ปัจจุบันขณะ 

จิตเดิมเป็นประภัสสร  เราอาจจะคุ้นเคยกับคำนี้  จนอาจจะไม่รู้ความหมายที่แท้จริงของมันว่าคืออะไร  โดยเฉพาะผู้ที่ไม่สนใจเรื่องการปฏิบัติธรรมอาจจะไม่สนใจความหมายของมันด้วยซ้ำ

แต่สำหรับผู้ปฏิบัติธรรมหรือผู้เห็นทุกข์ในห้วงมหรรณพ  ถ้าสนใจที่จะค้นหาความหมายจะพบว่าความเป็นประเด็นของเรื่องอยู่ที่ตรงนี้   เพราะแท้จริงความทุกข์มันไม่ได้เกิดขึ้นเองนั่นเอง  แต่เกิดจากการไปแสวงหาสิ่งมายึดมั่นถือมั่นจึงเกิดเป็นทุกข์ถ้าเราลองหยุดการค้นหาและทำความรู้สึกให้เป็นปกติอยู่   ไม่ต้องไปวิตกกังวลกับสิ่งใดเราจะพบว่าที่จุดนี้เองคือจุดปลอดความทุกข์    การดิ้นรนอยู่ต่างหากที่ทำให้เกิดเป็นทุกข์  มีแต่ต้องเข้าใจสภาวะนี้ให้เกิดความแจ่มแจ้งจึงจะเห็นว่าเป็นจุดที่ปลอดจากความทุกข์  คือความรู้สึกที่อยู่กับปัจจุบันขณะนั่นเอง   ให้เรากักขังตัวเองให้อยู่ในปัจจุบันขณะให้เป็นปกติอยู่เสมอเราจะรู้สึกว่ามันเป็นเสมือนหลุมหลบความทุกข์   แต่ปกติเรามีความวิตกกังวลอยู่นั่นเองเราจึงไม่สามารถที่จะอยู่ในปัจจุบันได้   แต่จิตจรไปอย่างคนพเนจรจึงเป็นวณิพกเร่ร่อนอยู่ไม่มีแม้แต่ที่พักพิงที่เป็นหลักแหล่งของตนเอง

อยู่ในปัจจุบันขณะให้เป็นดั่งการอยู่ในบ้านของตนเอง   อยู่ให้สุขสบายเพราะมันเป็นบ้านของเรานั่นเองไม่มีใครมาไล่แน่นอน   ยกเว้นแต่เราจะทำตัวเป็นคนพเนจรเสียเอง

จิตเดิมเป็นประภัสสร   ทำความรู้สึกให้เป็นปัจจุบันขณะเราจึงจะมีแหล่งพักพิงเป็นของตนเอง   อย่าทำตัวเป็นคนพเนจรเร่ร่อนไป    จงหยุดพักให้สบายในบ้านของเราเอง.