|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
เกิดเป็นสัตว์
ว่าจะเขียนบล็อกเกี่ยวกับเรื่องสัตว์ เพราะเห็นข้อคิดอย่างนึงจากการเฝ้าดูสัตว์เลี้ยงของตัวเอง วันนี้ก็ได้จดหมายข่าวของคุณดังตฤณที่คุณดังตฤณเขียนเรื่องสัตว์และภาวะมืดทึบของภพเดรัจฉานเอาไว้พอดี (ไปอ่านกันได้ที่ //www.dlitemag.com/index.php/ก่อนเกิดเป็นดังตฤณ-Dungtrin-s-Secret)
บางคราวมองหน้าเจ้าลูกชาย(เฟอเรท)แล้ว ก็รู้สึกคุ้นๆหน้าแปลกๆบางอย่าง พระพุทธเจ้าท่านว่าในภพชาติทั้งหลายที่เราเวียนว่ายตายเกิดกันนี้ หายากที่จะไม่เจอคนที่ไม่เคยเป็นเพื่อนหรือเป็นญาติกันมาก่อน เพราะงั้นเจ้าเฟอเรทของแม่แอมเบอร์ก็ต้องเคยเจอกันในชาติใดชาติหนึ่งมาก่อน ว่าแต่แม่แอมเบอร์ไม่มีญาณหยั่งรู้ (แม้บางทีจะมีเซ้นส์อะไรแปลกๆนิดหน่อยซึ่งเอาแน่เอานอน หาสาระอะไรไม่ค่อยได้) ก็เลยไม่รู้ว่าเจ้าเฟอเรทนี่มันเป็นใครมาจากไหนก่อนมาเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานนี่ บางทีเจ้าเฟอเรทมันก็มองๆหน้าแม่แอมเบอร์แบบจ้องตา เหมือนกับมันกำลังคิดอะไรอยู่ หรือคล้ายจะอ่านใจ จนบางแว่บแม่แอมเบอร์รู้สึกเหมือนกับว่ามันเป็นคนคนนึง(แต่อาจจะคิดไปเอง) บางคนคิดว่าสัตว์ก็คือสัตว์ แต่แม่แอมเบอร์ว่าสัตว์แต่ละตัวไม่ได้เป็นแค่สัตว์ มันก็มีชีวิต มีความคิด มีความรู้สึกอะไรเหมือนกัน ก่อนมาเกิดเป็นสัตว์ มันก็อาจเป็นคนหรือเป็นเทวดามาก่อน พอเสวยวิบากกรรมในภพนั้นหมด ก็มาเสวยวิบากกรรมในภพสัตว์ต่อไป
พวกเราเองก็เหมือนกันนะ พวกเราก็เวียนว่ายตายเกิดเป็นโน่นเป็นนี่กันมาไม่รู้กี่ชาติแล้ว เบื่อหรือยัง
...นอกเรื่องมานาน ขอเข้าเรื่องล่ะค่ะ...
เห็นรูปเจ้าสัตว์น้อยน่ารักตัวนี้แล้ว หลายคนคงนึกเอ็นดู
เจ้าเฟอเรทตัวนี้เป็นสมาชิกล่าสุดของบ้าน เฟอเรทเป็นสัตว์ที่ชอบเล่น และซุกซน อยากรู้อยากเห็นไปหมด
นอกจากเล่นแล้ว เวลาส่วนใหญ่ของเฟอเรทจะหมดไปกับการนอน...
(ช่วงนี้อากาศร้อนเลยเอาขวดน้ำแข็งพันผ้าขนหนูวางไว้ข้างๆ)
เห็นมันใช้ชีวิตไปวันๆ กิน นอน เล่น คิด (เวลาส่วนใหญ่ของมันคือนอน - ซึ่งเดาได้ว่ามันก็คงฝันฟุ้งซ่านไป) แล้วก็รู้สึกสังเวชใจขึ้นมา เพราะเท่าที่ทราบมา จิตที่อยู่ในภาวะหลง ใจลอยบ่อยๆ หรือฟุ้งซ่านบ่อยๆนั้น ตายไปก็จะไปเสวยภพภูมิของเดรัจฉาน เพราะงั้นเขาถึงได้บอกว่าการได้เกิดมาเป็นมนุษย์นั้นยาก และหากพลั้งเกิดเป็นสัตว์ขึ้นมา ก็ยากจะได้ขึ้นมาสู่ภพของมนุษย์หรือสิ่งที่สูงกว่า แม่แอมเบอร์เดาว่าคงเป็นเพราะการสั่งสมสภาวะจิตหลงในภพภูมิของเดรัจฉานไว้มากอย่างหนึ่ง(เพราะไม่ค่อยมีอะไรทำ แต่สำหรับมดงาน และนก แม่แอมเบอร์ไม่รู้แฮะ) และการอยู่ในภพเดรัจฉาน ซึ่งไม่เอื้อต่อการมีโอกาสสร้างกรรมดีที่มีแรงเหวี่ยงพอจะเปลี่ยนชะตาให้ขยับขึ้นสู่ที่สูงได้อีกอย่างหนึ่ง
อย่างเราๆที่เกิดเป็นคนมีโอกาสที่จะเปลี่ยนชะตาชีวิตให้ดีขึ้นได้ ด้วยการสร้างกรรมดีอย่างต่อเนื่องหลากรูปแบบ (ไม่ใช่ "ทำบุญ" ด้วยการให้ทาน สร้างวัด บริจาคเงินอย่างเดียว รักษาศีลห้า ให้อภัยทาน เมตตาและทำเพื่อผู้อื่นให้เป็นนิสัย และเจริญสติด้วยนะ) วิบากกรรมชั่วที่กำลังจ้องจะให้ผลอยู่ก็มีสิทธิ์อ่อนกำลังลง
(สัตว์น้อยที่เห็นว่าน่ารัก ตอนนี้ไม่น่ารักแล้วใช่ไหมคะ)
กลับมาเรื่องสัตว์ต่อ... ทีนี้พอเห็นว่าการที่สัตว์ตัวหนึ่งๆใช้เวลาหมดไปกับการใจลอยแล้ว ก็รู้สึกว่ามันคงไม่ค่อยมีโอกาสได้เกิดสูงกว่าภพสัตว์อีกแน่เลย
ในขณะนั้นเองก็นึกถึงภาวะของความเป็นมนุษย์ของตัวเองแล้วก็ไม่ต่างกัน
ชีวิตคนเราส่วนใหญ่ก็ กิน นอน เที่ยว เล่น ขับถ่าย และก็คิดโน่นนี่ ฟุ้งซ่านไม่รู้ตัวไปเรื่อย ต่างกับสัตว์ซะที่ไหน!
