การพิจารณาความเป้นตัวเรา ให้เห็นในความเป็นธาตุธรรมชาติ
มันจะอธิบายความจริงให้เราเข้าใจ ว่าความจริงมันเป็นอย่างนั้น แต่ความเป้นตัวเรานั้นมันปรุงแต่งขึ้นมา ถ้าความรู้สึกของเราสัมผัสความจริงนี้ได้ เราจึงจะเข้าใจได้ว่าการรู้มันตามจริงนั้น มันมีความเป็นเหตุผลเกิดในความรู้สึกของเราได้
แต่การเข้าใจว่ามันเป็นตัวเราอยู่นั้น เป็นการหลงการสมมุติของธรรมชาติ


.........การรับรู้ในความจริง จึงทำให้เห็นความเป็นสาระเกิดขึ้น

  

แวะบ้านนี้ทีไรรู้สึกร่มเย็นเป้นสุขมากค่ะ

เป็นเพราะข้อธรรมะดี ๆ ที่ควรนำไปปฎิบัตินั่นเอง

ที่ตัวเองหายไปนานก็เพราะน้ำท่วมละค่ะ

  

"ไพรสณฑ์" ไหนค่ะ ต้องขอโทษที่ถามนะค่ะเพราะไม่แน่ใจว่ารู้จักกันหรือเปล่า ขอบคุณนะค่ะสำหรับข้อความที่ส่งมาให้ถูกใจค่ะเป็นคนชอบอ่านหนังสืออยู่แล้ว

  

..........คุณวรรณี คงหมายถึง Fw. mail ใช่ใหมครับ

เป็นการนำเสนอแนวทางธรรมะทั่วไปครับคงไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัว

จุดประสงค์เพื่อผู้สนใจธรรมะหรือผู้ที่ต้องการชีวิตที่ดีกว่าจะได้พบทางออก เพราะผมก็เคยไม่เข้าใจมาก่อนจึงปฏิบัติแบบคลำทาง จึงต้องการเขียนประสบการณ์ของตนเองออกมา เพราะลำพังการอธิบายสั้นๆอาจจะทำให้ไม่เกิดความเข้าใจที่ชัดเจนได้....ซึ่งผมเห็นว่าการสอนธรรมะในปัจจุบันขาดการให้ความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้อง การไม่เข้าใจทำให้ไม่นำแนวทางการสอนของพระพุทธองค์มาปฏิบัติจึงไม่สามารถบรรลุเป้าหมายได้

.......นอกจากที่เขียนในหนังสือ(ทางวิเวกฯ)แล้ว ก็สามารถที่จะอ่านในเว็บนี้ก็ได้ ถ้ามีความสนใจในรายละเอียดเพิ่มเติมแต่ค่อนข้างจะย่นย่อรายละเอียดอาจจะไม่เพียงพอ.

การอธิบายแบบย่อทำให้ไม่เกิดความเข้าใจได้ ยกตัวอย่างเช่น

"อย่าเห็นขันธ์ห้าว่าเป็นเราหรือของเรา เพราะมันไม่เที่ยง จึงให้ละวาง"

อธิบายเท่านี้คงไม่เข้าใจ เพราะมันมีรายละเอียดที่เกี่ยวโยงไปถึงความเป็นธรรมชาติของกาย การปรุงแต่งของจิตและกาย การเกิดเป็นอารมณ์ ซึ่งมีอธิบายรายละเอียดในอภิธรรม แต่เท่าที่พบ คนเรียนอภิธรรม ก็ยังไม่เข้าใจอภิธรรมเพราะการเข้าใจธรรมะนั้นมันอยู่คนละมิติกับความรู้สึกธรรมดานั่นเองจึงเป็นสาเหตุที่เราไม่เข้าใจธรรม เพราะมันต้องมีความศรัทธา คือน้อมความรู้สึกเข้าไปในธรรม เห็นความเป้น"อนิจจัง"หรือความไร้สาระของชีวิตจึงเกิดการแสวงหา จึงจะมีจิตที่ละเอียดอ่อนจึงจะสื่อสารธรรมะให้เกิดทางความรู้สึกได้.

.......มันจึงเป็นสิ่งที่ผมนำเสนอการนำธรรมะของพระพุทธองค์มาอธิบายอย่างศาสตร์ทั่วไปเพื่อผู้ที่เปรียบเหมือน "บัวพ้นน้ำ" จะได้พบทางออก เห็นทางดับทุกข์ ออกไปจากการครอบงำของธรรมชาตินี้ได้.

  

สวัสดีค่ะ..คุณไพรสนฑ์...ดิฉันซื้อหนังสือคุณมาอ่านแล้วน่ะค่ะดีมากๆเลยค่ะ...

