ชีวิตคนที่แก่แล้ว หรือเรียกอีกทีให้ดูดีหน่อยก็ คนมีอายุ ไม่ค่อยจะมีอะไรดีเลย โรคภัยไข้เจ็บก็เบียดเบียน ชีวิตห่างหายจากบล๊อกไปนานเพราะเรื่องสุขภาพ ไม่ค่อยดี

แต่ก็กลับมาอีกครั้งในปี 2553 เพื่อที่จะได้บันทึกเรื่องราว และชีวิตประจำวัน ไว้ให้ลูกหลานได้ดู ได้ไว้เป็นที่ระลึกหากสักวันเราไม่ได้อยู่กับเขาแล้ว

เพราะบางครั้งบางอย่าง เราอยากจะบอกอยากจะเตือน อยากจะพูด กับพวกเขา ก็กลัวเขาจะรำคาญ ไม่อยากกลายเป็นคนแก่จู้จี้ขี้บ่น เอาแต่พร่ำสอน น่าเบื่อ

ตอนนี้ก็มีหลานยายสองคน หลานย่าอีกหนึ่งคน โดยส่วนรวมชีวิตก็มีความสุขดี แต่ก็เหนื่อย

สิ่งที่จะไม่พูดไม่ได้เลยในการเขียนบล๊อกวันนี้ ขอบคุณ คุณกะว่าก๋ามาก ที่แวะเวียนมาที่นี่เป็นประจำ และได้ชื่นใจกับหมิงหมิง หลานที่น่ารักอีกคน ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆ ทำให้รู้สึกว่า เรายังมีเพื่อนอยู่ที่เชียงใหม่อีกคน