BlogGang.com : : wagner : กรูไม่ช่ายเกย์ ตอน1

กรูไม่ช่ายเกย์ ตอน1

ขออณุญาติคุณนัทหรือคุณเซ็งเป็ดรวบรวมเรื่องราว กรูไม่ช่ายเกย์นะคะ
เพราะอยากเก็บไว้อ่านอีกหลายรอบค่ะ แล้วเผื่อใครอยากอ่านแบบรวดเดียวจบนะคะ
ความคิดเห็นที่ 1

กรูไม่ช่ายเกย์....จะจีบทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย

.....เมิงขออะไรหน่อยได้มั๊ย......
......ขออะไร
......ขอหัวใจเมิงอ่ะ หัวใจตรูมันเรียกร้อง
แมร่งงงงงงง ประโยคพรรค์นี้ผมได้ยินบ่อยมากกกกกก
ได้ฟังที่ไรปวดไปถึงตับ จุกทุกที คิดได้ไง
เรื่องของเรื่องคือผมเป็นน้องใหม่ แล้วมันทำงานมาก่อน ทีนี้มันคงแอบชอบผมมั้ง หน้าตาก็ดีทำไม๊ ทำไมไม่ไปเอาผู้หญิง ผมเคยถามมัน....มันบอก กรูไม่ชอบตีฉิ่ง....ไอ้กร๊วก...
ทุกเช้าวันจันทร์ผมจะเจอน้ำเต้าหู้ตั้งอยู่บนโต๊ะ เมื่อก่อนมันซื้อปาท่องโก๋ด้วย แต่พอผมบอกว่ากินปาท่องโก๋ทีไรนึกถึงแฟนทุกที มันก็ไม่ซื้อมาให้เห็นอีกเลย
........ทำไมมันถึงคิดว่าผมจะชอบมันน่ะเหรอครับ มาดูเหตุผลมัน
1. ก็เมิง(มันเรียกผมว่าเมิง)เดินตูดบิดนี่หว่า
2.เครื่องประทินโฉมเมิงเยอะจัด
3.เมิงทิ้งแฟนเมิง แสดงว่าเมิงไม่ชอบผู้หญิง...(ที่จริงเค้าทิ้งผม)
4.ถึงเมิงจะเตะบอลแต่ เมิงเล่นบอลไม่เก่ง เมิงเล่นวอลเล่เก่งกว่า
5.เมิงไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่เหมือนตรู
6.ที่สำคัญตรูว่าชาติที่แล้วเมิงต้องเป็นเมียกรู ไม่งั้นกรูไม่รู้สึกกับเมิงแบบนี้หรอก.......
คิดดูผมต้องทนกับคำพูดเล้าโลม เอ้ย แทะโลมแบบนี้เกือบทุกวัน
วันไหนมันอารมณ์ดี มันก็จะร้องเพลงออกมาให้ฮากันทั้งแผนก
" อาจเป็น.......เพราะเรา........คู่กันมาแต่ชาติไหน"
ชาติสุนัขสิว่ะ แมร่ง....ผมอายจนต้องสำรอกคำนี้ออกมาอ่ะ คิดดูว่าผมต้องทนกับมันขนาดไหน
จริงมันเป็นเพื่อนที่ดีนะ แล้วผมก็ไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นเกย์ และมันก็บอกเสมอว่า"เมิงว่ากรูเป็นเกย์อีกคำเดียว เมิงเป็นเมียกรูแน่คืนนี้" ผมรีบเอาเข็มกับด้ายมาร้อนแล้วเย็บปากตัวเองทันที
....."ทำไมห้องเมิงสะอาดจังว่ะ" มันถาม ผมก็บอกว่าผมเป็นภูมิแพ้ มันก็บอกว่า"ก็ให้กรูมาอยู่ด้วยสิ กรูจะได้รับความทุกข์ไว้เอง" คือบอกไม่ถูกมันจะพูดประมาณพี่แท่งอ่ะ ผมว่าถ้าผมเป็นผู้หญิงผมคงว่ามันโคตรรรรรเสร่อเลยแหละครับ แต่จะไปต่อล้อต่อเถีงกับมันมากไม่ได้ มันจะปล้ำเอาทุกที

มีอยู่ครั้งนึงออกไปทำงานไฟล์เดียวกันต้องขับรถออกไปด้วยกัน และรอกว่าเครื่องจะลงก็ต้องนอนรอในรถ
อยู่ๆมันก็บอกว่า
"ถ้าเมิงเป็นผู้หญิง กรูว่าเมิงเอ๊กซ์น่าดู เมิงว่าเมิงจะนมใหญ่ป่าว"
"นมกรูใหญ่รึป่าวไม่รู้ แต่ถ้ากรูเป็นผู้หญิงแล้วเมิงคิดแบบนี้กับกรู กรูจะเป็นทอม"
"ถึงเป็นทอมก็รัก" ผมอึ้ง แล้วก็อึ้ง ขนลุกซู่ๆ
...........................................................................
มันบอกว่า" เป็นไปได้มั๊ยที่คนเราไม่ใช่เกย์แต่จะชอบผู้ชายด้วยกัน"
ผมก็เลยย้อนถามมันไปว่า"แล้วผู้ชายที่ชอบผู้ชายเมิงเรียกอะไร"
มันบอก"เกย์"
แล้วก็มองหน้าผมบอกว่า "เดี๋ยวเถอะเมิง เดี๋ยวโดนกรูยัดเยียดความเป็นผัวให้แล้วจะรู้สึก" แมร่ง คำนี้คือคำที่มันชอบขู่ ตอนแรกโกรธ หลังๆขำว่ะ
ผมพยายามถามว่าทำไมถึงไม่ไปจีบผู้หญิง
มันบอกว่าไม่รู้สิ มันก็ชอบผู้หญิงนะ ผู้ชายคนอื่นมันก็เฉยๆนะ แต่กับผม พออยู่ใกล้แล้วมันเสียวซ่าน(มันใช้คำนี้จริงๆ พร้อมทำหน้าหื่น)
ตอนแรกผมนึกว่ามันล้อเล่น แต่หลังๆมันไปถึงบ้าน
ซื้อข้าวของไปฝากแม่ ที่เด็ดสุดเคยซื้อ นมตราหมีไปฝากแม่ แล้วบอกแม่ว่า "ให้แม่ เพื่อคนที่คุณรัก" แม่จะชอบมันมาก เพราะมันโคตรปะเหลาะ ชอบคุยกับแม่ สักพักก็บอกว่า ขอลูกแม่สักคนได้ป่าว แม่ก็บอกน้องนุ่นแม่ไม่ให้ เอาน้อง....(ผมเอง)ไปแทน เข้าทางมันเลยครับ บอกงั้นมันจะให้แม่มาขอ ดูมันเลวววววว...
.....พอตกดึกมันจะขอนอนที่บ้าน มันบอกว่า" บ้านอ้อย รกจะตายยยย" ผมต้องขู่มันอ่ะ ว่าถ้ามันไม่กลับไปบ้าน ผมจะไม่ให้มาที่บ้านอีก มันถึงยอม.........