  

ไม่ทราบว่ายังมีเล่มไหนแนะนำอีกบ้างไหมค่ะ แนวเดียวกันค่ะ...ขอบคุณมากค่ะ

  

ขอบคุณ คุณมายาที่รายงานให้ทราบ ที่ส่งไปเป็น Fw. mail จุดประสงค์ก็เหมือนที่ตอบคุณวรรณีไปแล้ว



........จุดมุ่งหมายของผมคือต้องการให้ผู้ซื้อหนังสือของผมได้รับผลตามที่ต้องการ จึงเปิดบล็อคเพื่อเป็นศูนย์กลางในการแสวงหาคำตอบ แต่ดูแล้วก็ยังไม่บรรลุเป้าหมายเท่าที่ควร แต่กลับไปโผล่อยู่ที่อื่นที่ไม่ได้ตั้งใจเอาไว้ ก็ลองเข้าไปติดตามในลิ้งค์นี้นะครับ ผู้ซื้อหนังสือผมเขากำลังถามข้อข้องใจต่างๆอยู่

//payakorn.com/webboard_ans.php?q_id=34465


ส่วนหนังสืออื่นคงยังไม่มีอะไรแนะนำนะครับ คือในระดับที่ผมเห็นว่าสมควร......เพราะผมเองก็อ่านมาเยอะก็ทำได้แค่เคลิ้มเท่านั้น จึงต้องเขียนเอง. (อย่างนี้คงชัดเจนนะครับ)

  

ขอบคุณ นะคะ ที่ ส่งข้อความดีๆ มาให้อ่าน จิงๆ ก็ ฝึก นั่งสมาธิสวดมนต์ อยู่คะ เบื่อ ทางโลก แล้ว ทางโลกเป็น มายา เป็น กลลวง ทั้งนั้น น่าเบื่อ คะ นั่งสมาธิได้ ระดับหนึ่งแต่ ยังไม่ทะลุโลก คะ ว่างๆก็ ส่งมาให้อ่านอีกนะคะ ที่ sanookguide@yahoo.com
ชอบอ่านคะ ว่าแต่หนังสือพี่ ชื่อหนังสืออะไรคะ จะได้ไปซื้อมาอ่าน บ้าง

  

การตื่นอยู่เสมอ



อธิบายเพิ่มเติมนะครับ


จุดมุ่งหมายคือฝึกให้ตนเองมีความรู้สึกที่ตื่นอยู่,มีสติ มีความรู้สึกตัวเกิดอยู่ได้ตลอด
ไม่ให้ขาดหายไป ต้องฝึกทีละน้อยเพื่อให้เกิดความคุ้นเคยก่อน ถ้าเกิดเห็นได้ว่า
ความรู้สึกที่ตื่นอยู่ทำให้เกิดความรู้สึกที่ดี เราก็จะอยากมีความรู้สึกแบบนั้นอยู่เสมอ

แต่ปัญหาคือเราไม่สามารถที่จะทำได้อยู่ตลอดนั่นเองจึงต้องมีการฝึก....


เมื่อเราตื่นนอน ประมาณตีสี ตีห้า ก่อนจะลุกไปทำกิจธุระอย่างอื่น ให้ปลุกความรู้สึกของตนเองให้ตื่นขึ้น ปลุกกายทุกส่วนให้ตื่นขึ้น เป็นการตื่นทั้งจิตและกาย ให้จำอาการที่เกิดขึ้นว่า จิตตื่น กายตื่นมีอาการอย่างไร เพื่อเราจะนำมาใช้ในขณะเวลาปกติคือต้อง
รักษาอาการนั้นไว้นั่นเอง


หรืออีกวิธีหนึ่งคือ ให้เราทำความรู้สึกเหมือนกับกำลังจะนั่งสมาธิ มันจะสลัดความรู้สึกต่างๆออกไปจากกายก็จะเป็นอาการที่ตื่นอยู่เช่นกัน คือเป็นอาการเดียวกัน หรือฝึกบ่อยๆอาการอย่างนี้เราสามารถที่จะฝึกได้ แม้ขณะที่กำลังทำงานอยู่


หรือกำหนดจิตให้เป็นสมาธิในขั้นอุปจารสมาธิ กำหนดจิตไว้ที่ลมหายใจหรือกำหนดไว้ในกายให้รักษาอาการที่เกิดขึ้นไว้ คือการทำสมาธิขณะลืมตานั่นเอง มีสมาธิขณะทำงาน กำหนดความรู้สึกไว้ที่อิริยาบถ เหมือนการฝึกสติปัฎฐานสี่นั่นเองแต่เป็นการนำมาใช้จริง


ประเด็นของการฝึกคือให้มีความรู้สึกตัวอยู่เสมอ ไม่ขาดตอน มีอยู่ตลอด
เราจึงต้องมีเทคนิคหลายอย่างมาใช้ร่วม ถ้าฝึกอย่างเดียว มันจะเกิดอาการ
ดื้อ คือเกิดอาการเฝือ เราต้องเปลี่ยนวิธีเพื่อให้มันเกิดต่อเนื่องได้ ถ้าเรา
รักษาอาการตื่นอยู่หรือรู้สึกตัวอยู่ได้ตลอดจึงจะมีความมั่นคงเกิดขึ้น หรือมี
ความตั้งมั่นนั่นเองเหมือนเราฝึกขี่จักรยาน ผลที่เกิดนำไปใช้งานได้คือต้อ
ประคองตัวตั้งมั่นได้ตลอดจนเกิดความชำนาญนั่นเอง


