เชื้อพวกนี้อาจแฝงอยู่ตามจุดต่างๆ ของห้องน้ำ เช่น ชักโครก อ่างล้างมือ
หรือแม้กระทั่งลูกบิดประตู แต่โอกาสที่เราจะติดเชื้อพวกนี้จนทำให้เกิดโรค
หรือเป็นอันตรายนั้นน้อยมาก หรือแทบเป็นไปไม่ได้เลย ด้วยเหตุผลที่ว่า
1.เชื้อพวกนี้จะสามารถก่อให้เกิดโรคได้ ต้องมีปริมาณที่มากพอ
เราอาจไปสัมผัสกับเชื้อพวกนี้ก็จริง แต่ปริมาณไม่มาก จึงไม่เกิดอันตรายใดๆ
2.เชื้อพวกนี้มักจะเจริญเติบโตได้ดีในร่างกายคนเรา
แต่เมื่อออกมาสัมผัสกับแสง และอุณหภูมิภายนอกที่เปลี่ยนแปลงไป
เชื้อมักจะมีชีวิตอยู่ไม่นานพอที่จะติดต่อไปสู่คนอื่น
3.เชื้อพวกนี้จะก่อให้เกิดโรคได้ ต้องมีหนทางที่จะผ่านเข้าไปใน
ร่างกายของคนเรา เช่น ผ่านเข้าทางผิวหนังที่มีแผล หรือรับเข้าทางปาก
การที่เราไปสัมผัสและเชื้อนั้นติดอยู่กับผิวหนังเฉยๆ
จะไม่ทำให้เกิดโรค เพราะผิวหนังเป็นปราการด่านแรกที่ป้องกัน
การติดเชื้อเข้าสู่ร่างกายได้เป็นอย่างดี
4.หากได้รับเชื้อเข้าไปจริง ร่างกายของเรามีระบบภูมิคุ้มกันที่
คอยจัดการเจ้าเชื้อโรคแปลกปลอมนี้อยู่แล้ว
น.พ.เชิดพงษ์ แนะนำวิธีปฏิบัติตัวแบบง่ายๆ เพื่อป้องกันการรับเชื้อโรค
จากการเข้าห้องน้ำสาธารณะไว้ว่า
ใช้เวลากับการทำกิจธุระในห้องน้ำสาธารณะให้สั้นที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
ถ้าจำเป็นต้องใช้ชักโครก เลือกที่ดูสะอาด ทำความสะอาด
ที่รองนั่งด้วยกระดาษทิชชูสักหน่อย แล้วจึงใช้งาน
ไม่ต้องถึงกับใช้น้ำยาฆ่าเชื้อ
ที่สำคัญเมื่อเสร็จกิจธุระแล้วต้องล้างมือทุกครั้ง เพื่อไม่ให้มีเชื้อโรคติดมากับมือของเรา
ที่มาจาก //www.pooyingnaka.com
มา ปา ติ บัด
พา ระ กิด ก้าบบบบบบบบบ