> > > > > รุ้ ง กิ น น้ ำ < < < < <
เช้านี้ ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกถึงความหนาวที่เพิ่มขึ้น ฉันกระชับผ้าห่มแน่น หูแว่วเสียงอะไรบางอย่างที่นอกหน้าต่าง ฉันขยับตัวลุกขึ้น แล้วเอื้อมมือไปขยับม่านหน้าต่างที่หัวเตียง
ฝ น ต ก
ฝนตกไม่แรงเท่าไหร่นัก แต่ก้อทำให้ฉันรู้สึกประหลาดใจเล็กๆ ไม่ได้ ครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นฝน ก้อคือเดือนมีนาคม เกือบแปดเดือนผ่านไป ฉันก้อได้เห็นฝนอีกครั้ง ฉันลุกขึ้นไปปิดแอร์ เนื่องจากอากาศในห้องเย็นมากๆ ฉันเหลือบมองนาฬิกา เพิ่งตีห้ากว่าๆ ยังนอนได้อีกโข
ติ๊ก..
ติ๊ก..
ติ๊ก..
ติ๊ก..
ทำไมเสียงนาฬิกามันเดินดังอย่างนี้หว่า... ผ่านไปกว่าสิบนาที ฉันยังคงนอนลืมตาโพลง เพราะเสียงนาฬิกา สุดท้าย ก้อต้องเดินไปเปิดแอร์ เสียงหึ่งๆ ของแอร์ มันยังน่ารำคาญน้อยกว่าเสียงติ๊กๆๆๆๆ ล่ะน่า
วันนี้ ท้องฟ้าที่ดูไบสวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาเลยทีเดียวล่ะ ฟ้าสีฟ้ากระจ่างใส เมฆสีขาว ก้อนโตมากก..กก ลอยอยู่สูง แต่ฟ้าใสมากทีเดียว มันสวยมาก สวยจนทุกๆ คนที่ยืนรอรถต่างเงยหน้ามองฟ้ากันทุกคนทีเดียวล่ะ
ระหว่างทางที่รถแล่นจากบ้านพักไปที่โรงแรม เพื่อนที่นั่งข้างๆ ฉัน สะกิดให้หันไปดูอะไรนอกหน้าต่าง
รุ้ ง กิ น น้ ำ
รุ้งกินน้ำ ตัวเบ้อเร่อเลย พาดผ่านจากฟากถนนหนึ่ง ไปยังอีกฟากถนนหนึ่ง นี่เป็นครั้งแรกในรอบกี่ปีแล้วก้อไม่รู้ ที่ฉันได้เห็นรุ้ง ทุกคนจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างเหมือนเด็กเล็กๆ ส่วนฉัน ฉันนั่งยิ้มให้กับตัวเอง รู้สึกเป็นสุขอย่างบอกไม่ถูก
หลังจากอากาศที่ร้อนระอุมากว่า 6 เดือน... หลังจากอากาศที่หนาวเหน็บจนคาดไม่ถึงหลายวัน... หลังจากสายฝนที่ตกลงมาชำระล้างหมอกและควัน... ในที่สุด ท้องฟ้าที่นี่ ก้อสวยงาม
ฉันรู้ว่า มันคงต้องใช้เวลาอีกนาน แต่มันคงต้องมีสักวันแน่ๆ ที่ฝนในใจฉันจะหยุดตก แล้ววันนั้น... คงจะมีรุ้งกินน้ำตัวใหญ่... ฟาดผ่านในใจของฉัน อย่างแน่นอน
สักวันหนึ่ง...
Create Date : 20 พฤศจิกายน 2548 |
|
15 comments |
Last Update : 20 พฤศจิกายน 2548 3:17:29 น. |
Counter : 498 Pageviews. |
|
|
|
เป็นอีกหนึ่งกำลังใจ ให้รุ้งพาดผ่านในใจในเร็ววันนะคะ