เคยมีครั้งนึงเมื่อตอน เมษา ผมกลับบ้าน มันกลับบ้าน มันโทรมาบอกว่า
" หวัดดี เมิงรู้ป่าวกรูอยู่ไหน"
มันเพิ่งส่ง ข้อความาบอกผมว่าตอนนี้มันอยู่ยุดยาแล้วเมื่อ 5 นาทีก่อน
"ไม่รู้ อยู่หนาย"
"กรูว่าแล้ว แมร่งเมิงไม่เคยสนใจกรู ไอ้เอี้ย"แล้วมันก็วางไป มันคงคิดว่าผมจะโทรไปง้อ
....................................................................
..................................................................
20นาทีผ่านไป....มันโทรมา บอกว่าทำไมผมไม่โทรหามัน
ผมบอกไปว่าโทรหาทำไม มันก็บอกว่าก็แฟนกันเค้าต้องห่วงใยกันสิไอสาดดดดด แล้วก็หัวเราะๆแหะๆ คุยตามเรื่องตามราวของมันไป.....
.......มีอยู่ช่วงนึงผมโคตรรำคาญมันมาก ผมบอกว่า "ให้ตายกรูก็ไม่เอาเมิงหรอก เลิกยุ่งกับกรูซะที" มันก็หง๋อยนะ แล้วก็ไม่คุยกับผมอีกเลย จนผมเองรู้สึกผิดน่ะแหละ เพราะช่วงนั้นมันเหมือนคนอกหักซึ่งความรู้สึกผมคือ เมิงเป็นอะไร ทำไมต้องกินเหล้า ทำไมต้องไม่มาทำงาน ทำไมไม่มองหน้าไม่คุยกับกรู อกหักเพราะกรูเนี๊ยะนะ กรูเป็นเมียเมิงตั้งแต่เมื่อไหร่ จนหลังๆมันโทรมครับ เหมือนอาตี๋ติดยา ผมทนสภาพมันไม่ไหวก็ ไปหามันที่บ้าน ไปคุยกับมัน

ตอนแรกมันไม่ยอมเปิดประตูครับ เคาะกันข้อมือแดง หลังๆไม่ไหว ใช้ถีบ....จนสุดท้ายต้องบอกว่า...อ้าว ไม่อยู่เหรอ...งั้นกรูไปหล่ะ ....ยังไม่ทันหันหลังเลย ประตูเปิดผ่าง เกือบโดนหน้า "แมร่ง เมิงจะเล่นตัวทำเอี้ยอาราย เมิงดูข้อนิ้วก็แดงหมดแล้ว" "ก็เมิงไม่บอกว่าใคร กรูนึกว่าเป็นไอ้เติ้ลมาทวงค่าบอลกรู(ช่วงนั้นบอลโลกฟีเวอร์) โธ่ ไอ้เราก็นึกว่าเล่นตัวที่แท้เอือกหนีเจ้าหนี้
....มันบอกให้ผมเข้าห้องมัน ผมชะโงกหน้าเข้าไปดู พลางใช้วิจารณญาณตรึกตรองและใคร่ครวญ เอามือกอดอกแล้วเกาคาง "อืม บ้านอ้อยนี่รกจะตายจริงๆ" ผมแกล้งเฉไฉ เพื่อจะได้ไม่ต้องเข้าห้องมัน เพราะคิดว่าถ้าก้าวเท้าเข้าไป ขากลับมีหวังได้เดินขาถ่างแน่นอน ซึ่งคาดว่าไม่ดีแน่
" ไม่ต้องกลัวกรูปล้ำเมิงหรอก" มันรู้ทัน
"กรูรู้ว่ากรูทำให้เมิงรำคาญ เพราะกรูก็รำคาญตัวเองเหมือนกันที่ทำกับเมิงแบบนี้ แต่กรูไม่เคยทำแบบนี้กับใครนะ เมิงเข้าใจป่าว"
ผมพยักหน้า สายตาจับจ้องไปที่มือที่มันไขว้หลัง เพราะยังระแวงกลัวจะโดนลากเข้าห้อง แรงชายอย่างผมจะไปสู้แรงความอย่างมันได้เยี่ยงไร
"แต่กรูคิดแล้วนะ ว่าต่อไปกรูจะไม่ทำอย่างนี้อีก เมิงเป็นเหมือนเดิมกับกรูได้มั๊ยวะ"
ผมบอกได้" แต่เมิงต้องสัญญากับกรูก่อนนะว่า เมิงจะไม่คิดอะไร เอี๊ยๆกับกรูอีก กรูกลัวอ่ะ"
มันบอก" เมิงนึกว่ากรูไม่กลัวตัวเองเหรอ กรูว่าคนที่เค้าอ่านในพันทิพย์ต้องหาว่ากรูโรคจิตแน่ๆ(อันนี้เติมเอง อิๆ)
ผมพามันไปกินข้าวเพราะเห็นว่ามันเริ่มผอมแล้ว คาดว่ามันต้องแ**กเหล้าแทนน้ำ เล่นกามแทนกินข้าวแน่นอน