........แต่การปฏิบัติทางความรู้สึก สิ่งที่เป็นอุปสรรคคือ การยึดมั่น ทำให้จิตมีอาการดิ้นรน มันจึง
ไม่อยู่กับที่ ดังนั้นเราต้องฝึกขัดเกลาอาการยึดมั่นต่างๆไปด้วย การยึดมั่นที่เราสัมผัสอยู่เสมอ
คือรสอาหารฝึกการไม่ลิ้มรสอาหารในขณะรับประทานอาหารให้มีสติเกิดอยู่ฝึกบ่อยๆจะเห็นอาการ
ยึดมั่นที่เกิดอยู่ ให้ฝึกการมีความรู้สึกตัวอยู่เสมอมันจะทำให้เราแยกความรู้สึกออกจากสิ่งที่มา
กระทบได้เราจึงจะเข้าใจที่ท่านบอกว่า เห็นสักแต่ว่าเห็น ได้ยินสักแต่ว่าได้ยิน ความเป็นตัวตน
หรืออัตตาจึงจะไม่เกิดขึ้นได้การสัมผัสทางความรู้สึกจึงจะเกิดเป็นความเข้าใจว่าสิ่งที่ท่านพูดนั่นมัน
คืออะไร ฯลฯ


ผลที่เกิดขึ้นเราจะเกิดความรู้สึกที่เป็นอิสระ เมื่อเป็นอิสระความทุกข์ก็น้อยลงหรือหมดไปได้



.......มันจึงเป็น “วิธีดับทุกข์”ได้นั่นเอง ถ้าเราตั้งเป้าหมายในการปฏิบัติคือการดับทุกข์เราจึงจะเห็นว่าเรา
ต้องแก้ไขที่ความรู้สึกของเรานั่นเอง คือการตื่นอยู่เสมอ จึงจะเป็น ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ได้จริง


จิตที่ฝึกดีแล้วย่อมนำสุขมาให้



.................................................................................................

  

อยากทราบว่าหนังสือ ดวงดาว,มนุษย์และเหตุการณ์ทางสังคม หาซื้อได้ที่ไหนครับ

  

สร้างกริตเตอร์
แวะมาทักทายก่อนไปนอนคร่าาาาาาา ง่วงก้ง่วง วายุภัครมนตราก็สนุก เฮ้อ!!!!!!!!!ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณไพรสณฑ์

  

ขอบคุณสำหรับ ธรรมะ ดีดี ที่ส่งมาให้

สำหรับเราแล้ว มาเกิดบนโลกนี้เพราะความโง่ของตนเอง
ที่หลงผิดอย่างมหันต์ ตอนนี้กลับตัวกลับใจแล้วเอานะไหนก็เกิดมาแล้ว ขอเป็นครั้งสุดท้ายแล้วกันกับเวลาที่เหลืออยู่ ขอทำความปราถนาที่เคยตั้งใจให้ดีที่สุด

สำหรับเรา สุข และ ทุกข์ เป็นของร่างกายนี้ และของโลกใบนี้เท่านั้น ไม่ใช้ของเราเลย (กว่าจะรู้อืม ก็คลำหามานานเหมือนกัน)

เราไม่เคยดับทุกข์อันใดเลยตั้งแต่เกิดมา แต่เราโง่เองทุกครั้งที่คิดว่า เราได้ดับทุกข์แล้ว แท้ที่จริงทุกข์นั้นเขาดับเองเพราะเหตุ หรือปัจจัยที่ทำให้ทุกข์เกิดนั้นหมดไปแล้วต่างหาก

ดังคำพระว่า ท่านพระอัสสชิได้แสดงธรรมมีใจความย่อ ๆ ว่า "ธรรมเหล่าใดเกิดแต่เหตุ พระตถาคตทรงแสดงเหตุและความดับแห่งธรรมนั้น พระศาสดาทรงสั่งสอนอย่างนี้"

แต่หลายครั้งจากเล็กจนโต ความโง่ของเรามันมากนัก ทำให้เราหลงเข้าใจผิดคิดว่าทุกข์อันนั้นเป็๋นของเรา อืมกว่าจะรู้ว่าโง่ก็ ทุกข์มากๆ เลยสุดบรรยาย

หว้งว่าคงเป็นอีกแนวทางที่จะทำให้ค้นพบทาง ที่คาดหวังไว้
ขออย่าได้ทิ้งความฝันอันนั้น สักวันต้องสำเร็จ

อยากแนะนำเว๊บ //www.sangthipnipparn.com/
แสงทิพย์นิพพานเพื่อเข้าพระนิพพานได้รวดเร็วทันใจ

สำหรับเราสามารถยืนยัน และการันตี 100 เปอร์เซนต์ว่าทำได้จริง หวังเป็นอย่างยิ่ง ว่าจะร่วมพิสูจน์ความจริงนี้

  

.......หนังสือ

"ดวงดาว,มนุษย์และเหตุการณ์ทางสังคม"

ไม่มีจำหน่ายครับ เพราะเสนอสำนักพิมพ์ไม่มีใคร
กล้าพิมพ์ และผมก็เห้นว่ามันยังต้องมีสถิติ เพื่อการใช้
งานมากกว่านี้หน่อยเลยยังไม่พิมพ์ออกมา.

