|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
+ + + แ ฟ น เ พื่ อ น + + +
คุณจะทำยังไง ถ้าวันนึง แฟนของเพื่อนซี้คุณมาบอกคุณว่า
เ ค้ า กำ ลั ง ห ล ง รั ก คุ ณ
ต ล ก ไ ห ม ล่ ะ
ฉันน่ะ ขำไม่ออกเลยล่ะ
ฉันรู้ว่า ฉันเอง ห่างหายจากการอัพบล๊อกไปนานพอสมควรทีเดียว ถ้าไม่พูดถึงเหตุผลที่ว่า ฉันขี้เกียจเป็นทุนอยู่แล้วนั้น มันก้อยังมีปัจจัยอื่นๆ มาทับถมกันขึ้นไปอีก จนทำให้ "บล๊อกแกงค์" กลายเป็นอะไรบางอย่างที่ไม่น่าสนุกสำหรับฉันอีกแล้ว ไม่ว่าจะเป็นการเปลี่ยนโน่นนี่ ซึ่งพูดตรงๆ ว่า ฉันตามไม่ทัน เข้ามาเห็นหน้าบล๊อกตัวเอง แล้วก้อแทบช๊อค แบ๊คกราวหายไปไหนล่ะเนี่ย หลังจากแก้นั่น แก้นี่ ในที่สุด ฉันก้อเอามันกลับมาได้
แต่ว่า...
โลโก้หายไปไหนแล้วนี่
อีกปัจจัยหลักที่ทำให้ฉันหายไปจากการเขียนบล๊อกก้อคือ ฉันเริ่มรู้สึกว่า ฉันได้สูญเสียตัวตนในโลกอินเตอร์เน็ตไปเสียแล้ว ครั้งหนึ่ง ฉันเคยมีความสุขกับการได้ขีดๆ เขียนๆ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับชีวิตฉัน หรือแม้กระทั่ง ทุกอย่างที่มันออกมาจากสมองที่รอยหยักน้อยๆ อันนี้ ฉันบันทึกทุกอย่างได้ตามใจชอบ แต่ตอนนี้... มันเปลี่ยนไปแล้ว
ฉันเริ่ม ห ว า ด ก ลั ว ที่จะเขียนถึงอะไรหลายๆ อย่าง เพราะคนที่กำลังอ่าน ก้อคือคนรู้จักฉัน
ฉั น ไ ม่ ไ ด้ เ ขี ย น เ รื่ อ ง โ ก ห ก ห ร อ ก น ะ
แต่คุณก้อคงปฏิเสธไม่ได้ว่า หลายๆ อย่างในชีวิต คุณไม่ได้อยากจะให้ญาติโกโหติกาของคุณ มาร่วมรับรู้มัน ฉันไม่รู้ว่า มันเป็นความคิดของใคร ที่จะต้องเอาไอ่ไอค่อน Bloggang มาห้อยติดท้ายชื่อล๊อกอิน
ไ ด อ า รี่ ก้อคือ ไ ด อ า รี่
อยากให้ใครอ่าน ฉันบอกเองได้ ไม่ต้องมาช่วยป่าวประกาศหรอก
เพราะฉะนั้น ตอนนี้ ฉันเลยว่า ฉันใกล้จะหนีแล้วล่ะ หนีไปหาเวปอื่น ที่ฉันจะเขียนอะไรก้อได้ตามใจ เหมือนอย่างที่ครั้งหนึ่ง ฉันเคยทำได้ในห้องสยาม ใต้ชื่อของ
น า ง ม า ร น อ ก สั ง กั ด
พล่ามมาเสียยาว ยังไม่ได้เข้าเรื่องเลย จริงๆ แล้ว มันมีเรื่องราวต่างๆ เกิดขึ้นกับฉันมากมายทีเดียว ในช่วงเวลาที่ฉันหายไป แต่เรื่องที่ใหญ่ที่สุดสำหรับตอนนี้ ก้อคงจะหนีไม่พ้นเรื่องที่ฉันจั่วหัวไว้
แ ฟ น เ พื่ อ น