"เมิงห่วงกรูมั่งป่าว"
"ห่วงดิ เมิงรู้ป่าว พี่เต้ย(โทษนะพี่เต้ยที่เอาชื่อมาใช้ เพราะพี่นั่นแหละตัวดี ยุดีนัก) เค้าคิดจะเอาเมิงออกแล้วเพราะเมิงกินแรงคนอื่น"
"ห่วงกรูจริงๆอ่ะ" สายกรุ้มกริ่ม ยังกะเห็นผมเป็นเด็กนั่งดริ๊งค์
" ป่าว กรูล้อเล่น" แล้วผมก็ลุกไปซื้อน้ำ กลับมาเห็นมันนั่งยิ้ม คงอารมณ์ดีแล้วหล่ะมั้ง ผมก็เลยนั่งเป็นเพื่อนมัน
สักพักเสียงโทรศัพท์ดัง ไม่โชว์ชื่อ มันก็รับ
...คุยสักพักหน้าซีดเป็นตูดเด็ก
"ไอ่ ชะลอรีเอ่ะ โทรมา ทวงค่าบอลกรู" เพื่อนมันชื่อชลอ แต่มันเรียก ชะลอรีเอ่ะ เพื่อนมันได้ยินคงชอบชื่อนี้นะ หวังว่า.....
"กรูยื้มตังส์เมิงก่อนได้ป่าว" ว่าแล้วต้องมาแนวนี้ ตอนนั้นผมคิดว่ามันคงยืมแล้วเชิดหนีแน่ๆ ในห้วงแห่งมโนธรรมนั้นเองก็เลยคิดแผนกำจัดมันออกไปจากชีวิตได้ คือ......การให้มันยืมเงิน แล้วถ้ามันเชิดเงินจริงๆ ผมก็จะทำเป็นโกรธ แล้วก็หาเรื่องให้มันออกไปจากชีวิตได้ซะที ว้าอ่าๆๆๆๆ ล้ำเลิศๆ
"จะเอาเท่าไหร่" มันทำหน้างง เพราะปกติไม่เคยให้ใครยืมเงินแม้แต่หัวหน้าที่เงินเดือนเยอะกว่าผม
"ซะๆ สาม พะ พัน" จะตะกุกตะกักไปทำไม 3พันจ้างให้เมิงออกไปจากชีวิตกรู กรูว่าคุ้มแล้ว จ้างมือปืนแมร่งเป็นหมื่น ผมคิดในใจ
ผมไม่ลังเลควักให้มันไปทันที มันบอกว่ามะรืนวันพุธใช่มั๊ย เดี๋ยวมันหามาคืน ผมบอก เออ แล้วก็ขอตัวกลับ มันอาสาออกมาส่งหน้าปากซอย ผมบอกว่าไม่ต้อง มันบอก"ไม่ได้ ถ้าเมิงเป็นอะไรไปกรูต้องเสียใจไปตลอดชีวิต" เออ กรูซึ้งอย่างแรง ไอ่โกโบริ

พอกลับถึงบ้าน แม่ถามไปไหนมา รู้ป่าวลูก...(แม่เรียกมันลูกอ่ะ คิดดู ลูกผีลูกคนอ่ะดิ.)โทรหาได้สัก5-6 ครั้งได้มั้งทำไมไม่เอาโทรศัพท์ไป ผมนึกในใจ เอาอีกแล้วสาดดด อยากจะบอกแม่ว่าก็เพิ่งมาจากหอมันนั่นแหละ จะโทรทำเอี๊ยอะไร มือถือก็เอาไปจะโทรเข้าบ้านทำสามง่ามหาพระแสงอะไร มารู้ทีหลังมันอยากรู้ว่าผมแว๊บไปไหนรึป่าว จะบ้าตายกับมัน ผมคิดตอนนั้นคาดว่า ถ้าแผนนั้นไม่ได้ผล เห็นทีคงจะต้องจ้างการ์ดของนายกมาจัดการแมร่งนี้แล้วมั้ง ประมาณว่าพามันไปประท้วงม๊อบนายก พอใกล้นายกมาถึงก็ถีบมันออกไป ให้การ์ดนายกเหยียบ อิๆล้ำเลิศอีกแล้ว.......
สรุปว่าผมจะบ้าแทนมันเองซะแล้ว
........วันจันทร์...น้ำเต้าหู้กลับมาอยู่บนโต๊ะเหมือนเดิม แสดงว่า มันกลับมาเป็นโรควัวบ้าอีกแล้ว ที่พิเศษไปกว่านั้นมีปาท่องโก๋มาด้วย ชักเริ่มเอ่ะใจ

10โมงผ่านไปยังไม่เห็นหน้ามัน ชักยังไงๆ เลยถามพี่เต้ยบอกเห็นไอ....รึป่าว พี่เต้ยก็นะ รู้เห็นเป็นใจส่งเสริมเด็กในทางผิด จะให้น้องโดนกินถั่วดำให้ได้ ล้อผมอีก หาว่าเป็นห่วงก็ทำไมไม่ยอมๆมันซะหล่ะ (พูดเหมือนบางคนในห้องนี้เลยอ่ะ) มันกลับยุดยาบอกว่ามีธุระที่บ้านวันพุธเย็นๆกลับ..
...เออ งั้น2 วันนี้จะเป็นวันที่ผมทำงานอย่างมีความสุขที่สุดแน่ๆ คืดในใจ
......วันจันทร์ ผ่านไปโดยไร้เสียงโทรศัพท์ "หมาจะเกิด :-) หมาจะเกิด:-)" ชอบจริงๆเลยเพลงนี้เหมาะกับมันที่ซู๊ดดดดดดดดดดดด
......วันอังคารผ่านไปก็ยังคงเงียบเหงา ผมรู้สึกแปลกอ่ะ (อายว่ะ ถ้าจะบอกว่าก็เป็นห่วงมันนิดหน่อย แต่ไม่มากถึงขั้นไม่ต้องทำอะไร) เพราะมันไม่เคยหายไปนานเกิน 2 ชม ไม่มีใครกวนประสาทและทีนก็เลยเหงาๆ ก็เลยตัดสินใจโทรเข้ามือถือมัน แต่ว่า มันปิดเครื่อง ทีนี้ก้เลยชักเป็นห่วงแต่ไม่มากนะครับ อย่าเข้าใจผิด กลับบ้านไป ก็รอให้แม่บอกว่า ลูก...โทรมาหาแน่ะ แต่แม่ก็ไม่ว่าอะไร มันชักจะยังไงกันหว่า
หรือว่า โดนใครอุ้มไปนั่งยางซะแล้ว ถ้าเป็นอย่างนั้นเสียใจแย่ เสียใจที่ทำไมไม่เอาไปฝัง จะได้เป็นปุ๋ยให้ต้นไม้ได้ประโยชน์ ว่าไปนั่น
........พอไม่มีมันมากวนส้นทีนมันก็เหมือนขาดๆอะไรไปเหมือนกันนะครับ คือคนมันเจอทุกวัน หมาหยอกไก่เช้าเย็น อยู่ดีๆหายไปก็เคว้งๆ แต่ไม่ได้ชอบมันนะ จริงๆ ให้ตายเหอะ........จะมีใครเชื่อผมมั่งเนี๊ยะ

