Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2548
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
15 พฤศจิกายน 2548
 
All Blogs
 
. x . x . x . ล า ป่ ว ย วั น ที่ 2 . x . x . x .



7.50 นาฬิกา

ฉันสะดุ้งตื่น เพราะรู้สึกถึงบางอย่างที่สั่นสะเทือนอยู่ในมือ
ฉันลืมตาตื่นขึ้นมา พร้อมๆ กับเสียงโทรศัพย์ที่ดังขึ้น ฉันกระพริบตา 2-3 ที เพื่อไล่ความพร่ามัว สมองตั้งคำถามกับตัวเอง ทำไมโทรศัพย์มาอยู่ในมือหว่า ฉันกดรับสายแบบงงๆ

หัวหน้าโทรมาบอกฉันว่า ให้ฉันเข้าไปทำงานวันนี้ พร้อมกับขอโทษขอโพยเสียใหญ่โต เพราะว่าวันนี้ ฉันควรจะได้ลาป่วยอีกหนึ่งวัน หัวหน้าบอกฉันว่า ผู้ตรวจสอบ หรือที่เค้าเรียกกันว่า ออดิเตอร์ จะมาตรวจสอบระบบวันพรุ่งนี้ อยากให้ฉันเข้าไปเตรียมเอกสารให้พร้อม รวมทั้งตรวจดูว่า ทุกอย่างถูกต้องถามที่เค้าต้องการ แล้วถ้าจะหยุด พรุ่งนี้ค่อยหยุดก้อแล้วกัน แป่ว!! ฉันคิดในใจ คนจะป่วย มีการให้เลื่อนไปป่วยอีกวันด้วยเฟ้ย หัวหน้าเดี๊ยน เปรี้ยวจริงๆ

ฉันบอกหัวหน้าว่า เด๋วฉันจะเข้าไปตอนเก้าโมงแล้วกันนะ เพราะว่าอาบน้ำแต่งตัวตอนนี้ไม่ทันแล้ว หัวหน้ากล่าวขอบอกขอบใจ ก่อนจะวางสายไป



ฉันมองโทรศัพย์ในมือ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่า เมื่อคืน ฉันพยายามโทรหา "เค้า" หลายครั้งมาก แต่เค้าก้อยังคงไม่รับโทรศัพย์ นี่เป็นวันที่สามแล้ว ที่เราทะเลาะกัน และฉันก้อใจไม่ดีเอาเสียเลย ทั้งๆ ที่เราก้อทะเลาะกันบ่อยๆ แต่คงเป็นเพราะครั้งนี้ ฉันรู้สึกว่า ตัวฉันผิดจริงๆ และมันก้อแรงกว่าทุกๆ ครั้ง ที่เราเคยทะเลาะกัน แต่น่าเสียดาย กว่าฉันจะมาระลึกชาติได้ว่าผิด (ต้องใช้คำว่า ระลึกชาติเลยค่ะ เพราะว่ามันสายไปอย่างแรง) มันก้อสายไปเสียแล้ว....

ฉันจำไม่ได้ว่า ฉันโทรไปหาเค้ากี่ครั้ง รู้แต่ว่า ฉันหลับๆ ตื่นๆ อยู่ทั้งคืน กดโทรศัพย์หาเค้า ทั้งหลับๆ ตื่นๆ ทุกครั้งที่ฉันโทรหาเค้า แล้วไม่ว่าเค้าจะปิดเครื่อง หรือไม่รับสาย ทันทีที่ตัดเข้าฝากข้อความ ฉันจะเสียทันที 3 บาท เมื่อคืน โทรกี่ครั้งไม่รู้ รู้แค่ครั้งสุดท้ายที่โทร ฉันได้ยินเสียงคอมพิวเตอร์บอกว่า ฉันไม่เหลือเงินพอที่จะโทรแล้ว แป่ว.. ฉันจำได้ว่า ตอนเย็นฉันมีเงินเหลืออยู่ในโทรศัพย์มากกว่าหนึ่งร้อยบาทนะ



พอมานั่งคิดแล้ว ฉันก้ออดที่จะรู้สึกสมเพชตัวเองไม่ได้ ฉันกำลังทำตัวเป็นผู้หญิงโง่ๆ แบบที่ฉันเกลียด แบบที่ฉันชอบว่าเวลาเห็นในกระทู้ คนเรานี่ก้อแปลกนะ รู้ว่าอะไรทำแล้วเจ็บ ก้อยังจะชอบทำอยู่ได้ รู้ว่าโทรไปแล้วเค้าจะไม่รับ แล้วฉันก้อจะเสียใจ ก้อยังจะโทรไป รู้ว่าตั้งทู้แล้ว เด๋วจะมีป้าแก่ๆ สามคนมาว่า ก้อยังจะมาตั้ง อีนี่มันโรคจิตจริงๆ เลยว่ะ