ถ้าใครต้องการให้แจ้งไปทางอีเมลล์นะครับผมจะส่งเป็น
ไฟล์ไปให้ทางอีเมลล์ ลองศึกษาดู ซึ่งมันมีความสัมพันธ์
กับหนังสือ "ทางวิเวกฯ " ในแง่ของ แนวคิด ทฤษฎี
แต่ว่ามุ่งใช้ประโยชน์ต่างกัน.....


e-mail...นี้


amarasinn@yahoo.co.th

(มี n สองตัวนะครับ)

***ผู้ที่ซื้อหนังสือ ทางวิเวกฯ ขอรับได้นะครับ เป็นการศึกษาในเชิงวิชาการก็ได้ จะเห็นได้ว่า "ทฤษฎีสัมพัทธภาพ"ของ ไอน์สไตน์ มีความสอดคล้องกับ"ทฤษฎีธาตุทั้งสี่ " เป็นอย่างมาก คือมนุษย์มีสถานะที่แท้จริงคือความเป็นพลังงาน ที่เกิดจากการปรุงแต่งของธาตุทั้งสี่ นั่นเอง การรู้ความจริงนี้ทำให้ปล่อยวางการยึดมั่นลงได้

  

แวะมาฝากบ้านสามวันนะคะ มีธุระต้องขึ้นโคราชไปช่วยเพื่อนรุ่นพี่ที่รักกัน มากพาเด็กไปแข่งขันนาฏศิลป์สร้างสรรค์งานศิลปหัตถกรรมที่อุดรธานีค่ะ และจะนำภาพมาฝากกันนะคะคุณไพรสณฑ์

  

ดีมากทุกคนเกิดมาอยู่กับธรรมชาติ เราต้องรู้เท่าทันธรรมชาติ ขอบคุณสำหรับความรู้

  

ในวาระดิถีขึ้นปีใหม่ 2554

ขอให้ทุกท่าน

ร่ำรวยความสุข....(ทางใจเป็นสิ่งที่ทุกท่านทำเองได้)

ปราศจากทุกข์ทั้งปวง...(ก็เป็นสิ่งที่ทำเองได้เช่นกัน)


.......เป็นสิ่งที่มีอยู่แล้ว ไม่มีใครเป็นเจ้าของ แล้วแต่ใครจะต้องการ..............

  

แวะมาทักทายก่อนเข้านอนค่ะ คุณไพรสณฑ์สบายดีนะคะ

  

br/>
สร้างกริตเตอร์
แวะมาเยี่ยมเยียนค่ะ ระลึกถึงเสมอนะคะคุณไพรสณฑ์

  

ข้อคิดเรื่องวิทยาศาสตร์

นักวิทยาศาสตร์ เรียนรู้ทางวัตถุและพลังงานจากการสังเกตปรากฏการณ์ แล้วจินตนาการความเป็นไป แล้วสร้างสมการความสัมพันธ์ในเชิงสูตรทางคณิตศาสตร์ในภายหลัง
นำสูตรคณิตศาสตร์ที่มีต่างๆกัน มาประกอบเข้าด้วยกัน ได้สูตรใหม่ขึ้นมา แล้วจึงตีหมายหมายของมันออกมาว่าจะมีปรากฏการณ์อย่างไร แล้วทำการพิสูจน์สมมติฐานโดยการหาสิ่งแย้ง หากแย้งไม่ได้จะถือว่ามันเป็นความจริงอยู่ในระดับหนึ่ง จนกว่าจะมีทฤษฎีอื่นมาแย้ง จนบัดนี้ปรากฏว่ากลศาสตร์ของนิวตันใช้ได้ในช่วงหนึ่ง แล้วจะไม่จริงต่อไปต้องใช้ทฤษฎีควันตัมและทฤษฎีของไอสไตน์

แต่อย่าลืมว่าการศึกษาแบบนั้นมันก็เป็นเหมือนตาบอดคลำช้าง จับไปตรงไหนก็พบส่วนหนึ่งของช้างทั้งนั้น ไม่สามารถเข้าใจช้างได้

ส่วนเรื่องทางจิตนี้ เป็นสิ่งที่วิทยาศาสตร์เข้าใจไม่ได้ อย่างเช่นคนที่ปฏิบัติสมาธิได้นี้ เป็นอาการที่มีความสุข ทางวิทยาศาสตร์ก็จะหาทางอธิบายไปในทางสารเคมี เช่นว่าร่างกายมีการหลั่งสารบางอย่างคล้ายสารเสพติด ซึ่งในปัจจุบันก็มีการทดลองหาสารเคมีบางอย่างฉีดเข้าไปหรือกินเข้าไปแล้วก็ดูว่ามีความรู้สึกอย่างไรบ้าง
ซึ่งจะเป็นเรื่องต้องพึ่งทางวัตถุไป (หาอ่านได้ตามเว็บ) แล้วก็ควบคุมไม่ได้ ส่วนเรื่องสมาธิเป็นการควบคุมด้วยตัวเอง

  

รีบแวะมาทักทายแล้วก็ต้องรีบไปทำงาน คุณไพรสณฑ์ สบายดีนะคะ ระลึกถึงเสมอๆค่ะ

  

สร้างกริตเตอร์
มีความสุขมากมายนะคะคุณไพรสณฑ์

  

สวัสดีเช้าวันทำงาน มีความสุขมากมาย ระลึกถึงเสมอค่ะคุณไพรสณฑ์

  