กลายเป็นกระทู้ที่น่ากลัวไป ณ บัดดล ตกใจแทบสิ้นสติที่เห็นกระทู้ตัวเองได้รับความสนใจมากขนาดนี้
....คือว่าไม่คิดว่าเรื่องอุจาดแบบนี้จะกลายเป็นที่ถูกใจของชาวปันติ๊บไปได้ อิๆ
.....เอางี้แล้วกันถ้าอยากรู้กันมากนักก็จะเล่าความเป็นมาเป็นไปเรื่องผมกับมัน(และวันอัศจรรย์ไรของเรา)....
...มันเป็นรุ่นพี่ที่ทำงานผมเข้ามาก่อนผม ครึ่งปีมั้งเป็นเด็ก ม.เอกชนไงเลยจบก่อน ม.รัฐบาล จริงๆก็รุ่นเดียวกันนั่นแหละ เอ๊ะ หรือผมอ่อนกว่ามันฟ่ะ ...ผมเข้ามาวันแรกก็เจอมันนี่แหละ on duty วันนั้น ผมว่ามันก็เฉยๆนะ แมนๆ หน้าตาเหมือนแมงวัน ตาโตๆ โปน อิๆ ก็ไม่ได้คิดอะไร(หน้าเหมือนคนนั้นอ่ะ นึกไม่ออก คนที่เป็น af 2 อ่ะ ที่อยู่แกรมมี่ ที่ร้องเพลงเพราะๆ ตาโปนๆเหมือนกัน โทดทีนะนึกไม่ออก นึกออกจะมาโพสบอก หรือถ้าใครทราบเบาะแสก็บอกด้วยนะครับ ว่านักร้องมันชื่ออะไร จะได้หายข้องใจกัน) แต่รู้สึกว่าไอ่นี่มันเป็นใครมาจากไหน ทำไมถึงอวดเก่งเจงๆ
........มันชอบมาสอนงาน ถ่ายเอกสารมันยังสอนเลย ผมบอกไม่ต้องสอนผมหรอก ตอนฝึกงานก้ถ่ายแต่เอกสารนี่แหละ จนจะเปิดร้านเองแล้ว......เรื่องน้ำเต้าหู้ มันเริ่มซื้อมาให้ตั้งแต่วันแรกที่ผมยืนดูดไวตามิลล์ พอมันเห็นปั๊บเท่านั้น รีบแถ...เเทเเด็ดเเทแด็ดแท็ดแถ เข้ามาทันที บอกชอบกินน้ำเต้าหูเหรอ ผมบอก ป่าว พอดีหิวเลยกินรองท้อง
............ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา น้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋จะมาอยู่บนโต๊ะ ทุกวัน มันบอกว่าลูกสาวร้านปาท่องโก๋ชอบมัน ซื้อแต่เต้าหู้ทีไร แถมปาท่องโก๋มาให้ทุกที....
.....จนวันนึงผมบอกว่ากินปาท่องดก๋แล้วนึกถึงแฟน (ผู้หญิงนะ) วันรุ่งขึ้นมันซื้อมาแต่น้ำเต้าหู้อย่างเดียวเลย ผมถามว่า" อ้าวแล้ววันนี้ปาท่องโก๋ไม่มาเหรอ หรือว่าลูกสาวเจ้าของร้านไม่ชอบเมิงแล้ว"
มันบอกถ้ากินปาท่องโก๋แล้วแสลงก็ไม่ต้องกิน กรูไม่เอาแล้ว มันให้กรูก็เอาให้วินมอไซต์หน้าปากซอย...สันดานเลวเล็กน้อย
......ผมบอกว่าแสลงอะไรของเมิงก็ไม่แพ้(ตอนนั้นยังไม่เกท)ซะหน่อย มันบอกให้ผมอ่ะกิรนแต่น้ำเต้าหู้เยอะๆ จะได้แข็งแรง มันบอกว่ามันชอบคนอวบๆ.......ชักเอะใจ เมิงจะขุนกรูไปทำไก่ตอนวันไหว้รึไง............
ตอนแรกๆเราพูดเพราะๆกันครับ ผม.. คุณ... ครับ แต่มันจะติดพูดคำว่าจ๊ะจ๋า ซะส่วนใหญ่ ซึ่งก็ชวนอ๊วกดีไม่น้อย ตอนนั้นบอกไม่ต้องพูดจะจ๋า ก็ได้ กรูไมใช่นักร้องคาเฟ่
มันก็ไม่ยอม มาดีแตกเอาตอนที่ต้องCO งานกัน
เริ่มใช้อารมณ์ น้ำเสียงและกำลังปลุกปล้ำกันมากขึ้น จนมาหลังๆจาก คุณ เป็นเมิง จากผมเป็น กรู จากนั้นบรรดาสรรพสัตว์น้อยใหญ่ก็พาเหรดกันออกมาให้เราได้พูดกันไม่ขาดปากกันทีเดียว
"เอ้ย ไอ้...ไมเมิงไม่กินน้ำเต้าหู้ว่ะ สาดดกรูซื้อมาเสียของ"
" กรูแ**กไม่ลงแล้ว ซัดข้าวไปเมื่อเช้าแล้ว"
แล้วมันก็จะทำหน้าบร้าทันทีพอรู้ว่าผมกินข้าวไม่รอมัน
ผมไม่เข้าใจมันเหมือนกันแหละครับ บางทีเหมือนเด็กเหลือขอ บางทีก็เหมือนเด็กขาดความอบอุ่น บางทีก็เป็นเด็กเอาแต่ใจ สงสัยที่บ้านโอ๋จัดแน่นอน ผมคิดแบบนั้น
................................................................
วันนึงมันโทรศัพท์มา บอกมาออกมาหากรูหน่อย มีธุระด่วน ผมก็ถามมันว่าเรื่องอะไร มันบอกเรื่องคอขาดบาดตาย แมร่งได้ยินก็ลนลานเลยสิครับ กลัวมันจะโดนพวกโต๊ะบอลกระทืบตายคารีบอกซ์ ออกไปโทรศัพท์อะไรก็ลืม มาถึงมันยืนรอหน้า เซเว่น ผมถามว่า"มีอะไร..เรื่องคอขาดบาดตาย"
มันบอกว่า" พรุ่งนี้มันไม่มีกางเกงใส่ไปทำงานเพราะว่ามันลืมไว้ที่บ้าน" อิ๊บอ๋ายแมร่ง ในใจอยากเอา adidas คู่ 500ต่อเหลือ 320 จากข้าวสาร ถอดออกมาบรรจง ค่อยๆยัดปากมันจริงๆ
"เมิงไปพานพุทธเป็นเพื่อนกรูหน่อยสิ" นี่คือสิ่งที่มันวางแผนล่อผมออกมาเพื่อจะชวนไปเป็นเพื่อนมัน......

