บทสุดท้ายของการรอคอย... ลมพัดแผ่วพลิ้ววัยร่วงโรย สายฝนโปรยปรายฤทัยข้อง ทวนจิตคล้องใจน้ำตานอง ชีวิตหมองหม่นเฝ้าตรอมตรม สุดท้ายจักเป็นเพียงการรอคอย สุดท้่า็ยจักเป็นเพียงห้วงเวลา ที่ผันแปรผ่านไปในเสี้ยวชีวิตของนาง แล...สุดท้ายความงมงายเพียงบังเกิดแด่ตัวข้าผู้เดียว ...... .... .. .   Create Date : 26 พฤษภาคม 2550 16 comments Last Update : 26 พฤษภาคม 2550 10:10:58 น. Counter : 471 Pageviews. Share Tweet

เศร้า จังนะคะ   โดย: Alex (sandra29 ) 26 พฤษภาคม 2550 11:34:00 น.

บางทีความสมหวังก็ปะปนอยู่กับความผิดหวัง แล้วจะทำยังไง......ก็ชีวิต...ก็เดินต่อไป...เป็นหน้าที่ของคำว่ากำลังใจที่เราจะต้องทำความรู้จักกับมัน...กำลังใจที่สร้างขึ้นจากตัวเรานั้นหนักแน่นและมีพลังมากที่สุด เป็นกำลังใจให้นะคะ ไว้ว่างๆมาคุยกันทางmsnได้นะคะ   โดย: ฟ้าใส IP: 203.113.71.36 26 พฤษภาคม 2550 12:08:11 น.

เศร้าจังค่ะ   โดย: salami girl 26 พฤษภาคม 2550 17:04:19 น.

สายฝนกระหน่ำพรั่งพรูถลาโถม สายลมหอบรักมาห่าใหญ่ สายน้ำลดเลี้ยวเกี้ยวกันไป สายใยรักของข้าเพ้อหาเธอ อย่าเศร้าไปเลยนะคะ คิดซะว่า..เอาน่ะ..วันนี้ก้อยังมีคนให้คิดถึง ให้นั่งเพ้อหาถวิลถึง การรอคอยก้อทำให้เกิดบทกวีสวยๆได้ จริงมั๊ยคะ   โดย: ดาวทะเล 26 พฤษภาคม 2550 18:26:12 น.

หวัดดีค่ะคุณแม็ค... พร่างฝนโปรยผ่านไป..ใจชื้นหมาด ร่องรอยหยาดน้ำตารินถวิลหวล หมองรอยคราบน้ำตาใจดื้อรวน เฝ้าชมชวนหลงรูปเงา"นาง"เปล่าดาย หักใจนะ ก้าวออกมาจากทางฝัน ในคืนวัน จริง จริง มิอาจหมาย รัก ชวดชม ทนฝืนสะอื้นใย เถอะ หักใจ หักอาลัยก้าวออกมา ลืมตาตื่นจากภาพฝันครั้งเก่าก่อน แม้คอยหลอน..คอยลวงใจให้เห หา จักขอเตือนให้เพื่อนยั้ง ฟังสักครา เถอะ ออกมาให้พ้นภาพรอยอาวรณ์ อาจเจ็บแปลบใจแทบขาด บาดแผลจิต ซานซมพิษรัก ไข้เพ้อละเมอหลอน แม้แววตายังฉายแววยังเว้าวอน เพียงลมคลอน..คงสั่นไหว..มลายลง.. ..............................................................   โดย: ่jaikaew(เจ้าเดิมจ้าา) (ณ กมล ) 29 พฤษภาคม 2550 21:40:00 น.

เจ้าของบ้านหายไปไหนน๊าา.... กลับมาได้แล้ววว....ทำงานอย่างเดียว..พักซะมั่งสิ.... อากาศเปลี่ยนแปลงอีกแล้ว..ดูแลหัวใจให้ดีนะ...   โดย: ณ กมล 1 มิถุนายน 2550 19:19:51 น.

หวัดดีค่ะ ได้พักผ่อนบ้างอะป่าวเนี่ย.... เป็นกำลังใจให้นะคะ....อากาศเปลี่ยนอีกแล้วดูแลสุขภาพกายและใจให้ดีล่ะคะ...   โดย: ณ กมล 4 มิถุนายน 2550 11:36:38 น.

ตอนนี้มองไม่เห็นซึ่งท้องฟ้า... ก็ด้วยว่าเธอนั้นมาพลันหาย... ก็เธอเป็นท้องฟ้า..มิใช่ หรืออย่างไร... แล้วใยเธอหายไปจากสายตา... ................................................................... ปล่อยทิ้งบ้านให้อ้างว้าง..ฝุ่นเกาะ หรือเป็นเพราะการงานหนักนักหนา พักผ่อนบ้างนะ..พักกายา พักสายตา..พักใจไปฟังเพลง ...............มีเพลงเพราะๆมากมายนะในหลายๆบ้านของเพื่อนชาวบล็อก......................... เหนื่อยนักพักมั่งนะ..   โดย: ณ กมล 9 มิถุนายน 2550 14:26:11 น.

.. ผ่านมา แล้ว ก็ผ่านไป เหลือทิ้งไว้เพียง..ความว่างเปล่า . . .   โดย: Dying To Be Alive 10 มิถุนายน 2550 3:34:41 น.

ก็อก ก็อก ก็อก....มีใครอยู่อะป่าวเนี่ย...   โดย: ณ กมล 14 มิถุนายน 2550 14:52:09 น.

โดย: ณ กมล 19 มิถุนายน 2550 18:36:30 น.

โดย: ณ กมล 19 มิถุนายน 2550 18:40:46 น.

ร้อยเรียงถ้อยคำเพื่อน.........เตือนมอบ ยามร้างไร้ใครปลอบ............ปลอบขวัญ เตือนจิตคิดรอบคอบ............คำเตือน เพื่อนเฮย อย่าละเลยคืนวัน.................เปล่าเปลืองหมดไป. ........................................................ใจแก้ว.. ...........................................๑๙..๐๖..๒๕๕๐.   โดย: ณ กมล 19 มิถุนายน 2550 19:05:26 น.

จ๊ะเอ๋...จขบ.หายไปไหนหว่า..ทิ้งบ้านไว้ฝุ่นจับหมดแย้ววว! มาปัดฝุ่นให้คร๊าบบ...   โดย: ณ กมล 22 มิถุนายน 2550 1:26:44 น.

ขอบคุณมากค๊าบบบ   โดย: เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม 26 มิถุนายน 2550 12:44:07 น.

บทสุดท้ายของการรอคอย... ลมพัดแผ่วพลิ้ววัยร่วงโรย สายฝนโปรยปรายฤทัยข้อง ทวนจิตคล้องใจน้ำตานอง ชีวิตหมองหม่นเฝ้าตรอมตรม สุดท้ายจักเป็นเพียงการรอคอย สุดท้่า็ยจักเป็นเพียงห้วงเวลา ที่ผันแปรผ่านไปในเสี้ยวชีวิตของนาง แล...สุดท้ายความงมงายเพียงบังเกิดแด่ตัวข้าผู้เดียว ...... .... .. . ********************** ขอยืมหน่อยนะเตี้ย แบบว่าโดนจัยโคด T_T   โดย: วิงเวียน (vivian ) 4 ธันวาคม 2550 19:57:35 น.