Opportunity Lost for Thai Gifted Children and Their Country =============================================== Yesterday, I wrote a blog namely "An Art of Saying No" in the Professional Life sub-group. After I finished it, I recalled one story and I would like to share it with you. When my family and I firstly arrived at the US. We had a female Thai neighbor. She was a PhD student in education. Her specialty was a studying of gifted children. She was a lovely, young woman who loved children and loved to work for and with them. In that time, NB was around two and a half years old. Our lovely neighbor told us that we could leave NB with her at her place some times when both of us were busy. So, she had some chances to babysit NB during those years. One day, she told us that " P'A.T., NB has everything for a gifted child". We were surprised a bit while she explained why she came up with that statement/conclusion. She said; "He had talent in math, which is the most crucial. He played with things systematically and arythmatically. Like, when an ordinary child at his age plays with leaves, he/she rips leaves off with no patterns. But, for him, he rips it off in patterns mostly with an alternating fashion. He can concentrate on doing things for a very long period of time sometimes more than an hour. He also has great fine motor movements. His hand-eye co-ordination is just beyond his age." In that time, NB was not three years old yet.... So, we listened, kept in minds, and watched him more carefully. Few months later, we bought a small upright piano for my wife... She also said that it might be close to a good time to teach NB how to play piano. But I didn't think that she would expect much about her piano lessons for NB. I was flat wrong. My wife firstly put stickers on the piano keys (e.g. 1-5 representing musical notes). Then she wrote those numbers on real piano musical notes accordingly. Few days later, NB could play the piano using that "analog translation".... With my wife's great astonishment, she taught him how to read the real musical notes and took the stickers off from the piano keys. Not for long could he play piano with reading real musical notes. After that, he picked up almost everything in his paths; reading, math, and sports. Of course, everytime when we saw NB growing up with these kinds of exceptional talents, I also thought about her, our lovely neighbor. Let's go back to her then. She also got a scholarship from the Royal Thai Government to pursue her PhD in the US. So, few years later, she was graduated and went back to Thailand to teach at her Alma Mater. We're still in touch... Sometimes, I called her or e-mailed asking her for her expert opinions about how to taking care of these kids.... She always gave us great suggestions, always.... I'm a research bug. So I always asked her about her current research or initiatives on her extremely interesting expertise (at least for me). I was dissappointed a bit knowing that she wasn't doing anything about it much.... In her institution, it had a great demonstration school. Within this school, there were tons of smart, smart kids (they should be, because most of their parents held PhD or MD degrees.). But she had no chances to participate and exercised her specialty..... She was appointed to work as an instructor... Well, it looked like a T.A. to me rather than an instructor. She took care of secretary jobs in departmental meetings, and that's about it!! I felt very sorry for her, and, more importantly, for those gifted kids whose had lost great chances to be discovered and polished properly to be our "fine gems".... You may not agree with me that one smart adult could "lift" a weight of 1,000 people in his/her society on his/her single shoulder. Yet one truly smart guy could singlehandedly "lift" more than 100,000 people, and one true genious could "lift" the entire humanity to another leap with a significant level for generations. Well, you could see it by yourself that how we, the Thai, had used our own human resources extravagantly.... And, you may have known now how we had lost opportunity by this kind of approaches. Could we afford to lose more than this, just to merely survive? ===============================================   Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2550 30 comments Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2550 0:50:00 น. Counter : 1028 Pageviews. Share Tweet

Agree with you :) I have seen a lot of Thai lost opportunity to shown their talent when they come back to our country after Ph.D. Last two months, I was in the U.S. (for a family visit) and got a chance to go to NASA and really trills about their dream to push themselves beyond the limitation (i.e. the "mad mission to mars" project for example that >200,000 talented people gang up together to do their specialist in order to make it true)... Gossip: being there even made me trill on wanting to be a part of them because it sounds challenging...   โดย: ไร้นาม 8 กุมภาพันธ์ 2550 0:47:26 น.