มันว่า…

หลังจากนั้นมันก็ทำเนียนมาตีซี้กับผมมากขึ้นครับ ถึงขั้นใช้อำนาจมืด ล๊อบบี้ให้หัวหน้า signงานคู่กับมันตลอด จนหลังๆ ที่ทำงานเริ่มล้อมากขึ้น พี่ๆเค้าจะเรียกผม น้องรัก และเรียกมันว่าน้องยม ซึ่งก็ไม่ชอบเลยครับ แต่ดูท่ามันจะดีใจไม่น้อยที่มีกองเชียร์หนุนหลังมัน ผมไม่เข้าใจทำไมต้องเชียร์ให้ผมกับเอากัน ผมบอกว่าเอ้ย กรูไม่ชอบกินถั่วดำนะเว้ยแมร่ง ตื้อกรูอยู่ได้ ...มันบอกว่า" กรูก็ไม่ชอบเหมือนกันแหละ กรูว่ากรูจะลองกินพร้อมเมิงนี่แหละ" แล้วก็ทำสายตาซอกซอนเข้าลึกทุกซอกมุม ผมทนไม่ไหว เกรงว่าถ้าขืนนั่งอยู่ ของเหลวขลุกขลิกที่จุกอยู่ในลำคอจะพุ่งปรี๊ดใส่หน้ามัน.............
ผมจะรวบรวมสำนวนที่มันใช้แทะโลมผมเท่าที่นึกออกนะ
....สมมุติวันนั้นอารมณ์ดี ไม่ว่าจะด้วยชนะบอล หรือ ตอนเย็นมีนัดจะไปแ**กเหล้าเคล้านารีกับเพื่อนมันก็ตามแต่ ทันทีที่มันเจอหน้าผม
...." รู้ป่าว เมื่อคืนนอนไม่หลับทั้งคืน"
...."ทำไม"
.....ไม่อยากหลับตา หลับตาทีไร เห็นแต่หน้าเมิง" สิ้นคำพูดนั้นทุกอย่างรอบตัวเงียบกริบ ได้ยินแต่เสียงจั๊กจั่น จี๊ดๆๆหน้าร้อนเหมือนการ์ตูนญี่ปุ่น
.................................................................
" เฮ้ย จะรีบเดินไปหาป๊ะเมิงเหรอ กรูหนักนะ"มันบ่นเนื่องจากต้องหิ้วเอการคนเดียว
ผมหยุดและเดินกลับไปจะไปช่วยมันถือ
" ทำไร ไม่ต้อง กรูบอกแล้วไงว่ากรูจะดูแลเมิงเอง" T_T แป่วววววววววว ผมก็เลยให้มันสะพายเป้ให้ผมอีกใบ ให้มันดูแลซะให้เอียนไปเลย
.......................................................................
" พรุ่งนี้หยุดไปไหนรึป่าว"
ผม"ไม่ไปอ่ะอยู่บ้าน"
"งั้นกรูไปบ้านเมิงได้ป่าว"
ผม" ไม่ด้ายยยยยยยยย !!! บ้านเมิงก็มีกลับบ้านเมิงดิ สาดดดด บ้านกรูซื้อข้าวแ**กนะเว้ย ไม่ได้ทำนาเหมือนบ้านเมิง"
มันทำหน้าเจื่อนๆ สะใจผมอย่างแรง แต่มันยังไม่หมด "งั้นก็ซื้อข้าวหน้าปากซอยบ้านกูไปก็ได้ เมิงไม่ต้องให้แม่เมิงหุงข้าวเผื่อกรูนะ"
"โคตรหน้าด้านเลยว่ะ เมิง"
"จะว่ายังไงพี่ก็ทน ขอให้พี่เป็นคนเจ้าของหัวใจน้องเอยยย ชะเอิงเอย ห่าเหว อะไรมันไม่รู้ ท่อนนี้จำไม่ได้ ประมาณนั้นแหละ มันฮัมเป็นเพลงไง ผมนะ ไม่รู้จะทำไงกับมันดีแมร่ง หน้าด้าน สุดท้าย มันก็มานอนเอกขเนก ผลาญอากาศบ้านผมอีกจนได้
...................................................................
และถ้าในเคสที่มันเสียบอล หรือ โดนพี่เต้ย หัวหน้าเล่นงาน มันจะอารมณ์หมองทันที
" เฮ้ย กรูเรียกทำไม ไม่หัน ไอ่สาด เดี๋ยวพ่อฟาดด้วยปากให้สำนึก" 1หล่ะ
" แมร่งกวนส้นกรูนัก จับปล้ำซะดีมั๊ย" แล้วมันก็ปล้ำผม ผมก็นะ จะสะดีดสะดิ้งก็แมร่งไม่ใช่ผู้หญิง จะทำตัวยังไงก็ทำไม่ถูก แมร่งจะร้องก็อาย ได้แต่ร้อง"เฮ้ย แมร่งไปไกลๆกู ไอ่...บร้า แมร่ง โรคจิต เฮ้ย " มันก็จะพร่ามอยู่แต่ว่า " มา กรูจะยัดเยียดความเป็นผัวให้เมิง ๆๆๆๆๆ เสร็จกรูแน่" แล้วก็เอาคางที่มีขน[^_^]มาถูที่คอ เพื่อนๆ พี่ที่ทำงานเฮกันใหญ่ อย่างกะเชียร์ มวย เห็นผมเป็นอะไรกันว่ะ...........พอมันได้แกล้งผม มันก็หายบ้า อารมณ์บรรเจิดเหมือนเดิม กลายเป็นผมแทนที่ต้องอารมณ์ค้าง เจ้ยยยยม่ายช่ายยย อารมณ์เสียเพราะมัน วันนั้นทั้งวันก็เป็นอันรู้กันว่า "ไม่เมิงกับกรูต้องตายไปข้างนึง" กัดกันทั้งวันจนคนที่ออฟฟิสรำคาญอีก............เฮ้อออ........ผมหล่ะเหนื่อย