ถ้าสังเกตดูให้ดีๆจะพบว่าสภาวะยามตื่นกับฝันก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ เพราะความที่จิตใจล่องลอยไปเรื่อยๆนี้เอง ตราบใดที่เราไม่หัด "รู้สึกตัว" ขึ้นมา เราก็อยู่ในภาวะ "หลง" ด้วยกันทั้งหมด และถ้าเราสั่งสมจิตที่มีแต่ความหลง และ"ตื่น"ไม่เป็นไว้เยอะๆ ตายไปจากภพภูมิมนุษย์นี้ เราจะได้ไปเกิดที่ไหนไม่น่ายากที่จะเดา
อาจได้เกิดเป็นเฟอเรทที่เจ้าของมองหน้ามันแล้วก็สงสัยปนสังเวชใจว่า เจ้านี่ไปทำอะไรมาถึงได้มาเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน
อะไรๆมันก็ไม่แน่นอนนะคะ โอวาทสุดท้ายของพระพุทธเจ้าท่านถึงได้บอกว่าอย่าประมาท
ถ้าไม่เริ่มเดี๋ยวนี้ รอให้แก่ก่อน รอให้โน่นให้นี่ก่อน ขอเตือนว่าอาจไม่ทันการนะคะ ใครจะรู้ว่าเราจะตายวันตายพรุ่ง อย่าคิดว่าจะตายตอนแก่กันหมดเสียล่ะ ชีวิตคนเราไม่ได้เป็นไปในทิศทางที่เราอยากให้มันเป็นซะหน่อย แต่เป็นไปในทิศทางที่การกระทำในอดีตและปัจจุบันเป็นตัวกำหนด ซึ่งอดีตเราจำไม่ได้ว่าทำอะไรไว้บ้าง แต่ปัจจุบันเราเปลี่ยนชีวิตเราได้ด้วยการกระทำสิ่งที่ดีๆให้สุดเหวี่ยง
ใครอยากจะนิ่งนอนใจปล่อยชีวิตเป็นไปตามโชคชะตาก็แล้วแต่ แม่แอมเบอร์เป็นคนหนึ่งที่ขอคว้าโอกาสที่เกิดมาเป็นคนสร้างสมเหตุที่จะทำให้ไม่ต้องไปอบายไว้ก่อนดีกว่า อย่างน้อยที่สุดก็จะทำให้ชีวิตในปัจจุบันขณะของตัวเองมีความสุขมากกว่าปล่อยชีวิตไปเรื่อยๆด้วย
...ด้วยการหัด "ตื่น" ให้เป็น...
.......................................................
ป.ล. คนไหนอยาก "ตื่น" เป็น เข้าไปโหลดซีดีจากเว็บนี้มาฟังนะคะ //www.wimutti.net/pramote
Create Date : 16 กรกฎาคม 2552 |
Last Update : 17 กรกฎาคม 2552 12:05:37 น. |
|
5 comments
|
Counter : 583 Pageviews. |
|
|
|
โดย: พ่อพเยีย วันที่: 16 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:51:12 น. |
|
|
|
โดย: แม่แอมเบอร์ IP: 122.133.116.219 วันที่: 19 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:19:41 น. |
|
|
|
โดย: task IP: 203.170.19.2 วันที่: 8 ตุลาคม 2553 เวลา:16:18:56 น. |
|
|
|
โดย: ลัลลา IP: 203.170.19.2 วันที่: 22 ตุลาคม 2553 เวลา:11:42:33 น. |
|
|
|
|
|
|
|
มาอ่านบล็อกนี้ทีไรได้ความรู้เกี่ยวกับธรรมะติดมือไปทุกที
ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้น สาธุ