I have also heard a few stories about how many thai organizations (both government and some public schools) were not assigning the scholarship students to the right jobs after graduation. I mean the actual jobs that they actually do not their 'title'. These organizations spent money funding these talents to get educated (PhD, MS, etc.) while hoping these talents would graduate as fast as possible and come back to work for the organization immediately after graduation but in the end the organizations tend to fail to manage the talents after they have graduated and fail to utilize them wisely in the organization. Understanding that some jobs (xerox?) needed to be done but many times it's much better to hire additional secretaries (even part-time temporary workers to be shared among several department or work groups) to help out with some administrative tasks or hire technicians or teaching/research assistant or graduate students to help offload certain routine time-consuming duties. It's not just the number of PhDs (MSs, etc.) you have in your organization but it's how they spend their time productively, efficiently, and effectively to help move/drive your organization toward its goal. Imagine how a company such as Google would use a PhD or MS it has hired. (Hopefully your management have set the right goal for your organization and know how these talents fit into such goal)   โดย: Klueless IP: 58.9.29.232 8 กุมภาพันธ์ 2550 1:44:29 น.

Congrats on the great kids you have! I know how proud and happy a parent can be. I have to agree that the Thai society has witnessed too many talents being wasted in the rigid, hierarchical, sluggish, closed, unprofessional systems. Although I have seen that some great people can make a great contribution and achieve something greater than self benefits, the cases are rare. Indeed, I have seen far so many people dropping out of the system or remaining in it but using only half of their entire potential. I am myself stepping out of it, trying to enjoy the freedom and the risk that will serve as ingredients to enhance my learning experience before going to serve in the Thai system in the future. By no means am I saying that I am a genius or one with special talents. What I am trying to say here is, if you really care about maximizing all the resources in Thailand for the best possible results, you will likely get frustrated. You will also need to compromise in one way or another. In any case, I see no alternative but to work within the system to make changes to it. Networking of people with the like minds might be another way to help us get around the obstacles and do something more effectively with less frustration. I need to get back to work now. Sorry again for leaving just another two cents.   โดย: piangdin 8 กุมภาพันธ์ 2550 1:48:02 น.

From my experiences in US education, I felt there are 2 missing crucial points in Thai education. 1. How to identify the Gifted/Talented kids 2. How to enhance or maintain their abilities Thai wrongfully classified "bright" and "gifted" kids. We are doing better as we could see progress in sporting education but in our traditional academic system, I saw no progress. Having gifted and talented kids is very challenging ka. Mostly gifted kids are not built, they were born with it. I felt pity for your neighbor but it's also her choice to be swallowed by the norm of the system.   โดย: Piglet-Yorkie 8 กุมภาพันธ์ 2550 2:16:08 น.

We found this website very useful ka. My daughter will start her gifted and talented Arts next year so we did a little bit of research. There are a number of books and websites providing tests to see if the child is gifted and some parenting guidelines. Keep it up ka, you are planting another Thai future! //www.nagc.org/index.aspx?id=574 //www.nagc.org/index.aspx?id=1180   โดย: Piglet-Yorkie 8 กุมภาพันธ์ 2550 2:22:40 น.

Dear P' A.T. This is my first time to write on your blog. And I will express my point of view here later on. First of all, please do accept my sincere regards and convey to your family as well. Yes I agreed with you that almost students who graduated PhD from abroad don't have a chance to continue their research after go back to Thailand. However, this situation is not depended on just only their departments but also the students themselves as well. I have heard that some PhD students, who already went back to Thailand after graduted, don't want to carry on the research works. They want to go another route, say management route, which could earn more salary and also have a higher representation rather than just a researcher. Therefore, I would leave some political questions here and you don't need to answer them all. How long that our country has been sending students to study abroad? How many Thai students who graduated from abroad? And how fast that our country has been developing? Take care krub.   โดย: Duke of York 8 กุมภาพันธ์ 2550 6:36:30 น.

I come to read ka and actually I have no comment on this. I am glad to hear the discussion on this point. At least, we have some people think the same. And we have "Hope" to make it better. :)   โดย: The phu IP: 58.9.190.190 9 กุมภาพันธ์ 2550 0:56:04 น.