เอาหล่ะ........เข้าเรื่องที่ค้างไว้ตอนที่แล้วเมื่อวาน ก็แล้วกันนะ เรื่องที่มันยืมเงินผมไปแล้วมันบอกจะมาคืนวันพุธ...........
สุดท้ายมันก็หายไป 2วัน ผมโทรไปก็ปิดเครื่อง จนผมนึกว่ามันโดนแก๊งค์โต๊ะบอล อุ้มไปเตะเป็นลูกบอลซะแล้ว
......เช้าวันพุธผมลองโทรไปหามันดู โทรติดครับ เสียงรอสายมันนะ"ก็มันไม่เคยรักใคร ไม่เคยตกหลุมรักใคร" เพลงใครก็ไม่รุ แต่ฟังยังไม่จบก็รีบกดวางอ่ะ เพราะกลัวมันรับ(อ้าวยังไง).........ไม่เกิน นาที โทรมาทันใจอย่างกับสั่งได้
"เป็นเอี้ยไร โทรมาแล้ววาง"
ผม"ป่าว กรูแค่อยากรู้วางเมิงตายรึยัง กรูจะได้ทำบุญไปให้
"ปากดีนะเมิง........ยังไม่ตายหรอกเว้ย แค่ปางตาย"
"อะไรของเมิงปางตาย"
"เมิงไม่ต้องสนใจหรอก กรูเอาเงินที่ยืมมาคืน เย็นนี้มาเอาที่ห้องกรูนะ" ผมนึกเสียดายในใจ แผนการที่จะใช้การยักยอกเงินของมันล้มเหลว แผนจ้างมือปืนเริ่มแว๊บเข้ามาในสองอีกครั้ง.........
"เจ้ยย เมิงเอามาให้กรูดิเอี๊ย ยืมเงินกรูไปแล้ว ยังให้กรูตามไปเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวอีก"
"ถ้ากรูไปไหว กรูเอาไปให้เมิงแล้ว ไอ่สาดเห็นใจกรูหน่อย กรูก็คิดถึงเมิงไม่น้อยกว่าเมิงคิดถึงกรูหรอก" T_T
.........ท่านผู้อ่านครับ จากที่ท่านได้อ่านมาข้างต้นไม่มีคำไหนที่ผมบอกว่าผมคิดถึงมันเลย มันเลวววววววว
........แต่ใจนึกก็นึกสงสัยทำไมมันบอกว่ามันมาไม่ไหว มันต้องเป็นอะไรแน่ๆ หรือว่า ชะตามันใกล้ขาดแล้ว คิดเช่นนั้น หัวใจดวงน้อยก็พองโต อิๆ

ความคิดเห็นที่ 3

ตกตอนเย็นเมื่อตระหนักแล้วว่า ต้องไปหามันที่บ้านแน่ๆ เมื่อเป็นเช่นนั้นก็เหมือน เอาอ้อยเข้าปากช้าง เอาปลาทูไปให้แมว เอาเนื้อเข้าปากเสือ เอาถั่วดำไปประเคนให้มันซดถึงห้อง ผมก็เลยจัดแจงแต่งตัวเองให้ดึงดูดอารมณ์ทางเพศให้น้อยที่สุดเพื่อลดความเสี่ยงในการเกิดคดีข่มขืนด้วยการ
........ใส่กางเกงบอลขาสั้น ใส่บอกเซอร์ ให้เห็นเรียวขาและขนหน้าแข้งพองาม จากนั้นท่อนบนใส่เสื้อกล้ามรัดๆพอเห็นกล้ามหน้าอกและขนจักแร้น้อยๆ อืมมมมม บร้าๆๆๆๆ ล้อเล่นครับ อยากให้ผมแต่งอย่างงั้นไปอะดิ ขอโทษที่ทำให้ผิดหวังนะ ผมเลือก กางเกงยีนแบบกระดุม(ถอดยาก) ไม่พอยังรัดเข็มขัด(ตอนแรกจะเอาเชื่อฟางมาผูกเงื่อนตายด้วยซ้ำ) แล้วก็ใส่เสื้อกล้ามไว้ข้างใน (กันมันเห็นหัวนมแล้วเกิดบ้าขึ้นมาผมก็แย่) แล้วก็ใส่เสื้อยืดทับด้วยแจ๊คเก็ทอีกที ตอนแรกใส่แว่นดำและหมวกไหมพรมไปด้วย แต่แม่ทักว่าจะไปปล้นใคร เสียself เลยถอดออก(อันนี้ล้อเล่น)
...........ไปถึงบ้านมันเย็นๆ 6โมงกว่ามั้ง เคาะประตู2-3ก๊อก มันก็ตะโกนบอกให้เปิดเข้ามาเลย ผมยังลังเล กลัวเปิดเข้าไปมันจะโปะยาสลบเอา(คิดมากจริงๆนะ) ค่อยๆบรรจงแย้มประตูเข้า พอเห็นว่าปลอดภัยดีแล้วเลยย่างเท้าเข้าไปก้เห็นว่า ห้องอ้อยยังคงรกเหมือนเดิม.....
......ผมมองหามันรอบห้องไม่เจอ เลยตะโกนถามว่ามันอยู่ไหน มันบอก "เดี๋ยว กรูขี้อยู่" โอเคชัดเจน ทั้งภาพและเสียง บวกกลิ่นด้วยนิดหน่อย เฮ้อ..
.....ผมนั่งรอมันสักพักใหญ่เลยหล่ะ ตอนแรกนึกว่ามันจะพลาดท่าตกส้วมตายซะแล้ว เพราะมันไม่ธรรมดา ส้วมชักโครกที่คนธรรมดาเยี่ยงเราๆท่านๆควรจะนั่งลงไปให้สบาย แต่มันไม่.....มันยังคงรักษาธรรมเนียมเก่าแก่โดยการขึ้นไปเหยียบบนโถแล้วนั่งยอง สูบบุหรี่..อืมมม ที่รู้เพราะเคยเห็น ว้าฮ่าๆๆๆ เห็นกันหลายคนด้วยเพราะพี่ๆเค้าแกล้งมัน ผมเลยพลอยเห็นไปด้วย มันบอกว่า "มันไม่ชอบนั่งทับรอยใคร แม้แต่รอยตูดตัวเอง"
.........ทันทีที่มันออกมาผมก็พบว่า......................
.........