Thanks: ฝากรูป dictionary
ห่างหายไปเสียสองสามวัน มัวแต่ยุ่งกับเรื่องงานอยู่ค่ะ วันนี้ว่างสิ่งแรกที่ทำคืออัฟblogและนำรูปมาฝากกัน ระลึกถึงและขอบคุณมิตรภาพบนโลกไอทีค่ะคุณไพรสณฑ์

  

สวัสดียามเช้าค่ะคุณไพรสณฑ์ อากาศร้อนใจคนอย่าร้อนนะคะ คิดถึงคร่าาาาาา

  

สร้างกริตเตอร์
แวะมาทักทายยามค่ำๆ วันนี้อยู่พาหุรัดทั้งวัน เพิ่งกลับมาได้สักครู่ใหญ่ กรุงเทพรถติดมากเพราะมีชุมนุมเสื้อแดงและเสื้อเหลือง วันนี้ได้อุปกรณ์ครบแล้วพรุ่งนี้คงยุ่งมากงานงวดเข้ามาแล้ว วันที่๒๓-๒๕ แสดงเวทีกลางและต่อจากนั้นก็แสดงแสงสีเสียงต่อเลย เสร็จจากงานนี้คิวจ่อเลยค่ะ วันที่๑๐เมษา ประกวดรำกลองยาว วันที่๑๓เมษาแสดงพิธีเปิดงานสงกรานต์เมืองอินทร์ ที่อ.อินทร์บุรี จ.สิงห์บุรี ว่ากันไป ชีวิตต้องดำเนินต่อไป คุณไพรสณฑ์สบายดีนะคะ

  

สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ

"ขอให้ คุณไพรสณฑ์ มีหัวใจที่แข็งแรง
พอที่จะรับทั้งความสุขและความทุกข์ได้...ตลอดไปนะคะ"

  

ขอบคุณสำหรับคำอวยพร และการมาเยี่ยมเยียน

......การมีธรรมะ คือการพัฒนาภพภูมิให้สูงขึ้น คือการมีเหตุผลในการมีชีวิตอยู่นั่นเอง........

  

มาส่งคุณไพรสณฑ์ เข้านอนคร่าาาา พรุ่งนี้เริ่มทำงานกันอีกแล้วใช่ไหมคะหลังจากหยุดมาเสียหลายวัน มีความสุขมากมายนะคะ

  

สวัสดียามเย็นๆ ระลึกถึงเสมอนะคะคุณไพรสณฑ์

  

สวัสดีค่ะท่านไพรสณฑ์

  

สวัสดีค่ะท่านไพรสณฑ์ หนังสือทางวิเวกดีจังเลยค่ะ

อ่านไม่กี่หน้าก้โดนใจ

ขอบคุณมากค่ะ

  

//glitter.postjung.com/glitter.php?img=data/2011042619/2hhdeue.gif

  

สวัสดียามสายค่ะ ท่านไพรสณฑ์

  

ขอบคุณคุณ แครอลนะครับที่แจ้งให้ทราบ...

ก็อยากแนะนำว่าให้อ่านให้จบนะครับ ว่าผู้เขียนต้องการนำเสนออะไร....

...บทสรุปของการปฏิบัติธรรมคือ เมื่อไม่มีข้อสงสัยอะไรอีกแล้ว ก็ต้องหยุดนะครับ หยุดความรู้สึกตัวเองนั่นเอง ถ้าอ่านจนจบก็คงจะเข้าใจเหตุผลว่าทำไมต้องทำอย่างนั้น เพราะถ้าไม่หยุดมันก็คือการดิ้นรนอยู่นั่นเอง เพราะความรู้สึกของเรานั่นเองปรุงแต่งอยู่ เราจะรอให้มันหยุดเองไม่ได้นะครับเราต้องทำให้มันเกิดขึ้น

...ดังที่แสดงไว้ในหน้าแรกๆของบล๊อคนี้ ซึ่งเป็นบทสรุปของเนื้อหาข้างในนั่นเอง คือหยุด และทบทวนตนเองอยู่เสมอที่จะไม่ทำตนให้คนอื่นเดือดร้อน จึงจะเกิดเป็นความสงบภายใน....

  

ขอบคุณที่แนะนำค่ะ

สมัครสมาชิกของบล็อกทำไงคะท่าน

  

ต้องเป็นสมาชิก BlogGang.com


ต้องสมัครมีบล็อคของตนเองนั่นเอง. แต่ถ้าไม่ต้องการบล็อค ก็เข้าไปอ่านได้ครับ บางบล็อคก็เปิดให้โพสท์แสดงความเห็นได้ โดยไม่ต้องเป็นสมาชิก บางบล็อคก็ไม่เปิดอ่านได้แต่โพสท์ไม่ได้แต่ทุกบล็อคเข้าไปอ่านได้

.....อย่างที่ผมตอบนี่ผมก็ไม่ได้ล็อคอิน โพสท์แบบคนทั่วไป ซึ่งต้องใช้การยืนยันรหัส

  

ขอบคุณค่ะ

  

รู้สึกว่าต้องเป็นสมาชิกเวปพันทิพย์ด้วยอะค่า

ไม่เอาดีกว่า

คือบางทีอยากใช้ตัวการ์ตูนที่มีอยู่ข้างล่างค่ะ

น่ารักแอ๊บแบ๊วดี

ถ้าท่านไพรสณฑ์ว่าง ขอเชิญอ่านนิยายของแครอลบ้างนะคะ

  

