ตัวบุญ

วันต่อมาออกไปนั่งสมาธิ ที่ลานหินท่ามกลางแสงจันทร์อีกพอใจสงบ ก็นำเอานิมิตรเสียงที่ได้ยินจาก ภายในเมื่อวานขึ้นมาทบทวน

ทำจิตใจให้งดงามดุจ " พระจันทร์วันเพ็ญ " เจ้าจะเห็นตัวบุญ

…… เสียงแว่วเหมือนเสียงกระซิบยังคงชัดเจน….

……ความงามของจิตใจจะเป็นอย่างไรหนอเป็นปริศนาธรรมหรืออย่างไร…จินตนาการถึงความงามของจิตใจ ที่สวยงามดุจ พระจันทร์วันเพ็ญ..ต้องเป็นความงามที่ไร้ซึ่งไฝฝ้าคือความมั่นคงแห่งพระธรรม ที่งดงามอย่างไม่ต้องเคลือบแคลงสงสัยใด ๆ อีก ไปให้ถึงที่สุดแห่งความงามอย่าให้สิ่งใดมาเหนี่ยวรั้งขวางกั้น ไม่มีสิ่งใดทัดทานเป็นความสวยงามที่ไร้ขอบเขต ใจที่มีธรรมะย่อมงดงามดุจพระจันทร์วันเพ็ญ ฉันนั้น

….. พระพุทธองค์ทรงชี้แนะสรรพสัตว์ให้หลีกเร้น ความชั่ว กิเลสสิ่งเศร้าหมองทำให้ใจไม่งดงาม

……สละสิ่งอันเป็นที่รัก…ผูกพัน…..ที่เหนี่ยวรั้งดั่งพระเวสสันดรกับพระราชกุมาร..รักษาความงามของจิตเจ้าไว้เหมือนชีวิตของเจ้า….จงไปให้ถึงที่สุดแห่งปลายทาง

...….. ความจริงเรื่องพระเวสสันดรอาจเป็นเพียงอุทาหรณ์ ให้เห็นเส้นทางวิบากเส้นทางสู่ความงามภายในที่จะต้องสดใสดุจ " พระจันทร์วันเพ็ญ " ทำจิตใจให้งดงาม เจ้าจะสัมผัสได้ซึ่ง " ตัวบุญ " ขจัดเสียซึ่งขวากหนามที่เป็นอุปสรรคขวางกั้น ขจัดการยึดมั่นต่างๆนั้นออกไป..

…ทบทวนปริศนาธรรมไปมารู้สึกตัวเบาเหมือนลอยได้..เกิดความรู้สึกอิ่มเอิบอย่างบอกไม่ถูกเสมือนได้ฟังธรรมจากพระโอษฐ เป็นการเปรียบเทียบที่มิเคยได้ยินดังนี้มาก่อนความงามของจิตเปรียบเหมือน " ตัวบุญ "

…โอ….ธรรมะแห่งพระพุทธองค์ ช่างสวยสดงดงามอะไรปานนั้น...ไปให้ถึงที่สุดแห่งความงามภายในนั่นคือ " ตัวบุญ "

ไพรสณฑ์

ทางวิเวก : ทางหลุดพ้นจากวังวนความทุกข์ทั้งมวล
//www.amarasin.bloggang.com


Free TextEditor