-ตามันเขียวปั๊ด ทั้งสองข้างเลย
-ปากแตกห้อเลือด
-ชายโครงเป็นปื้นยังกับใครเอาแข้งมาประทับ
ท่าทางมันดูอิดโรย เดินมาเหมือนโครงกระดูก เห็นแล้วสงสาร+สมเพช เพราะตอนนั้นในใจคิดว่ามันคงโดนพวกโต๊ะบอลเล่นเอาแน่นอน
" เอ้ย เป็นอะไรเมิงว่ะ ไปเป็นลูกตะกร้อให้ใครซ้อมว่ะ เออ แต่กรูว่า นี่ไม่ใช่แค่ซ้อมว่ะ นี่มันลงสนามแข่งจริงๆแล้วนะเนี๊ยะ" ผมว่าของผมไปเรื่อย......ห้องของมันอับเจงๆ มิน่าถึงชอบไปสิงบ้านคนอื่นแหะๆ
"หุบไปเหอะเมิง เอา..เงินกรูคืนให้ ขอบใจที่ให้ยืม"
"เมิงไปเอามาจากไหน ไปยืมใครมาอีกหล่ะ เกี่ยวกับที่โดนซ้อมปางตายมารึปลาว"
"แมร่ง ถามสาดดด กรูเอามาให้ก็เอาไปเถอะ ไม่ต้องรู้ว่ากรูเอามาจากไหน กรูไม่ได้ไปขายยาบ้าก้แล้วกัน"
"กรูไม่กลัวเมิงขายยาบ้าหรอก กรูกลัวเมิงไปขายก้นอะดิ 555"
"ไอ่สาดดด ก้นกรูกรูก็หวงนะ กรูจะเก็บให้เมิง"
"อุ๋ยยย เงียบไปเลย จะตายอยู่แล้วยังจะปากดี"
................................................................
ผมนั่งเงียบๆซึ่งก้ไม่แปลก แต่มันนั่งเงียบๆนี่ดิแปลก(ไม่ได้อยู่รอให้มันปล้ำนะ แต่ตอนอยากรู้จริงๆว่ามันไปโดนใครกระทืบมา)
..."กรูถามเมิงคำเดียว ถ้าเมิงเห็นกรูเป็นเพื่อน เมิงบอกกรูมา ว่าไปทำอะไรมา"ผมคั้น
"ไม เป็นห่วงเหรอ" มันยังคงไม่หมดพิษสง
"บอกมาก่อนว่าเป็นห่วงกรูป่าว"
ผมโคตรรรกระอักกระอ่วนเลยตอนนั้น
ในที่สุดก็"เออ"
"เออ อะไร พูดดีๆ เพราะๆด้วย"
"เออ กรูเป็นห่วง"
"เมิงพูดกรูกับกรูได้ยังไง แมร่งไม่สุภาพเลย ผู้ดีที่ไหนเค้าพูดกันเอาใหม่" มันอมยิ้ม ผมเห็นหน้ามันแล้วเท้าเริ่มกระดิก อาจต้องซ้ำให้ตายสนิทก็คราวนี้..........แต่ก็ยอม
"ครับ ผมเป็นห่วงคุณอย่างแรงนิ" .............
.................................................................
ตอนแรกมันบอกว่ามันไปมีเรื่องกับเด็กแถวบ้าน ผมบอกไม่เชื่อ เพราะบ้านไม่มีเด็กวัยรุ่นเลย สุดท้ายผมบอกว่า ถ้ามันไม่เห็นผมเป็นเพื่อน ผมก็ไม่จำเป็นต้องรู้อะไร แล้วผมก็จะไม่คิดว่ามันเป็นเพื่อนอีกต่อไป มันถึงยอม
........" กรูยืมเงินเมิง 3พัน เอาไปให้ไอ่ชะลอรีเอะ ทีนี้กรูไม่รู้จะหาเงินมาจากไหน ยืมใครก็ไม่ได้ เลยต้องแบกหน้ากลับบ้าน"
ผมฟังก็ยังไม่เห็นว่าจะทำให้มันเจ็บตัวได้ตรงไหน
" กรูกลับบ้านไปขอพ่อ พ่อกรูถามว่าเอาไปไหน กรูบอกกรูเสียบอล แล้วเมิงก็เห็นอย่างที่เห็นนี่แหละ"มันสลดลงอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
"แล้วทำไมเมิงไม่บอกพ่อเมิงดีๆว่ะ"
"พ่อกรูพูดดีได้ที่ไหน ตั้งแต่เกิดมากพ่อพูดกับกรูน้อยกว่าที่พ่อซ้อมกรูอีก" ผมฟังแล้วสะท้อนใจพิกล
"แล้วทำไมเมิงไม่บอกแม่"
"แม่กูตายไปนานแล้ว พ่อกรูอยู่กับแม่เลี้ยง"
อิ๊บอ๋าย ผมทำอะไรลงไปนิ่ ผมเห็นตามันแดงๆอ่ะ ตกใจครับ เพราะไม่เคยเห็นมันเป็นอย่างนี้มาก่อน.....ผมบอกให้มันระบายมา ผมจะนั่งฟัง เพราะเห็นว่าตอนนี้เหมือนมันเก็บอะไรอยู่ในใจ
..............................................................

"แม่กรูตายตั้งแต่กรูอยู่ป.3 เส้นเลือดในสมองแตก กรูอยู่กับพ่อ แล้วก็เมียใหม่พ่อ" อืมมม วงเวียนชีวิตอีกแล้ว
" พอกรูอยู่ ป.5 แม่เลี้ยงกรู ก็มีน้อง กรูต้องดูน้อง กรูโดนซ้อมเพราะน้องนี่แหละ กรูเคยทิ้งน้องไปเล่นกับเพื่อนพ่อกรูรู้ แมร่ง ก้านคอกูสลบเหมือด" ผมฟังไปก็กลืนน้ำลายเอือกๆ ทำไมโหดจังว่ะ แม่ผมอย่างมากก็ฝ่ามือ แต่นานๆที
" กรูเลยออกมาอยู่วัดจนจบ ม.3 ถึงได้ไปเรียนต่อไง แล้วกรูก็ไม่ได้กลับบ้านอีกเลย"
"อ้าวแล้วเมื่อสงกรานต์ที่เมิงบอกว่าอยู่บ้านหล่ะ"
"กรูไปอยู่กับหลวงพี่ที่วัดก็คนที่ทำงานเค้ากลับบ้านกันหมด แต่.....กรูไม่มีที่ไป"...โหผมฟังแล้ว เล่นเอาน้ำตารื้อเหมือนกัน ก็เริ่มเข้าใจมันนิดหน่อยแล้วหล่ะว่า มันเป็นโรคจิตเพราะอะไร
"แล้วทำไมเมิงไม่คุยกับพ่อดีๆหล่ะ"
"กรูเคยแล้ว กรูซื้อของไปฝากตอนเงินออก เค้าไม่มองหน้ากรู ไม่พูดกับกรูสักคำ กรูนั่งอยู่ในบ้านเหมือนส่วนเกิน พ่อกับแม่เลี้ยงนอนห้องนึง น้องกรูห้องนึง แล้วเมิงจะให้กรูอยู่ไหน เค้ากินข้าวกันโดยที่มีกรูนั่งอยู่ ไม่เห็นเค้าจะเอ่ยปากชวนกรูสักคำ แค่นี้กรูก็พอรู้แล้วว่ากรูเป็นส่วนเกินของชีวิตเค้าแล้ว"
"ทำไมพ่อเมิงถึงทำแบบนี้อ่ะ เอ่อ คือเหมือนเกลียดเมิงอ่ะ"
"กรูก็ไม่รู้ กรูไม่เห็นเค้าจะอะไรกับกรูเลย กับแม่กรูก็เหมือนกัน กรูว่าเค้าคงไม่ได้รักแม่กับกรูมั้ง เห็นแม่บอกว่าโดนคลุมถุงชน" อืมมม เน่าสนิท ลำพังห้องมันก็เหม็นอับจะแย่อยู่แล้ว นี่ยังเน่าเพราะเรื่องที่มันเล่าอีก เหม็นหนักกว่าเก่า แต่ผมก้เห็นใจมันนะ............