ฉันไปถึงที่ทำงาน เก้าโมงกว่าๆ ยังคงรู้สึกเพลียๆ เพราะทานอะไรไม่ได้ ฉันดื่มนมเข้าไปหนึ่งขวดใหญ่ๆ ตอนเช้า ดีว่านมกับฉันมันเข้ากันได้ดี ฉันไม่มีอาการอยากจะอาเจียนหลังจากดื่มนม

ไปแล้ว ก้อไม่ได้ทำอะไรอยู่ดี ออดิเตอร์ไม่ได้อยู่ๆ อยากมาก้อมา เค้าบอกมาล่วงหน้าไว้นานแล้ว เพราะงั้น เอกสารต่างๆ ก้อเตรียมเอาไว้หมดแล้ว สิ่งที่ฉันทำ ก้อคือมาเรียงเอกสารให้ตรงกับลำดับที่เค้าต้องการตรวจสอบเท่านั้นเอง

จริงๆ แล้ว ฉันเป็นคนนึง ที่ไม่ชอบการออดิตเอามากๆ ฉันกับเพื่อนๆ มักจะเรียกเค้าว่า เป็นพวกจับผิดมากกว่า ก้อรู้แหละนะว่ามันเป็นงาน แต่ก้อไม่รู้สิ ไม่ชอบอย่างแรง

ตอนบ่าย คุณพยาบาลโทรมาเตือนให้ไปหาหมอ ฉันบอกปัดไปว่า ฉันไม่ว่าง แต่จริงๆ แล้ว ฉันไม่อยากไปต่างหาก ฉันไม่อยากฟังหมอพูดประโยคเดิมๆ ว่า อย่าคิดมาก พักผ่อนเยอะๆ เพราะไอ่ที่หมอพูดมาแต่ละอย่าง มันทำไม่ได้สักอย่างเลยหมอ

ก่อนกลับบ้าน หัวหน้าส่งถุงชอคโกแลตให้ฉันถุงใหญ่ พร้อมกับย้ำว่า ฉันไม่ต้องมาทำงานพรุ่งนี้ ฉันรับถุงขนมมาพร้อมกับยืนยันว่า ฉันจะมาทำงานแน่นอน การอยู่บ้านสำหรับฉันตอนนี้ ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย สมองของฉัน ยังคงคิดเรื่องเดิมๆ ซ้ำไปซ้ำมา การมีอะไรทำบ้าง มันอาจจะดีกว่าก้อได้ หัวหน้าพนักหน้าแล้วลูบหัวฉันเบาๆ มันทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกทีเดียว



ตอนนี้ ฉันรู้แล้วว่า สิ่งเดียวที่จะทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นได้ ก้อคือโอกาศที่ฉันจะได้พูดคำว่า ขอโทษ กับเค้า
นี่มันสายเกินไปแล้วจริงๆ หรอเนี่ย....







Create Date : 15 พฤศจิกายน 2548
Last Update : 15 พฤศจิกายน 2548 0:39:45 น. 16 comments
Counter : 511 Pageviews.

 
เฮ้อ..ความรักหนอความรัก

รักเขา..ก็ต้อง...ง้อละค่ะ




โดย: zaesun วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:1:41:48 น.  

 
พักผ่อนมาก ๆ นะคะ

ไม่สายไปสำหรับคำขอโทษหรอกคะ ขอให้ดีกันเร็ว ๆ คะ


โดย: Angel Tanya วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:1:45:03 น.  

 
ดูแลสุขภาพด้วยนะ




โดย: ชายคา วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:3:42:18 น.  

 
เป็นห่วงคับ............


โดย: ครีเอทีฟ หัวเห็ด วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:6:10:49 น.  

 
อย่าคิดมาก พักผ่อนเยอะ ๆ เด้อ


โดย: Bluejade วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:7:07:20 น.  

 
เอาใจช่วย ขอให้เข้าใจกันเร็วๆ นะคะ



...


โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:7:29:35 น.  

 
พักเยอะๆค่อยๆคิดนะค่ะ
ใจเย็นๆๆค่ะ


โดย: หยิ๋งแป๋ม วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:10:02:44 น.  