แครอลอยู่ที่เวปiastroclub.comค่ะ

  

ได้เข้าไปอ่านแล้วครับ แต่โพสท์ไม่ได้เพราะไม่ได้เป็นสมาชิก

ความจริงบล็อคแก๊งค์มีหลายกลุ่มนะครับ กวี,เรื่องสั้น,นิยายก็มี ของผมจัดอยู่ในหมวด ข้อคิด-ธรรมะ ซึ่งก็มีหลากหลายนะครับ ตามแต่ว่าแต่ละท่านจะมีความเห็นในเรื่องนี้อย่างไร

คลิ๊กเข้าไปที่ Bloggang.com จะเห็นหมวดหมู่ของบล๊อคต่างๆที่อยู่ทางด้านซ้ายมือ ลองเลีอกเข้าไปเลีอกอ่านดูก็ได้ การเข้าไปอ่านเฉยๆไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ บางบล๊อคอาจจะแสดงความเห็นได้ด้วย...และมีการประกวดนล็อคด้วยครับ จะเห็นว่าคนที่เข้ามาโพสท์จะแสดงตำแหน่งที่ได้รับด้วย

เช่นอ.เกศสุริยง, ป้า.ร่มไม้เย็น อยากเข้าไปอ่านก็คลิกที่ชื่อของท่านได้เลย....มันจะลิ๊งค์ไปที่บล็อคของแต่ละท่าน

  

สวัสดีค่ะ ท่านไพรสณฑ์

แครอลอยากวางภาพเวลาโพสต์บ้างอะค่ะ

เลยอยากเป็นสมาชิก

ตอนนี้นิยายลุงกับป้าไปไกลถึงจันทบุรีค่ะ คนยืมเอาไปอ่านด้วย โทรมาบอกว่า จะไปซื้อที่ทำสวน เลยติดมือเอาไปอ่าน 555+นิยายเรื่องนี้ ฮ็อตจริงๆค่ะ

  

เป็นสมาชิกจึงจะโหลดภาพได้ครับ

  

ขอบคุณค่ะ

  

สวัสดียามสายค่ะ ท่านไพรสณฑ์


อ่านทางวิเวกแล้ว ยังไม่จบ ยังไม่รู้จะถามอะไรดี

เพราะอ่านแล้วเข้าใจง่ายค่ะ ภาษงดงามมากๆ

  

แวะมาทักทายยามเช้าวันอังคาร อ่างทองร้อนมากมาย อากาศร้อนแต่ใจอย่าร้อนนะคะคุณไพรสณฑ์

  

สวัสดีค่ะ นิทานลุงกับป้า หายไปเลยค่ะท่าน ยืมกัน

แล้วส่งต่อ

เลยส่งหนังสือเล่มอื่นไปให้ท่าน3เล่มค่ะ

  

ได้รับแล้วครับขอบคุณมาก

  

สวัสดีค่ะ ไม่ได้มาทักทายเพราะสุขภาพไม่ค่อยดีเลย

  

แนะนำให้ปฏิบัติตามคำแนะนำของหมอนะครับคือการรักษากาย

.......ส่วนการรักษาใจแนะนำให้ปฏิบัติธรรม คือวางความรู้สึกให้มีธรรมะ,มีศีลเป็นอารมณ์(ศีลสังวรณ์) ให้อยู่ในความรู้สึกนั้นเสมอ ให้มีความรู้สึกอยู่ใน "มิติ" นั้นอยู่เสมอ ถ้าเป็นไปได้ให้มีความรู้สึกแบบนั้นอยู่ตลอด
.......การปฏิบัติธรรมคือมีธรรมเกิดขึ้นในใจนั่นเอง มีอยู่ตลอด

  

ขอบคุณค่ะท่านไพรสณฑ์

แต่จะอยู่ยังไงคะกับความทรมานทางกายที่หนักมาก

มีธรรมอยู่ในใจแต่ร่างกายเจ็บปวด เราต้องคิดยังไงคะ

ขอคำแนะนำด้วยค่ะ

  

ความจริงผมก็นึกไม่ออกเหมือนกันนะครับ ว่าถ้าตนเองอยูในสภาวะอย่างนั้นจะรู้สึกยังไง

เพียงแต่เห็นว่าความรู้สึกที่มีธรรมะนั้นมันจะเป็นความรู้สึกที่นุ่มนวลปล่อยวางการยึดมั่น

ถ้ากายทุเลาอาการเจ็บปวดลงมั่ง ลองปฏิบัติดูนะครับ ลองปฏิญาณว่าจะมีธรรมะอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นการคิด การพูด การทำ ก็ให้อยู่ในกรอบของการเป็นผู้มีธรรมะอยู่ตลอด ....แต่ก็ต้องอนุโลมปฏิโลม เมื่อถึงที่สุดเราจะพบว่าเราต้องมีความรู้สึกที่มีธรรมะอยู่เสมอ มันจึงจะพ้นไปจากความเศร้าหมองได้ มีการสำรวมเกิดขึ้น

......................................................................

