ดูแล้วเหมือนฝากร่องรอยอารยธรรมไว้เลยนะคะ เอิ๊กๆ

ภาพแรกๆ.. เราดูแล้วขมวดคิ้ว... โห เจ้าตัวร้าย แทะทุกอย่างที่ขวางหน้าเชียว...

แต่พอเลื่อนมาดูภาพสุดท้าย... เห็นตาแป๋วๆของน้องหมาแล้วก็ให้อภัยเนอะ


ผ่านมาทักทายค่ะ

หุหุ....
เค้าเรียกว่าฝากรอยรักไงคะ

เราก็เสียของไปหลายอย่างเหมือนกัน สายชาร์ตแบท สายไฟ รองเท้าไม่ต้องพูดถึง แม้แต่ลิปสติก อะไรที่เป็นหลอดๆ ยางมัดผม ขาโต๊ะ ขาเก้าอี้ ตุ๊กตา หมอนหนุน หมอนข้าง ผ้าปูที่นอน เฮ้อ......อีกมากมายยยยยย

ป๋ม เปน นาย แบบ ก้าบ

เรามีลาบราดอร์สองตัวอ่ะค่ะ


กัดกระจุย

รองเท้าไม่ต่ำกว่า20คู่


ตอนนี้สามขวบกว่าแล้ว


ยังแอบกัดอยู่บ้างบางอารมณ์

อิอิ มาบล๊อกนี้แล้วยิ้มเลยค่ะ

รู้สึกว่ามันใช่เลย..........แต่ของเราต้องแถม หนังสือ เรียนเข้าไปด้วย

เพราะ ขาดกระจุย และก็โปรเจคที่ต้องส่งอาจารย์ ขาเตียง

ที่ชาตแบตโทรศัพ หวี และไม่นับของเล็ก ๆน้อยที่คาบไปซ้อนเอาหลังโซฟา

อีกมากมาย 55555+

แต่ยังไงก็รักมันค่ะ รักมากที่สุด .............................



แล้วจะแวะมาอีกนะค่ะ

แวะมาทักนะค่ะ

อิอิ

555 น้องหมาเค้าว่ายิ่งแสนซนและแสนแสบ ว่ากันว่าจาเป็นน้องหมาแสนรู้และฉลาดน้าคะ สงสัยว่าต้องยอมเสียสละแล้วละคะ อิอิและน้องหมาดูซิทำหน้าทำตา ไม่น่าให้ดุหรือทำโทษเล้ย

ปล.หลงรักน้องหมาตัวนี้เค้าแย้ววววววว

* ขวัญชอบนะ เวลาเห็นอะไรแบบนี้ อะไรๆ เธอก็ฝากความรัก ให้เราคิดถึงอยู่เรื่อย หมาน่ารักจริงๆ