 
เข้มแข็งเข้าไว้น๊า แวะมาให้กำลังใจจ๊ะ

ปล.เค้าไม่รับโทรศัพท์แอ๋ม ทำไมแอ๋มไม่ส่งข้อความไปคะ เสียเงินไปปล่าวๆเนาะ คุยก็ไม่ได้คุย


โดย: สาวหน้าใส วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:13:38:53 น.  

 




รู้ว่าตั้งทู้แล้ว เด๋วจะมีป้าแก่ๆ สามคนมาว่า ก้อยังจะมาตั้ง อีนี่มันโรคจิตจริงๆ เลยว่ะ


มันว่าใครฟร่ะ


คิดไรมาก
มองให้มันขำ ๆ มันก็ขำ
ถ้าเรามองให้มันเศร้า มันก็เศร้า


ดูอย่างชั้นดิ
ป่านนี้ยังขำไม่หายเลย กับข้อความที่ได้รับ


โดย: รั้วหน้าบ้าน วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:15:29:29 น.  

 

//ปลอบ

อาเจ๊ขรา อย่าคิดมากเลยนะคะ
ยังไงอาเจ๊ก็พยายามที่จะขอโทษแล้ว อาเฮียน่าจะเห็นความตั้งใจนะ
ตอนนี้อาเฮียอาจจะนั่งทำแก้มป่องอ่านข้อความที่อาเจ๊ส่งไปอยู่ก็ได้น้า

พักผ่อนเยอะๆ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
หนูยังอยากมีคนคอยจิกกัด ( ซาดิสต์นี่หว่า เอิ๊กๆ )



ปล. ไม่ได้เข้ามาไม่กี่วัน อาเจ๊อัพบล็อคบ่อยมากก


โดย: หนูแนน IP: 221.128.97.143 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:15:47:02 น.  

 

เด๋วจะมีป้าแก่ๆ ๖แต่สวยกว่า) สามคนมาว่า ก้อยังจะมาตั้ง อีนี่มันโรคจิตจริงๆ เลยว่ะ

รู้ตัว...แต่ก็ทำ....

ไม่รู้จะว่าไง...


โดย: 1 ในป้าแก่ๆ IP: 202.183.197.15 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:18:33:38 น.  

 
น่าสนุกจังเลยนะคะ ไม่ทราบว่าทำงานอะไรอยู่ที่ดูไบ อยากไปมากๆ แต่ไม่รู้ว่าจะได้แค่ฝันรึเปล่า


โดย: จ๊ะเอ๋ IP: 58.9.239.209 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2548 เวลา:11:18:23 น.  

 
แวะมาให้กำลังใจอีกรอบค่ะ


โดย: หยิ๋งแป๋ม วันที่: 16 พฤศจิกายน 2548 เวลา:13:05:17 น.  

 



เมื่อเราลงเล่นในเกมของความรัก
ความสำคัญไม่ได้อยู่ที่ว่า
"แพ้" หรือ "ชนะ"
"สมหวัง" หรือ "ผิดหวัง"


มันสำคัญอยู่ที่ว่า
ขณะที่เราเล่นเราเต็มที่กับมันแค่ไหน


เรื่องบางเรื่อง
มันก็ต้องยอมให้จบ
แม้เราจะไม่อยากให้มันจบ..ก็ตาม

บอกตัวเองดัง ๆ
ว่ามัน "game over"

ดึงรั้งไว้
ก็มีแต่ตัวเองแหละที่เจ็บ..

"เชิดหน้า"
เดินค้นหาต่อไป

แวะมาอัพ
เพราะเดินทางไปมัลดีฟคืนนี้...ทุ่มนึง




โดย: รั้วหน้าบ้าน วันที่: 16 พฤศจิกายน 2548 เวลา:14:39:26 น.  

 


ไม่มีอะไรฮ่ะ!
แค่อยากมาตอบต่อคนข้างบนก็เท่านั้นเอง




โดย: คนใจดี!! IP: 61.91.241.38 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2548 เวลา:19:31:26 น.  

 
ป้าแก่ๆ มาครบสามคนเลยเว้ยเฮ้ย


โดย: เจ้าของบล๊อก IP: 195.229.241.180 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2548 เวลา:19:40:09 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

นางมารนอกสังกัด
Location :
Dubai United Arab Emirates

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]










แค่ผู้หญิงธรรมดา

โกรธได้...

ยิ้มได้...

ร้องไห้เป็น...





Friends' blogs
[Add นางมารนอกสังกัด's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.