ผมนึกขึ้นได้ว่าที่มันโดนซ้อมเพราะผม(ถึงจะไม่เกี่ยวกันเลยก็ตาม)
"ทีหลังบอกกรูก็ได้ว่าไม่มีเงิน หรือไม่ก็ค่อยจ่ายกรูก็ได้ กรูไม่ซีเรียสหรอก มีอะไรปรึกษากรูได้"
"กรูไม่อยากทำให้เมิงรู้สึกไม่ดีกับกรู กรูสัญญาว่าจะคืนกรูก็จะคืนเพราะเมิง...คือคนที่กรูไว้ใจที่สุด" ค่อยยังชั่วนึกว่ามันจะหยอดอีก
ตอนนั้นผมเห็นใจมันนะ เริ่มเข้าใจมันหลายๆอย่าง แล้วก็เริ่มคิดว่า บางทีมันอาจไม่ได้ต้องการให้ผมไปเป็นเมียมัน แต่มันอาจแค่ให้ผมเป็นเพื่อน....แค่เพื่อน ซึ่งผมว่ามันแยกไม่ออกมั้งระหว่างคนรักกับเพื่อน เพราะที่ฟังๆมามันไม่ค่อยได้ประสบพบเจอกับความรักเท่าไหร่....คิดมาถึงตอนนี้ก็...มิน่าหล่ะ มันชอบไปปะเหลาะแม่ผม บางทีมันอาจต้องการความอบอุ่นจากใครสักคนก็ได้
" เมิงไม่ต้องสงสารกรูหรอก กรูขอแค่เมิงรักกรูมั่งก็พอ"
T_T.........อิ๊บอ๋าย...โธ่เว้ย นึกว่าผมเข้าใจถูก แต่มันยังคงอยากได้ผมเป็นเมียอยู่ดี.....เฮ้ออ...
เอาเหอะ ตอนนั้นมันไม่สบายใจผมก็เลยไม่อยากต่อล้อต่อเถียง....
อยู่ดีๆมันก็ลุกขึ้นบอกว่า........เมิงช่วยกรูหน่อย(แมร่ง เอาแล้ว มันจะให้ช่วยตัวเองให้มันเหรอ ผมคิดไปไกลถึงพิจิตรแล้วตอนนั้น)...
........."ช่วยไปหยิบอัลบั้มรูปหน่อยดิ กรูจะเอาอดีตให้เมิงดู"

............เฮ้อ โล่งอก แหะๆ

ผมลุกขึ้นไปเอาอัลบั้มรูปมาให้มัน ผมก็เอามือตบเบาะ แป่ะๆ(ฝุ่นกระจาย) บอกมานั่งใกล้ๆ มันจะเล่าความหลังให้ฟัง
"เนี๊ยะรูปกรูตอนเรียน ม.ปลาย นี่เพื่อนกรู ที่ครู คนนี้กรูสนิทสุด"
"แล้วตอนนี้ไปไหนหมดอ่ะ"
มันก็อึ้งๆไป ผมก็เลยพอเดาออกว่า คงไมใครทนคบมันได้เหมือนผมอีกแล้วหล่ะ
มาถึงรูปหลัง " นี่ไงรูปแม่กรู สวยป่าว แม่กรูไม่เคยตีกรูเลยนะ" เสียงมันสั่นๆอ่ะ " กรูรักแม่กรู" แล้วมันก็ร้องไห้เลยครับ แมร่งผมทำอะไรไม่ถูกเลยอ่ะ คือไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน จะจับมือก็ไม่ดี จับโอบไล่ก็ไม่กล้า จะสวมกอดก็กลัวมันปล้ำ สุดท้ายเอามือตบหลังมัน 2-3แปะ เท่านั้นแหละครับ มันกอดผมแน่นบัดซบ ร้องโฮเลยครับ มันบอกมันคิดถึงแม่ คนเรา....
.....ผมไม่รู้จะปลอบยังไงด้วยความที่ไม่เคยต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้ เลยบอกไปว่า "ไม่ต้องร้องหรอก กรูให้เมิงยืมแม่กรูก็ได้นะๆๆๆ" เฮ้อ นึกแล้วยังอดขำตัวเองไม่หาย พูดไปได้ยังไงว่ะกรู.....แต่ก็ได้ผลนะ มันก็หัวเราะออกมาได้ ค่อยยังชั่ว............................
"เมิงไปแ**กเหล้าเป็นเพื่อนกรูหน่อยได้ป่าว"
"เอ่อ...อืม"
"รังเกียจกรูอ่ะดิ พอรู้อย่างงี้"
เอาเข้าไป เราก็เลยต้องตามน้ำไป ออกไปแ**กเหล้ากันมัน พร้อมทั้งต้องหอบหิ้วสังขารที่ยับเยินของมันไปด้วย จะรอดมั๊ยเนี๊ยะกรู...........
ผมเป็นคนขับรถ เพราะคาดว่าถ้าปล่อยให้มันขับ คงได้ตายคู่....ผมปล่อยให้มันเลือกร้าน(สปอยสุดชีวิตครับวันนั้น)
แล้วก็ตามคาด มันเลือกร้านเพื่อชีวิตสุดกู่เลยครับ ผมน่ะ มันแนว เด็กรัชดา เด็กสลิม ต้องมานั่งร้านนายหัว ก็ช้ำใจพออยู่แล้ว ยังต้องมานั่งฟังมันร้องเพลงคาราบาว (จริงๆเพลงเค้าก็ดีหรอก แต่ไอนี่มันร้องเลยแย่ไปเลย)

Create Date : 23 กันยายน 2549

Last Update : 23 กันยายน 2549 11:33:20 น.

1 comments

Counter : 306 Pageviews.

ป๋มก้อม่ายช่าย...เก..........เร.......

โดย: cascade

วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:12:51:36 น.