เมื่อสักสามหรือสี่เดือนที่ผ่านมานี่แหละ ฉันจำช่วงเวลาที่แน่ชัดไม่ค่อยได้ ฉันกับเพื่อนสนิทที่สุดของฉันในดูไบ ฉันขอเรียกเธอว่า "นก" ก้อแล้วกัน ฉันกับนก ออกไปเที่ยวกันเหมือนปกติที่เราเคยไป ทุกคืนวันพฤหัส ระหว่างที่เรากำลังอยู่ในบาร์ มีชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง เข้ามาขอทำความรู้จักกับฉัน เขาพ่วงเพื่อนมาด้วยหนึ่งคน ฉันขอเรียกเพื่อนของเขาว่า "เจ" ก้อตามเสต็ป เขาจีบฉัน เจก้อจีบนก หลังจากวันนั้น ฉันก้อออกเดทกับผู้ชายคนที่มาจีบฉัน ไม่รู้ว่าเพราะอะไร มันไม่เวิร์คเท่าไหร่ ก้อกลายเป็นว่า หนุ่มหน้าตาดีคนนั้น ก้อหมดบทบาท เข้าโรงไป
ส่วนเจ และนก ก้อยังคบกันต่อไป
หลังจากนั้นไม่นาน เราสามคนก้อสนิทกันมาก เจกลายเป็นเพื่อนของฉันไปด้วยอีกคนหนึ่ง ไม่นานนัก เค้าก้อแนะนำให้ฉันรู้จักกับเพื่อนของเขาอีกคนหนึ่ง และเพื่อนของเจ ก้อมาชอบฉันอีก เราไปเที่ยวด้วยกันหนึ่งครั้ง และมันก้อไม่เวิร์ค ฉันขอไม่พูดถึงเหตุผลว่าทำไมมันไม่เวิร์ค เพราะว่ามันจะทำให้เรื่องยาวไปมากกว่านี้ และที่สำคัญ มันก้อแค่เดทเล่นๆ ไม่ได้มีความหมายอะไรมากมายนัก
เมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา นกกลับไปพักร้อนที่ประเทศไทย เจยังคงโทรมาหาฉันบ่อยๆ เค้าบอกว่า นกฝากฝังฉันไว้กับเขา แถมฉันยังเจ็บช้ำจากเพื่อนเขาถึงสองคนอีกต่างหาก (ไม่รู้มันไปเอาความคิดนี้มาจากไหน ให้ตายเหอะ )
ฉันเอง รู้สึกว่า เจเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง เราไปทานข้าว คุยเล่นหัวเรื่องลามกเหมือนเพื่อนทั่วๆ ไป แถมฉันยังบอกเค้าอยู่บ่อยๆ ว่า ให้พาเพื่อนมาแนะนำให้ฉันรู้จักอีกสิ เผื่อพวกนั้นจะมาจีบฉันอีก ทุกอย่างดูเหมือนจะดี จนกระทั่งเมื่อวาน...
เมื่อวานนี้ ฉันกับเพื่อนอีกหกคน นัดกันว่า เราจะไปเที่ยว Abu Dhabi กัน เนื่องจากว่า ตอนนี้หยุดยาวสี่วัน แถมอยู่ดูไบ ก้อไม่มีอะไรทำอีกตะหาก แต่ปัญหาคือ เรามีรถแค่คันเดียว ไม่สามารถยัดเข้าไปได้หมด เจเป็นคนหนึ่ง ที่ต้องขับรถไป Abu Dhabi ทุกสัปดาห์ เพราะว่าเขามีน้องสาวอยู่ที่นั่น ฉันจึงขอติดรถเค้าไปด้วย ประมาณว่า พอไปถึง Abu Dhabi ก้อตัวใครตัวมัน พอจะกลับแล้ว ก้อค่อยมารับแล้วกัน ซึ่งเจเองก้อโอเค เพราะว่ายังไง เค้าก้อต้องไปอยู่แล้ว
เราไปถึงอะบูดาบีกันตอนบ่ายกว่าๆ ซึ่งเจก้อพาฉันกับเพื่อนอีกสองคนไปทิ้งไว้ที่ห้างแล้วแยกไป ฉันกับเพื่อนที่เหลือ นัดกันไว้ที่ The Emirates Palace โรงแรมที่หรูหราที่สุดของ Middle East ในขณะนี้
ว่าแล้วก้อขออวดรูปหน่อย
สวยใช่ไหมล่าาา...
