่อนักเขียนรีบคว้าเลย เล่มนี้ พลิกดูปกหลัง มีพี่เก้ง จิระ มะลิกุล เขียนคำนิยมให้อีก ถูกใจๆ พี่เก้งบอกว่าที่แท้เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย คือกาเหว่าที่ร้องเพลงอิ่มอุ่นนั่นเอง นึกหน้าสาวน้อยหน้ากลมๆ ใช่เธอคนนั้นไหมหนอ ตอนซื้อไทละเมอก็เป็นเทปเสียด้วยสิ คงขึ้นราและทิ้งไปแล้ว สักวันคงหารูปยืนยันได้ คุ้นเคยกับตัวหนังสือของเพลงดาบแม่น้ำร้อยสายมาระยะหนึ่งแล้ว ล่าสุดที่ได้สัมผัสก็เป็นผลงานแปลของป้ากล้วย บานาน่า เรื่อง คิทเช่น ก็อ่านได้อารมณ์ดีนะครับ จะว่าไปแล้วผลงานของเธอหลากหลายดีจัง นี่จบบัญชีนะเนี่ย ทำไมเปลี่ยนสาขาได้ขนาดนี้ รู้ว่าตัวเองชอบอะไรก็ดีนะครับ นึกถึงคำของเธอในเล่ม ภูมิคุ้มใจ ที่ว่า การได้ทำสิ่งที่รัก คือ อิสระ ส่วนการรักสิ่งที่ทำ คือ ความสุข ฝึกงานเธอก็เลยไปฝึกในสิ่งที่ตัวเองชอบเสียเลย เล่มนี้ก็บอกเรื่องที่เธอฝึกงานนิตยสารไปยาลใหญ่ แห่งสำนักศิษย์สะดือเสียเลย ก็ทมยันตียังจบบัญชีธรรมศาสตร์เลย เอ วิศวะเนี่ยจะมีงานเขียนบ้างก็คงไม่ผิดนะ เอ้าตื่นๆ เลิกฝันได้แล้ว แต่ถ้าถามว่าชอบผลงานแนวไหนของเพลงดาบแม่น้ำร้อยสายที่ผมถูกใจที่สุด คงเป็นแนวธรรมะครับ ชอบเล่ม ภูมิคุ้มใจ และ มิลินทปัญหา ครับ ตอนนี้กำลังสนใจเล่ม บันทึกคนเดินช้า อยู่ ก็แบบว่าช้าๆ แบบเดียวกัน เล่มนี้ได้เห็นเรื่องราวของคนทำงานโทรทัศน์ ทั้งครีเอทีฟ, ผู้ประสานงาน (ที่เป็นงานหนักที่สุดในสายตาของเธอ) และอื่นๆ มีประสบการณ์ช่วงทำกับกะทิ-กะลา คอมปานี Production Hut ที่มีพี่จุ้ยอยู่ด้วย เห็นรูปในเล่มด้วย ซึ่งในช่วงนี้มีประสบการณ์กองถ่ายในความทรงจำไปเลย ก็เหมือนไปออกค่ายเลย ชาวบ้านนี่เค้าน่ารักจริงๆ นะครับ มีประสบการณ์การแต่งเพลงแบบจำเป็นจากรายการ ทุ่งแสงตะวัน และ ทุ่งหญ้าป่าใหญ่ ก็เล่นเปลี่ยนเพลงประกอบรายการทุกสัปดาห์ เลยได้แต่งกันบ่อยเลย ลับฝีมือ อาจารย์วรภัทร์ ภู่เจริญ เคยบอกว่าให้ทำบ่อยๆ แล้วจะดีเอง นี่คงเป็นการพิสูจน์นะครับ ท้ายเล่มมี พี่ซุป แห่ง รายการซุเปอร์จิ๋ว มาเล่าประสบการณ์ เด็กเล็ก เอฟเฟ็กต์ สัตว์ป่า ที่น่ารักน่าลุ้นดีครับ อีกท่านที่เป็นนักเขียนรับชวนคือ บัวไร ก็อ่านสนุกดี ชอบอีกตอนคือที่พูดถึงหนังสือชื่อ ข่าวถึงการ์เซีย ของ อัลเบิร์ต ฮับบาร์ด เป็นเรื่องที่ประธานาธิบดีอเมริกาต้องการส่งข่าวถึงหัวหน้ากบฏชาวคิวบาชื่อ การ์เซีย เพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ไม่รู้ว่าเขาอยู่ไหนในคิวบา มีคนชื่อโรแวนถูกตามตัวมา เขารับจดหมายใส่ถุงหนังมิดชิดสอดไว้ในอกเสื้อ ขึ้นรถลงเรือหลายวันหลายคืน ไปขึ้นฝั่งคิวบา หายเข้าป่าลึก เดินเท้า ๓ สัปดาห์เพื่อนำจดหมายไปส่งให้การ์เซียจนได้ในที่สุด อ่านแล้วอึ้ง เธอบอกว่าคนแบบนี้แหละที่องค์กร หรือ ประเทศต้องการ ไม่ต้องถามมาก ได้รับคำสั่ง มุ่งมั่น คิดหาทางดำเนินการ และ ลงมือทำจนงานนั้นสำเร็จ ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหน คนอย่างนี้ใครๆ ก็ต้องการ คุณว่าไหม ว่าแล้วก็สวมวิญญานนายโรแวนทำงานบ้างดีกว่า ได้ความรู้เพิ่มกับคำว่า ละครประเภทซิต-คอม ย่อมาจาก Situation Comedy เลยถึงบางอ้อ ว่าละครพวกนี้ทำไมต้องมีเสียงหัวเราะ สรุปว่าน่าอ่านครับเล่มนี้ ตัวหนังสือของ เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย ณ กาเหว่า นี่ น่าติดตาม และ อิ่มอุ่น จริงๆ ครับ ปล.อ่านผลงานของเพลงดาบแม่น้ำร้อยสายจำนวนหนึ่งแล้ว ที่เขียนลง Blog คือ สุขสันต์วันธรรมดา หนังสือเล่มแรกของ เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย ภูมิคุ้มใจ หนังสือธรรมะสไตล์เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย เด็ดดอกไม้ริมทาง หนังสือท่องเที่ยวตามแบบ เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย คิทเช่น วรรณกรรมญี่ปุนโดนๆ   Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2551 10 comments Last Update : 24 ตุลาคม 2552 7:57:36 น. Counter : 1506 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีวันใหม่ค่ะ ไม่รู้ว่าจะเชยหรือเปล่า...ที่จะบอกว่า ไม่เคยอ่านงานของผู้เขียนท่านี้เลยค่ะ ถือมาทักทาย....ยามใกล้รุ่ง แล้วกันค่ะ   โดย: nikanda 21 กุมภาพันธ์ 2551 5:23:20 น.