ขอแสดงความยินดีที่มีลูกเก่งเป็นยอด ในอนาคตจะทุ่นเงินไปได้หลาย ตอนที่เขาได้รับทุนโน่นทุนนี่ พ่อแม่ไม่ต้องควักกระเป๋า สบายไปแปดอย่าง   โดย: PatPDX IP: 72.201.17.28 9 กุมภาพันธ์ 2550 11:54:38 น.

Leonid Andreyev was famous for his short stories and novels many of which dealf in an exaggerate manner with sex, crime , dealth................   โดย: Sly IP: 202.41.167.246 9 กุมภาพันธ์ 2550 14:42:48 น.

I 'll be back .....   โดย: Sly IP: 202.41.167.246 9 กุมภาพันธ์ 2550 15:11:58 น.

Hope is not enough right now. How many Ph.D. people have been treated like this ???   โดย: Living Extreme IP: 12.216.13.187 9 กุมภาพันธ์ 2550 23:07:54 น.

จริงครับ ผู้บริหารระดับสูงขององค์กรต่าง ๆ มักไม่มีวิสัยทัศน์ ในการบริหารทรัพยากรมนุษย์ ให้ดีกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบันครับ น่าเสียดายครับ ไม่งั้นป่านนี้ ประเทศไทยเราคงเจริญมากมายกว่านี้นัก   โดย: POL_US IP: 63.252.70.48 10 กุมภาพันธ์ 2550 18:13:01 น.

สำหรับพวกเราที่จบ PhD กลับมาถึงเมืองไทย ที่นี่ ไม่แตกต่างจากที่ไหนในโลก ที่มีอุปสรรคบางอย่างรอเราอยู่ แต่ถ้าเรามีความตั้งใจทำงานวิจัย หรือใช้ความรู้ที่เรียนมาในงานที่เหมาะสม เราก็จะได้ทำค่ะ เพียงแต่อาจจะต้องใช้ความพยายามในการหาทุน หาผู้สนับสนุน มีโอกาสต่างๆรออยู่มากนะคะ เช่น ทุน สกว. วช. และอื่นๆ ถ้าคิดโทษแต่ว่าเมืองไทยไม่ให้โอกาสเราอย่างเดียวคงไม่ดีแน่ เราควรให้โอกาสเมืองไทยด้วย ช่วยกันพัฒนาบ้านของเรานะคะ   โดย: KK IP: 58.137.48.4 10 กุมภาพันธ์ 2550 19:13:19 น.

I can't agree more on that krub. I've got a lot of young faculty members with MD and/or PhD who are always busy with committee meetings and administrative works that they hardly have the time to pursue their own research. I find that the only way out is to get away by acquiring hiatus and get a post-doc training somewhere outside Thailand. It's very tricky and virtually impossible to do once you're tied up with so many dumb responsibilities but one of my teachers actually made it happen and she's now very happy krub. Actually I'm a bit concerned about the issue myself. But I guess that's just too soon for me to worry about those things. I don't really mind administrative work but too much of it can be really dreadful and also very unhealthy. BTW, I am accepted at BCM eventually. Haven't heard anything from Harvard and Stanford so far so I'm sure I won't be up for it. Anyway, BCM is more that enough for me and they've got a really nice professor there who's working in the very field that I'm interested in (while there isn't one in Harvard or Stanford) so I'm now very happy krub. Can't wait to actually see you in person krub. I wish I can settle in well enough to go see you in CO. Love ruiN   โดย: ruiN 10 กุมภาพันธ์ 2550 21:31:24 น.

Khun Pol speaks my truth. It's one of our weaknesses.   โดย: Rive Gauche 11 กุมภาพันธ์ 2550 8:09:18 น.

เห็นด้วยค่ะพี่ a.t. ... สาเหตุที่หลายคนต้องคิดหนักก่อนรับทุน เรื่องโอกาสของเด็กๆก็ด้วยค่ะ คิดว่าเด็กเหล่านี้ถูกกลืนละลายหายไปเยอะเลย คนไทยก็มีความสามารถไม่น้อยไปกว่าชาติอื่น แต่ต้องมาอยู่ในสภาพแบบนั้นกันซะเยอะ น่าเสียดายนะคะเนี่ย...   โดย: r k i 12 กุมภาพันธ์ 2550 9:07:34 น.