....การปฏิบัติธรรมคือการเอา "ธรรมะ"มาไว้ในใจเสมอ(เกิดในความรู้สึก) ให้มีธรรมเกิดในใจเข้มขึ้นเรื่อยๆ จนมีการเป็นอยู่ในธรรมเท่านั้น...คือแนวทางปฏิบัติ

.........................................................................

  

ค่ะ ท่านไพรสณฑ์

แครอลจะลองทำดูนะคะ

  

สวัสดีวันหยุดค่ะท่านไพรสณฑ์

แครอลได้ไปปฎิบัติตามที่ท่านแนะนำ

ก็ได้ในระดับนึงค่ะ

อ่านหนังสือของท่านไปด้วย

แครอลกำลังปลงและวางค่ะ

ร่างกายไม่ใช่ของเรา

ความเจ็บปวดเป็นแค่เราไปปรุงแต่งว่ามันปวด

แครอลจะมารายงานให้ทราบอีกนะคะ

ขอบคุณค่ะสำหรับคำแนะนำ

  

***วิธีปฏิบัติให้ได้ผลเร็ว คือเราต้องมีความพร้อมที่จะปล่อยวางทุกสิ้งได้ไม่ต้องการสิ่งใดแล้วนอกจากการพ้นทุกข์ได้ แล้วกำหนดเอา ธรรมะเป็นที่พึ่งคือมีธรรมะอยู่ในใจเสมอ มีศีลสังวรณ์...

....เวลาปฏิบัติให้สังเกตุความรู้สึกที่เกิดขึ้น มันเป็นสื่อที่ทำให้เรามีความรู้สึกที่พ้นไปจากทุกข์เกิดขึ้น เหมือนเราเข้าไปอยู่ในความรู้สึกหนึ่ง(มิติหรือสภาวะหนึ่ง) เราจึงต้องฝึกการมีธรรมะอยู่ในใจบ่อยๆให้เกิดความเคยชิน แรกๆจะทำไม่ได้นานเพราะกายมันต่อต้าน คือกายมันไม่รู้เรื่อง เราต้องฝึกสำรวมกายด้วย เพราะอาการนั้นจะส่งผลทางกายเป้นการสำรวม

...เมื่อทำบ่อยๆ เราจึงจะเห็นอาการปรุงแต่งทางความรู้สึกนั้นเป็นทุกข์ จึงอยากจะมีความรู้สึกแบบนั้นอยู่เสมอ แต่ปัญหาคือมันอยู่คนละมิติกับที่เป็นอยู่ตามปกติ เราจึงต้องฝึกบ่อยๆให้เกิดเป็นความเคยชิน เอาความรู้จากอภิธรรมมาใช้พิจารณาร่วมด้วย คือกายเป็นการปรุงแต่งกันอยู่ของธาตุทั้งสี่ เป็นการทำงานร่วมกันของขันธ์ห้า เพื่อให้เกิดความรู้สึกละวางจากกาย ที่สุดเราจึงต้องเห็นว่ามันเป็นการทำงานของธรรมชาติอยู่เท่านั้น

.....สิ่งที่เราคิดมันจะส่งผลให้เกิดทางความรู้สึก ถ้าเราคิดว่ามันเป็นตัวเรามันก็จะทำหน้าที่เป็นตัวเรา ถ้าเราคิดว่ามันเป็นการทำงานของธาตุธรรมชาติมันก็จะไม่มีความรู้สึกที่เป็นตัวเราเกิดขึ้น เราก็จะเห็นว่าการสร้างความรู้สึกเป็นการหลงการปรุงแต่งของธรรมชาติ จะเป็นความรู้ที่เป็นเหตุผลเกิดขึ้น แต่ว่าเป็นเหตุผลที่สัมผัสได้ทางจิตหรือความรู้สึกจึงจะเกิดเป็นความเข้าใจ เมื่อเข้าใจจึงจะเกิดนำหนัก มีคุณค่าทางความรู้สึกเกิดขึ้น เหมือนกับที่เราเข้าใจการอธิบายความรู้ต่างๆนั่นเอง เมื่อเข้าใจจึงจะจะเห็นความเป็นเหตุผล

  

ลำกับการปฏิบัติ

มีธรรมะอยู่ในใจเสมอ(มีศีลสังวรณ์)--->การเข้าไปอยู่สภาวะหนึ่งทางความรู้สึก(มิติทางความรู้สึก)--->ส่งผลทางกายเป็นการสำรวม--->เห็นทุกข์ที่เกิดจากการปรุงแต่งทางความรู้สึก--->เห็นการทำงานของธาตุธรรมชาติ--->ทบทวนอยู่เสมอเพื่อให้เกิดความรู้สึกที่เป็นเหตุผลสมบุรณ์เกิดขึ้นได้(คือตัวเราเป็นการทำงานของธาตุทั้งสี่นั่นเอง)

  

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]
อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณไพรสณฑ์

  

ขอบคุณมากค่ะ บางครั้งแครอลก็ทำได้ค่ะ

พักนี้หลุดบ่อยมาก เพราะโดนรังแก จากเพื่อนร่วมสำนัก

จากคนใช้

จากคนรอบข้าง

ใจเข้มแข็ง

แต่ร่างกายอ่อนแอ

ทำให้ว่อกแว่กค่ะ

จะพยายามทำค่ะ

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

  