^ ^ โดยส่วนตัวชอบนักเขีท่านนี้ครับ ลองอ่านรีวิวดูก่อนก็ได้ครับ ว่าแต่คุณเดินช้าหรือเปล่าล่ะครับ ถ้าใช่น่าจะชอบนะครับ   โดย: คนขับช้า IP: 202.149.24.161 21 กุมภาพันธ์ 2551 5:33:36 น.

ขอบคุณความคิดเห็นของพี่มากเลยครับ ผมคิดว่าผมอยากอยู่และจับมือมาดามในวันที่เธอคลอดครับ เพียงแต่ว่าเธอเลือกผ่าออก เลยไม่รู้ว่าจะสะดวกมากน้อยแค่ไหน ยังไม่ได้คุยกับหมอเลยครับ แต่อยากอยู่ข้างๆมาดามครับ   โดย: ก. วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) 21 กุมภาพันธ์ 2551 8:33:13 น.

เคยอ่านงานของนักเขียนท่านนี้ไม่มากนัก แต่ก็เป็นอย่างที่คุณว่า คือ ต้องเดินช้า ค่อยๆ คิดตาม แล้วจะซึมซับ..และซาบซึ้ง เล่มนี้ยังไม่ได้อ่านค่ะ ..จดไว้ว่า จะหามาอ่านต่อไป   โดย: นัทธ์ 21 กุมภาพันธ์ 2551 8:47:44 น.

ชอบ คิทเช่น ค่ะ รู้จักเพลงดาบแม่น้ำร้อยสายจากนิยายแปลเรื่องนั้น เล่มนี้ก็น่าอ่านค่ะ ไว้จะไปหามา..   โดย: blueschizont IP: 118.173.2.13 21 กุมภาพันธ์ 2551 15:08:10 น.

"ได้ความรู้เพิ่มกับคำว่า ละครประเภทซิต-คอม ย่อมาจาก Situation Comedy เลยถึงบางอ้อ ว่าละครพวกนี้ทำไมต้องมีเสียงหัวเราะ" แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีค่ะ ว่าทำไมละคะพวกนี้ ต้องปล่อยซาวน์เสียงหัวเราะนำมาก่อน บางทีเรายังไม่ขำพอจะหัวเราะสักหน่อยเนอะ.. .................... ชื่อนักเขียนคุ้นเคยทั้งนั้นเลยนะคะ ทั้งเพลงดาบ บัวไร ตามประสาคนเป็นแฟนสำนักศิษย์สะดือมาเหมือนกันค่ะ ขอบคุณคุณจังที่นำสาระในหนังสือมาเล่าให้ฟังเสมอๆๆ โรงงานคุณดีจังเลยค่ะ   โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน IP: 124.121.51.29 21 กุมภาพันธ์ 2551 21:46:27 น.

เวลาที่ไม่สบายใจ...ชอบที่จะหาหนังสือดีๆมาอยู่ป็นเพื่อนกับมุมสงบๆ หนังสือเป็นเพื่อนที่ดีทุกที่ ทุกเวลาค่ะ   โดย: รัตตมณี (kulratt ) 21 กุมภาพันธ์ 2551 22:16:49 น.

เดี๋ยวจะลองหามาอ่านดูมั่งดีกว่า ส่วนมากจะชอบอ่านวรรณกรรมเพื่อชีวิตค่ะ อ่านแล้วเหมือนเรามีตัวตนอยู่บนโลก หุหุ   โดย: รุ้งสีที่แปด IP: 58.97.14.77 21 กุมภาพันธ์ 2551 22:18:32 น.

วันนี้ MSN กับคุณแอม I am just fine ถามเธอว่ารู้จักศิษย์สะดือไหม เธอชักงง เลยพอรู้ว่าเราคงคนละรุ่นกัน เลยชวนเปลี่ยนเรื่องคุย ไปเรื่องความฝันกันเสียเลย มาอ่านคอมเม้นท์คุณยิปซีสีน้ำเงิน เลยคิดว่าเราน่าจะร่วมสมัยกันนิ แต่จะบอกว่าระวังเวลาชวนชวนคุยกับใครเรื่องศิษย์สะดือ ระวังเขาจะบอกว่าไม่รู้จัก ใครหรือ จะผงะ แล้วย้อนดูตัว คนแบบเรา ก็ชอบหวนคิดอดีตน่ะนะ บ่นไปงั้น แต่จะบอกว่าชอบฝันจนป่านนี้ก็เพราะ ศิษย์สะดือ นี่แหละครับ คนเราขาดความฝัน ชีวิตจะมีค่าอะไร เนอะ   โดย: คนขับช้า 21 กุมภาพันธ์ 2551 22:25:44 น.

สำนักศิษย์สะดือต้องรุ่นผมเลยครับพี่ เกิดทันแน่นอน 5555 ผมคิดว่าผมเข้าไปจับมือเธอแน่นอนครับ แต่คงไม่ได้ถ่ายรุปครับ ถ่ายมือเดียวไม่ได้แน่นอน 555 ฝันดีนะครับพี่   โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) 21 กุมภาพันธ์ 2551 22:49:54 น.