I guess I was in those same shoes even before I came to the states... It's just sad enough that the problems are identifiable but to solve them is another story. By the way, sawaddee na ka. Kind of a late hello but I barely logged on these days due to my overwhelmed tasks...will keep reading your other stories though. Stay well and take care ka.   โดย: Little red riding hood IP: 76.80.20.48 12 กุมภาพันธ์ 2550 10:30:17 น.

"You may not agree with me that one smart adult could "lift" a weight of 1,000 people in his/her society on his/her single shoulder. Yet one truly smart guy could singlehandedly "lift" more than 100,000 people, and one true genious could "lift" the entire humanity to another leap with a significant level for generations." ====================== I would love some issue that I had cut its in my oppion BUT,In this case ; it's depending on your persistence or tenacity " How ever you will? " Nowadays, many superbly resouce peoples have an innovation and explicitly perpective to do . However, they're never do or they're never have chance to do . (Actually, Chance have much more ordinary to find down) Could you please dilate yourself to approval its first?As if, someone would go back to his motherland they're should think " what they're plan for the next? If random or aimless.......To advice .....!!! Do Not Go Back   โดย: Sly IP: 202.41.187.247 12 กุมภาพันธ์ 2550 14:21:05 น.

Dear K. Sly (or K. Belladonna): Well, after reading through your comments many times, to be honest with you, I still don't understand your points, really. If you're not comfortable to express yourself in English, you may do so in Thai. If you continue to express it with this kind of English, a certain way is a misunderstanding. Your English writing will defnitely lead to misunderstanding. That wouldn't bring anything good to yourself at all. Instead of making a good relationship to others, you will lead yourself mistakenly into "a friendly fire". So, if you would like to re-express yourself, I give you a second chance to do it again... This time, in Thai language. And, I will try my best to answer or respond to your points accordingly. Lastly, if you're kind enough, could you please express your opinions in a polite and constructive manner? If so, this will be highly appreciated.   โดย: A.T. (amatuer translator ) 13 กุมภาพันธ์ 2550 3:48:09 น.

ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนว่าเป็นคนละคนกันคะ..แต่ก็รู้จักกันดีและแอบใช้ชื่อกันปละกันสลับกันไปมา.... สำหรับประโยคนี้คุณ Sly คงหมายถึง.. Could you please dilate yourself to approval its first?As if, someone would go back to his motherland they're should think " what they're plan for the next? If random or aimless.......To advice .....!!! Do Not Go Back คุณควรเบิกตาเบิกความคิดให้กว้างกว่านี้ก่อน เหมือนประหนึ่งว่า...ถ้าใครก็ตามที่คิดอยากกลับแผ่นดินแม่ หรือแผ่นดินเกิด ก็ควรวางแผนก่อนว่าเมื่อกลับมาแล้วจะมีเป้าหมายอย่างไร ถ้าไม่มีก็ขอแนะนำว่า อย่ากลับมา.. ?..แผ่นดินเลย ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าแปลถูกหรือเปล่า อย่างไรก็รอเจ้าตัวกลับมาดูเอาเองเพราะตอนนี้เขาไม่อยู่ มี Flight....   โดย: Sly IP: 202.41.187.247 13 กุมภาพันธ์ 2550 16:52:38 น.