ผมแนะนำให้มองความรู้สึกของเราเหมือนสวิทช์ไฟ ให้สับสวิชไปสู่โหมด ปิดไฟ คือไม่รู้สึกอะไรต่อสิ่งที่มากระทบ..............อาจจะขัดแย้งต่อความรู้สึกของเรา แต่มันเป็นความจริงทางธรรมชาติ

  

โห เก็ทมากค่ะ กับข้อความข้างบน

การสับสวิทต์ไปสู่โหมดปิดไฟ

แครอลน่าจะทำได้นะคะ

ขอบคุณท่านไพรสณฑ์มากค่ะ

  

มีเรื่องที่เกิดขึ้นจริงมาถามค่ะ

พระจีบสาว

พระโพสต์เพลงรักผิดศีลไหมคะ

พระมีอารมณ์ขี้อิจฉา โทรไปยุแหย่ให้ศิษย์โหราโกรธกัน

พระองค์นี้อาบัติป่าวคะ

  

ผมจะไม่ตอบว่าผิดหรือไม่ผิดนะครับ....

..ในฐานะที่เราเป็นผู้ปฏิบัติธรรมเราต้องมองที่ตัวเราเอง ไม่ไปมองที่คนอื่นเพราะเราแก้ไขคนอื่นไม่ได้ ความเห็นแบบนี้สำคัญมากครับ ถ้าเป็นพระแล้วประพฤติไม่เหมาะสมก็เป็นเรื่องของท่านเองไม่ใช่เรื่องของเรา หรือไม่ใช่พระก็เหมือนกัน เป็นเรื่องของเขาไม่ใช่เรื่องของเรา ยกเว้นแต่ว่าเรามีหน้าที่ที่จะต้องเข้าไปเกี่ยวข้องก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

  

มีความเห็นว่าเป็นคำถามที่ดีมาก คือดีในแง่ของการอธิบายธรรม คือการที่เราไปมองเห็นความผิดของคนอื่นนั้น เพราะความมีอัตตาอยู่ ถ้าพิจารณาให้กระจ่าง จะเห็นได้ว่าเราเป็นทุกข์เพราะเรื่องของคนอื่น คือเอาเรื่องภายนอกมาทำให้ตนเองเกิดทุกข์

....ความละเอียดอ่อนของจิตจึงจะแยกแยะได้ว่าเราสำคัญผิดในตัวเองนั่นเองการเห็นความจริงนี้จึงจะเห็นความเป็นเหตุผลได้

  

การหลุดพ้น อาจจะเป็นคำศัพท์ที่มองดูเกินเอื้อมนะครับ
แต่ถ้าเรามีความสุขจากการปฏิบัติธรรม เราก็จะพ้นไปจากความเศร้าหมอง ซึ่งก็คือการหลุดพ้นนั่นเอง


........มีความสุขจากการมีธรรมะอยู่ในใจ หรือการเป็นอยู่อย่างผู้มีธรรมนั่นเอง
อาจจะง่ายหรือยากขึ้นอยู่กับความพร้อมของผู้ปฏิบัติ ว่ายินดีจะสละความต้องการแบบโลกิยะหรือไม่ ถ้ายินดีก็ให้ปฏิบัติธรรมเต็มรูปแบบเลยไม่ต้องลังเล ท่านจะหลุดออกไปจากการปรุงแต่งทางความรู้สึก แต่ที่มันยากเพราะเรามักคิดว่ามันต้องค่อยเป็นค่อยไปมันเลยไปไม่ถึงสักที่เท่านั้น...เพราะเรามักจะมีข้อแม้มีความไม่พร้อมในการเข้าถึงนั่นเอง

ถ้าเห็นว่าปฏิบัติธรรมมานานก็ยังไม่เห็นผล ก็เพราะเหตุนี้

  

ขอบคุณครับ ขออนุญาติศึกษาธรรมะจากท่านเช่นกันครับ อนุโมทนาสาธุครับ

  

สวัสดค่ะท่านไพรสณฑ์

หายไปนานเกี่ยวกับสุขภาพของแครอลเองค่ะ

ขอบคุณที่ชี้แนะและตอบธรรมะจนกระจ่างนะคะ

เข้าใจง่ายและนำไปใช้ได้ดีมากเลยค่ะ

  

สวัสดีค่ะท่านไพรณฑ์...กลับมาแล้วค่า หายไปนานเลย

ไม่ค่อยสบายค่ะ

  

ที่ไปมองเห็นความผิดของคนอื่นคือเค๊ามาปลุกปั่นจนเวปแตกไปแล้วค่ะ ทะเลาะกันมากมาย แครอลโดนด้วยแต่ไม่ทะเลาะตอบ

เพราะคิดว่าใครจะคิดยังไงกับเราไม่ใช่เรื่องของเราค่ะ

ขอบคุณที่ตอบจนหายข้องใจนะคะ

  

แวะมาทักทายยามเย็น สบายดีนะคะคุณไพรสณฑ์

  

สวัสดีวันศุกร์ค่ะท่านไพรสณฑ์

ฝนตกทุกวันเลยนะคะ

มาแอบอ่านธรรมะดีๆค่ะ

  

สร้างกริตเตอร์
แวะมาส่งคุณไพรสณฑ์ เข้านอนค่ะ ขอให้เช้าพรุ่งนี้เป็นวันที่สดใสนะคะ