เปล่า.. ฉันหมายถึงว่า ฉันน่ะ สวยใช่ไหมล่ะ ก๊ากก...กก
ฉันชอบรูปสุดท้ายมากๆ เลย ฉันว่า มันดูดีมากๆ เลย ดูเหงาๆ แล้วก้อศิลป์ดี ไม่รู้สิ คิดเอาเอง
เราใช้เวลาส่วนมาก หมดไปกับการถ่ายรูป ท่ามกลางอุณหภูมิสามสิบสามองศา แต่ที่เห็นฉันใส่เสื้อแขนยาว เพราะว่าที่ดูไบหนาวมากเลย ใครจะไปรู้ว่า ที่ Abu Dhabi จะร้อนตับแตกแบบนั้น
เราใช้เวลาหนึ่งวัน อย่างสนุกสนานทีเดียวฉันว่า อย่างน้อย ก้อสนุกกับการกินและถ่ายรูป อิอิ
เจมารับฉันกับเพื่อนสองคนตอนห้าทุ่มกว่าๆ ระหว่างทางกลับมาดูไบ เพื่อนสองคนของฉัน หลับเป็นศพอยู่เบาะหลัง ฉันเองก้อง่วงเหมือนกัน แต่จะปล่อยให้คนขับตื่นอยู่คนเดียวก้อกระไรอยู่ เด๋วมันจะน้อยใจ ขอหลับมั่ง แล้วจะซวยกันหมด ฉันเลยต้องถ่างตานั่งชวนเค้าคุย ตลอดสองชั่วโมงกว่าๆ
จู่ๆ เจก้อพูดขึ้นมาว่า เค้าจะเลิกกับนก เล่นเอาฉันที่หลับๆ ตื่นๆ อยู่ ถึงกับตาโต เกิดอะไรขึ้นหรอ ฉันถาม เค้าเงียบไปสักพักก่อนจะตอบว่า เค้าอยากจะคบกับฉันมากกว่า ฉันกระพริบตาปริบๆ แล้วก้อหัวเราะ เค้าคงเดาท่าทางฉันออก รีบพูดดักไว้ก่อนว่า เค้าไม่ได้ล้อเล่น ก่อนจะหันไปมองเพื่อนที่กำลังหลับอยู่ที่หลังรถ เพื่อนกำลังหลับสนิท แต่ฉันนี่สิ... จะทำไงดีล่ะกรู
เจบอกฉันว่า เค้าน่ะ ชอบฉันตั้งแต่วันที่เจอกันวันแรกแล้ว แต่ว่าเพื่อนเค้าชอบฉัน และฉันก้อยังดูจะชอบเพื่อนเค้าด้วย แต่หลังจากที่ฉันไปเที่ยวกะเพื่อนเค้าสองคน และมันไม่เวิร์คเท่าไหร่นั้น เค้าก้อเชื่อว่า เค้านีแหละ ที่เหมาะกับฉันที่สุด (แป่วว.. สรุปง่ายๆ งี้เลยหรอวะ )
เค้าบอกว่า อยู่กับฉันแล้วสนุก อยู่กับฉันแล้วมีความสุข มากกว่าเวลาอยู่กับนก แล้วเค้าก้อเชื่อว่า ฉันอยู่กับเขา จะมีความสุขมากกว่า ฉันหัวเราะออกมาดังๆ แล้วก้อยืนยันกับเค้าว่า ที่สนุกกันได้ ก้อเพราะเราเป็นเพื่อนกันไง เพื่อนน่ะ เมิง ท่องไว้
เ พื่ อ น
ฉันจำไม่ได้ว่า บทสนธนาดำเนินไปอย่างไรบ้าง รู้แต่ว่า เราเริ่มเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ ใจนึงก้อระแวงกลัวเพื่อนได้ยิน เพราะถ้าเพื่อนฉันรู้เข้า เรื่องคงถึงหูนก แล้วฉันก้อคงโดนมันฆาตกรรมเป็นแน่ อีกใจก้อรู้สึกว่า ถ้าไม่พูดให้รู้เรื่อง ไอ่นี่ต้องไม่จบแน่ๆ ฉันยืนยันกับเจว่า ฉันคบกับเจไม่ได้ ซึ่งเค้าก้อยังคงยืนยันหาเหตุผล ฉันบอกเค้าไปว่า เหตุผลง่ายๆ ก้อคือ แกเป็นแฟนเพื่อนฉันนะ และที่สำคัญ
ฉั น ไ ม่ ไ ด้ ช อ บ แ ก
แต่ดูเหมือนไอ่เหตุผลง่ายๆ สองข้อนี้ จะไม่ค่อยเข้าสมองของเค้าสักเท่าไหร่เลย
มันเข้าใจยากตรงไหนฟะ ไอ่เหตุผลสองข้อนี้
ฉันถามมันกลับไปอย่างหงุดหงิดสุดฤทธิ์ เสียงของฉันก้อเริ่มดังขึ้น ดังขึ้น เหลือบตาไปมอง ไอ่สองคนหลังรถยังคงหลับเป็นตาย ใจนึงอยากจะให้มันตื่นมาเหมือนกัน ไอ่นี่จะได้หุบปากเสียทีเฟ้ย บทสนธนากึ่งทะเลาะของเราสองคน ดำเนินไปนานกว่าครึ่งชั่วโมง สุดท้าย ฉันจัดการปิดบทสนธนาของเราด้วยการบอกเค้าไปง่ายๆ ว่า ถ้าเจเลิกกับนกเมื่อไหร่ ฉันจะเลิกคุยกะเจ และฉันจะถือว่า เรื่องทั้งหมดที่เราเพิ่งคุยกัน มันล้อเล่น แล้วความเงียบก้อเข้าครอบงำ...