บางคนเค้าไม่มีฟอนท์ไทยนะคะ หรือบางคนพิมพ์ไทยไม่เป็นนะคะ เราพอเข้าใจเพราะเพิ่งพิมพ์ไทยเป็นไม่นานมานี้ เรื่องGiftedนี่ เราคิดอย่างนี้นะคะ เราว่าเด็กทุกคนมันมีความสามารถพิเศษได้เหมือนกันหมด แต่คนละเรื่องกัน เช่นลูกคุณจขบ เก่งเรื่องเลขและดนตรี เด็กคนอื่นก็จะออกแนวศิลป์ บางคนก็ออกแนวพูดเก่งมาก บางคนsocial skillดีมากเป็นต้น เลยคิดว่าพ่อแม่สามารถเลี้ยงให้ลูกเป็นgifted childได้หรือเปล่า (หมายถึงเด็กที่ปรกตินะคะ) ไม่ใช่ว่าเกิดมาเป็นเอง คือบอกตรงๆว่าไม่เคยไม่เห็นเด็กปรกติคนไหนไม่ฉลาดเลย...แล้วพ่อแม่หรือครูก็ตามควรสอดส่องดูว่าลูกมีความถนัดทางไหนหรือชอบทางไหน แล้วก็ส่งเสริมให้ถูกทาง อย่างลูกสาวเราก็เพิ่งจะสองขวบไม่กี่เดือนมานี้ เค้าก็รู้เรื่องดีทุกอย่าง (มีเรื่องราวอยู่ในบลอคเราหมดแล้วค่ะ) แต่ก็ไม่คิดว่าลูกจะฉลาดกว่าใครนะคะ ส่วนเรื่องเพื่อนบ้านคุณ ก็จริงค่ะ น่าเสียดายที่ส่งเค้ามาเรียนแล้วเอาเค้าไปทำงานที่ไม่ช่วยเหลือประเทศเท่าไหร่ เห็นมามากแล้ว เพราะมีเพื่อนที่ได้ทุนแล้วกลับไป ปรากฏว่าไม่ได้ทำรีเสิร์ช แล้วก็ทำงานแบบที่เพื่อนบ้านคุณทำน่ะค่ะ หรือว่าประเทศเราไม่ค่อยเห็นความสำคัญของงานวิจัยก็ไม่ทราบนะคะ บลอคน่าอ่านค่ะ แล้วจะแวะมาอ่านใหม่นะคะ   โดย: kanu_memphis 14 กุมภาพันธ์ 2550 0:37:46 น.

It's ashame that your neighbour faces this problem here in Thailand. I start to wonder is there any point in sending people to study abroad on the government scholarship and has virtually nothing to support them when they come back home with their newly acquired knowledge and skills.   โดย: Tony Almeida 14 กุมภาพันธ์ 2550 19:02:51 น.

แวะเอาความรักและหวังดีมาฝากท่านและคนที่รักครับ เพียงดิน   โดย: piangdin 14 กุมภาพันธ์ 2550 23:08:46 น.

ขอบคุณที่แวะไปดูช็อคโกแลตนะคะ ที่นี่มีร้านเล็กร้านน้อยเยอะมากๆ เลยค่ะ นับได้หลายร้อยเฉพาะในบรัสเซลส์ เอ..หลังวันวาเลนไทน์เค๊าลดราคาช็อคโกแลตด้วยเหรอคะ ดีจังเลยค่ะ ที่นี่ไม่ยักลดแฮะ เห็น Godiva ที่ลดราคาหลังปีใหม่เท่านั้นเองค่ะ ลดเยอะเหมือนกัน ไปซื้อไม่ทันเพระมัวชะล่าใจค่ะ ของเลยหมดเลย น่ารักจริงๆ เลยค่ะ เป็นสามีและคุณพ่อที่วิเศษสุดเลย ทำอาหารให้ครอบครัวทานวันวาเลนไทน์ด้วยเหรอคะ ภรรยากับลูกปลื้มแย่เลย อ้าว วันนี้เลยยังไม่ได้อ่านบล็อกนี้เลย เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอ่านต่อค่ะ   โดย: the Vicky 16 กุมภาพันธ์ 2550 4:11:39 น.

Even with clarification from K. "the other" Sly, I still don't see why this argument should ever be placed in this discussion. It doesn't make sense and doesn't prove any point! Do you agree krub, P' AT?   โดย: ruiN 17 กุมภาพันธ์ 2550 0:53:04 น.