ฉันเริ่มนึกถึงบทสนธนาของฉันกับสาวๆ คลับสยามฟิชชิ่ง
แ ฟ น เ พื่ อ น ก้ อ เ ห มื อ น แ ฟ น เ ร า
เฮ้อ... เพื่อนจะรู้กันไหมว่า เมื่อถึงวันนึง ที่แฟนเพื่อน เสือกอยากจะเป็นแฟนเราขึ้นมา อะไรมันจะเกิดขึ้น...
หลังจากนั้น เกิดอะไรขึ้นน่ะหรอ ก้อไม่ได้เกิดอะไรขึ้นหรอก ที่สุด เราก้อเริ่มคุยเรื่องอื่นกันต่อ แล้วก้อแกล้งทำเป็นว่า เรื่องทั้งหมดนั้น มันล้อเล่น เหมือนอย่างที่ฉันบอกนี่แหละ และสิ่งที่ฉันจะทำได้ตอนนี้ก้อคงจะเป็น อยู่ให้ห่างเค้าที่สุดเท่าที่จะทำได้เท่านั้นเอง
แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันสงสัยอย่างแรงก้อคือ ไอ่กลุ่มนี้ จะมาชอบฉันกันทั้งกลุ่มเลยหรือไงฟะ
นก เพื่อนรัก... ฉันไม่อยากได้แฟนแกนะเว้ย กลับจากไทยเสียทีสิเมิง กรูเซ็งจะตายแล้ว....
ปล. 1 ขอโทษคับ ที่ยาวไปหน่อย แบบว่า คงไม่ได้อัพอีกนาน ปล. 2 ที่บอกว่า ไม่ได้อยากให้คนบางคนอ่าน ไม่ได้หมายถึง "คุณ" หรอกนะ อย่าคิดมาก ปล. 3 เรื่องบางเรื่อง ก้อรู้ว่าไม่สมควรเล่า เพราะคนบางคนไม่สมควรรู้ แต่อยากบอกว่า ฉันอยากเล่า ปล. 4 นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า การเกิดมาหน้าตาดี บางทีก้อลำบากนะ ก๊ากกก
Create Date : 12 มกราคม 2549 |
Last Update : 12 มกราคม 2549 5:12:58 น. |
|
17 comments
|
Counter : 634 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ชายคา วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:3:46:39 น. |
|
|
|
โดย: p_tham วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:4:02:51 น. |
|
|
|
โดย: jaa_aey วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:4:47:09 น. |
|
|
|
โดย: นายเบียร์ วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:5:57:28 น. |
|
|
|
โดย: yariv_80 วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:6:28:28 น. |
|
|
|
โดย: yadegari วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:7:06:46 น. |
|
|
|
โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:7:26:37 น. |
|
|
|
โดย: VA_Dolphin วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:8:19:55 น. |
|
|
|
โดย: Bluejade วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:8:21:04 น. |
|
|
|
โดย: yadegari วันที่: 13 มกราคม 2549 เวลา:5:08:33 น. |
|
|
|
โดย: Bluejade วันที่: 13 มกราคม 2549 เวลา:7:25:45 น. |
|
|
|
โดย: nods วันที่: 13 มกราคม 2549 เวลา:18:50:44 น. |
|
|
|
|
|
|
|