What did you want to prove Dr.? Refer ... "However, they're never do or they're never have chance to do . (Actually, Chance have much more ordinary to find down)" อย่างไรก็ตามมาพิจารณากันอีกทีว่า พวกเขาเหล่านั้นไม่เคยคิดที่จะทำ หรือไม่มีโอกาสได้ทำกันแน่ กับงานวิจัยน๊ะ ลองพิจารณาดูนะคะ ว่าโอกาสมันขึ้นอยู่กับคุณได้แสวงหามันแล้วหรือยัง อย่ามาโทษว่า กลับไทยแล้วไม่ได้ใช้ความรู้หรือไม่ได้ทำงานวิจัยที่ตนเองถนัด ถ้าคิดแบบที่คุณหมอว่าก็เปล่าประโยชน์คะ เพราะคนพูดเป็น 100 แต่คนที่พูดแล้วทำมีแค่ 10 นี่แหละคะน่าเศร้า   โดย: Sly IP: 202.41.167.246 18 กุมภาพันธ์ 2550 16:50:43 น.

สุดท้าย ถ้าประเด็นที่คุณหมอกระทู้มาเป็นประเด็นที่แย้งด้วยความคิดเห็นทางวิชาการ มันก็น่ายินดีอยู่หรอกคะ ถ้าไม่ด่าหรือเสียดสีก่อน ฉันยินดีที่จะมาถกต่อ แต่ถ้า แอบด่ากันกันหละก้อ พอเถอะคะ เพราะฉันอยากหยุดแล้ว แต่เมื่อคุณหมอมาในประเด็นนี้ฉันจึงต้องกลับมาอีกครั้ง เพราะชนชั้นปัญญาชนควรตระหนักก่อนที่จะพูดอะไรออกไป แต่เมื่อคุณหมอ เฉ ...มาฉันอาจจะต้องออกไปกระทู้แบบ เฉๆ ตามแล้วมังคะ และท้ายสุดจริงที่ต้องขอโทษคุณ AT. ด้วยหากประเด็นที่เสนอไป อาจดูเสียดมากไปหน่อย แต่ ขอบอกว่าอะไรก็แล้วแต่อย่ามองแค่มุม มุมเดียว เพราะในความจองหองและเสียดสีที่คุณได้เริ่มมันก่อน ทำให้ฉันมี First impression กับคุณ AT แบบว่า แย่มาก ทั้งหมดนี้ฉันก็ต้องยอมรับตัวเองด้วยฉันก็ผิดด้วย แต่นั้นก็มาจากที่ฉันบอกนั่นแหละคือ First Impression ในครั้งแรกและถัดๆๆมาฉันรู้สึกไม่ดีกับการวางตัวของผู้ที่อยู่ใน...ฐานะที่เรียกว่าผู้ใหญ่ ขอโทษจริงๆๆคะ   โดย: Sly IP: 202.41.167.246 18 กุมภาพันธ์ 2550 17:05:51 น.

อาจดูเสียดมากไปหน่อย หมายถึง เสียดท้องนะคะ   โดย: . IP: 202.41.167.246 18 กุมภาพันธ์ 2550 17:08:08 น.

Just coming back to tell K Sly that I still don't understand what she was talking about!!!! Dear P' AT - I'm adding some finishing touches on my scholarship proposal. Once I'm done I'll be right up with you on that NEJM article krub.   โดย: ruiN 18 กุมภาพันธ์ 2550 21:39:57 น.

Thanks for your perspective and comments. Although I'm still confused in what you said. There are several points in your comments that weren't not quite clear. I'm posting my comments here, because I have my personal opinions upon issues at my points where I have stood. Readers may agree or disagree or like or dislike... Well, I can't force them to think about it nor can they force me to express in a way they want.... So, in short, your comments are ignored, k. Sly (or k. Belladonna). In addition, the above given warning was the last chance of welcoming you here. You gave your rude comments times and times again in my blogs. You insulted my guests and their comments.... These had shown enough that you didn't respect anyone except you and yourself. Thus, from now on, you're officially unwelcome here!! Your IP will be banned. If you changed it and tried to make a mess here again, I would try my best to handselectedly delete all of them OUT!! For the last comment about your writings both in Thai and English, I could not understand neither of them... Your communcation skill simply needs major improvements.... More importantly, your attitudes needs medical attentions!! PERIOD!   โดย: A.T. IP: 129.82.96.71 18 กุมภาพันธ์ 2550 21:46:10 น.